δύο μὲν υἱεῖς, Λαγόταν καὶ Στρατάρχαν, ὧν τὸν Στρατάρχαν ἐσχατόγηρων καὶ ἡμεῖς ἤδη εἴδομεν, θυγατέρα δὲ μίαν. δυεῖν δὲ ὄντων υἱῶν τοῦ Εὐεργέτου, διεδέξατο τὴν βασιλείαν Μιθρι δάτης ὁ προσαγορευθεὶς Ευπάτωρ, ἕνδεκα ἔτη γεγονώς· τούτῳ 5 σύντροφος ὑπῆρξεν ὁ τοῦ Φιλεταίρου Δορύλαος· ἦν δ ̓ ὁ Φι- C. 478. λέταιρος ἀδελφὸς τοῦ τακτικοῦ Δορυλάου. ἀνδρωθεὶς δ ̓ ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τοσοῦτο ᾕρητο τῇ συντροφίᾳ τῇ πρὸς τὸν Δορύλαον, ὥστ ̓ οὐκ ἐκεῖνον μόνον εἰς τιμὰς ἦγε τὰς μεγίστας, ἀλλὰ καὶ τῶν συγγενῶν ἐπεμελεῖτο καὶ τοὺς ἐν Κνωσσῷ μετεπέμπετο· 10 ἦσαν δ ̓ οἱ περὶ Λαγέταν, τοῦ μὲν πατρὸς ἤδη τετελευτηκότος, αὐτοὶ δ ̓ ἀνδρωμένοι, καὶ ἧκον ἀφέντες τὰ ἐν Κνωσσῷ· τοῦ δὲ Λαγέτα θυγάτηρ ἦν ἡ μήτηρ τῆς ἐμῆς μητρός. εὐτυχοῦντος μὲν δὴ ἐκείνου, συνευτυχεῖν καὶ τούτοις συνέβαινε, καταλυθέν τος δὲ (ἐφωράθη γὰρ ἀφιστὰς τοῖς Ῥωμαίοις τὴν βασιλείαν, 15 ἐφ ̓ ᾧ αὐτὸς εἰς τὴν ἀρχὴν καταστήσεται), συγκατελύθη καὶ τὰ τούτων καὶ ἐταπεινώθησαν· ωλιγωρήθη δὲ καὶ τὰ πρὸς τοὺς Κνωσσίους συμβόλαια, καὶ αὐτοὺς μυρίας μεταβολὰς δε ξαμένους. ἀλλὰ γὰρ ὁ μὲν περὶ τῆς Κνωσσοῦ λόγος τοιοῦτος.

11. Μετὰ δὲ ταύτην δευτερεῦσαι δοκεῖ κατὰ τὴν δύναμιν 20 ἡ τῶν Γορτυνίων πόλις. συμπράττουσαί τε γὰρ ἀλλήλαις ἅπαν τας ὑπηκόους εἶχον αὗται τοὺς ἄλλους, στασιάσασαί τε διέστησαν τὰ κατὰ τὴν νῆσον: προσθήκη δ ̓ ἦν ἡ Κυδωνία μεγίστη ὁποτέροις προσγένοιτο. κεῖται δ ̓ ἐν πεδίῳ καὶ ἡ τῶν Γορτυνίων πόλις, τὸ παλαιὸν μὲν ἴσως τετειχισμένη (καθάπερ καὶ 25 Ὅμηρος εἴρηκε

unde manasse videtur μακεδονίσσης, quod in nonnullis libris legi falso
tradit Cas. στερρόπης Β στερότης kl ald. 1. ὧν τὸν Στρατάρ
χαν om. hi, sed in hoc ὃν additum ad restituendum connexum. 2.
ἤδη sec. m. add. inter versus in D. 4. ἑνδεκαέτης i. 7. τοσοῦτον
Bklnox. ᾕρητο] ἀρκεῖτο Bkno ald. ἥδετο χψ. 11. ἀφέντες om. l.
12. λαγέτου Bk ald. 15. καταστῆσαι τε Β ald. καταστήσαιτο gl(?)m
καταστῆσαι C (hic brevi spatio post hanc vocem vacuo relicto) nor
καταστῆναι s Cor.: idem Tyrwh. coniecerat. 16. τὰ τούτου χ.
17. μυρίους CD, sed hic postea corr. 19. τὴν om. Χ.
om. x. 21. διίστων Eust. ad Il. B, 645 p. 312, 45 R.
om. Bk ald. καὶ τὰ κατὰ no. 24. και ante τὸ παλαιὸν
sed atramento postea est inductum; κατὰ τὸ παλαιὸν hi.

Strabo. II.

26

---

20. γὰρ
22. τα

add. D,

καθὰ χ.

