Page images
PDF
EPUB

μέρος χρῆσθαι τῷ ἁλοπηγίῳ, παραβαίνοντες δὲ τὰ συγκείμενα C. 318 ἐπολέμουν· καταστρεψάμενοι δέ ποτε οἱ Αὐταριάται Τριβαλ λοὺς ἀπὸ Ἀγριάνων μέχρι τοῦ Ἴστρου καθήκοντας ἡμερῶν πεντεκαίδεκα ὁδὸν ἐπῆρξαν καὶ τῶν ἄλλων Θρᾳκῶν τε καὶ Ἰλλυριῶν· κατελύθησαν δ ̓ ὑπὸ Σκορδίσκων πρότερον, ὕστερον δ ̓ 5 ὑπὸ Ῥωμαίων, [οἳ] καὶ τοὺς Σκορδίσκους αὐτοὺς κατεπολέμησαν πολὺν χρόνον ἰσχύσαντας.

12. Ὤικησαν δ ̓ οὗτοι παρὰ τὸν Ἴστρον, διῃρημένοι δίχα, οἱ μὲν μεγάλοι Σκορδίσκοι καλούμενοι, οἱ δὲ μικροί, οἱ μὲν μεταξὺ δυεῖν ποταμῶν * οἰκεῖν* ἐμβαλλόντων εἰς τὸν Ἴστρον, 10 Α. 490 τοῦ τε Νοάρου τοῦ παρὰ τὴν Σεγεστικὴν ῥέοντος καὶ τοῦ Μάρ

γου (τινὲς δὲ Βάργον φασίν)· οἱ δὲ μικροὶ τούτου πέραν, συνά-
πτοντες Τριβαλλοῖς καὶ Μυσοῖς. εἶχον δὲ καὶ τῶν νήσων τι
νὰς οἱ Σκορδίσκοι· ἐπὶ τοσοῦτον δ ̓ ηὐξήθησαν, ὥστε καὶ μέ-
χρι τῶν Ἰλλυρικῶν καὶ τῶν Παιονικῶν καὶ Θρᾳκίων προῆλ- 15
θον ὀρῶν· κατέσχον οὖν καὶ τὰς νήσους τὰς ἐν τῷ Ἴστρῳ τὰς
πλείους, ἦσαν δὲ καὶ πόλεις αὐτοῖς Ἑόρτα και Καπέδουνον.
μετὰ δὲ τὴν τῶν Σκορδίσκων χώραν παρὰ μὲν τὸν Ἴστρον ἡ
τῶν Τριβαλλῶν καὶ Μυσῶν ἐστιν, ὧν ἐμνήσθημεν πρότερον,
καὶ τὰ ἕλη τὰ τῆς μικρᾶς καλουμένης Σκυθίας τῆς ἐντὸς Ἴστρου· 20
καὶ τούτων ἐμνήσθημεν. ὑπεροικοῦσι δ ̓ οὗτοί τε καὶ Κρόβυ
ζοι καὶ οἱ Τρωγλοδύται λεγόμενοι τῶν περὶ Κάλλατιν καὶ Του

3. ἀγριανῶν 4. 6. οἳ om. codd. 10. οἰκοῦντες Bno edd., sed removendum potius censeo verbum ab interpolatore, ut videtur, profectum, quam correctione levandum. 11. μάρτου codd. edd. exc. Tzsch., qui Μάργου scripsit ex Cas. sent. Plethonisque auctoritate: et γ in hoc nomine tuentur Itineraria, Plinius (III, 29) aliique scriptores. 12. μάργον Cor. ex sent. Mannerti (Geogr. ant. III, 606 ed. pr.; in sec. haec non leguntur). Codicum scriptura per se multo probabilior vel co videtur firmari, quod idem hoc flumen Βρόγχος ab Herodoto (IV, 49) appellatur. 15. ιλλυριών ΑBC. τῶν ante Θρακίων add. edd. 16. ὅρων codd. Cor. corr.: cf p. 313. 17. καπεδούνουν C. μὲν om. Ε. 19. ἐμνήσθην Ε. 20. τὰ ante τῆς om. Ε. om. Ε. μακρόβυζοι Ε κρώσυζοι Pleth. 22. περὶ] παρὰ Ο. καλατιν Αl. τομαία 41 τομήα C τομαίαν Β ald. Inde Tzsch. restituit Τομέα coll. Steph. Βyz. s. v. Τομεὺς, ubi Strabo ipse laudatur; cf. etiam quae affert ad Mel. nott. exeg. II, 2, 5: Τόμιν Cor. propter p. 319.

