πους τούτους ἡ παραλία στενὴ τελέως ἐστίν· ὑπέρκειται γὰρ εὐθὺς τὰ ὄρη μετάλλων πλήρη καὶ δρυμών, γεωργεῖται δ ̓ οὐ πολλά· λείπεται δὴ τοῖς μὲν μεταλλευταῖς ἐκ τῶν μετάλλων ὁ βίος, τοῖς δὲ θαλαττουργοῖς ἐκ τῆς ἁλιείας, καὶ μάλιστα τῶν 5 πηλαμύδων καὶ τῶν δελφίνων· ἐπακολουθοῦντες γὰρ ταῖς ἀγέλαις τῶν ἰχθύων, κορδύλης τε καὶ θύννης καὶ αὐτῆς τῆς πηλαμύδος, πιαίνονταί τε καὶ εὐάλωτοι γίνονται διὰ τὸ πλησιάζειν τῇ γῇ προαλέστερον· δελεαζομένους μόνοι οὗτοι κατακόπτουσι τοὺς δελφίνας καὶ τῷ στέατι πολλῷ χρῶνται πρὸς 10 ἅπαντα. 20. Τούτους οὖν οἶμαι λέγειν τὸν ποιητὴν Ἁλιζώνους ἐν τῷ μετὰ τοὺς Παφλαγόνας καταλόγῳ· αὐτὰρ Αλιζώνων Ὀδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρχον τηλόθεν ἐξ Αλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη· 15 ἤτοι τῆς γραφῆς μετατεθείσης ἀπὸ τοῦ τηλόθεν ἐκ Χαλύβης, ἢ τῶν ἀνθρώπων πρότερον Αλύβων λεγομένων ἀντὶ Χαλύβων οὐ γὰρ νῦν μὲν δυνατὸν γέγονεν ἐκ Χαλύβων Χαλδαίους λεχθῆναι, πρότερον δ ̓ οὐκ ἐνῆν ἀντὶ Ἀλύβων Χάλυβας, καὶ ταῦτα τῶν ὀνομάτων μεταπτώσεις πολλὰς δεχομένων, καὶ μάλιστα ἐν 20 τοῖς βαρβάροις· Σίντιες γὰρ ἐκαλοῦντό τινες τῶν Θρακών, εἶτα Σίντοι, εἶτα Σάιοι, παρ ̓ οἷς φησιν Αρχίλοχος τὴν ἀσπίδα Α. 827 ῥῖψαι· ἀσπίδα μὲν Σαΐων τις ἀνείλετο, τὴν παρὰ θάμνῳ ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων· 1. γάρ] δὲ ο Cor. Tzsch. corr. ex coni. Cas. γεωργεῖ codd.: 6. πυλαμύδος Γ. 8. προαλέστερον. om. 2. δελεαζόμενοι, οὓς codd. τούτους μὲν οὖν οὗτοι Cor., e Dione Chrys. orat. VIII (I p. 280 Reisk.) afferens Prusienses, qui itidem delphinos interfecerint, simul vituperans impeditam verborum compositionem: quam tolerabiliorem redditam esse audacissima ista mutatione nemo concedet. Equidem δελεαζομένους ex coni. Meinekii scribere non dubitavi: simul μόνοι videtur mutandum in μὲν οὖν; cf. ad I, 11. 