καλοῦσιν· ἔστι δὲ νιτρῖτις, τὰς δ ̓ ἐσθῆτας ῥήττει καὶ διαξαίνει· διὰ δὲ τοῦτο καὶ ἄποτόν ἐστι τὸ ὕδωρ. φέρεται δὲ δι' αὐτῆς ὁ Τίγρις ἀπὸ τῆς κατὰ τὸν Νιφάτην ὀρεινῆς ὁρμηθείς, ἄμικτον φυλάττων τὸ ῥεῦμα διὰ τὴν ὀξύτητα, ἀφ ̓ οὗ καὶ τοῦ νομα, Μήδων τίγριν καλούντων τὸ τόξευμα· καὶ οὗτος μὲν ἔχει 5 πολυειδεῖς ἰχθύς, οἱ δὲ λιμναῖοι ἑνὸς εἴδους εἰσί· κατὰ δὲ τὸν μυχὸν τῆς λίμνης εἰς βάραθρον ἐμπεσὼν ὁ ποταμὸς καὶ πολὺν Α. 802 τόπον ἐνεχθεὶς ὑπὸ γῆς ἀνατέλλει κατὰ τὴν Χαλωνῖτιν· ἐκεῖθεν δ ̓ ἤδη πρὸς τὴν Ὦπιν καὶ τὸ τῆς Σεμιράμιδος καλούμε τον διατείχισμα ἐκεῖνός τε καταφέρεται, τοὺς Γορδυαίους ἐν 10 δεξιᾷ ἀφεὶς καὶ τὴν Μεσοποταμίαν ὅλην, καὶ ὁ Εὐφράτης τοὐναντίον, ἐν ἀριστερᾷ ἔχων τὴν αὐτὴν χώραν· πλησιάσαντες δὲ ἀλλήλοις καὶ ποιήσαντες τὴν Μεσοποταμίαν, ὁ μὲν διὰ Σελευκείας φέρεται πρὸς τὸν Περσικὸν κόλπον, ὁ δὲ διὰ Βαβυλῶνος, καθάπερ εἴρηταί που ἐν τοῖς πρὸς Ἐρατοσθένην καὶ 15 Ιππαρχον λόγοις. 9. Μέταλλα δ ̓ ἐν μὲν τῇ Ὑσπιρατιδί ἐστι χρυσοῦ κατὰ τὰ Κάβαλλα, ἐφ ̓ ἃ Μένωνα ἔπεμψεν Αλέξανδρος μετὰ στρατιωτῶν, ἀνήχθη δ ̓ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων· καὶ ἄλλα δ ̓ ἐστὶ μέταλλα, Infra autem ius tamen auctoritati h. 1. minus videtur esse tribuendum. Με καὶ * δὴ * τῆς σάνδικος καλουμένης, ἣν δὴ καὶ Ἀρμένιον καλοῦσι χρώμα, ὅμοιον κάλχῃ. οὕτω δ ̓ ἐστὶν ἱπποβότος σφόδρα ἡ χώρα, καὶ οὐχ ἧττον τῆς Μηδίας, ὥστε οἱ Νησαῖοι ἵπποι καὶ C. 530 ἐνταῦθα γίνονται, οἷσπερ οἱ Περσῶν βασιλεῖς ἐχρῶντο· καὶ ὁ 5 σατράπης τῆς Ἀρμενίας τῷ Πέρσῃ κατ ̓ ἔτος δισμυρίους πώ λους τοῖς Μιθρακίνοις ἔπεμπεν. Αρταουάσδης δὲ Ἀντωνίῳ χωρὶς τῆς ἄλλης ἱππείας αὐτὴν τὴν κατάφρακτον ἑξακισχιλίαν ἵππον ἐκτάξας ἐπέδειξεν, ἡνίκα εἰς τὴν Μηδίαν ἐνέβαλε σὺν αὐτῷ. ταύτης δὲ τῆς ἱππείας οὐ Μῆδοι μόνοι καὶ Ἀρμένιοι 10 ζηλωταὶ γεγόνασιν, ἀλλὰ καὶ Ἀλβανοί· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι καταφράκτοις χρώνται. 