Γόρτυνά τε τειχήεσσαν),

ὕστερον δ ̓ ἀποβαλοῦσα τὸ τεῖχος ἐκ θεμελίων καὶ πάντα τὸν χρόνον μείνασα ἀτείχιστος· καὶ γὰρ ὁ Φιλοπάτωρ Πτολεμαῖος Α. 733 ἀρξάμενος τειχίζειν ὅσον ἐπὶ ὀγδοήκοντα σταδίους παρῆλθε μόνον· ἀξιόλογον δ ̓ οὖν ἐξεπλήρου ποτὲ κύκλον ἡ οἴκησις, ὅσον 5 πεντήκοντα σταδίων· διέχει δὲ τῆς Λιβυκῆς θαλάττης κατὰ Λεβῆνα, τὸ ἐμπόριον αὐτῆς, ἐνενήκοντα· ἔχει δέ τι καὶ ἄλλο ἐπίνειον, τὸ Μάταλον, διέχει δ ̓ αὐτῆς ἑκατὸν τριάκοντα. διαρρεῖ δ ̓ αὐτὴν ὅλην ὁ Ληθαῖος ποταμός.

12. Ἐκ δὲ Λεβῆνος ἦν Λευκοκόμας τε καὶ ὁ ἐραστὴς αὐ- 10 τοῦ Εὐξύνθετος, οὓς ἱστορεῖ Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ Ἔρωτος λόγῳ· †ἄθλων, ὧν ὁ Λευκοκόμας τῷ Εὐξυνθέτῳ προσέταξεν, ἕνα φησὶν εἶναι τοῦτον, τὸν ἐν Πράσῳ κύνα ἀναγαγεῖν αὐτῷ·

1. τειχήεσσα BCDik (hic ex corr., primum fuerat τειχιόεσσα) Inx τειχέησσα ο τειχίεσσα ald. τειχιόεσσαν edd. inde a Cas. ex Ι. Β, 646. 4. Pro ὀγδοήκοντα, quod exhibent codd. (sed in marg. x legitur ἢ ὀκτὼ Eust. 1. c., Phrantzes in Chron. I, 34 (interpretatio Pontani praebet octo), Cas. coni. οκτώ, idque rec. Tzsch. Cor.: ac facile commutari poterant Het II: Barth. (ad Statii Theb. V, 361) addi mavult in proximis éxaτὸν. προῆλθε Cor.; παρῆλθε praeter codices habet etiam Eust. I. c. 6. κατὰ] καὶ codd. edd.: correxi ex coni. Cas. λέβηνα codd., exc. Bk, qui exhibent λέβηνος: idem praebent edd., sed mutato accentu inde a Xyl. 7. τοῦ ἐμπορείου Bn edd. inde a Xyl. τὸ ἐμπόρειον C τὸ ἐμπορεῖον ki ald. 8. μέταλον n (sed. add. γρ. μέταλλον) μέταλλον codd. edd.: infra μάρ ταλον scribitur idem nomen in codd. plerisque, unde Μάταλον coniecerunt Villebr. et Grosk., quod recipere non dubitavi. Ματαλία appellatur a Ptolemaeo (III, 14 Wilb., ubi Μάταλα scriptum est ex coni.), Μάταλα in Periplo edito ab Iriarte in Catal. cod. CXXI. Cas. scriptos habere ait μέταιον et μάταιον, quae unde manaverint nescio. παραρρέει Eust. 1. c. atque ita Solin. c. 17 s. 11: Gortynam Lethaeus praeter fluit. 10. λεβήνος ή λεβήνης : λεβήνου k ex corr. 11. εὐξύνθεος k εὐσύνθεος ἢ εὐξύνθεος codd. rell.: cf. Plut. Amorr. P. 70 ed. Reisk. 12. εἶναι ante άθλων add. hi: etenim in D, ex quo manarunt isti codd., εἶναι quod legitur ante τοῦτον, primum omissum et sec. m. inter versus additum est; id deinde huc translatum. Cor. autem scripsit εἶναι δὲ τῶν, et desideratur omnino aptus sententiarum connexus: scribendum igitur videtur sive τῶν δ ̓ ἄθλων sive άθλων εὐσυνθέτῳ BDlk εὐσυνθέῳ . 13. εἶναι om. Cor.

δ

σκῳ & πράσσῳ ald. Πραίσῳ Tzsch. Cor.: cf. ad p. 475.

amnis

πράἀναγα

ὅμοροι δ ̓ εἰσὶν αὐτοῖς οἱ Πράσιοι, τῆς μὲν θαλάττης ἑβδομήκοντα, Γόρτυνος δὲ διέχοντες ἑκατὸν καὶ ὀγδοήκοντα. εἴρηται δέ, ὅτι τῶν Ἐτεοκρήτων ὑπῆρχεν ἡ Πρᾶσος, καὶ διότι ἐνταῦθα τὸ τοῦ Δικταίου Διὸς ἱερόν· καὶ γὰρ ἡ Δίκτη πλησίον, οὐχ, ὡς 5 Ἄρατος, ὄρεος σχεδὸν Ἰδαίοιο· καὶ γὰρ χιλίους ἡ Δίκτη τῆς Ἴδης ἀπέχει, πρὸς ἀνίσχοντα ἥλιον ἀπ ̓ αὐτῆς κειμένη, τοῦ δὲ Σαμωνίου ἑκατόν. μεταξὺ δὲ τοῦ Σαμωνίου καὶ τῆς Χερρονή σου ἡ Πρᾶσος ἵδρυτο, ὑπὲρ τῆς θαλάττης ἑξήκοντα σταδίοις· C. 479 κατέσκαψαν δ ̓ Ἱεραπύτνιοι. οὐκ εὖ δὲ οὐδὲ τὸν Καλλίμαχον

γόντα χ.

