8. Τὸ δὲ Τίειόν ἐστι πολίχνιον οὐδὲν ἔχον μνήμης ἄξιον, πλὴν ὅτι Φιλέταιρος ἐντεῦθεν ἦν, ὁ ἀρχηγέτης τοῦ τῶν Ἀττα λικῶν βασιλέων γένους· εἶθ ̓ ὁ Παρθένιος ποταμὸς διὰ χωρίων ἀνθηρῶν φερόμενος καὶ διὰ τοῦτο τοῦ ὀνόματος τούτου 5 τετυχηκώς, ἐν αὐτῇ τῇ Παφλαγονίᾳ τὰς πηγὰς ἔχων· ἔπειτα ἡ Παφλαγονία καὶ οἱ Ἐνετοί. ζητοῦσι δέ, τίνας λέγει τοὺς Ἐνετοὺς ὁ ποιητής, ὅταν φῇ· A. 819 Παφλαγόνων δ ̓ ἡγεῖτο Πυλαιμένεος λάσιον κῆρ ἐξ Ἐνετῶν, ὅθεν ἡμιόνων γένος ἀγροτεράων. 10 οὐ γὰρ δείκνυσθαί φασι νῦν Ἐνετοὺς ἐν τῇ Παφλαγονίᾳ· οἱ δὲ κώμην ἐν τῷ Αἰγιαλῷ φασι δέκα σχοίνους ἀπὸ Ἀμάστρεως διέχουσαν. Ζηνόδοτος δὲ ἐξ Ἐνετῆς γράφει, καί φησι δηλοῦσθαι τὴν νῦν Ἀμισόν· ἄλλοι δὲ φῦλόν τι τοῖς Καππάδοξιν ὅμορον στρατεῦσαι μετὰ Κιμμερίων, εἶτ ̓ ἐκπεσεῖν εἰς τὸν Ἀδρίαν. 15 τὸ δὲ μάλισθ ̓ ὁμολογούμενόν ἐστιν, ὅτι ἀξιολογώτατον ἦν τῶν Παφλαγόνων φῦλον οἱ Ἐνετοί, ἐξ οὗ ὁ Πυλαιμένης ἦν· καὶ δὴ καὶ συνεστράτευσαν οὗτοι αὐτῷ πλεῖστοι, ἀποβαλόντες δὲ τὸν ἡγεμόνα διέβησαν εἰς τὴν Θράκην μετὰ τὴν Τροίας ἅλωσιν, πλανώμενοι δ ̓ εἰς τὴν νῦν Ἐνετικὴν ἀφίκοντο. τινὲς δὲ 20 καὶ Ἀντήνορα καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ κοινωνῆσαι τοῦ στόλου C. 544 τούτου φασὶ καὶ ἱδρυθῆναι κατὰ τὸν μυχὸν τοῦ Ἀδρίου, και θάπερ ἐμνήσθημεν ἐν τοῖς Ἰταλικοῖς. τοὺς μὲν οὖν Ενετοὺς διὰ τοῦτ ̓ ἐκλιπεῖν εἰκὸς καὶ μὴ δείκνυσθαι ἐν τῇ Παφλαγονία. 9. Τοὺς δὲ Παφλαγόνας πρὸς ἕω μὲν ὁρίζει ὁ Ἅλυς πο25 ταμός, [ὃς] ῥέων ἀπὸ μεσημβρίας μεταξὺ Σύρων τε καὶ Παφλα κοσίους om. lm. 1. Τίειόν ἐστι] τηϊονίτιν CDhlo τήϊον ἦτιν χ τῶν ilw Cor. 21. ἐν τῷ μυχῷ κ. 25. ante no add. codd., quodque neglecto semel relativo ad restituendum connexum videtur male insertum. γόνων, * καὶ * ἐξίησι κατὰ τὸν Ἡρόδοτον εἰς τὸν Εύξεινον και λεόμενον πόντον, Σύρους λέγοντα τοὺς Καππάδοκας· καὶ γὰρ ἔτι καὶ νῦν Λευκόσυροι καλοῦνται, Σύρων καὶ τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου λεγομένων· κατὰ δὲ τὴν πρὸς τοὺς