11. ἐν τῷ ante και ταλόγῳ collocantur in ox, codem loco ἐν inter versus sec. m. add. in D. 15. ἤτοι] ἢ π. καλύβης CDhlw ald. 23. ἀσπίδι edd. σαϊ τίων τω. τι CDhi τισι l: τις om. rux ald. ἀνείλετο om. codd., exc. Epit, unde recepit illud Xyl.; ἀγάλλεται edd. inde a Cas. : v. ad X, τὴν] iterant Dhi, τῶν % που χ ἣν edd. inde a Cas. 457. παρὰ] C. 550 οἱ δ ̓ αὐτοὶ οὗτοι Σαπαῖοι νῦν ὀνομάζονται· πάντες γὰρ οὗτοι περὶ Αβδηρα τὴν οἴκησιν εἶχον καὶ τὰς περὶ Λήμνον νήσους· ὁμοίως δὲ καὶ Βρύγοι καὶ Βρύγες καὶ Φρύγες οἱ αὐτοί, καὶ Μυσοὶ * καὶ Μέρονες* καὶ Μαίονες καὶ Μῄονες· οὐ χρεία δὲ πλεονάζειν. ὑπονοεῖ δὲ καὶ ὁ Σκήψιος τὴν τοῦ ὀνόματος με 5 τάπτωσιν ἐξ Ἀλύβων εἰς Χάλυβας, τὰ δ ̓ ἑξῆς καὶ τὰ συνῳδὰ οὐ νοῶν, καὶ μάλιστα ἐκ τίνος Αλιζώνους εἴρηκε τοὺς Χάλυ βας, ἀποδοκιμάζει τὴν δόξαν· ἡμεῖς δ ̓ ἀντιπαραθέντες τῇ ἡμε τέρα τὴν ἐκείνου καὶ τὰς τῶν ἄλλων ὑπολήψεις σκοπώμεν. 21. Οἱ μὲν μεταγράφουσιν Αλαζώνων, οἱ δ' Ἀμαζώνων 10 ποιοῦντες, τὸ δ ̓ ἐξ Αλύβης ἐξ Ἀλόπης [] ἐξ Ἀλόβης, τοὺς μὲν Σκύθας Αλαζώνας φάσκοντες ὑπὲρ τὸν Βορυσθένη καὶ Καλλιπίδας καὶ ἄλλα ὀνόματα, ἅπερ Ελλάνικός τε καὶ Ἡρό 1. σά περὶ codd., Cor. mutavit. θάμβον D, sed β in a sec. m. mutatum, βρέγες codd. ald., in Epit. tamen subiungitur βρύγες, quod solum exhibet Εust. ad Dion. 767, idque propterea recipiendum duxi, suadente ipso connexu: Βρίγες, quod est apud Herod. (VII, 73) aliosque, scripserunt Tzsch. Cor. de sent. Holst. 4. καὶ Μέρονες asteriscis inclusit Cor.: ex errore enim aliquo nomen illud certissime ortum est, cum neque alii cuiquam commemoretur, neque ipsi Straboni de iisdem his populis agenti p. 572 init. et XIII, 625 extr. μήνες D, sed v sup. v sec. m. add., μῆννες hlowr ald. 10. αλιζώνων codd.; corruptiora eliam sunt quae Eust. ad Il. Β, 857 p. 363, 18 R. ex hoc loco refert: λέγει ὁ γεωγράφος) ὅτι τὸ Αλζώνων οὐ μόνον Ολιζώνων τινὲς μεταγράφουσιν, ἀλλὰ καὶ Ἀλαζώνων: verum restituit Tzsch. e coni. Holst. ad Steph. p. 23. οἱ δ ̓ Ἀμαζώνων om. των αμαζόνων codd. rell.: Tzsch. corr. de sent. Politi ad Eust. Tom. 2 11. ποιοῦσι ος Tzsch. μεταποιοῦντες χ. P. 788. ἢ om. codd., Αλόβης] ἀόλης codd., Tzsch. corr. de sent. Holst. 