δέ που καὶ τὸ Ἰκόνιόν ἐστι, πολίχνιον εὖ συνῳκισμένον καὶ 2. Τῆς δὲ Λυκαονίας ἐστὶ καὶ ἡ Ἰσαυρικὴ πρὸς αὐτῷ τῷ 10 Ταύρῳ ἡ τὰ Ἴσαυρα ἔχουσα κώμας δύο ὁμωνύμους, τὴν μὲν Παλαιὰν καλουμένην, [τὴν δὲ] Εὐερκῆ· ὑπήκοοι δ ̓ ἦσαν ταύταις καὶ ἄλλαι κώμαι συχναί, λῃστῶν δ ̓ ἅπασαι κατοικίαι. παρέσχον δὲ καὶ Ῥωμαίοις πράγματα καὶ τῷ Ἰσαυρικῷ προσαγορευθέντι Πουβλίῳ Σερβιλίῳ, ὃν ἡμεῖς εἴδομεν, ὃς καὶ ταῦτα 15 C. 569 ὑπέταξε Ῥωμαίοις καὶ τὰ πολλὰ τῶν πειρατῶν ἐρύματα ἐξεῖλε τὰ ἐπὶ τῇ θαλάττῃ. 3. Τῆς δ ̓ Ἰσαυρικῆς ἐστιν ἐν πλευραῖς ἡ Δέρβη, μάλιστα τῇ Καππαδοκίᾳ ἐπιπεφυκὸς * τὸ * τοῦ Ἀντιπάτρου τυραννεῖον τοῦ Δερβήτου· τοῦ δ ̓ ἦν καὶ τὰ Λάρανδα· ἐφ ̓ ἡμῶν δὲ καὶ 20 τὰ Ἴσαυρα καὶ τὴν Δέρβην Αμύντας εἶχεν, ἐπιθέμενος τῷ Δερβήτῃ καὶ ἀνελὼν αὐτόν, τὰ δ ̓ Ἴσαυρα παρὰ τῶν Ῥωμαίων Α. 854 λαβών· καὶ δὴ βασίλειον ἑαυτῷ κατεσκεύαζεν ἐνταῦθα, τὴν παλαιὰν Ισαυρίαν ἀνατρέψας. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χωρίῳ καινὸν τεῖ Synecd. p. 682 Wess. aliisque, a qua nomen haud dubie lacus accepit. τρωγήτις οrs. 5. τραχιώτας codd., exc. x, in quo est τραχεώτας, et Ε, qui exhibet τραχειώτας: cf. XIV, 668. 672. 6. κοροπασου Εξ. 7. γαραθύρου D, sed on sec. m., ut videtur, in or mut.; Γαρσαούρων Cor., quod certissimum est, si a paenultima recesseris, de qua v. ad P. 537. 11. ἡ τὰ Ἴσαυρα] εἶτα ισαυρία codd., Cor. corr, quem ex parte secutus Grosk. scribendum non improbabiliter censet † τὰ [Ἴσαυρα καὶ τὴν] Ἰσαυρία», cum paulo post commemoretur ἡ παλαιὰ Ἰσαυρία. 12. τὴν δὲ om. codd., exc. x, ex quo rec. Tzsch. 15. σερβηλίῳ CDhlors ἴδομεν CDors Cor. 16. εξείλετο os ald. τα om. τ. 18. ἡ δεύρη Ε, sed in marg. pr. m. add. δέρβη. 19. το asteriscis incl. Cor. κατεσκεύασεν edd. inde a Cas. 23. χος οἰκοδομῶν οὐκ ἔφθη συντελέσας, ἀλλὰ διέφθειραν αὐτὸν οἱ Κίλικες, ἐμβαλόντα εἰς τοὺς Ὁμοναδεῖς καὶ ἐξ ἐνέδρας ληφθέντα. 4. Τὴν γὰρ Ἀντιόχειαν ἔχων τὴν πρὸς τῇ Πισιδία μέχρι 5 Ἀπολλωνιάδος τῆς πρὸς Ἀπαμείᾳ τῇ Κιβωτῷ καὶ τῆς παρωρείου τινὰ καὶ τὴν Λυκαονίαν ἐπειρᾶτο τοὺς ἐκ τοῦ Ταύρου κατατρέχοντας Κίλικας καὶ Πισίδας τὴν χώραν ταύτην, Φρυ γῶν οὖσαν καὶ † Κιλίκων, ἐξαιρεῖν, καὶ πολλὰ χωρία ἐξεῖλεν ἀπόρθητα πρότερον ὄντα, ὧν καὶ Κρῆμνα· τὸ δὲ Σανδάλιον 10 οὐδ ̓ ἐνεχείρησε βίᾳ προσάγεσθαι, μεταξὺ κείμενον τῆς τε Κρή μνης καὶ Σαγαλασσοῦ. 