τ

τ

τὴν δύσιν, καθάπερ ὁ Χελωνάτας, ἀφ ̓ ἧς πάλιν ἐπὶ τὴν Κεφαλληνίαν στάδιοι ἑκατὸν εἴκοσιν. εἶθ ̓ ὁ Ἀλφειὸς ἐκδίδωσι, διέχων τοῦ Χελωνάτα σταδίους διακοσίους ὀγδοήκοντα, Αράξου δὲ πεντακοσίους τετταράκοντα πέντε. ῥεῖ δ ̓ ἐκ τῶν αὐ τῶν τόπων, ἐξ ὧν καὶ ὁ Εὐρώτας· καλεῖται δὲ Ἀσέα, κώμη 5 τῆς Μεγαλοπολίτιδος, πλησίον ἀλλήλων ἔχουσα δύο πηγάς, ἐξ ὧν ῥέουσιν οἱ λεχθέντες ποταμοί· δύντες δ ̓ ὑπὸ γῆς ἐπὶ συχνοὺς σταδίους ἀνατέλλουσι πάλιν, εἶθ ̓ ὁ μὲν εἰς τὴν Λακωνι κήν, ὁ δ ̓ εἰς τὴν Πισᾶτιν κατάγεται. ὁ μὲν οὖν Εὐρώτας, κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς Βλεμινάτιδος ἀναδείξας τὸ ῥεῖθρον, παρ' 10 αὐτὴν τὴν Σπάρτην νεὶς καὶ διεξιων αὐλῶνά τινα μακρὸν κατα τὸ Ἕλος, οὗ μέμνηται καὶ ὁ ποιητής, ἐκδίδωσι μεταξὺ Α. 528 Γυνίου, τοῦ τῆς Σπάρτης ἐπινείου, καὶ Ἀκραίων. ὁ δ ̓ Αλφειός, παραλαβὼν τόν τε Κελάδοντα καὶ τὸν Ἐρύμανθον καὶ

25. Xenoph. Hist. Gr. VI, 2, 19, nomen tamen ὁ Ἰχθὺς additum fuisse
censet parum probabiliter. προέχουσα (?) ald. 1. τὴν om. Bklu.
καθάπερ ὁ Χελωνάτας om. Bklu Pleth. πάλιν om. ΒEklu Cor.,
uncis incluserat Cas. ; πάλιν
εἶν om. c.
τὴν post ἐπὶ om. BEklu.
τὴν Ολυμπίαν, quod dubitanter proposuerat Cor. ad Intp. Gall, Grosk.
scribendum esse censet pro τὴν Κεφαλληνίαν, argumentis usus parum
firmis. Videtur Strabo respicere p. 338 in., et quae ibi traditur distan-
tia inter Chelonatam et Cephalleniam egregie tuetur hunc locum.
στάδια Bu. 3. τοῦ ἀχελώου Pleth., idem et χελωνάτα sec. m. supra
add. Β, utrumque pr. m. scriptum u, inde ἀχελωνάτα ald. ; χελωτάτου Ι.
στάδια διακόσια ald. Αράξου πέντε om. Β (sed in marg.
sec. m. add.) l; πεντακόσια ald. 6. πλησίον ἀλλήλων om. Β (sed inter
versus sec. m. add.) El. 7. ὑπὸ γῆν ΒΕl edd. Eust. ad Dion. Perieg.
10. Mira est in scribendo

.

v. 409: cf. infra Ρ. 371. 9. πεισάτιν Α.

35, 3; Polyb. II,

2.

nomine regionis, quae Βλεμινᾶτις a Strabone vocatur, apud scriptores varietas: v. Paus. III, 21, 3. VIII, 27, 3 (ubi tamen Βλέμιναν scripserim) 54, 3; Plutarch. Cleom. 4, Steph. s. v. Βέλβινα; Liv. XXXVIII, 34, 8. Straboni prorsus concinit Ptolem. III, 14 p. 241 ed. Wilb. 11. τὴν om. Bkl ald. μικρὸν Bk Pleth. ald. μαντικὸν Ι. 13. και om. ald. 13. Ἀκριῶν Cor., quod Xyl. iam proposuerat: atque ita quidem hoc nomen efferunt Polyb. V, 19, 8. Paus. III, 21, 6 et 22, 5; nec multum ab hac forma recedit, quod habet Ptolemaeus III, 14 (16) Ἄκρεια: nihilominus cum infra p. 363 codd. αι eodem consensu praebeant, nihil mutandum est. 14. Pro Κελάδοντα Palmer. (v. Animadv. ad Gr. auctt. p. 304) scribendum censet Λάδωνα, quod