1. c. Cor. add. ἀλιζῶνας codd., Tzsch. corr. de sent δοτος καὶ Εὔδοξος κατεφλυάρησαν ἡμῶν, τοὺς δ ̓ Ἀμαζῶνας μεταξὺ Μυσίας καὶ Καρίας καὶ Λυδίας, καθάπερ Ἔφορος νομίζει, πλησίον Κύμης τῆς πατρίδος αὐτοῦ· καὶ τοῦτο μὲν ἔχε ταί τινος λόγου τυχὸν ἴσως· εἴη γὰρ ἂν λέγων τὴν ὑπὸ τῶν 5 Αιολέων καὶ Ἰώνων οἰκισθεῖσαν ὕστερον, πρότερον δ ̓ ὑπὸ Αμαζόνων· καὶ ἐπωνύμους πόλεις τινὰς εἶναί φασι, καὶ γὰρ Ἔφεσον καὶ Σμύρναν καὶ Κύμην καὶ Μύριναν. ἡ δὲ Ἀλύβη [#], ώς τινες, Αλόπη ἢ Αλόβη πῶς ἂν ἐν τοῖς τόποις τούτοις ἐξητάζετο; πῶς δὲ τηλόθεν; πῶς δ ̓ τοῦ ἀργύρου γε10 νέθλης 22. Ταῦτα μὲν ἀπολύεται τῇ μεταγραφῇ· γράφει γὰρ οὕτως· αὐτὰρ Ἀμαζώνων Ὀδίος καὶ Ἐπίστροφος ἦρχον, ἐλθόντ ̓ ἐξ Ἀλόπης, ὅθ' Αμαζονίδων γένος ἐστί. 15 ταῦτα δ ̓ ἀπολυσάμενος εἰς ἄλλο ἐμπέπτωκε πλάσμα· οὐδαμοῦ γὰρ ἐνθάδε εὑρίσκεται Αλόπη, καὶ ἡ μεταγραφὴ δὲ παρὰ τὴν τῶν ἀντιγράφων τῶν ἀρχαίων πίστιν καινοτομουμένη ἐπὶ τοσοῦτον σχεδιασμῷ ἔοικεν. ὁ δὲ Σκήψιος οὔτε τὴν τούτου δόξαν ἔοικεν ἀποδεξάμενος οὔτε τῶν περὶ τὴν Παλλήνην τοὺς 20 Αλιζώνους ὑπολαβόντων, ὧν ἐμνήσθημεν ἐν τοῖς Μακεδονικοῖς· ὁμοίως διαπορεῖ καὶ πῶς ἐκ τῶν ὑπὲρ τὸν Βορυσθένην Α. 828 νομάδων ἀφῖχθαι συμμαχίαν τοῖς Τρωσί τις νομίσειεν· ἐπαι· νεῖ δὲ μάλιστα τὴν Ἑκαταίου τοῦ Μιλησίου καὶ Μενεκράτους τοῦ Ἐλαΐτου, τῶν Ξενοκράτους γνωρίμων ἀνδρός, δόξαν καὶ 25 τὴν Παλαιφάτου, ὧν ὁ μὲν ἐν γῆς περιόδῳ φησίν· ἐπὶ δ ̓ Αλαζίᾳ πόλι ποταμὸς * δὲ* Ὀδρύσσης ῥέων διὰ Μυγδονίης 1. τοὺς] τὰς codd. (?), exc. CDw, edd. αμαζόνας codd., exc. C, edd. 2. λυδίας καὶ μυσίας καὶ καρίας i 7. καὶ Μύριναν om. iv. μύρναν Dt ald. σμύρναν η μύραν χ μαγνησίαν οπ. 8. ἢ ante ὡς om. codd., exc. i, ex quo rec. Cor. 13. αμαζόνων Dlowxx. 14. ἐλθόντες τ' ἐξ Dhiw ελθόντες ἐξ lox. 15. άλλον D. 17. καινοτομουμέ νης Dhl. 18. σχεδιασμὸν Ι. οὐδὲ codd., Cor. corr. 21. ὅμως διηπόρηκε Cor. — βορυσθένη Dhom. 24. ἀνδρῶν oz ald. 25. παλαι φύτου Dhir. 26. πόλις Dhioras πόλει C(?) edd. inde a Xyl. δὲ om. edd. Οδρύσσης] ὁ ῥύμος Dhilorw ὄρυμος ο δρομος C ὀδρύσιος α; Eust. 1. c., ubi hunc locum Strabonis refert, fluvii mentio πεδίου ἀπὸ δύσιος ἐκ τῆς λίμνης τῆς Δασκυλίτιδος ἐς ΡύνδαC. 