φορᾶς Τραλλιανοῖς (ἡνίκα τὸ γυμνάσιον καὶ ἄλλα μέρη συνέ πεσεν) ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ τούτοις καὶ Λαοδικεῦσιν. 19. Ακούειν δ ̓ ἐστὶ καὶ τῶν παλαιῶν συγγραφέων, οἷά φησιν ὁ τὰ Λύδια συγγράψας Ξάνθος, διηγούμενος, οίαι με ταβολαὶ κατέσχον πολλάκις τὴν χώραν ταύτην, ὧν ἐμνήσθημέν 5 που καὶ ἐν τοῖς πρόσθεν. καὶ δὴ καὶ τὰ περὶ τὸν Τυφώνα πάθη ἐνταῦθα μυθεύουσι καὶ τοὺς Ἀρίμους καὶ τὴν Κατακε καυμένην ταύτην εἶναί φασιν· οὐκ ὀκνοῦσι δὲ καὶ τὰ μεταξὺ Μαιάνδρου καὶ Λυδῶν ἅπανθ ̓ ὑπονοεῖν τοιαῦτα καὶ διὰ τὸ C. 580 πλῆθος τῶν λιμνῶν καὶ ποταμῶν καὶ τοὺς πολλαχοῦ κευθμώ- 10 νας τῆς γῆς. ἡ δὲ μεταξὺ Λαοδικείας καὶ Ἀπαμείας λίμνη καὶ βορβορώδη καὶ †ὑπόνομον τὴν ἀποφορὰν ἔχει, πελαγία οὖσα· φασὶ δὲ καὶ δίκας εἶναι τῷ Μαιάνδρῳ, μεταφέροντα τὰς χώρας, ὅταν περικρουσθώσιν οἱ ἀγκῶνες, ἁλόντος δὲ τὰς ζημίας ἐκ τῶν πορθμικών διαλύεσθαι τελῶν. A. 870 15 20. Μεταξὺ δὲ τῆς Λαοδικείας καὶ τῶν Καρούρων ἱερόν ἐστι Μηνὸς Κάρου καλούμενον, τιμώμενον ἀξιολόγως. συνέστηκε δὲ καθ ̓ ἡμᾶς διδασκαλεῖον Ἡροφιλείων ἰατρῶν μέγα ὑπὸ Ζεύξιδος, καὶ μετὰ ταῦτα Αλεξάνδρου τοῦ Φιλαλήθους, καθάπερ ἐπὶ τῶν πατέρων τῶν ἡμετέρων ἐν Σμύρνῃ τὸ τῶν 20 Ερασιστρατείων ὑπὸ Ἱκεσίου, νῦν δ ̓ οὐχ ὁμοίως †τι συμβαίνει. 21. Λέγεται δέ τινα φύλα Φρύγια οὐδαμοῦ δεικνύμενα, ὥσπερ οἱ Βερέκυντες· καὶ Ἀλκμάν λέγει, ὑπόνοσον 7. ἀριθμούς Γ. 12. και ante βορβορώδη om. 2. Cor., quae vox cum nusquam apud scriptores Graecos inveniatur, non temere erat recipienda; nec magis tamen codicum scriptura ferenda est: nescio an scribendum sit ἐπίνοσον, quemadmodum legitur ἐπίνοσος καιρός apud Hesych. s. v. Ισθμίασι. 14. ἁλόντες codd., Xyl. corr. 17. συνέστη rw Cor.: fortasse scribendum est συνεστήκει. 18. διδασκάλιον D (sed & supra i add.) ghv. Προφιλείων om. os (in hoc spatium vacuum relictum) Guar. ἡροφίλειον η ἡροφίλιον codd. rell., Cor. corr. monente Toupio: aliter in hoc nomine erratum XIV, 645. σιστρατίων codd., exc. F. ἔτι συμμένει Cor. satis probabiliter: codicum scriptura certe ferenda non est, nec multum proficias etiamsi scribatur ὁμοῖον, quod proposuit Grosk. 