tum pertinet. Sed priorem fenfum communiorem fequuntur cum aliis Tremellius & Junius; Caro funt, i. e.omnino depravati, ac proinde non magis ad regnum Dei & Ecclefiam pertinent quam Kain & pofteri ejus, quapropter omnes communinomine vocantur caro,infra verf. 12. Item Pifcator; Sunt caro, i. e. ea que carnis funt fentiunt, ductum rationis carnalis & affectuum carnalium fequuntur, non patiuntur fe regi meo verbo & Spiritu. Nec minus emphatice Munfterus; Homo care eft, i. mihi contrarius, pergit in fua carnalitate, ridet verbum & monitiones Dei, perfequitur & odit Spiritum meum in his qui fideliter verbum meum docent, oportet igitur ut cessem & finam hominem fic perverfum ire vias fuas, vult effe caro. Dum fpccialiorem fenfum maxime fpectaffe videtur inter alios Grotius; Carni pafcenda & oblectanda ftudet fine Dei timore. Hoc de humano genere illius atatis, paucis valde exceptis, dicitur, vid. Matt. XXIV. 38. Quem eo nomine reprehendit Galovius; vocans hanc ejus interpretationem nimis dilutam; notans, non dici carnem tantum ob dražíav appetitus fenfitivi, quemadmodum Pontificii peccatum in inferiore tantum anima parte appe titu nimirum fenfitivo collocant, fed ob corruptionem omnium faculta tum hominis etiam fuperiorum, ideo inter concupifcentias carnis recenferi idololatrias & harefes & afferens porro,ita Mofen ipfum verba hac explicare verf. 5. Conferri vero non obftante generali ifto fenfu carnis poteft, quod Menochius ex nominis hujus occafione paraphraftice heic habet; Perinde vivunt ac fi mens illis non effet ut retrix, fed pro fale ne putrefcant data effet. Et quod fimiliter Calvinus heic differit de carne rationis non capace, cum qua Spiritus Dei fruftra difputet, & qualis fit totus homo, etiam ex omni parte animæ, donec per gratiam regenerationis fpiritualis effe incipiat; item de homine jumentis fere fimili, & fua culpa eò dementia prolapfo, ut jam beftiis fit propior quam veris hominibus. Nec aliter fere jam olim Chryfoftomus Serm: XX11. in Gen. Διὰ τὸ εἶναι αυτούς φησι σάρκας, τότ ̓ ἔτι, [g τὸ σαρκικαῖς πράξεσιν αυτές καταδαπανᾶς, καὶ μὴ εις δέον κεχρῆς τῇ τ ψυχῆς ἐσίᾳ, ἀλλ ̓ ὡς σάρκα μόνην προκειμένες και ψυχῆς ἐρής μες ὄντας, ὅτω ἢ ἑαυτῶν βίον καταναλίσκειν ἔθα τὸ ἀεὶ τῇ θείᾳ γραφῇ σάρκα τοὺς σαρκικὲς καλῶν, ὥσπερ τὸς ἐναρέτες ἀσάρκας όνομάζειν τε, ἐπειδὴ σᾶς τὰς σαρκικὰς πράξεις διηνεκῶς ἤζαν ήσχολη Mévos,œápnas dvToùs imáλere &c. Atque Mich. Glycas Annal, P. II. C

Δια

TO

ལ

Διὰ τὸ εἶναι αυτοὺς σάρκας, ἤγεν Ααὶ τὸ ζῆν αυτὲς ἐμπαθῶς τε σαρκικῶς &c. σάρκας μὲν ἐν ὥσπερ δὴ καὶ ἀσεβεῖς εἴωθε καλῶν ἡγρα φὴ τοὺς βίον ἔχοντας ἄσωίον &c. Trahit vero etiam ad hunc corruptionis fenfum Lud. Cappellus id quod Rabbinorum aliqui apud Carnem heic habent de Serpente Antiquo qui maledictus eft; per quem ipfe dicit intelligendum videri peccatum originis. Dum certiffime illuc fpcctavit Onkelos, habens, eo quod ipfi caro & ope-. ra corum prava; & Paraphrafis Jonathanis fimul ac Hierofolymitana, memorans opera eorum mala. Sed reftat adhuc inquirendum, quid fibi velit illud etiam, quod in heic occurrit, quodque ad augendum facere antiqua eft Kimchii obfervatio; licet ab Antiquis Interpretibus heic non exprimatur tan-quam expletivum & pleonafticum. Nempe hoc nonnulli confiderant tanquam augens prædicatum, ut præter alia de homine dicta vel adhuc dicenda hoc nunc accedat quod etiam fit caro; uti eam fententiam ex Hebræis adduxit Vatablus. Sed vulgo ad fubjecti augmentum refertur ea feu vox feu pars vocis; quando creduntur fic paffim per eam ad alios homines adjici Sethitæ dicti filii Dei, dum aliqui tamen cum Calvino hominem omnem putant fic jungi potius beftiis irrationalibus, Simplicius forte & rectius dicemus; vel illud a validius tantum afferere, ut valeat idem quod omnino; vel idem ad totum hominis complexum fpectare, ut conveniat cum prorfus, totaliter, & omni modo; vel idem exprimere continuationem indefinentem, quafi effet femper, etiam poft Dei contentionem ; vel denique idem facere ad hominem omnem inter fe jungendum, ut dicat idem cum fimul, tam unus quam alter, unde cum homine ne ullo quidem Deus velit amplius diu contendere, quod ego quidem credo aliis exegefibus poffe præferri. Etiamfi tandem poffet in voce cum fequenti enuncia-tione haberi non incommode prò indicio rationis ob quam Deus hactenus cum homine contenderat, id nunc non amplius ob eandem caufum acturus, quo fere modo judicavimus alias capiendam rationem illam non gratiæ fed iræ Gen. VIII. 21. quoniam figmentum cordis hominis malum à pueritia ejus, EXERC. MISC. Difp. VII. magis tamen conveniens videtur, ut indicet rationem ipfam ceflaturæ nunc quam primum contentionis, ejufque per graviorem iram abrumpenda, utpote quæ

vere deprehendebatur in maxima illa corruptione hominis,qui ipfe omnis & totus caro factus, fpem emendationis fic prorfus abrumpebat.

norum

VIII. Pofitive poft hæc pronunciat Deus, dies hominis fore Ad Dies hoCentum & Viginti Annos. Quæ heic præcedit Copula Van à Copula Van a minis AnLXX. per dè & à Vulgato per que reddita, paulo majorem for- Centum & te emphafin accipit apud alios qui legunt, vel itaque per modum Viginti confecutionis cum Caftalione, Tremellio e Junio,Pifcatore,&c. vel tranfitur. fed adverfative, vel tamen exceptive feu reftrictive, &c. Uti autem in voce / pronomen Affixum fingulare tertiæ perfo næ, ejus vel illius apud Vulgatum, fed vtv apud LXX. nos manifefte ducit, ad feu hominem, omnem vel fingulum, antea nominatum, & per pronomen & rurfus defigna tum; ita dies non minus liquidò ponuntur pro temporis, continuo labentis, in varia momenta divifi, & ut addere licet heic lumine grato latioris, fpatio notabili, ultra quod nulli fed per quod non quidem finguli fed aliqui & plurimi homines ita erant victuri in hoc mundo, coll. Gen. v. 4. 5. 8. &c. ix. 29. XLVII. 28. &c. ut fimul fruerentur Dei contendentis longanimitate & gratia, atque adeo refipifcendum ipfis effet à pra vis operibus, coll. Luc. XIX. 42. &c. Quod fpatium à Deo ipfis fixum, fignificatumque, ad eorum converfionem vel convictionem, recte fic ab homine denominatur; nifi & hoc addere lubeat, dies hos hominis dici quoque ab humano abusu corum fuis defideriis infervientium, poft quos venturus erat dies Dei judicis, dominium fuum in ipfum & ipfius tempora fuperius fic declaraturi. Illos autem dies dicit Deus; non fuiffe in præterito feu prorfus feu magna ex parte, fed nunc adhuc fore in futurum rn/ sovras, erunt, apud LXX & Vulgatum, ne Or TIND / EKATOV exoriv ern, centum viginti anno rum, apud eofdem Interpretes, seu annos centum & viginti Hebræis folitis collective unum continuum annorum plurium numerum exprimere per n fingulare, coll. Gen. v. 3. 4. &c. ficuti nec hoc à lingua noftra vernacula plane abhorret. Annos autem hos ex menfibus compluribus, habentibus fuos adhuc plures dies, conftitiffe, adeoque fimiles hactenus annis lif raëliticis & noftris fuiffe, non tantum ex Mofis fimili ubique locutione liquet, fed & irrefragabiliter ex textibus de Diluvio

