φύσις τῶν τόπων τῆς σέλγης. ἐν γὰρ ταῖς ἀκρωρείαις

(571)

ἐγένοντο. τοῖς δὲ βιθυνοῖς ὁμοροῦσι, ὡς ἔφην, πρὸς νότον ποταμοῦ: ὅτι καὶ τὴν περὶ τὴν σίπυλον — (572) ὁρίσματα. τοὺς μυσοὺς οἱ μὲν εἰρήκασι ἐτυμολογοῦντες ὄλυμπον. μαρτυρεῖν — μιξοφρύγιον: ὅτι τὸ τῶν πελασγῶν φῦλον καὶ

μενα

τὸ τῶν καυκώνων καὶ τὸ τῶν λελέγων πολλαχοῦ τῆς εὐρώπης περαίας: καὶ ὅτι διττοὶ οἱ λύκιοι οἱ μὲν πρὸς τῇ καρία οἱ δὲ τῇ τροία. ὡσαύτως καὶ οἱ κίλικες διττοὶ καὶ ὅτι τήλε φος ἐκ τῆς ἀρκαδίας ἀφίκετο μετὰ τῆς μητρός. γάμῳ δὲ ἀρχήν: (573) καὶ ὅτι τὴν μίλητον σαρπηδὼν ὁ τοῦ μίνου ἀδελφὸς ἔκτισε καὶ τερμίλλας τοὺς νῦν λυκίους ἐκάλεσε πρότερον μινύας ἔτι δὲ πρότερον σολύμους: ὅτι λύκιοι ἀπὸ λύκωνος τοῦ πανδίονος. ὁ δὲ ποιητὴς χωρίζει τούτους καὶ τὸν σαρπηδόνα ἐπιχώριον τινα λέγει: ὅτι τὴν παρὰ τῷ ποιητῇ πολύσκαρθμον μυρρίνην μίαν εἶναι τῶν ἀμαζόνων ἱστοροῦσι ἐκ τοῦ ἐπιθέτου – τάχος. (574) ἔστι τοίνυν ὄρη β' ὑπερκείὕστερον. νῦν δὲ εὐερκεῖς: ὅτι καὶ ἡ μορηνὴ μυσία ἐστὶ καθάπερ ἡ βρεττηνή. (575) ὁ μὲν δὴ ὄλυμπος τοιόσδε. περιοικεῖται πρὸς — μονοφυές: ὅτι ποιεῖ τὸν σῖτον ἄσηπτον ἡ χαλκηδικὴ μιγνυμένη: (576) ὅτι ὁ φυνδακὸς τὰς ἀρχὰς ἔχων καὶ κοτυ (quae sequuntur cum margine recisa interciderunt) ἀπὸ τῆς ὀλυμπηνῆς — πόλεων. (577) ἡ μὲν οὖν παρόρεια — λόφου. ταύτην δ ̓ ᾤκισαν μάγνητες οἱ πρὸς μαιάνδρῳ. σύνναδα δ ̓ ἔστι – πεδίον. ἐντεῦθεν τὸ λατόμιον τοῦ συνναδικοῦ λίθου. ἀπάμεια δ ̓ ἐστὶ ἐμπόριον ἔφεσον ἵδρυται δ ̓ ἐπὶ ταῖς ἐκβολαῖς — λόφου τινός: (578) ὅτι ἀπάμεια ἀπὸ τῆς μητρὸς ὠνομάσθη τοῦ σωτῆρος ἀντιόχου ἀπά μας. ἐνταῦθα ἤρισεν ὁ μαρσύας ἀπόλλωνι κατὰ τὸν μῦθον. ὑπέρκειται δὲ καὶ λίμνη ἐξ ἧς ὑπολείβεσθαί φασι μαιάν δρου. φέρει δ' ὁ περὶ τὴν λαοδίκειαν τόπος — χείλους. σχεδὸν δέ τι καὶ πᾶσα - (579) ψαθυρὰ καὶ ἡ κατακεκαυμένη διίστανται: ὅτι ἡ ἐν τῷ λόφῳ τῷ λεγομένῳ κελαιναὶ πόλις ὁμώνυμος διὰ τὸν λίθον καὶ τὴν ἀπὸ τῶν ἐκπυρώσεων μελανίαν ωνόμασται. λέγονται δέ τινα φῦλα ἀποφορᾶς. Post hanc vocem versus integer cum margine recisus intercidit.

Typis A. W. Schadii.

Pag. 359 n. 22. Inconsideratius a me receptum esse Ασίσιον pro Αΐσιον recte monuit censor Monacensis, cum Asisium non a dextra situm fuerit viae Ocriculis Ariminum ducentis, quod fugisse

me, locorum horum satis peritum, ipse miror: vellem tamen idem vir doctus dixisset, ubinam gentium situm fuerit illud Aesium. Quod cum haud facile unquam dicturum esse neque istum neque alium credam, latere sub illo nomine Asisium oppidum etiamnunc existimo: quae coniectura si vera est, error Strabonis erit confitendus, multo levior certe quam permulti alii ab eo admissi.

Pag. 394 adde: 3. tys dalárτys codd. (sed tyv álarτav B ex corr.): Cor. corr. de coni. Tyrwh.

ad 11. B, 625 p. 305 R.

- 184 adde: 13. Verba ou os ó uvos transponenda videntur post

τοὺς Αιγινήτας.

- 201 n. 12 adde in fine notae: cf. quae annotantur ad IX, 426.

18 post Onous adde Pleth.

231 6 adde: Ilayas Cor.

248 v. 2 ab imo scr. ὅ τι ἂν χρήσιμον κτλ.

278 n.

8 post παιανισμὸν adde Ε.

300 14 post parenthesin adde: sed supra ŋ add. in E.
363 v. 23 ab imo scr. Πλευρών et ἱερόν.

421 n. 8 scr. Epigramma pro Epigrammata.

466 adde: 9. αὐθέκαστος μὲν καὶ σκαιὸς καὶ ἄγριος Cor.
466 n. 17 dele no̟ò̟s.

508
526

537

21 scr. ὀχετῷ pro ὀχέτῳ.

4 adde: inde V, 224 scribendum esse nunc puto vàs ¿v Ἰνδοῖς ἅλας, ἃς κτλ., cf. XV, 700.

10 scr. ήματι.

556 4

aliique haud dubie codd., de quorum etc. 570 - 19 adde: χαραδρῶν πλήρη τυγχάνουσαν i.

572

12 scr.: os uv alkýlove add. Cor., quae necessaria non esse monuit Meinckius, coll. p. 569 in.: eq nuv de zaì Ἴσαυρα καὶ τὰ Ἴσαυρα καὶ τὴν Δέρβην Αμίντας εἶχεν, ἐπιθέμενος τῷ Δερβήτῃ καὶ ἀνελὼν αὐτόν, τὰ δ ̓ Ἴσαυρα zrλ. Simile brevitatis exemplum v. II, 91. Touto 8 axoλουθεῖν κτλ.