10. Τοῦ δὲ πλούτου καὶ τῆς δυνάμεως τῆς χώρας σημεῖον οὐ μικρόν, ὅτι Πομπηίου Τιγράνῃ τῷ πατρὶ τῷ Ἀρταουάσδου τάλαντα ἐπιγράψαντος ἑξακισχίλια ἀργυρίου, διένειμεν αὐτίκα 15 ταῖς δυνάμεσι τῶν Ῥωμαίων, στρατιώτῃ μὲν κατ ̓ ἄνδρα πεντήκοντα δραχμὰς * καὶ ἑκατόν*, ἑκατοντάρχῃ δὲ χιλίας, ἱππάρχῳ δὲ καὶ χιλιάρχῳ τάλαντον. 11. Μέγεθος δὲ τῆς χώρας Θεοφάνης ἀποδίδωσιν εὖρος μὲν σχοίνων ἑκατόν, μῆκος δὲ διπλάσιον, τιθεὶς τὴν σχοῖνον 20 τετταράκοντα σταδίων· πρὸς ὑπερβολὴν δ ̓ εἴρηκεν· ἐγγυτέρω δ ̓ ἐστὶ τῆς ἀληθείας μῆκος μὲν θέσθαι τὸ ὑπ ̓ ἐκείνου λεχθὲν dum coniecit ανηρέθη, Tzsch. ἀνεδείχθη s. ἐδείχθη, Grosk. ἀπήχθη: Cor. scripsit omnium infelicissime ἀνεῴχθη. In summa rei obscuritate nihil est affirmandum. 1. δή] τὸ Tzsch. Cor. de sent. Salmas. ad Solin. Ρ· 811. ὁπάνδικος codd. σάνδικος Tzsch. Cor. e coni. Salm. 1. c. - καλούμενος Dhlrw καλούμενα 2x, sed in hoc legitur ex corr. καλουμένης, quod est in C(?)Eio. ἀρμένον (sic) D ἄρμενον Irwxx ald. 3. νισαῖοι Ε. 4. γίνονται om. 2. 6. τοῖς Μιθρακίνοις om. χ: μιθρακηνοῖς C μιθρακάνοις Elorus Μιθριακοῖς Cor. e coni. Toupi, coll. Lamprid. Commodo 9., Μιθραϊκοῖς Grosk. - ἀρταουάστης Dhi άρ τουάσβδης Ε. 7. ἱππίας Dh. 8. ἀπέδειξεν CEL. 9. οὐ μόνον μῆδοι χ οὐ μὴδοι μόνον *. 13. σμικρὸν edd. τῷ] τοῦ χπ. 16. καὶ ἑκατόν asteriscis inclusit Cor., utpote spuria, cum Plut. in Pomp. c. 33. datum esse tradat ἡμιμναῖον: neque unde orta sint illa verba obἱππάρχω] ἐπάρχω codd., Cor. corr. ex coni. Du Theil. 18. δὲ] γὰρ τω. 19. δὲ post τιθεὶς add. l. scurum. Strabo. II. 32 [εὖρος], εὖρος δὲ τὸ ἥμισυ ἢ μικρῷ πλεῖον. ἡ μὲν δὴ φύσις τῆς Ἀρμενίας καὶ δύναμις τοιαύτη. 12. Αρχαιολογία δέ τίς ἐστι περὶ τοῦ ἔθνους τοῦδε τοιαύτη· Αρμενος ἐξ Ἀρμενίου, πόλεως Θετταλικῆς, ἡ κεῖται με ταξὺ Φερῶν καὶ Λαρίσης ἐπὶ τῇ Βοίβη, καθάπερ εἴρηται, 5 συνεστράτευσεν Ἰάσονι εἰς τὴν Ἀρμενίαν· τούτου φασὶν ἐπώνυμον τὴν Ἀρμενίαν οἱ περὶ Κυρσίλον τὸν Φαρσάλιον καὶ Α. 803 Μήδιον τὸν Λαρισαῖον, ἄνδρες συνεστρατευκότες Ἀλεξάνδρῳ· τῶν δὲ μετὰ τοῦ Ἀρμένου τοὺς μὲν τὴν Ακιλισηνὴν οἰκῆσαι τὴν ὑπὸ τοῖς Σωφηνοῖς πρότερον οὖσαν, τοὺς δὲ ἐν τῇ Συσπι- 10 ρίτιδι ἕως τῆς Καλαχηνῆς καὶ τῆς Ἀδιαβηνῆς ἔξω τῶν Ἀρμε νιακῶν