Quos ad fpatium

fingulorum

dudum tra

& Noachi ætate agentibus Gen. VII. II. VIII. 4.5. 13. 14. & ex annorum ferie, qui patribus, tum generantibus, tum morientibus poft longam vitam, tribuuntur Gen. v. 12.21. ỚC. XI. 10. &c. XXV. 7. XLVII. 9. &c. Atque fic manifefte præfcribitur adverfus vaniffimam opinionem, tum Varronis apud Lactantium Lib. II. Cap. 13. de fignificato per Annum Orbe Lunæ triginta dierum juxta Ægyptiorum confuetudinem, tum aliorum apud Augustinum Lib. XV. de Civ. D. Cap. 12. de Annis apud Patriarchas tanta brevitatis ut nunc annus nofter decem illos habuiffe credatur, adverfus quos ipfe, poft collatos variarum gentium varios annos, rationibus adductis non tantum valide difputavit, fed & conjecit fimul Cap. 13. ex perperam intelleEtis annis Auxifle additionem centum annorum ad quofdam patres generantes apud LXX. contra Hebræorum Codicum fidem. Confer quæ habet Georg. Cedrenus in Hift. Comp. Öti weg * κατακλυμα ἔτε ἔθν©· ἦν, ἔτε βασιλεία, ἐτῶν δὲ περίοδο ν weird & περιέχεται δὲ ἐν τῷ βιβλίῳ ἢ ἀποκρύφων ενώχ, ὅτι ἐριὴλ ὁ ἄγγε τῷ ἐμήνυσε τῷ ἐνώχ, τί ἐςι μὴν, καὶ τροπή, καὶ ἐνιαυτὸς, καὶ τόνι αυτὸν ἔχειν νβ. ἑβδομάδας. Numerum porro Annorum CXX heic retinuit etiam Onkelos, habens fpatium,feu terminum, seu prolongationem horum, / hominibus dandam vel datam, forte convertantur eo tempore; ficuti & Paraphrafis Jonathanis cum Hierofolymitana idem nominarunt fpatium datum, ut agant pœnitentiam, adduntque hi, & non egerunt.

IX. Illud jam patium Annorum CXX nonnulli ab ævo maximum retulerunt ad communem terminum vitæ humanæ plurimo& commu- rum hominum, quæ antea per complura fecula protracta fuene Vitæ rat, fed nunc tantum futura porrò feculi unius & vix quahominum drantis. Quomodò præiiffe videtur ipfe Jofephus Antiq. Lib. etiam poft I. Cap. 4. Deum memorans ἐπιτεμόμενον αυτῶν ἢ βίον, και ποιή Diluvium, σαντα ἐτῶν οὐχ ὅσα πρότερον ἔζων ἀλλ ̓ ἑκατὸν εἴκοσιν. Quæ taxerunt ali- men verba an id neceflario fignificent dubito; fiquidem per fuperveniens diluvium præcifa certiffime fuit quoque hominum iftius temporis vita, & cum hoc plane terminus vitæ in Græco textu fofephi videtur connecti, dum præcedit, and is πᾶν ὅσον ἦν ἀνθρώπινον τότε δόξαν αυτῷ Ναφθεῖραι καὶ ποιῆσαι γές να ἕτερον πονηρίας καθαρὸν, & fequitur immediate, εἰς θάλασσα σαν τὰ ἤπειρον μετέβαλε, καὶ οἱ μὲν ἔτως ἀφανίζονται πάντες : lon.