[ocr errors]

18.

21. τε

μέα καὶ Ἴστρον τόπων. εἶθ ̓ οἱ περὶ τὸν Αἷμον καὶ οἱ ὑπ ̓ αὐτῷ οἰκοῦντες μέχρι τοῦ Πόντου Κόραλλοι καὶ Βέσσοι καὶ Μαίδων τινὲς καὶ Δανθηλητῶν. πάντα μὲν οὖν ταῦτα λῃστρικώτατα ἔθνη· Βέσσοι δὲ ὑπὲρ τὸ πλέον τοῦ ὄρους νέμονται 5 τοῦ Αἵμου, καὶ ὑπὸ τῶν λῃστῶν λῃσταὶ προσαγορεύονται, και λυβιταί τινες καὶ λυπρόβιοι, συνάπτοντες τῇ τε Ροδόπῃ καὶ τοῖς Παίοσι καὶ τῶν Ἰλλυριῶν τοῖς τε Αυταριάταις καὶ τοῖς Δαρδανίοις. μεταξὺ δὲ τούτων τε καὶ τῶν Ἀρδιαίων οἱ Δασαρήτιοί εἰσι καὶ Ὑβριᾶνες καὶ ἄλλα ἄσημα ἔθνη, ἃ ἐπόρθουν 10 οἱ Σκορδίσκοι, μέχρι ἠρήμωσαν τὴν χώραν καὶ δρυμῶν ἀβάτων ἐφ' ἡμέρας πλείους ἐποίησαν μεστήν.

CAPUT VI.

1. Λοιπὴ δ ̓ ἐστὶ τῆς μεταξὺ Ἴστρου καὶ τῶν ὀρῶν τῶν ἐφ ̓ ἑκάτερα τῆς Παιονίας ἡ Ποντικὴ παραλία, ἡ ἀπὸ τοῦ Ἱε 15 ροῦ στόματος τοῦ Ἴστρου μέχρι τῆς περὶ τὸν Αίμον ὀρεινῆς καὶ μέχρι τοῦ στόματος τοῦ κατὰ Βυζάντιον. καθάπερ [δὲ] τὴν Ἰλλυρικὴν παραλίαν ἐπιόντες μέχρι τῶν Κεραυνίων ὁρῶν προὔβημεν ἔξω τῆς Ἰλλυρικῆς πιπτόντων ὀρεινῆς, ἐχόντων δέ Α. 491 τι οἰκεῖον πέρας, τὰ μεσόγαια δ ̓ ἔθνη τούτοις ἀφωρίσμεθα, 20 νομίζοντες σημειωδεστέρας ἔσεσθαι τὰς τοιαύτας περιγραφὰς καὶ πρὸς τὰ νῦν καὶ πρὸς τὰ ὕστερον· οὕτω κἀνταῦθα ἡ παραλία, κἂν ὑπερπίπτῃ τὴν ὀρεινὴν γραμμήν, ὅμως εἰς οἰκεῖόν τι πέρας τελευτήσει τὸ τοῦ Πόντου στόμα καὶ πρὸς τὰ νῦν C. 319 καὶ πρὸς τὰ ἐφεξῆς. ἔστιν οὖν ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ στόματος τοῦ

1. τὸν] τὸ Α. 2. αὐτοῦ 4. μέσσοι Α. 3. μέδων codd. Tzsch, corr., v. ad Ρ. 316. 4. μέσσοι 4. 5. λῃστῶν] λῃστειῶν Tzsch. ex Cas. coni, inde ἀπὸ τῶν λῃστειῶν Cor.: ὑπὸ τῶν ἄλλων λῃ στῶν Pleth. 7. ιλλυρίδων ABCI ιλλυριῶν Ε atque ita restituerat Cor. 8. Δασσαρήτιοι Cor.: v. ad 316. 9. Pro Ὑβριᾶνες, qui nullo alio loco commemorantur, Cas. haud improbabiliter censet scribendum esse Αγριανες. 16. δὲ om. ΑΒ(?) Cl. 20. παραγραφὰς codd. et ad hanc scripturam referenda sunt quae h. 1. leguntur in E: σημειώδεις παραγραφὰς καλεῖ τὰς ἀναγκαίας τῶν εὐθειῶν γραμμῶν ἐν γεωγραφίᾳ ὑπερεκπτώσεις. Sed haec nihili sunt, et recte haud dubie Cor. reposuit περιγραφὰς coll. ΙΙ, 83. 84. 22. ὑπερπίπτει Ο. 24. A verbis ἀπὸ οὖν τοῦ ἱεροῦ στόματος denuo incipiunt Excerpta paulo ampliora cod.