ἄλλους ἀσημοτέρους, διὰ τῆς Φρίξης καὶ τῆς Πισάτιδος καὶ Τριφυλίας ἐνεχθείς, παρ ̓ αὐτὴν τὴν Ὀλυμπίαν ἐπὶ θάλατταν τὴν Σικελικὴν ἐκπίπτει μεταξὺ Φειᾶς τε καὶ Ἐπιταλίου. πρὸς δὲ τῇ ἐκβολῇ τὸ τῆς Ἀλφειονίας Αρτέμιδος ἢ Αλφειούσης ἄλ5 σος ἐστὶ (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως), ἀπέχον τῆς Ὀλυμπίας εἰς ὀγδοήκοντα σταδίους. ταύτῃ δὲ τῇ θεῷ καὶ ἐν Ὀλυμπία κατ' ἔτος συντελεῖται πανήγυρις, καθάπερ καὶ τῇ Ἐλαφίᾳ καὶ τῇ Δαφνίᾳ. μεστὴ δ ̓ ἐστὶν ἡ γῆ πᾶσα Αρτεμισίων τε καὶ Αφροδισίων καὶ Νυμφαίων ἐν ἄλσεσιν † ἀνθέων ὡς τὸ πολὺ διὰ 10 τὴν εὐυδρίαν, συχνὰ δὲ καὶ Ἑρμεῖα ἐν ταῖς ὁδοῖς, Ποσείδια δ ̓ ἐπὶ ταῖς ἀκταῖς. ἐν δὲ τῷ τῆς Ἀλφειονίας ἱερῷ γραφαί Κλεάνθους τε καὶ Ἀρήγοντος, ἀνδρῶν Κορινθίων, τοῦ μὲν Τροίας άλωσις καὶ Ἀθηνᾶς γοναί, τοῦ δ ̓ Ἄρτεμις ἀναφερομένη ἐπὶ γρυπός, σφόδρα εὐδόκιμοι.

15

13. Εἶτα τὸ διεῖργον ὄρος τῆς Τριφυλίας τὴν Μακιστίαν ἀπὸ τῆς Πισάτιδος· εἶτ ̓ ἄλλος ποταμὸς Χαλκὶς καὶ κρήνη Κρουνοὶ καὶ κατοικία Χαλκίς, καὶ τὸ Σαμικὸν μετὰ ταῦτα, ὅπου τὸ μάλιστα τιμώμενον τοῦ Σαμίου Ποσειδώνος ἱερόν· Α. 529 ἔστι δ ̓ ἄλσος ἀγριελαιῶν πλέων· ἐπεμελοῦντο δ ̓ αὐτοῦ Μακί20 στιοι· οὗτοι δὲ καὶ τὴν ἐκεχειρίαν ἐπήγγελλον, ἣν καλοῦσι Σάμιον· συντελοῦσι δ ̓ εἰς τὸ ἱερὸν πάντες Τριφύλιοι.

14. Κατὰ ταῦτα δέ πως τὰ ἱερὰ ὑπέρκειται τῆς θαλάτ της ἐν τριάκοντα ἢ μικρῷ πλείοσι σταδίοις ὁ Τριφυλιακὸς Πύ

sane arridet: sed cum Pausan. VIII, 38, 7 fluvium commemoret Κέλαδον in Alpheum influentem, parum nobilem quidem illum, tamen a codicum scriptura recedere non licet. 1. Φρίξης καὶ τῆς om. Β (sed

sec. m. inter vers. add.) El Pleth.: inde Cas. uncis, Cor. asteriscis in-
cluserunt. 3. ἐκπίπτων Β (sed ei sup. ων sec. m. add.) ι. ἐπι
τάνου 4 (sed πιτάνης sec. m. in marg. add.) cgh ἐπιτάνης Β, sed e
puncto infra posito notatum, πιτάνης klno edd.: correxi ex coni. Tzsch.
5. ἀπέχον σταδίους om. Β (sed sec. m. in marg. add. l. 7. καθὰ Bl.
8. ἀρτεμησίων 4 αρτεμεσείων Β. – ἀφροδισείων Β. 9. ἀνθέων
suspectum: αναθημάτων coni. Xyl., ἀνατεθέντων Cas.; an ἱδρυνθέντων?
12. τε om. Bl ald. 14. εὐδοκίμου Bl ald.
19. πλέον 1 Pleth 20. σάμιοι codd. Cor. corr. 21. Post Τριφύ
λιοι Grosk. haud improbabiliter collocanda censet verba καὶ τὸ τῆς Σκιλ-
λουντίας Φέλλωνα, quae mox leguntur pag. 344 incommodissime.
22. τῆς θαλάττης σταδίοις om. Β (sed sec. m. in marg. add.) 1.