qui.

gc

ge aliter quam legitur in verfione Sigifm. Gilenii, fed cum decreviffet univerfum genus humanum extinguere, aliudque novum ở à vitiis purum inftaurare, primum vitam eorum breviore spatio circumfcripfit, & abrogata longevitate intra centum & viginti annes coercuit, dein continentem terram in pelagi faciem commutavit &c. Magis forte pro ca fententia facit Philo de Gigant. τέτῳ μὲν ἦν τὸ θεῖον ἀεὶ παρίςαται πνεῦμα, πάσης ὀρθῆς ἀφηγέμενον ὁδοῦ, δὲ ἄλλων ὡς ἔφην τάχιςα αναζεύγνυται, ὧν ν * βίον ἐν είκοσι κα ἑκατὸν ἐτῶν ἀριθμῷ πεπλήρωκε, λέγει δ, ἔσονται &c. fubjicit enim proxime, ἀλλὰ καὶ μωυσῆς ἢ ἴσων γενόμενα ἐτῶν ξ θνητὸ βία MεTavísαTαι &c. ut adeo ad homines poft diluvium hunc vitæ terminum quoque extendat. Dum de Mofis illa ætate etiam Jofephus Lib. I. Cap. 7. apud mortem Terachi anno ætatis ducentefimo quinto, fcripfiti συνετέτμητο γδ ἤδη τοῖς ἀνθρώποις κατ ̓ ὀλίγον τὸ ζῆν, καὶ βραχύτερον ἐγένετο μέχρι το μωσέως γενέσεως, μεθ ̓ ὃν ὅρο ἦν ἔν ζῆν ἑκατὸν ἔτη πρὸς τοῖς εἴκοσι, ταῦθ ̓ ὁρίζοντα θεῖ, ὅσα και μωυσῆν συνέβη βιῶναι. Quæ ad præfentem narrationem Mofis de tempore ante diluvium vix quidquam videntur facere, nifi propheticum fenfum de tempore longe poft futuro illi tribuere voluerit Jofephus. Qualem omnino heic poni à Chriftianis quibufdam videas apud Toftatum; Deum nempe prænunciare hominibus menfuram futuræ vitæ poft diluvium terram & fructus hujus corrupturum, ne illam imminutionem vitæ homines dein cafui aut caufis merè naturalibus præ Dei confilio & imperio tribuerent. Dum Franc. Valefius Phil. S. Cap. VII. differit de fpatio hoc annorum CXX. tanquam communi lege vitæ humanæ, lata quidem ante diluvium,obfervandaque femper dein, fed non ftatim obfervari cœpta per neceffariam feu utilem quandam Dei difpenfationem. Ut verò recentiora Chriftianorum nomina non colligam, inter veteres Procopius Gazans locutus heic eft de hominibus nequaquam amplius ut antea annofis futuris ; & Diodorus Tarf. ex Catena Lipemani adducitur tanquam pro eadem fententia faciens cujus tamen verba, utpote de hominibus per diluvium perituris folis agentia, in hanc rem adduci miratur Jac. Salianus ; & Joh. Zonaras in Annal. fcripfit, dis TO DETOY WEDOWN DITE & TO μακρόβιον ὑπετέμετο, ἑκατὸν καὶ ἔικοσιν ἔτεσι * * ἀνθρώπων τ reitas (wir: atque Lactantins Lib. II. Cap. 14. dixit, orbe

C 3

ficca