Ἴστρου ἐν δεξιᾷ ἔχοντι τὴν συνεχῆ παραλίαν Ἴστρος πολίχνιον ἐν πεντακοσίοις σταδίοις, Μιλησίων κτίσμα· εἶτα Τόμις, ἕτε ρον πολίχνιον ἐν διακοσίοις πεντήκοντα σταδίοις· εἶτα πόλις Κάλλατις ἐν διακοσίοις ὀγδοήκοντα, Ἡρακλεωτῶν ἄποικος· εἶτ ̓ Ἀπολλωνία ἐν χιλίοις τριακοσίοις σταδίοις, ἄποικος Μιλη- 5 σίων, τὸ πλέον τοῦ κτίσματος ἱδρυμένον ἔχουσα ἐν νησίῳ τινὶ †ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, ἐξ οὗ Μάρκος Λεύκολλος τὸν κολοσ σὸν ἦρε καὶ ἀνέθηκεν ἐν τῷ Καπετωλίῳ τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, Καλάμιδος ἔργον. ἐν τῷ μεταξὺ δὲ διαστήματι τῷ ἀπὸ Καλ λάτιδος εἰς Ἀπολλωνίαν Βιζώνη τέ ἐστιν, ἧς κατεπόθη πολὺ 10 μέρος ὑπὸ σεισμῶν, καὶ Κρουνοὶ καὶ Οδησσός, Μιλησίων ἄποικος, καὶ Ναύλοχος, Μεσημβριανῶν πολίχνιον. εἶτα τὸ Αμον ὄρος μέχρι τῆς δεῦρο θαλάττης διῆκον· εἶτα Μεσημβρία, Μεγαρέων ἄποικος, πρότερον δὲ Μενεβρία, οἷον Μένα πόλις, τοῦ κτίσαντος Μένα καλουμένου, τῆς δὲ πόλεως βρίας καλου- 15 μένης Θρᾳκιστί· ὡς καὶ ἡ τοῦ Σήλυος πόλις Σηλυβρία προσηγόρευται, ἥ τε Αίνος Πολυοβρία ποτὲ ὠνομάζετο· εἶτ ̓ ἈγΑ. 492 χιάλη, πολίχνιον Απολλωνιατῶν, καὶ αὐτὴ ἡ Ἀπολλωνία. ἐν δὲ ταύτῃ τῇ παραλίᾳ ἐστὶ καὶ ἡ Τίριζις ἄκρα, χωρίον ἐρυ

Vat. 175 (Syn.).

[ocr errors]

μέννα πό 15. μένε Α

2. τομῖς Ε Τομείς Tzsch. v. p. 318. Sed alteram formam tuentur Ovidius aliique, quos vide ap. Tzsch. ad Melam 1. 1. 4. καλατις CE_Syn. 6. ἱδρυμένον om. Ε. 7. ὅπου ante ἱερὸν add. Bno edd. (ὅπερ Cas.), ac deesse aliquid videtur; fortasse tamen Strabo scripserat καὶ. 10. αἰξωνὴ Ε, ubi in brevius tamen contractus est hic locus. 11. κρούλιοι codd. Xyl. corr. 13. ἄχρι Ε. 14. μενέβρα BC μεναβρία, et altero v sup. v addito, E. λις 4 μεννάπολις Β μενάπολις, et v sup. v addito, Ε. BCI μέννα Ε; ἡ τοῦ μέσιος βρία Epit. ex coniectura, ut videtur: et hoc mireris, qui ex Μενεβρία oriri potuerit Μεσημβρία. Rectiora haud dubie tradit Steph., ex Nicolao Damasceno referens ἀπὸ Μέλσου nominatam fuisse illam urbem: in reliquis magnopere concinunt quae Strabo et Nicolaus docent, ut eundem auctorem sequi videantur. Inde suspicor Strabonem scripsisse Μελσηβρία οἷον Μέλσα πόλις, τοῦ κτίσαντος Μέλσα καλουμένου. Νominativus fuerit Μέλσας, quem varie declinavit uterque: 4 et Σ (forma rotunda) facile coaluerunt in Ν. 16. σηλυμβρία 17. πολτιοβρία Ε. 18. om. E. 19. καὶ ἡ τίριζις] κητιριζις (s. acc.) Α κητίριζες BCL Tzsch. corr. ex coni. Cas. Idem promontorium Tiristis vocatur Melae, Τιρίστις Ptolemaeo, Τίριζα in Pe