18. ποσειδινού Ι.

C. 344 λος καὶ Λεπρεατικός, ὃν καλεῖ ὁ ποιητὴς ἡμαθόεντα καὶ παραδί δωσι τοῦ Νέστορος πατρίδα, ὡς ἄν τις ἐκ τῶν ἐπῶν τῶν Ὁμή ρου τεκμαίροιτο· εἴτε τοῦ παραρρέοντος ποταμοῦ πρὸς ἄρκτον Αμάθου καλουμένου πρότερον, ὃς νῦν Μάμαος καὶ Ἀρκαδικός καλεῖται, ὥστ ̓ ἐντεῦθεν ἠμαθόεντα κεκλῆσθαι· εἴτε τούτου μὲν 5 Παμισοῦ καλουμένου ὁμωνύμως τοῖς ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ δυσί, τῆς δὲ πόλεως ἄδηλον ἐχούσης τὴν ἐτυμολογίαν τοῦ ἐπιθέτου· καὶ γὰρ τὸ ἀμαθώδη τὸν ποταμὸν ἢ τὴν χώραν εἶναι ψεῦδός φασι. †καὶ τὸ τῆς Σκιλλουντίας δὲ Ἀθηνᾶς ἱερὸν τὸ περὶ Σκιλλοῦντα τῶν ἐπιφανῶν ἐστιν, Ὀλυμπίας πλησίον κατὰ τὸν Φέλλωνα. 10 πρὸς ἕω δ ̓ ἐστὶν ὄρος τοῦ Πύλου πλησίον ἐπώνυμον Μίνθης, ἣν μυθεύουσι παλλακὴν τοῦ Ἅιδου γενομένην ἀπατηθεῖσαν ὑπὸ τῆς Κόρης εἰς τὴν κηπαίαν μίνθην μεταβαλεῖν, ἥν τινες ἡδύοσμον καλοῦσι. καὶ δὴ καὶ τέμενός ἐστιν Ἅιδου πρὸς τῷ ὄρει, τιμώμενον καὶ ὑπὸ Μακιστίων, καὶ Δήμητρος ἄλσος ὑπερκεί- 15 μενον τοῦ Πυλιακοῦ πεδίου. τὸ δὲ πεδίον εὔγεών ἐστι τοῦτο, τῇ θαλάττῃ δὲ συνάψαν, παρατείνει παρ ̓ ἅπαν τὸ μεταξὺ τοῦ τε Σαμικοῦ καὶ ποταμοῦ Νέδας διάστημα. θινώδης δὲ καὶ

extr.

4. ὃς

--- τε

1. καὶ] ἢ s. ὁ καὶ coni. Cor. λεπριατικὸς Acgh λεπρατατικός κ ald. 2. τῶν] τοῦ Ι(?) ald. Ceterum iure offenditur Grosk. addito nomine Homeri post mentionem poëtae modo factam, ac putat Strabonem scripsisse αὐτοῦ, ab interpolatore postea mutatum: mihi verba ὡς κμαίροιτο valde suspecta sunt. καλεῖται om. Β (sed sec. m. in marg. add.) I. · Αρκαδιανός edd. 9. καὶ Φέλλωνα om. Β (sed sec. m. in marg. add.) l. Ceterum vid. quae notavimus de his verbis ad P. 343 σκιλλουτίας Abcgikno, sed in hoc σκιλλουντίας sec. m. supra add., σκυλλυντίας (?). 12. πατηθεῖσαν Cor. ex coni. Sevinii (v. Apollodor. ed. Clavier. II Ρ. 65 coll. Oppiani Halieut. III, 492 Δημή της αμάθυνεν ἐπεμβαίνουσα πεδίλοις). οσμον καλοῦσι Cor. ast. inclusit. una cum membrana deletae, sed sec. m. restitutae sunt in A. 15. καὶ om. Bl edd. 16. εὔγεον Bl ald. διάστημα om. (sed sec. m. in marg. add.) Pleth. παραπαν, accentibus una cum margine superiore recisis, A: praeterea schedula post agglutinata syllabae ça et in proximis στημα obtectae et sec. m. non restitutae sunt quapropter om. c, spatio tamen utroque loco vacuo relicto); sed in marg. tertia m. (v. Praef. Vol. I p. Lxt) add. παρά τε et διάστημα: inde παρά τε exhibent bno ald. παρὰ πᾶν g et ex corr. k. 18. ποταμοῦ] ποταμικοῦ hi.