ὅρων. καὶ τὴν ἐσθῆτα δὲ τὴν Ἀρμενιακὴν Θετταλικήν φασιν, οἷον τοὺς βαθεῖς χιτῶνας, οὓς καλοῦσιν Θετταλικοὺς ἐν ταῖς τραγῳδίαις, καὶ ζωννύουσι περὶ τὰ στήθη καὶ ἐφαπτίδας, ὡς καὶ τῶν τραγῳδῶν μιμησαμένων τοὺς Θετταλούς· 15 ἔδει μὲν γὰρ αὐτοῖς ἐπιθέτου κόσμου τοιούτου τινός, οἱ δὲ Θετταλοὶ μάλιστα βαθυστολοῦντες, ὡς εἰκός, διὰ τὸ πάντων εἶναι Ἑλλήνων βορειοτάτους καὶ ψυχροτάτους νέμεσθαι τόπους ἐπιτηδειοτάτην παρέσχοντο μίμησιν τῇ τῶν ὑποκριτῶν * δὲ* διασκευῇ ἐν τοῖς ἀναπλάσμασιν· καὶ τὸν τῆς ἱππικῆς ζηλόν φα- 20 C. 531 σιν εἶναι Θετταλικὸν καὶ τούτοις ὁμοίως καὶ Μήδοις. τὴν δὲ Ἰάσονος στρατείαν καὶ τὰ Ἰασόνια μαρτυρεῖ, ὧν τινα οἱ δυνάσται κατεσκεύασαν παραπλησίως, ὥσπερ τὸν ἐν Ἀβδήροις νεων τοῦ Ἰάσονος Παρμενίων. 1. εὖρος om. codd. edd.: recepi ex coni. Grosk., suadente et re et orationis connexu. δὴ om. χ. 5. φερρῶν χπ. λαρίσσης codd., exc. Dh, edd. 7. κέρσυλον τω Myrsilius Guar.: accentum in paenultimam retraxit Tzsch. 8. λαρισσαῖον codd., exc. Dh, edd. 10. τοῖς σοφηνοῖς Dhi. 11. διαβηνῆς codd., Xyl. corr. 12. ὀρῶν codd., montes Guar.: Xyl. corr. 13. Θετταλικοὺς] αιτωλικοὺς codd., Cor. corr. ex coni. Du Theil., postulante sententiae connexu. 19. τὴν διασκευὴν codd. edd.: correxi ex coni. Grosk. δὲ om. Cor.: ortum ex iteratione proximae syllabae. 20. δὲ post ἱππικῆς add. Cor. 23. κατέσκαψαν codd., structa sunt Guar, unde κατεσκεύασαν eum legisse Cas. intellexit: id ipsum rec. Cor., praeeunte Du Theilio: conf. p. 526. 13. Τὸν δὲ Ἀράξην κληθῆναι νομίζουσι κατὰ τὴν ὁμοιότητα τὴν πρὸς τὸν Πηνειὸν ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Ἄρμενον όμωνύμως ἐκείνῳ· καλεῖσθαι γὰρ Αράξην κἀκεῖνον διὰ τὸ ἀπαράξαι τὴν Οσσαν ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου, ῥήξαντα τὰ Τέμπη· καὶ 5 τὸν ἐν Ἀρμενίᾳ δέ, ἀπὸ τῶν ὀρῶν καταβάντα, πλατύνεσθαί φασι τὸ παλαιὸν καὶ πελαγίζειν ἐν τοῖς ὑποκειμένοις πεδίοις, οὐκ ἔχοντα διέξοδον, Ἰάσονα δέ, μιμησάμενον τὰ Τέμπη, ποιῆσαι τὴν διασφάγα, δι' ἧς καταράττει νυνὶ τὸ ὕδωρ εἰς τὴν Κα σπίαν θάλατταν· ἐκ δὲ τούτου γυμνωθῆναι τὸ Ἀραξηνὸν πε10 δίον, δι ̓ οὗ τυγχάνει ῥέων ἐπὶ τὸν καταράκτην ὁ ποταμός. οὗ τος μὲν οὖν ὁ λόγος περὶ τοῦ Ἀράξου ποταμοῦ λεγόμενος ἔχει τι πιθανόν, ὁ δὲ Ἡροδότειος οὐ πάνυ. φησὶ γὰρ ἐκ Ματιηνῶν αὐτὸν ῥέοντα εἰς τετταράκοντα ποταμοὺς σχίζεσθαι, μερί ζειν δὲ Σκύθας καὶ Βακτριανούς· καὶ Καλλισθένης δὲ ἠκολού15 θησεν αὐτῷ. 14. Λέγονται δὲ καὶ τῶν Αἰνιάνων τινές, οἱ μὲν τὴν Οὐι τίαν οἰκῆσαι, οἱ δ ̓ ὕπερθε τῶν Ἀρμενίων ὑπὲρ τὸν Ἄβον καὶ τὸν Νίβαρον. μέρη δ ̓ ἐστὶ τοῦ Ταύρου ταῦτα, ὧν ὁ Ἄβος ἐγγύς ἐστι τῆς ὁδοῦ τῆς εἰς Ἐκβάτανα φερούσης παρὰ τὸν τῆς 20 Βάριδος νεών. φασὶ δὲ καὶ Θρᾳκῶν τινας, τοὺς προσαγο φασι χ, 3. ἀπαράξαι Irw ἀπορῆξαι os ald. 4. va om. Dh. 5. τὸν] το CDhx τοῦτον oz ald. de om. oz ald. 6. τὸ παλαιόν, ὡς 10. συγχαίνει CEhi συγχέει D (sed in marg. sec. m. add. γρ. συγχαίνει) Irwx συμβή * ex corr. συμβαίνει ο(?) edd., sed syllabam συμ aster. incl. Cor.: certum puto quod posui e coni. καταρράκτην Clorus edd. 12. ἡροδότιος C. ματιανῶν los edd.: cf. Herod. I, 202. 16. αἰνειανῶν χα. οὐτίαν Dhow, at cf. p. 508: erat Armeniae provincia, nominata Armeniorum lingua Uti s. Oti (v. St. Martin. 1. c. 1, 86. Ingig. 1. c. p. 334), unde Ωτηνή vocatur a Quadrato in Parthicis (v. Steph. s. v.). 18. Νίβαρον] ἔμμαρον Ε ἔμβαρον codd. rell.; Cor. corr. coll. Ρ· 527. 19. τῆς post τὸν om. 2 Cor. 20. ἀβάριδος Ca Tzsch. Cor.: idem scribi iusserat Toup. ad Suidam II, p. 624 (ed. 1790) de Abaride Scytharum deo cogitans; Grosk. contra Αζάριδος s. Ζάρι δος scribendum censet, ita ut eadem intelligatur dea, quae Ζαρῆτις nominatur ab Hesychio, coll. nomine Αζάρων oppidi commemorati p. 527, XVI, 744. Alii codicum scripturam retinentes ad montem rettulerunt, qui Βάρις vocatur a Nicolao Damasceno ap. Joseph. Archaeol. I, c. 3. ρευομένους Σαραπάρας, οἷον κεφαλοτόμους, οἰκῆσαι ὑπὲρ τῆς Αρμενίας, πλησίον Γουρανίων καὶ Μήδων, θηριώδεις ανθρώ πους καὶ ἀπειθεῖς, ὀρεινούς, περισκυθιστάς τε καὶ ἀποκεφαλι Α. 804 στάς· τοῦτο γὰρ δηλοῦσιν οἱ Σαραπάραι. εἴρηται δὲ καὶ τὰ περὶ τῆς Μηδείας ἐν τοῖς Μηδικοῖς· ὥστ ̓ ἐκ πάντων τούτων ο εἰκάζουσι καὶ τοὺς Μήδους καὶ Ἀρμενίους συγγενεῖς πως τοῖς Θετταλοῖς εἶναι καὶ τοῖς ἀπὸ Ἰάσονος καὶ Μηδείας. 