22. λέγονται Ε. 23. Post Βερέκυντες Grosk. excidisse putat καὶ οἱ Κερβήσιοι, similemque rationem secutus est Cor. in interpretatione Paris.: atque abrupta sane est oratio. 21. ἐρα Φρύγιον ηὔλησε μέλος τὸ Κερβήσιον· καὶ βόθυνός τις λέγεται Κερβήσιος ἔχων ὀλεθρίους ἀποφοράς· ἀλλ ̓ οὗτός γε δείκνυται, οἱ δ ̓ ἄνθρωποι οὐκέθ ̓ οὕτω λέγονται. Αἰσχύλος δὲ συγχεῖ ἐν τῇ Νιόβῃ· φησὶ γὰρ ἐκείνη μνησθήσε 5 σθαι τῶν περὶ Τάνταλον, οἷς ἐν Ἰδαίῳ πάγω Διὸς πατρῴου βωμός ἐστι· καὶ πάλιν, Σίπυλον Ἰδαίαν ἀνὰ χθόνα· 10 καὶ ὁ Τάνταλος λέγει, σπείρω δ ̓ ἄρουραν δώδεχ ̓ ἡμερῶν ὁδόν, ux ερέχθει Cglrow ἐρέχθεον Dhi ὀρεχθέει Tzsch. Cor. de coni. Cas. coll. 11. Ψ, 23. ορεχθεῖ δάπεδον Lob. Aglaoph. p. 1216. Verbi ὀρεχθεῖν vis cum minus constet, tutius erit scribere δὲ ῥοχθεῖ. INDEX FRAGMENTORUM STRABONIS, QUAE CONTINENTUR IN EPITOME VATICANA (E). LIBER VII. (289) ὅτι ὁ ἴστρος μέγιστος τῶν κατὰ μέχρι βαστάρνων. τὰ ἐκτὸς ἴστρου, φησί, πολὺ ἁπλούστερα τῶν ἐπὶ θάτερα με φύλου. δοκοῦσι δέ μοι ρω(292) διέχει τοῦ ἄλβιος ὁ ῥῆνος διαχεόμενα. νοτιωτέρα – δρυμὸς ἡμερή (293) σημείωσαι περὶ κίμ σιον ὁδὸν ὡς πρὸς τὴν λίμνην: βρων, ὅτι πλάνητας γενέσθαι καὶ ληστρικούς φασι, ὥστε καὶ μέχρι τῶν περὶ τὴν μαιώτιν ποιήσασθαι τὴν στρατείαν· ἀπ' ἐκείνων δὲ καὶ τὸν κιμμέριον κληθῆναι βόσπορον, οἷον κιμβρικόν, κιμμερίους τοὺς κίμβρους ὀνομασάντων τῶν ἑλλήνων. εἶτα ἄλλους καὶ ἄλλους τόπους καταδραμεῖν. (294) πάντες μέντοι κατελύθησαν ὑπὸ ῥωμαίων, οἱ μὲν ὑπερβαλόντες ἄλπεων. τῶν δὲ γερμανῶν οἱ μὲν — ἄλβιος. τὰ δὲ πέραν οὐδένες. ὅτι τί ἐστι πέραν ἢ ἰάζυγας, ἢ εἴ τινας ἄλλους χεται. τοῦτο δὲ τὸ αὐτὸ ἄρκτους. τοὺς δὲ ἀκριβεῖς σθωσαν. οἱ δ ̓ ἕλληνας τούς τε γέτας καθάπερ καὶ βέ βρυκες καὶ μεδοβιθυνοὶ καὶ βιθυνοί. δοκῶ δὲ συνέμειναν: (296) ὅτι ἀμάξοικοι σκύθαι καὶ σαρμάται καὶ τὰ βαστανικά, οὓς ἱππημολγοὺς