5. Τὴν μὲν οὖν Κρήμναν ἄποικοι Ῥωμαίων ἔχουσιν, ἡ Σαγαλασσὸς δ ̓ ἐστὶν ὑπὸ τῷ αὐτῷ ἡγεμόνι τῶν Ῥωμαίων, ὑφ ̓ ᾧ καὶ ἡ Ἀμύντου βασιλεία πᾶσα· διέχει δ' Ἀπαμείας ἡμέρας 15 ὁδόν, κατάβασιν ἔχουσα σχεδόν τι καὶ τριάκοντα σταδίων ἀπὸ τοῦ ἐρύματος· καλοῦσι δ ̓ αὐτὴν καὶ Σελγησσόν· ταύτην δὲ τὴν πόλιν καὶ Ἀλέξανδρος εἷλεν. ὁ δ ̓ οὖν Αμύντας τὴν μὲν Κρῆ μναν εἷλεν, εἰς δὲ τοὺς Ὁμοναδέας παρελθών, οἳ ἐνομίζοντο ἀληπτότατοι, καὶ καταστὰς ἤδη κύριος τῶν πλείστων χωρίων, 20 ἀνελὼν καὶ τὸν τύραννον αὐτῶν ἐξ ἀπάτης ἐλήφθη διὰ τῆς τοῦ τυράννου γυναικός. καὶ τοῦτον μὲν ἐκεῖνοι διέφθειραν, ἐκείνους δὲ Κυρίνιος ἐξεπόρθησε λιμῷ καὶ τετρακισχιλίους ἄνδρας ἐζώγρησε καὶ συνῴκισεν εἰς τὰς ἐγγὺς πόλεις, τὴν δὲ χώραν ἀπέλιπεν ἔρημον τῶν ἐν ἀκμῇ. ἔστι δὲ ἐν ὑψηλοῖς· τοῦ 25 Ταύρου μέρεσι, κρημνοῖς ἀποτόμοις σφόδρα καὶ τὸ πλέον ἀβά 2. ἐμβάλλοντα codd., Cer. corr. Verba εμβαλόντα Ὁμοναδέας Cor. 4. vij om. oxz. 5. παρωρίου CDx. 8. Verba καὶ Κιλίκων, a Guarino omissa, Cor. asteriscis inclusit, aut delenda esse censens aut mutanda in zaì Avzíov; sed Lycii ad has partes non pertinebant: aptius foret scribere καὶ Λυκαόνων. 10. ενεχείρισε Dh (sed in hoc η supra i add.) r. 9. ὄντα om. C. 11. σαχαλασου 14. ] παραλα σαγαλασὸς Dhos. 20. αὐτὸν ἐrs ald. 21. ἐκείνη διέφθει ρεν D, sed οι sup. η, αν sup. er sec. m. add. 23. εξώρισε D, sed sec. m. in εζώγρησε mut. codd, exc. Dhi, ald. 22. κυρήνιος απ. 24. καὶ post δὲ add. τοις, ἐν μέσῳ κοῖλον καὶ εὔγεων πεδίον, εἰς αὐλῶνας πλείους διῃρημένον· τοῦτο δὲ γεωργοῦντες ᾤκουν ἐν ταῖς ὑπερκειμέναις ὀφρύσιν ἢ σπηλαίοις, τὰ πολλὰ δ ̓ ἔνοπλοι ἦσαν καὶ κατέτρεχον τὴν ἀλλοτρίαν, ἔχοντες ὄρη τειχίζοντα τὴν χώραν αὐτῶν. 1. Συναφεῖς δ ̓ εἰσὶ τούτοις οἵ τε ἄλλοι Πισίδαι καὶ οἱ Σελγεῖς, οἵπερ εἰσὶν ἀξιολογώτατοι τῶν Πισιδῶν. τὸ μὲν οὖν πλέον αὐτῶν μέρος τὰς ἀκρωρείας τοῦ Ταύρου κατέχει, τινὲς C. 570 δὲ καὶ ὑπὲρ Σίδης καὶ Ἀσπένδου, Παμφυλικών πόλεων, κατέΑ. 