[ocr errors]

μνόν, ᾧ ποτε καὶ Λυσίμαχος ἐχρήσατο γαζοφυλακίῳ. πάλιν δ ̓ ἀπὸ τῆς Ἀπολλωνίας ἐπὶ Κυανέας στάδιοί εἰσι περὶ χιλίους καὶ πεντακοσίους, ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἥ τε Θυνιάς, τῶν Ἀπολλωνιατών χώρα, * Αγχιάλη, καὶ αὐτὴ Ἀπολλωνιατῶν,* καὶ 5 Φινόπολις καὶ Ἀνδριάκη, συνάπτουσαι τῷ Σαλμυδησσῷ. ἔστι δ ̓ οὗτος ἔρημος αἰγιαλὸς καὶ λιθώδης, ἀλίμενος, ἀναπεπταμέ νος πολὺς πρὸς τοὺς βορέας, σταδίων ὅσον ἑπτακοσίων μέχρι Κυανέων τὸ μῆκος, πρὸς ὃν οἱ ἐκπίπτοντες ὑπὸ τῶν Ἀστῶν διαρπάζονται τῶν ὑπερκειμένων, Θρακίου ἔθνους. αἱ δὲ Κυά 10 νεαι πρὸς τῷ στόματι τοῦ Πόντου εἰσὶ δύο νησίδια, τὸ μὲν τῇ Εὐρώπῃ προσεχές, τὸ δὲ τῇ Ἀσίᾳ, πορθμῷ διειργόμενα ὅσον εἴκοσι σταδίων. τοσοῦτον δὲ διέχει καὶ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Βυζαντίων, καὶ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Χαλκηδονίων, ὅπερ ἐστὶ τοῦ στόματος τοῦ Εὐξείνου τὸ στενώτατον· προϊόντι γὰρ δέκα στα 15 δίους ἄκρα ἐστὶ πενταστάδιον ποιοῦσα τὸν πορθμόν, εἶτα διίσταται ἐπὶ πλέον καὶ ποιεῖν ἄρχεται τὴν Προποντίδα.

2. Ἀπὸ μὲν οὖν τῆς ἄκρας τῆς τὸ πενταστάδιον ποιούσης ἐπὶ τὸν ὑπὸ τῇ Συκῇ καλούμενον λιμένα στάδιοι πέντε καὶ τριάκοντα, ἐντεῦθεν δ ̓ ἐπὶ τὸ Κέρας τὸ Βυζαντίων πέντε. ἔστι C. 320 20 δὲ τὸ Κέρας, προσεχὲς τῷ Βυζαντίων τείχει, κόλπος ἀνέχων Α. 493 ὡς πρὸς δύσιν ἐπὶ σταδίους ἑξήκοντα, ἐοικὼς ἐλάφου κέρατι· εἰς γὰρ πλείστους σχίζεται κόλπους, ὡς ἂν κλάδους τινάς, εἰς οὓς ἐμπίπτουσα ἡ πηλαμὺς ἁλίσκεται ῥᾳδίως διά τε τὸ πλῆθος αὐτῆς καὶ τὴν βίαν τοῦ συνελαύνοντος ῥοῦ καὶ τὴν στενό 25 τητα τῶν κόλπων, ὥστε καὶ χερσὶν ἁλίσκεσθαι διὰ τὴν στενοχωρίαν. γεννᾶται μὲν οὖν τὸ ζῷον ἐν τοῖς ἕλεσι τῆς Μαιώτι δος, ἰσχῦσαν δὲ μικρὸν ἐκπίπτει διὰ τοῦ στόματος ἀγεληδὸν

riplo ap. Huds. I 13.
P.
2. εἰσι om. Ε. 4. χώρας Syn. καὶ
ante Arzahn add. no edd. inde a Cas. Quo sublato multo manifestius
apparet verba illa Ἀγχιάλη καὶ αὐτὴ Ἀπολλωνιατῶν Strabonis non esse,
nt Cor., qui asteriscis ea inclusit, iudicaverat. Groskurdii vero somnia
pluribus persequi non attinet. 5. φθινόπολις codd. Xyl. corr.
ἀδριάκη Ο ανδριάκη Bl(?) edd. 6. ἀναπεπταμένη Ι.
χηδονίων C. - υπερ] ὅθεν Pleth. ούπερ Cor. 19. βυζαντινῶν C
Syn. 20. βυζαντίῳ no (in hoc βυζαντίων supra add. pr. m.) ald.
22. πλείους Pleth. plures Guar. Verbo τινάς finitur Syn.