ἐντὸς τοῦ Ταύρου σύγκρισιν, ἐκείνων ἐπικεκαυμένων τὴν χρόαν, τούτων δὲ μή, τοι· 5 αύτην τὴν ἐπωνυμίαν γενέσθαι συνέβη· καὶ Πίνδαρός φησιν, ὅτι αἱ Αμαζόνες Σύριον εὐρυαίχμαν διεῖπον στρατόν, τὴν ἐν τῇ Θεμισκύρᾳ κατοικίαν οὕτω δηλῶν. ἡ δὲ Θεμίσκυρά ἐστιν * ἡ* τῶν Ἀμισηνῶν, αὕτη δὲ Λευκοσύρων τῶν μετὰ τὸν Ἅλυν. πρὸς ἕω μὲν τοίνυν ὁ Ἅλυς ὅριον τῶν Παφλαγόνων, πρὸς νό- 10 τον δὲ Φρύγες καὶ οἱ ἐποικήσαντες Γαλάται, πρὸς δύσιν δὲ Βιθυνοὶ καὶ Μαριανδυνοί (τὸ γὰρ τῶν Καυκώνων γένος ἐξέφθαρται τελέως πάντοθεν), πρὸς ἄρκτον δὲ ὁ Εὔξεινός ἐστι. τῆς δὲ χώρας ταύτης διῃρημένης εἰς τε τὴν μεσόγαιαν καὶ τὴν ἐπὶ θαλάττῃ, διατείνουσαν ἀπὸ τοῦ Ἅλνος μέχρι Βιθυνίας, 15 ἑκατέραν τὴν μὲν παραλίαν ἕως τῆς Ἡρακλείας εἶχεν ὁ ΕὐπάΑ.820 τωρ, τῆς δὲ μεσογαίας τὴν μὲν ἐγγυτάτω ἔσχεν, ἧς τινα καὶ πέραν τοῦ Αλυος διέτεινε· καὶ μέχρι δεῦρο τοῖς Ῥωμαίοις ἡ Ποντικὴ ἐπαρχία ἀφώρισται· τὰ λοιπὰ δ ̓ ἦν ὑπὸ δυνάσταις καὶ μετὰ τὴν Μιθριδάτου κατάλυσιν. περὶ μὲν δὴ τῶν ἐν τῇ 20 μεσογαία Παφλαγόνων ἐροῦμεν ὕστερον τῶν μὴ ὑπό τῷ Μι θριδάτῃ, νῦν δὲ πρόκειται τὴν ὑπ ̓ ἐκείνῳ χώραν, κληθεῖσαν δὲ Πόντον διελθεῖν. 1. έξεισι D, sed et in in mut. sec. m., qua in marg. addita sunt haec: ἐξίησιν ὁ ποταμὸς ἐλλειπτικῶς τὸ ὕδωρ εἰς τὴν θάλασσαν, eademque haec leguntur in marg. h; ἐξίεισι lrow ald.: apud Herodotum 4. καλουμένων D, sed λεγο sup. legitur la. Cor. καλούμενον *. 7. ai om. C. καλου add. pr. m. 5. τούτοις χ ald. 6. δὲ post Πίνδαρος add. διΐπον C δίηπον lω δίεπον oxx δίπον ald.: 8. vũ om. E. Verba ἡ δὲ Θεμίσκυρα Αμισηνῶν om. Χ. 9. ἡ delendum recte censet Cor. in nott., quoniam praeter Themiscyram alias etiam regiones possederint Amiseni (v. p. 547): fortasse illatum est propterea quod avrŋ videbatur non habere quo referretur; intelligenda est autem Amisenorum urbs, ut liquet ex pag. 553. τὸν] τὴν D. 12. γὰρ] δὲ οπ. 13. τέλεον exhibet Εust. ad Il. Υ, 329 p. 1210, 49 R., omisso praeterea πάντοθεν, idem