855 χουσι γεωλοφα χωρία, ελαιόφυτα πάντα, τὰ δ ̓ ὑπὲρ τούτων, 10 ἤδη ὀρεινά, Κατεννεῖς, ὅμοροι Σελγεῦσι καὶ Ὁμοναδεῦσι, Σαγαλασσεῖς δ ̓ ἐπὶ τὰ ἐντὸς τὰ πρὸς τῇ Μιλυάδι. 2. Φησί δ' Αρτεμίδωρος τῶν Πισιδῶν πόλεις εἶναι Σέλ γην, Σαγαλασσόν, Πετνηλισσόν, Αδαδα, Τυμβριάδα, Κρήμναν, Πιτυασσόν, Αμβλαδα, Ἀνάβουρα, Σίνδα, Ααρασσόν, Ταρβασ- 15 σόν, Τερμησσόν· τούτων δ ̓ οἱ μέν εἰσι τελέως ὀρεινοί, οἱ δὲ καὶ μέχρι τῶν ὑπωρειῶν καθήκοντες ἐφ ̓ ἑκάτερα, ἐπί τε τὴν 1. εὔγαιον ἔτι εύγεον i. 7. ἀξιόλογοι Ι. 11. ἤδη] ἐστὶν C. σαγαλασεις Dhos σαγανασεῖς r. 12. δ ̓ ἔπειτα ἐν τοῖς D, sed sec. m. mut. in δ ̓ ἐπὶ τὰ ἐντὸς, in quibus ἐπὶ Grosk. delendum censet, atque incommodissimum sane est. 13. πισιδικῶν codd., exc. Ex, edd. 14. πεντηλισόν * Πεδνηλισσόν Tzsch. Cor. ex sent. Cas., ac per & effertur hoc nomen a Polybio V, 72 et passim, Steph. s. v., in numo denique apud Eckhelium (v. Doctr. num. I, 3 p. 20): τ contra tuentur codd. et hic et XIV, 667, nec minus Plin. V, 26 et Ptolem. V, 5, quamquam transpositis literis Pletenissus ab his appellatur urbs. άδαδάτην βριάδα codd., Cor. corr. ex coni. Wess. ad Hierocl. p. 673. 674: commemoratur enim urbs Αδάδα a Ptolem. 1. c., Οδάδα ab Hierocle 1. c., qui alterum quoque nomen exhibet, confirmatum a Plin. V, 25. 15. Τιτνασσόν Cor. e coni. Wessel. ad Hierocl. 674. Σίνδαν χ Cor. fortasse recte (v. XIII, 630): Grosk. contra Ἴσινδα scribendum existimat, ut XIII, 631, cum eadem hic quae ibi intelligatur Pisidiae urbs, Ισίονδα vocata Polybio et Livio, diversa a Sinda Cariae urbe. Sed haec parum certa sunt. ἀαρασόν, ταρβασόν, τερμεσόν οκ Guar.; ultimum nomen per e efferunt reliqui etiam codd., exc. E, in quo legitur τερμισ σός: ทุ Tzsch. restituit propter XIII, 631. ct numorum lapidumque auctoritatem. 16. τελείως ald. 17. καθήκοντες om. or. P. Παμφυλίαν καὶ τὴν Μιλυάδα Φρυξὶ καὶ Λυδοῖς καὶ Καρσὶν ὅμοι ροι, πᾶσιν εἰρηνικοῖς ἔθνεσι, καίπερ προσβόροις οὖσιν. οἱ δὲ Πάμφυλοι, πολὺ τοῦ Κιλικίου φύλου μετέχοντες, οὐ τελέως ἀφεῖνται τῶν λῃστρικῶν ἔργων, οὐδὲ τοὺς ὁμόρους ἐῶσι καθ ̓ 5 ἡσυχίαν ζῆν, καίπερ τὰ νότια μέρη τῆς ὑπωρείας τοῦ Ταύρου κατέχοντες. εἰσὶ δὲ τοῖς Φρυξὶν ὅμοροι καὶ τῇ Καρίᾳ Τάβαι καὶ Σίνδα καὶ Ἄμβλαδα, ὅθεν καὶ ὁ Ἀμβλαδεὺς οἶνος ἐκφέρεται πρὸς διαίτας ἰατρικὰς ἐπιτήδειος. 