-

13. καρ

καὶ φέρεται παρὰ τὴν Ἀσιανὴν ἠιόνα μέχρι Τραπεζοῦντος καὶ Φαρνακίας· ἐνταῦθα δὲ πρότερον συνίστασθαι συμβαίνει τὴν Θήραν, οὐ πολλὴ δ ̓ ἐστίν· οὐ γάρ πω τὸ προσῆκον ἔχει μέγεθος· εἰς δὲ Σινώπην προϊοῦσα ὡραιοτέρα πρός τε τὴν θήραν καὶ τὴν ταριχείαν ἐστίν· ἐπειδὰν δὲ ἤδη συνάψῃ ταῖς Κυανέ- 5 αις καὶ παραλλάξῃ ταύτας, ἐκ τῆς Χαλκηδονιακῆς ἀκτῆς λευκή τις πέτρα προπίπτουσα φοβεῖ τὸ ζῷον, ὥστ ̓ εὐθὺς εἰς τὴν περαίαν τρέπεσθαι· παραλαβὼν δ ̓ ὁ ἐνταῦθα ῥοῦς, ἅμα καὶ τῶν τόπων εὐφυῶν ὄντων πρὸς τὸ τὸν ἐκεῖ ῥοῦν τῆς θαλάττης ἐπὶ τὸ Βυζάντιον καὶ τὸ πρὸς αὐτῷ Κέρας τετράφθαι φυσικῶς, 10 συνελαύνεται δεῦρο καὶ παρέχει τοῖς Βυζαντίοις καὶ τῷ δήμῳ τῶν Ῥωμαίων πρόσοδον ἀξιόλογον. Χαλκηδόνιοι δ ̓ ἐπὶ τῆς περαίας ἱδρυμένοι πλησίον οὐ μετέχουσι τῆς εὐπορίας ταύτης διὰ τὸ μὴ προσπελάζειν τοῖς λιμέσιν αὐτῶν τὴν πηλαμύδα· δὴ καὶ τὸν Ἀπόλλω φασὶ τοῖς κτίσασι τὸ Βυζάντιον ὕστερον 15 μετὰ τὴν ὑπὸ Μεγαρέων Χαλκηδόνος κτίσιν χρηστηριαζομένοις προστάξαι ποιήσασθαι τὴν ἵδρυσιν ἀπεναντίον τῶν τυφλῶν, Α. 494 τυφλοὺς καλέσαντα τοὺς Χαλκηδονίους, ὅτι πρότερον πλεύσαντες [εἰς] τοὺς τόπους, ἀφέντες τὴν πέραν κατασχεῖν τοσοῦτον πλοῦτον ἔχουσαν, εἵλοντο τὴν λυπροτέραν. μέχρι μὲν δὴ Βυ- 20 ζαντίου προήλθομεν, ἐπειδὴ πόλις ἐπιφανής, πλησιάζουσα μάθ λιστα τῷ στόματι, εἰς γνωριμώτερον πέρας ἀπὸ τοῦ Ἴστρου τὸν παράπλουν τελευτῶντα ἀπέφαινεν. ὑπέρκειται δὲ τοῦ Βυ ζαντίου τὸ τῶν Ἀστῶν ἔθνος, ἐν ᾧ πόλις Καλύβη, Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου τοὺς πονηροτάτους ἐνταῦθα ἱδρύσαντος.

1. ήόνα Ε.

2. πρῶτον Cor. coll. p. 549: atque hoc quidem satis arridet, sed recipere ausus non sum, cum similiter comparativum pro superlativo saepius usurpaverit Strabo: v. ad II, 106 in., adde V, 223.

25

23

3. του Ε.

4. προσιοῦσα ΑBCl.

5. κυαναίαις C.

δονικῆς Ε.

7. προσπίπτουσα Ino

προκύπτουσα Ε.

6. χαλκη 9. τὸ] τὸ,

[blocks in formation]

et o sec, m. sup., A vò om. E.
ἤδη Α ἤδη δὲ Ι.

18. πρότεροι Cor. 19. εἰς om. ACI ἐπὶ no.

περαίαν k Planud. Cor. 20. πλοῦν ABCI πλούτου το πολὺν πλού

τον τὴν (?) ἀπὸ τῶν ἰχθύων
Cas. coni. : cf. ad I, 2 extr.
BCl(?) ald.

ἄγρας ἔχουσαν Planud.; Tzsch. corr. ex

21. έπει δ ̓ ἡ (s. acc.) 4 ἐπεὶ δ ̓

« PreviousContinue »