551 κον ἐσβάλλει· ἔρημον δὲ εἶναι νῦν τὴν Ἀλαζίαν λέγει, κώμας δὲ πολλὰς τῶν Ἀλαζώνων οἰκεῖσθαι, δι ̓ ὧν Ὀδρύσσης ῥεῖ, ἐν nem omisit: Tzsch, nomen infra eidem flumini a codicibus maiore consensu σης χ. τοῖς λλ ald. ἀργύρια CD. 7. μυραῖαν ἀλιζόνων Cors 9. παλαίφυτος i. Palmerii (v. l. c.). οὔτε ποῦ] ὅπου codd. 10. ἀλιζόνων χ ex corr., Αλαζώνων Cor. ex coni. Πριήνης φλυαρεῖν φησιν ὁ Δημήτριος· τὸ γὰρ τηλόθεν οὐκ ἐφαρμόττειν τῷ τόπῳ· ὁπόσῳ οὖν μᾶλλον οὐκ ἐφαρμόττει τῷ περὶ Μυσίαν καὶ Τευθρανίαν; 23. Νὴ Δία, ἀλλά φησι δεῖν ἔνια καὶ ἀκύρως προστιθέ 5 μενα δέχεσθαι, ὡς καί· τῆλ ̓ ἐξ Ἀσκανίης· Ἀρναῖος δ ̓ ὄνομ ̓ ἔσκε, τὸ γὰρ θέτο πότνια μήτηρ εἵλετο δὲ κληῒδ ̓ εὐκαμπέα χειρὶ παχείη Πηνελόπη. δεδόσθω δὴ καὶ τοῦτο· ἀλλ ̓ ἐκεῖνα οὐ δοτέα, οἷς προσέχων ὁ Δημήτριος οὐδὲ τοῖς ὑπολαβοῦσι δεῖν ἀκούειν τηλόθεν ἐκ Χα- Α. 829 λύβης πιθανῶς ἀντείρηκε. συγχωρήσας γάρ, ὅτι, εἰ καὶ μὴ 15 ἔστι νῦν ἐν τοῖς Χάλυψι τὰ ἀργυρεῖα, ὑπάρξαι γε ἐνεδέχετο, ἐκεῖνό γε οὐ συγχωρεῖ, ὅτι καὶ ἔνδοξα ἦν καὶ ἄξια μνήμης, καθάπερ τὰ σιδηρεῖα. τί δὲ κωλύει, φαίη τις ἄν, * ἢ* καὶ ἔνδοξα εἶναι, καθάπερ καὶ τὰ σιδηρεῖα; ἢ σιδήρου μὲν εὐπο ρία τόπον ἐπιφανῆ δύναται ποιεῖν, ἀργύρου δ ̓ οὔ; τί [δ ̓] εἰ 20 μὴ κατὰ τοὺς ἥρωας, ἀλλὰ καθ ̓ Ὅμηρον εἰς δόξαν ἀφικτο τὰ ἀργυρεία, άρα μέμψαιτό τις ἂν τὴν ἀπόφασιν τοῦ ποιητοῦ; πῶς οὖν εἰς τὸν ποιητὴν ἡ δόξα ἀφίκετο; πῶς δ ̓ ἡ τοῦ ἐν τῇ Τεμέσῃ χαλκοῦ τῇ Ἰταλιώτιδι; πῶς δ ̓ ἡ τοῦ Θηβαϊκοῦ πλούτου τοῦ κατ' Αἴγυπτον; καίτοι διπλάσιον σχεδόν τι διέ Ρ. 550. όπως οὖν, * ex corr. 2. ὁπόσῳ οὖν om. το ὁποσοῦν Cx, in hoc tamen ex corr. Grosk. frustra defendere studet. προσιέμενα τω. πολλῷ δὲ μᾶλλον 4. φασι ald., quod 5. τὸ post καὶ 6. ἀσκανίας, et η sup. ultimum a pr. m. add., D ἀνίης ω. 8. ἀρναῖοι Ι. 10. κλειίδ ̓ (sic) Dors. In Epit. alia duo praeterea exempla abundantiae Homericae subiiciuntur, ab Epitomes auctore haud dubie addita. 15. ἀργύρια codd, exc. 0%. او 16. γε post Verba τί δὲ σιδη ἐκεῖνο om. ald. 17. σιδήρια codd., exc. oz. |