tamen praebet νῦν πάντοθεν τελέως ad Od. I, 367 p. 1472, 34 R. 14. μεσογαίαν Dh. 16. τῆς om. edd. inde a Cas. 18. τοῖς Ῥωμαίοις post ἐπαρχία collocat x. 23. δὲ 10. Μετὰ δὴ τὸν Παρθένιον ποταμόν ἐστιν Αμαστρις, ὁμώνυμος τῆς συνῳκικυίας πόλις· ἵδρυται δ ̓ ἐπὶ χερρονήσου λιμένας ἔχουσα τοῦ ἰσθμοῦ ἑκατέρωθεν· ἦν δ ̓ ἡ Ἄμαστρις γυνὴ μὲν Διονυσίου, τοῦ Ἡρακλείας τυράννου, θυγάτηρ δὲ 5 Οξυάθρου, τοῦ Δαρείου ἀδελφοῦ τοῦ κατὰ Ἀλέξανδρον· ἐκείνη μὲν οὖν ἐκ τεττάρων κατοικιών συνώκισε τὴν πόλιν, ἔκ τε Σησάμου καὶ Κυτώρου καὶ Κρώμνης (ὧν καὶ Ὅμηρος μέμνηται ἐν τῷ Παφλαγονικῷ διακόσμῳ), τετάρτης δὲ τῆς Τίου· ἀλλ ̓ αὕτη μὲν ταχὺ ἀπέστη τῆς κοινωνίας, αἱ δὲ ἄλλαι συνέμειναν, 10 ὧν ἡ Σήσαμος ἀκρόπολις τῆς Ἀμάστρεως λέγεται. τὸ δὲ Κύτωρον ἐμπόριον ἦν ποτε Σινωπέων, ωνόμασται δ ̓ ἀπὸ Κυτώρου, τοῦ Φρίξου παιδός, ὡς Ἔφορός φησι. πλείστη δὲ καὶ C. 545 ἀρίστη πύξος φύεται κατὰ τὴν Ἀμαστριανήν, και μάλιστα περὶ τὸ Κύτωρον. ὁ δὲ Αἰγιαλός ἐστι μὲν ἠιών μακρὰ πλειόνων 15 * μὲν* ἢ ἑκατὸν σταδίων· ἔχει δὲ καὶ κώμην ὁμώνυμον, ἧς μέ μνηται ὁ ποιητής, ὅταν φῇ· Κρωμνάν τ' Αιγιαλόν τε καὶ ὑψηλοὺς Ερυθίνους. γράφουσι δέ τινες, Κρώμναν Κωβίαλόν τε. 20 Ἐρυθίνους δὲ λέγεσθαί φασι τοὺς νῦν Ἐρυθρίνους ἀπὸ τῆς χρόας· δύο δ ̓ εἰσὶ σκόπελοι. μετὰ δὲ Αἰγιαλὸν Κάραμβις, ἄκρα μεγάλη πρὸς τὰς ἄρκτους ἀνατεταμένη καὶ τὴν Σκυθι om. x. 1. δή] δὲ Ε. 2. τῇ συνῳκηκυίᾳ ο τῇ συνῳκικυίᾳ Ex Tzsch. exc. Ε. φησι] ἐστι ω. 16. ὁ ποιητής] Ὅμηρος Ε. 12. φύξου or φρύξου codd. rell., 15. μὲν om. edd., δὲ exhibent rw. 19. Κρωβίαλον oppidulum hoc nominant Apollon. Argonaut. II, 944. Steph. s. v., Schol. Apollon. hunc ipsum Strabonis locum afferens: eaque forma vera videtur, sed alteram tuetur Eust. ad Il. Β, 855 p. 362, 30 R. 20. ερυθρούς οι θρύνους w; Eust. l. c. parum attente scripsit δύο εἰσὶ σκόπελοι οἱ νῦν ἐρυθῖνοι. κὴν χερρόνησον. ἐμνήσθημεν δ ̓ αὐτῆς πολλάκις καὶ τοῦ ἀντικειμένου αὐτῇ Κριοῦ μετώπου, διθάλαττον ποιοῦντος τὸν ΕὔΑ. 821 ξεινον πόντον. μετὰ δὲ Κάραμβιν Κίνωλις καὶ Ἀντικίνωλις καὶ Ἀβώνου τεῖχος, πολίχνιον, καὶ Ἀρμένη, ἐφ ̓ ᾗ παροιμιάζονται· ὅστις ἔργον οὐδὲν εἶχεν Αρμένην ἐτείχισεν. ἔστι δὲ κώμη τῶν Σινωπέων ἔχουσα λιμένα. 