14.

17. τῇ

13. κήρης Ι. ἥν τινες ἡδύSyllabae ὄρει τιμ et mox ὑπερκει

στενός ἐστιν ὁ τῆς θαλάττης αἰγιαλός, ὥστ ̓ οὐκ ἂν ἀπογνοίη τις ἐντεῦθεν ἠμαθόεντα ὠνομάσθαι τὸν Πύλον.

15. Πρὸς ἄρκτον δ ̓ ὅμορα ἦν τῷ Πύλῳ δύο πολείδια Τρι- Α. 530 φυλιακά, Ὕπανα καὶ Τυμπανέαι, ὧν τὸ μὲν εἰς Ηλιν συνωκίσθη, 5 τὸ δ ̓ ἔμεινε. καὶ ποταμοὶ δὲ δύο ἐγγὺς ῥέουσιν, ὅ τε Δαλίων καὶ ὁ Ἀχέρων, ἐμβάλλοντες εἰς τὸν Ἀλφειόν. ὁ δὲ Αχέρων κατὰ τὴν πρὸς τὸν Αιδην οικειότητα ὠνόμασται· ἐκτετίμηται γὰρ δὴ σφόδρα τά τε τῆς Δήμητρος καὶ τῆς Κόρης ἱερὰ ἐνταῦθα καὶ τὰ τοῦ Ἅιδου, τάχα διὰ τὰς ὑπεναντιότητας, ὥς φησιν 10 Σκήψιος Δημήτριος. καὶ γὰρ εὔκαρπός ἐστι καὶ ἐρυσίβην γεννᾷ καὶ θρύον ἡ Τριφυλία· διόπερ ἀντὶ μεγάλης φορᾶς πυκνὰς ἀφορίας γίνεσθαι συμβαίνει κατὰ τοὺς τόπους.

16. Τοῦ δὲ Πύλου πρὸς νότον ἐστὶ τὸ Λέπρεον. ἦν δὲ καὶ αὕτη [] πόλις ὑπὲρ τῆς θαλάττης ἐν τεσσαράκοντα στα 15 δίοις· μεταξὺ δὲ τοῦ Λεπρέου καὶ τοῦ † Ἀννίου τὸ ἱερὸν τοῦ Σαμίου Ποσειδῶνός ἐστιν, ἑκατὸν σταδίους ἑκατέρου διέχον. τοῦτο δ ̓ ἐστὶ τὸ ἱερόν, ἐν ᾧ καταληφθῆναί φησιν ὁ ποιητὴς ὑπὸ Τηλεμάχου τὴν θυσίαν συντελοῦντας τοὺς Πυλίους·

τριφυλιακά

3. πολίδια edd.: cf. Etymol. Μ. p. 147, 22. διέμεινε om. l. In B urbium nomina leguntur, sed corrupta ἐπάνη καὶ τιφάνη: sequentia ὧν διέμεινε om., sed in marg. sec. m. add., praemissis urbium nominibus ΐπανα καὶ τυπάνσαι. 4. τυπάσαι Abgh τυ πάνσα (?) τιπάνσαι ἡ κτύπανσα ald. Epana et Tiphane Guar.; Tzsch. corr. coll. Polyb. 1V, 77. 79, Steph. Βyz. s. v.

ἔμεινε no (?) ald. τὸ δὲ διέμεινε Cor.

clusit Cor. τε] γε Bl ald, 12. γενέσθαι edd.

δὲ om. Cor. 9. ὡς] ἃς Bl ald.

13. λέπριον Aeghno λέπρεον, et ι

5. τόδε δ ̓ 8. δή ast. in

10. ἐρυσίαν Ι.

sup. alterum ε

14. ἡ om. codd. edd.: addidi ex Grosk. sent. sec. m add., B. Post σradious excidisse quaedam censet Grosk. propter v, quod aliter ferri nequeat; et haec fere fuisse suspicatur τὸ παλαιὸν ἀξιόλογος, coll. p. 355 extr.: omnia frustra, quamquam mirum est illud imperfectum. 15. λεπρίου et πρε sup. πρί sec. m. add., A. Ανίγρου Cor. ex Xyl. coniectura Palmerio, Penzelio, Groskurdio probata, nullo modo tamen probanda potissimum ob distantiam mox additam, quam quidem Xyl. in suo exemplo nondum habet: nec Zaμizov ferri potest, quod idem Xyl. suspicatur, probante Cas. Strabo scripsit, ni fallor, Αλφειού. 16. ἐστιν διέχον om. Bl ald., Cas. primus addidit. ἑκάτερον codd., Cor. corr. 17. καταλειφθῆναι Α.