καὶ γαλακτοφάγους καὶ ἀβίους ἐκάλεσεν ὅμη· προσαρκτίων. οὔτε γὰρ διαδέ (295) παρωκεανίτιδος. ταῦτα μὲν ἐά ρος. λέγει δὲ τοὺς μυσοὺς καὶ γέτας ποσειδώνιος καὶ ἐμψύχων ἀπέχεσθαι, μέλιτι δὲ χρῆσθαι καὶ γάλακτι καὶ τυρῷ, ζῶντας καθ ̓ ἡσυχίαν καὶ διὰ τοῦτο καὶ τὸ ἀγανοὺς καὶ δικαιοτάτους προσέθηκεν ὅμηρος: . (298) ὅτι τὸν πόντον ἄξενον καλεῖ σθαι τὸ πρὶν διὰ τὸ δυσχείμερον κτισάντων: (300) ότι τας εἰκὸς τοὺς ἀγαθοὺς καὶ δικαιοτάτους κεκλημένους καθ ̓ ὅμηρον διὰ τὸ ἥκιστα ἐν συμβολαίαις καὶ ἀργυρισμῷ ζῆν καὶ κοινὰ κεκτῆσθαι πάντα πλὴν ξίφους καὶ ποτηρίου, ὕστερον θαλάσ σης ἁψαμένους χείρους γεγονέναι ληστεύοντας καὶ ξενοκτονοῦνεἰσάγει: (303) ὅτι ὑπὸ αἰλίου κάτωνος μετωκίσθησαν ἐκ τῆς περαίας – μυσοί: ὅτι καὶ μέρος κελτῶν τοῖς θραξὶν καὶ Ἰλλυριοῖς ἀναμέμικται καὶ ὅτι καὶ οἱ δάκοι (αι supra οι additum) γετῶν μέρος πρὸς τὴν γερμανίαν καὶ τὰς τοῦ ἴστρου πηγὰς οἰκοῦντες. γέται δὲ πρὸς τὸν πόντον μάλιστα κέ κλινται. (304) μερισμὸς γὰρ οὕτως ἐκ παλαιοῦ τῆς χώρας γέγονεν· οἶμαι δὲ τοὺς δάκας δάους καλεῖσθαι τὸ παλαιόν. ἀφ ̓ οὗ — τὸν παφλαγόνα: ὅτι ὁ ἴστρος λέγεται μὲν αὐτὸ τοῦτο κάτω καὶ ἑξῆς μέχρι τοῦ πόντου, ἄνω δὲ καὶ πρὸς ταῖς πηγαῖς δανούτος, καθὸ μάλιστα διὰ τῶν δακῶν φέρεται: (305) ὅτι καὶ τὸ τῶν τριβαλλῶν ἔθνος θρακικὸν ἂν μετανα στάσεις πολλάκις δέδεκται, ὥσπερ καὶ οἱ γέται τῶν πλησιοχώρων τοὺς ἀσθενεστέρους – πολλάκις· τῶν δ ̓ ἐκ – κατι σχυομένων. μεταξὺ δὲ τῆς ποντικῆς εὐγνώμονος τοῦ βασιλέως. περὶ δὲ ταῖς ἐκβολαῖς οντι εἰς τὸ στόμα. διέχει δὲ στόμα – καλούμενος. διέχει δὲ δαρεῖος. τοῦτο δὲ εἰσπλέ (306) χρῆσθαι. ἐπὶ δὲ τὸ – σταδίων. εἶτα βορυσθένης βορυσθένους. πλεύσαντι — μιλησίων. σαρμάται καὶ οἱ βασίλειοι λεγόμενοι τὸ πλέον νομάδες. οἱ μὲν καὶ περὶ τὸν ἴστρον οἰκοῦσιν ἐφ ̓ ἑκάτερα πολλάκις. ἐν δὲ τῇ μεσογαία βαστάρ ναι. ροξάνοι δ ̓ ἀρκτικώτατοι τὰ οἱ τινες οἰκοῦσιν οὐκ ἴσμεν: φος. (307) τῶν δὲ νομάδων ποιοῦσι. μετὰ δὲ τὴν πρὸ τοῦ χουσα τῆς πεδία. ὑπὲρ δὲ ῥοξανῶν χρῶνται δὲ ὠμοβοΐνοις