5 11. Εἶτ ̓ αὐτὴ Σινώπη, σταδίους πεντήκοντα τῆς Ἀρμένης διέχουσα, ἀξιολογωτάτη τῶν ταύτῃ πόλεων. ἔκτισαν μὲν οὖν αὐτὴν Μιλήσιοι· κατασκευασαμένη δὲ ναυτικὸν ἐπῆρχε τῆς ἐν- 10 τὸς Κυανέων θαλάττης, καὶ ἔξω δὲ πολλῶν ἀγώνων μετεῖχε τοῖς Ἕλλησιν· αὐτονομηθεῖσα δὲ πολὺν χρόνον οὐδὲ διὰ τέλους ἐφύλαξε τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ ̓ ἐκ πολιορκίας ἑάλω καὶ ἐδούλευσε Φαρνάκῃ πρῶτον, ἔπειτα τοῖς διαδεξαμένοις ἐκεῖνον μέχρι τοῦ Εὐπάτορος καὶ τῶν καταλυσάντων Ρωμαίων ἐκεῖνον. 15 ὁ δὲ Εὐπάτωρ καὶ ἐγεννήθη ἐκεῖ καὶ ἐτράφη· διαφερόντως δὲ ἐτίμησεν αὐτὴν μητρόπολιν τε τῆς βασιλείας ὑπέλαβεν. ἔστι δὲ καὶ φύσει καὶ προνοίᾳ κατεσκευασμένη καλῶς· ἵδρυται γὰρ ἐπὶ αὐχένι χερρονήσου τινός, ἑκατέρωθεν δὲ τοῦ ἰσθμοῦ λιμένες καὶ ναύσταθμα καὶ πηλαμυδεῖα θαυμαστά, περὶ ὧν ειρή- 20 καμεν, ὅτι δευτέραν θήραν οἱ Σινωπεῖς ἔχουσι, τρίτην δὲ Βυζάντιοι· καὶ κύκλῳ δ ̓ ἡ χερρόνησος προβέβληται ῥαχιώδεις ἀκτάς, ἐχούσας καὶ κοιλάδας τινάς, ὡσανεὶ βόθρους πετρίνους, οὓς καλοῦσι χοινικίδας· πληροῦνται δὲ οὗτοι μετεωρισθείσης 10. ὑπῆρχε lxx ald. ἐτεί 12. οὐδὲ] οὐ 16. ἐγενήθη 1. δὲ ante χερρόνησον add. codd., exc. Exs. 6. ὃς ἔργον οὐκ εἶχεν, ἀρμένην ἐτείχισεν, καὶ ἔστιν τὸ μέτρον ιαμβικόν Epit., unde ὃς ἔργον οὐκ εἶχ ̓ scripsit Cor. vehementer vituperans, haud sane iniuria, versum quem exhibent codd.: neque tamen ab iis licet recedere. χιζεν π. 8. ἀρμενίας Cls. scripsit Cor., fortasse recte. ald. 18. φυσικῇ προνοίᾳ codd. edd.: correxi e coni. Cas., qui contulit p. 561. V, 236. 20. ναύσταθμοι ald. πηλαμήδια τε πη λαμύδια codd. rell., Cor. correxit. 21. δὲ] δ' οἱ edd. 22. καὶ om. oxx Corae et Groskurdio probantibus. 