3. Τῶν δ ̓ οὖν ὀρεινῶν, οὓς εἶπον, Πισιδῶν οἱ μὲν ἄλλοι 10 κατὰ τυραννίδας μεμερισμένοι, καθάπερ οἱ Κίλικες, ληστρικώς ἤσκηνται· φασὶ δ ̓ αὐτοῖς τῶν Λελέγων συγκαταμιχθῆναί τι νας τὸ παλαιόν, πλάνητας ἀνθρώπους, καὶ συμμεῖναι διὰ τὴν ὁμοιοτροπίαν αὐτόθι. Σέλγη δὲ * καὶ* ἐξ ἀρχῆς μὲν ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐκτίσθη πόλις, καὶ ἔτι πρότερον ὑπὸ Κάλχαντος· 15 ὕστερον δὲ καθ ̓ αὑτὴν ἔμεινεν αὐξηθεῖσα ἐκ τοῦ πολιτεύεσθαι νομίμως, ὥστε καὶ δισμυρίανδρος ποτε εἶναι. θαυμαστὴ δ ̓ ἐστὶν ἡ φύσις τῶν τόπων· ἐν γὰρ ταῖς ἀκρωρείαις τοῦ Ταύ ρου χώρα μυριάδας τρέφειν δυναμένη σφόδρα εὔκαρπός ἐστιν, ὥστε καὶ ἐλαιόφυτα εἶναι πολλὰ χωρία καὶ εὐάμπελα, νομάς 2. προσβά 1. καθήκοντες post Μιλυάδα add. codd., exc. E. ροις D, sed alterum f sec. m. add., qua in margine adnotata sunt haec: προσβόρροις διὰ β ρ καὶ Εὐριπίδης· πρόσβορρον ἀντρον ἃς μακρὰς κικλήσκομεν (v. Jon v. 937)· ἀπέδωκε δὲ τὸ ὡς πρὸς τὰς πέτρας ἃς πρὸ τοῦ ἐκτεθέντος ιαμβείου εἴρηκεν. Eadem haec leguntur pr. m. scripta in h, ubi exhibetur προσβόροις, receptum a Tzsch. Cor. Ceterum ex adnotatione ista liquet, minime indoctum fuisse hominem, qui codicer D passim correxit, neque in omnibus, quae addidit, sequi codicem. 5. καίπερ] καὶ πρὸς τω. 6. καὶ post δὲ add. om. τιαβᾷ D τιαμᾶ τ τιάβαι ν τιάβα codd. rell., Tzsch. corr. e Steph. s. v. Ἄμβλαδα hunc Strabonis locum afferente: eadem forma apud eundem redit s. v., et aliorum scriptorum numorumque confirmatur auctoritate. 7. Ἴσινδα exhibet Steph. 1. c. eamque scripturam Straboni reddendam censent Holstenius, Berkel., Wessel. (ad Hieroel. 680): at v. XIII, 630. 9. ὡς εἰπεῖν codd., ὡς εἶπον Cor.: verum reposui e coni. Grosk. πισίδων (sic) D, in ἐπὶσιδων sec. m. mut., ἐπισίδων h. 12. συμβῆναι Clrw; idem scriptum fuerat in D, sed pr. m. corr.: conf. Εust. ad Il. Υ, 96 p. 1198, 61 R. 13. καὶ asteriscis incl. Cor. μακεδόνων i. - τε ἀφθόνους ἀνεῖσθαι παντοδαποῖς βοσκήμασι· κύκλῳ δ ̓ ὑπέρκεινται