15. Ὁ μὲν δὴ παλαιὸς λόγος οὗτος, ὁ δὲ τούτου νεώτερος καὶ κατὰ Πέρσας εἰς τὸ ἐφεξῆς μέχρι εἰς ἡμᾶς, ὡς ἐν κεφαλαίῳ πρέποι ἂν μέχρι τοσούτου λεχθείς, ὅτι κατεῖχον τὴν Αρ- 10 μενίαν Πέρσαι καὶ Μακεδόνες, μετὰ ταῦτα οἱ τὴν Συρίαν ἔχοντες καὶ τὴν Μηδίαν· τελευταῖος δ ̓ ὑπῆρξεν Ὀρόντης ἀπόγονος Ὑδάρνου, τῶν ἑπτὰ Περσῶν ἑνός· εἶθ ̓ ὑπὸ τῶν Ἀντιόχου τοῦ μεγάλου στρατηγῶν τοῦ πρὸς Ῥωμαίους πολεμήσαντος διηρέθη δίχα, Αρταξίου τε καὶ Ζαριάδριος· καὶ ἦρχον οὗτοι, τοῦ βα- 15 σιλέως ἐπιτρέψαντος· ἡττηθέντος δ ̓ ἐκείνου, προσθέμενοι ΡωC. 532 μαίοις καθ ̓ αὑτοὺς ἐτάττοντο, βασιλεῖς προσαγορευθέντες. τοῦ μὲν οὖν Αρταξίου Τιγράνης ἦν ἀπόγονος καὶ εἶχε τὴν ἰδίως λεγομένην Αρμενίαν (αὕτη δ ̓ ἦν προσεχὴς τῇ τε Μηδίᾳ καὶ Αλβανοῖς καὶ Ἰβηρσι μέχρι Κολχίδος καὶ τῆς ἐπὶ τῷ Εὐξείνῳ 20 Καππαδοκίας), τοῦ δὲ Ζαριάδριος ὁ Σωφηνὸς Ἀρτάνης ἔχων τὰ νότια μέρη καὶ τούτων τὰ πρὸς δύσιν μᾶλλον. κατελύθη δ ̓ οὗτος ὑπὸ τοῦ Τιγράνου, καὶ πάντων κατέστη κύριος ἐκεῖ νος. τύχαις δ ̓ ἐχρήσατο ποικίλαις· κατ ̓ ἀρχὰς μὲν γὰρ ὡμή (v. Fuller. miscell. sacra I, 4): sed in summa rei obscuritate nihil certi licet statuere. 3. περισκελιστάς οrs edd., quae scriptura videtur profecta esse a scriba non indocto: σαράβαρα enim Hesychio teste sunt τὰ περὶ τὰς κνημῖδας ἐνδύματα. Haec tamen ab hoc loco aliena; altera contra scriptura egregie confirmatur explicatione nominis Sarapararum ex lingua Persica petita, qua Sar est caput, para portio, divisio (v. Anquetil sur les anc. langues de la Perse in Mém. de l'acad. etc. tom. XXXI p. 419). 4. σαράπαι χ. 7. καὶ post εἶναι om. os edd. 13. ὑπὲρ C. 15. Sa ἀπ' χ ἐπὶ ω. 12. τελευταίοις D. διάδριος ald. Zadriada Guar., ἑτέρου pro altero nomine exhibet r: cf. ad p. 528. 17. προσαγορευθέντος D. 21. ζαδριάδριος ald. Αρσάκης pro Αρτάνης exhibet Steph. s. v. Σωφηνή for σοφηνὸς D. tasse verius. |