οἱ δὲ Πύλον, Νηλῆος ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
ἕξον· τοὶ δ ̓ ἐπὶ τινὶ θαλάσσης ἱερὰ ῥέζον

ταύρους παμμέλανας Ενοσίχθονι κυανοχαίτη.

C. 345 πάρεστι μὲν γὰρ τῷ ποιητῇ καὶ πλάττειν τὰ μὴ ὄντα, ὅταν δ ̓ ᾖ δυνατὸν ἐφαρμόττειν τοῖς οὖσι τὰ ἔπη καὶ σώζειν τὴν 5 διήγησιν, τὸ * δ' * ἀπέχεσθαι προσῆκε μᾶλλον. χώραν δ ̓ εἶχον Α. 531 εὐδαίμονα οἱ Λεπρεᾶται· τούτοις δ ̓ ὅμοροι Κυπαρισσιεῖς. ἄμφω δὲ τὰ χωρία ταῦτα Καύκωνες κατεῖχον, καὶ τὸν Μάκιστον δέ, ὅν τινες Πλατανιστοῦντα καλοῦσιν. ὁμώνυμον τῇ χώρᾳ [δ] ἐστὶ τὸ πόλισμα. φασὶ δ ̓ ἐν τῇ Λεπρεάτιδι καὶ Καύκωνος εἶναι 10 μνῆμα, εἴτ ̓ ἀρχηγέτου τινός, εἴτ ̓ ἄλλως ὁμωνύμου τῷ ἔθνει.

17. Πλείους δ ̓ εἰσὶ λόγοι περὶ τῶν Καυκώνων· καὶ γὰρ Αρκαδικὸν ἔθνος φασί, καθάπερ τὸ Πελασγικόν, καὶ πλανητικὸν ἄλλως, ὥσπερ ἐκεῖνο. ἱστορεῖ γοῦν ὁ ποιητὴς καὶ τοῖς Τρωσιν ἀφιγμένους συμμάχους, πόθεν δ ̓, οὐ λέγει· δοκοῦσι 15 δ ̓ ἐκ Παφλαγονίας· ἐκεῖ γὰρ ὀνομάζουσι Καυκωνιάτας τινὰς Μαριανδυνοῖς ὁμόρους, οἳ καὶ αὐτοὶ Παφλαγόνες εἰσί. μνησθησόμεθα δ ̓ αὐτῶν ἐπὶ πλέον, ὅταν εἰς ἐκεῖνον περιστῇ τὸν τόπον ἡ γραφή. νυνὶ δὲ περὶ τῶν ἐν τῇ Τριφυλίᾳ Καυκώ νων ἔτι καὶ ταῦτα προσιστορητέον. οἱ μὲν γὰρ καὶ ὅλην τὴν 20

1. oi

5.

κυανοχαίτη om. Β (sed sec. m. in marg. add.) ι. δ ̓ ᾖ] δ ̓ οὖν Blk οὖν ald. 6. Post διήγησιν et μᾶλλον lacunae signa posuit Cas. τότε δ ̓ ἀπέχεσθαι Cor. parum apte: satius duxi δ ̓ asteriscis includere. 7. τεγεάται codd. et Εust. ad Il. Β, 607 p. 301, p. 41 R. Verumtamen Pleth. habet λεπρεάται, quod Xyl. itidem suspicatus est, Tzsch. recepit. Κυπαρισσιεῖς, et σεῖς sec. m. sup. add., A κυπαρισσεῖς Bl Eust. 1. 1.: eandem gentilicii formam Steph. Βyz. s. v. unam habet, et infra p. 348 omnes codd. praebent. Sed alteram nummi tuentur. 8. καὶ πόλισμα om. Β (sed sec. m. in marg. add.) 1.

Μακιστὸν Α. Ceterum Tzsch. mavult τὸ Μάκιστον, ὃ , quo ge nere idem nomen effertur p. 346. 349. Plinius quoque IV, 10 habet Macistum: neque necessarium foret attrectare relativum, notissimo usu ad Πλατανιστοῦντα relatum, quae structura facilius corruptioni ansam praebere potuit. Verumtamen masculinum habet etiam Steph. s. v. 9. δ' om. Acgh. 12. των om. Bk (sed in hoc post add.) 1 Cor. 16. Καύκωνας Pleth. Cauconii Guar. Infra XII, 542, ubi de illo Paphlagoniae populo agit, Καυκωνίτας appellat. 19. τῇ om Bl. 20. ἔτι] ἐστι Ι.

προιστορητέον, et o sup. o sec. m. add. A. γὰρ om. Β