δρυμοὶ ποικίλης ὕλης. πλεῖστος δ ̓ ὁ στύραξ φύεται Α. 856 παρ' αὐτοῖς, δένδρον οὐ μέγα ὀρθηλόν, ἀφ ̓ οὗ καὶ τὰ στυράκινα ἀκοντίσματα, ἐοικότα τοῖς κρανεΐνοις· ἐγγίνεται δ ̓ ἐν τοῖς στελέχεσι ξυλοφάγου τι σκώληκος εἶδος, ὃ μέχρι τῆς ἐπι- 5 φανείας διαφαγὸν τὸ ξύλον τὸ μὲν πρῶτον πιτύροις ἢ πρίσμασιν ἐοικός τι ψῆγμα προχεῖ, καὶ σωρὸς συνίσταται πρὸς τῇ ῥίζῃ, μετὰ δὲ ταῦτα ἀπολείβεται τις ὑγρασία δεχομένη πῆξιν ῥᾳδίαν παραπλησίαν τῇ κόμμει· ταύτης δὲ τὸ μὲν ἐπὶ τὸ ψῆγμα πρὸς τῇ ῥίζῃ κατενεχθὲν ἀναμίγνυται τούτῳ τε καὶ τῇ 10 γῇ, πλὴν ὅσον *τὸ μὲν* ἐν ἐπιπολῇ συστὰν διαμένει καθαρόν, C. 571 τὸ δ ̓ ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ τοῦ στελέχους, καθ ̓ ἣν ῥεῖ, πήττεται, καὶ τοῦτο καθαρόν· ποιοῦσι δὲ καὶ ἐκ τοῦ μὴ καθαροῦ μῖγμα ξυλομιγές τι καὶ γεωμιγές, εὐωδέστερον τοῦ καθαροῦ, τῇ δὲ ἄλλῃ δυνάμει λειπόμενον (λανθάνει δὲ τοὺς πολλούς), ο πλεί- 15 στῳ χρώνται θυμιάματι οἱ δεισιδαίμονες. ἐπαινεῖται δὲ καὶ ἡ Σελγικὴ ἴρις καὶ τὸ ἀπ' αὐτῆς ἄλειμμα. ἔχει δ ̓ ὀλίγας προσβάσεις [τὰ] περὶ τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν τὴν Σελγέων, ὀρεινὴν κρημνῶν καὶ χαραδρῶν οὖσαν πλήρη, ἃς ποιοῦσιν ἄλλοι τε ποταμοὶ καὶ ὁ Εὐρυμέδων καὶ ὁ Κέστρος, ἀπὸ τῶν Σελγι- 20 κῶν ὀρῶν εἰς τὴν Παμφυλίαν ἐκπίπτοντες θάλατταν· γέφυραι δ ̓ ἐκίκεινται ταῖς ὁδοῖς. διὰ δὲ τὴν ἐρυμνότητα οὔτε πρότε 1. περίκεινται Cor. 2. στῶραξ r. 3. δὲ ante και add. h. στυράκια / Eust ad Il. Β, 539 p. 281, 41 R. 4. κραναίνοις CDE hilorw κραναιίνοις χ κρανίνοις %: Tzsch. corr. ex Eust. 1. c. 5. σκώλικος Ο. 7. ἐοικότι Ι. 9. τῇ κόμῃ Dhila τῇ κώμῃ ο τῇ κόμει τως τῇ κόμμει E, sed @ sup. η pr. m. add. 10. καταμιχθὲν codd., exc. E, in quo legitur κατενεχθὲν, quod Cor. scripserat e coni. Xyl. 11. τὸ μὲν om. Cor., nec ferenda sunt. ἐπιπολυ (sic) cum primum omisso scriptum fuisset in D, postea ¿v pr. m. add. et v in ŋo mutatum est; unde ἐν ἐπιπολής exhibent hi: ἐπιπολής Cor. 12. τὸ -xa17. ἔχειν Ε. 19. καὶ 21. παμφυ λικὴν 03. 22. δε om. codd., exc. E.: de coni. addiderat Cor. -- δὲ post οὔτε add. ixx, verba διὰ τὴν ἐρυμνότητα ad proxime praecedentia referentes. |