ὑδρίαι. τῶν δὲ πάγων δυεῖν σταδίων (308) καλοῦσιν. μεθ ̓ ἣν ξί διέ φασι. τὸν δὲ κόλπου καὶ ταμυράκην καλοῦσιν ἀπὸ τῆς ἄκρας. ἐντεῦθεν δ ̓ ὁ ἰσθμὸς ὁ διείργων χερρόνησον. ἡ δὲ σαπρὰ ἀνακαλύ πτουσιν. ἔχει δ ̓ ὁ κόλπος νησίδια. ἐκπλέοντι ἐν ἀριστερᾷ παράπλου σταδίων,δυ'. πρὸ δὲ τῆς πόλεως ἄκρα ἐν σταδίοις ρ', καλουμένη παρθένιον καὶ μετ ̓ αὐτὴν λιμὴν στενόστομος λιμήν. (309) μετὰ δὲ τοῦτον μέχρι ἀριθμόν. ἐν δὲ τῇ ὀρεινῇ καλούμενον: (310) ὅτι τὸ στενώτατον τοῦ κιμμε ρικοῦ βοσπόρου περὶ κ' σταδίων. ἐντεῦθεν εὐθύπλοοι μὲν ἐπὶ τὸν τάναϊν – στάδιοι βσ'. οὗτος μὲν οὖν ὁ παράπλους ἔρημος ὁ περὶ τὴν εὐρώπην μέγεθος. (311) πλὴν δὲ τῆς ὀρειεὔγεώς ἐστι καὶ σίτῳ σφόδρα εὐ(312) ὅτι ἐν τούτοις τόποις ἀετὸς νῆς ἄλλη πᾶσα πεδιάς. τυχής αἱ ταριχεῖαι: οὐ γίνεται. ἔστι δὲ τῶν τετραπόδων ὅτι τρόπον τῷ ἴστρῳ γερμανίας. μέρος δή τι τῆς χώρας κελτικά, φάσκοντες εἶναι ῥέοντος ἐπὶ τὸν ἴστρον — ἀναμιξ ᾤκησαν. τὸ δὲ λοιπὸν ἔχουσι (314) ἅλβια. πλησίον δὲ τῶν ναυπόντων ποταμός ἐστι ἕω. ἡ δὲ σεγεστικὴ πό τῶν παννονίων μαζαῖοι ἀρδιέων γῆς. σχεδὸν δέ τι — τῇ ἰταλίᾳ, καὶ διότι μέχρι πόλας - ἀδρίαν. (315) μετὰ δὲ τὸν αὐτήν. εἶθ' αἱ λιβυρνίδες εἶτ ̓ ἄλλαι. ἄνδριον δὲ ὄρος μέσον τέμνον ἐστὶ τὴν αὐτὸν ἀρδιαῖοι καὶ πληραῖοι. (316) βρίαν. ιλλυριῶν δὲ ἔθνος οἱ δαρδάνιοι καὶ ἀρδιαῖοι ἐξέλιπον. μετὰ δὲ τὸν ῥιζικὸν κόλπον — τῆς δὲ θαλάττης ξ'. μετὰ δ ̓ ἀπολλωνίαν (317) συμπάσης. κατὰ δὲ θεόπομπον τῶν ὀνο (318) ῥωμαίων. οἱ δὲ σκορδίσκοι μεταξὺ δυεῖν ποταμῶν οἰ κοῦσιν οἱ μεγάλοι τοῦ τε νοάρου καὶ μάρτου τοῦ καὶ βάργου. οἱ δὲ μικροὶ τούτου πέραν σκορδίσκοι. μετὰ δὲ τὴν σκορδίσκων χώραν — κάλατιν. εἶθ ̓ οἱ περὶ τὸν αἷμον — βέσσοι, ληστρικὰ ἔθνη. οἱ δὲ βέσσοι καὶ τῇ ῥοδόπῃ συνάπτουσι καὶ τοῖς παίοσι δαρδανίοις. λοιπὴ δ ̓ ἐστὶ τῆς μεταξὺ ἴστρου βυζάντιον: ὅτι σημειώδεις παραγραφὰς καλεῖ τὰς ἀναγ καίας τῶν εὐθειῶν γραμμῶν ἐν γεωγραφίᾳ ὑπερεκπτώσεις: (319) ὅτι ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ στόματος τοῦ ἴστρου κάλατις ἐν |