23. έχουσα codd. edd., sed Cor. in nott. proposuit coniecturam, quam recipere cum Groskurdio non dubitavi: simillimum locum v. p. 529. — καὶ deleri iubet Cor. in nott. τῆς θαλάττης, ὡς καὶ διὰ τοῦτο οὐκ εὐπρόσιτον τὸ χωρίον, καὶ διὰ τὸ πᾶσαν τὴν τῆς πέτρας ἐπιφάνειαν ἐχινώδη καὶ ἀνεπίβατον εἶναι γυμνῷ ποδί· ἄνωθεν μέντοι καὶ ὑπὲρ τῆς πόλεως εὔγεών ἐστι τὸ ἔδαφος καὶ ἀγροκηπίοις κεκόσμηται πυ 5 κνοῖς, πολὺ δὲ μᾶλλον τὰ προάστεια. αὐτὴ δ ̓ ἡ πόλις τετεί- C. 546 χισται καλῶς, καὶ γυμνασίῳ δὲ καὶ ἀγορᾷ καὶ στοαῖς κεκόσμηται λαμπρῶς. τοιαύτη δὲ οὖσα δὶς ὅμως ἑάλω, πρότερον μὲν τοῦ Φαρνάκου παρὰ δόξαν αἰφνιδίως ἐπιπεσόντος, ὕστε ρον δὲ ὑπὸ Λευκόλλου καὶ τοῦ ἐγκαθημένου τυράννου καὶ ἐν10 τὸς ἅμα καὶ ἐκτὸς πολιορκουμένη· ὁ γὰρ ἐγκατασταθεὶς ὑπὸ Α. 822 τοῦ βασιλέως φρούραρχος Βακχίδης, ὑπονοῶν ἀεί τινα προδοσίαν ἐκ τῶν ἔνδοθεν, καὶ πολλὰς αἰκίας καὶ σφαγὰς ποιῶν, ἀπαγορεῦσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐποίησε πρὸς ἄμφω, μήτ' ἀμύνασθαι δυναμένους γενναίως μήτε προσθέσθαι κατὰ συμβά 15 σεις. ἑάλωσαν δ ̓ οὖν· καὶ τὸν μὲν ἄλλον κόσμον τῆς πόλεως διεφύλαξεν ὁ Λεύκολλος, τὴν δὲ τοῦ Βιλλάρου σφαῖραν ἦρε καὶ τὸν Αὐτόλυκον, Σθένιδος ἔργον, ὃν ἐκεῖνοι οἰκιστὴν ἐνόμιζον καὶ ἐτίμων ὡς θεόν· ἦν δὲ καὶ μαντεῖον αὐτοῦ· δοκεῖ δὲ τῶν Ἰάσονι συμπλευσάντων εἶναι καὶ κατασχεῖν τοῦτον τὸν 20 τόπον. εἶθ ̓ ὕστερον Μιλήσιοι τὴν εὐφυΐαν ἰδόντες καὶ τὴν ἀσθένειαν τῶν ἐνοικούντων ἐξιδιάσαντο καὶ ἐποίκους ἔστειλαν· νυνὶ δὲ καὶ Ῥωμαίων ἀποικίαν δέδεκται καὶ μέρος τῆς πόλεως καὶ τῆς χώρας ἐκείνων ἐστί. διέχει δὲ τοῦ μὲν Ἱεροῦ τρισχι λίους καὶ πεντακοσίους, ἀφ ̓ Ἡρακλείας δὲ δισχιλίους, Καράμ 25 βεως δὲ ἑπτακοσίους σταδίους. ἄνδρας δὲ ἐξήνεγκεν ἀγαθούς, τῶν μὲν φιλοσόφων Διογένη τον Κυνικὸν καὶ Τιμόθεον τὸν πυκνοῖς] πολλοῖς Ε. ferendum est: praestat 10. πολιορκούμε 13. ἀμύνεσθαι έχπ. 2. το om. codd., exc. E: Cas. iam voluerat articulum inseri, Cor. 26. διογένην χ βηλλάρου Dhi. 23. γ που |