1. αὐτοῖς εἰσιν Dh. Γόρτυνος δὲ om. x. Verba τῆς

τῆς μὲν

Πραίσιοι Tzsch. Cor. ὀγδοήκοντα om. o, sed in marg. postea addita sunt. ἑβδομήκοντα] ξ' σταδίους edd. inde a Cas., qui

e MSS., ut ait, supplevit: in codd. tamen ea non leguntur; sed Guar.
habet sexaginta stadia: quae ex sequentibus fortasse assumpta sunt.
Pro numero, quem posuimus, notam o habent Dh, & codd. rell., exc. i,
in quo legitur διακοσίους, quod supra 8 sec. m. add. in h. Numerum
vero istum ne quis dicat repugnare iis, quae mox traduntur de Prasi
distantia a mari, hoc oppidum, de quo nunc agitur, ab eo quod Eteo-
cretum erat plane diversum fuisse luce clarius est: id enim neque vici-
num dici potuit Lebeniis et multo longius abfuit a Gortyna quam CLXXX
stadia (v. de eius situ Pashley Travels in Crete I, p. 290). Strabo-
nem igitur falsa tradidisse de oppidi situ h. 1. Mannertus (v. Geogr. ant.
VIII, p. 712), duo contra oppida diversa, Praesum et Priansum, male
confudisse arbitratur Pashleyus (v. 1. c. p. 289 sqq.), inter Lebena et Bi-
ennum in ipsa ora situm fuisse alterum hoc ratus, qua in re assentien-
tem habet Kiepertum. Priansiorum autem nomen nisi in numis atque
in titulo, qui est in Boeckh. C. J. no. 2556, non invenitur, neque de
ipso oppidi nomine satis constat (habentur enim in titulo isto accusati-
vus Πριάνσιον et locativus ἐν Πριανσιον): denique non diversum hoc
esse oppidum a Praeso censuerunt Hoeck. (v. Kreta I, p. 413) et Boeckh.
(v. C. J. II, p. 405), quorum opinionem nondum infirmatam censeo ar-
gumentis a Pashleyo allatis. In medio igitur relinquendus erit hic quo-
que locus, dum nova quaedam alicunde afferatur lux.
h (ex corr.) i Cor. 3. ὑπῆρξεν edd. inde a Cas.
Πραισος Tzsch. Cor. διότι] ὅτι nor edd.

4.

2. γορτύνης πράσος codd. καὶ γὰρ

οὐχ

ιδέτοις Ι ἰδαίους
8. Πραῖσος Tzsch.
Post hanc vocem add.

om. x. 5. σχεδὸν ὄρεος edd. ἰδέοις CDgh
Ιδαίου Bkno edd.: correxi ex Arati Phaen. v. 33.
Cor. ίδρυται no. σταδίους Bkxy Cor.
ald. haec: διέχοντες τῆς γορτύνης δὲ ἑκατὸν καὶ ὀγδοήκοντα.
τέσκαψαν δὲ Ἱεραπύτνιοι om. xy.

9. και

ἱεραπίτνυοι D ἱερὰ πίτνυοι h

λέγειν φασίν, ὡς ἡ Βριτόμαρτις, φεύγουσα τὴν Μίνω βίαν, Α. 734 ἀπὸ τῆς Δίκτης ἅλοιτο εἰς ἁλιέων δίκτυα, καὶ διὰ τοῦτο αὐτὴ μὲν Δίκτυννα ὑπὸ τῶν Κυδωνιατών προσαγορευθείη, Δίκτη δὲ τὸ ὄρος· οὐδὲ γὰρ ὅλως ἐκ γειτόνων ἐστὶ τοῖς τόποις τούτοις ἡ Κυδωνία, πρὸς δὲ τοῖς ἑσπερίοις κεῖται τῆς νήσου πέ- 5 ρασι. τῆς μέντοι Κυδωνίας ὄρος ἐστὶ Τίτυρος, ἐν ᾧ ἱερόν ἐστιν, οὐ Δικταῖον, ἀλλὰ Δικτύνναιον.

13. Κυδωνία δ ̓ ἐπὶ θαλάττῃ μὲν ἵδρυται, βλέπουσα πρὸς τὴν Λακωνικήν, διέχει δ ̓ ἑκατέρας τὸ ἴσον, τῆς τε Κνωσσοῦ καὶ τῆς Γόρτυνος, οἷον ὀκτακοσίους σταδίους, Απτέρας δὲ ὀγ- 10 δοήκοντα, τῆς ταύτῃ δὲ θαλάττης τετταράκοντα. Απτέρας δ ̓ ἐπίνειόν ἐστι Κίσαμος· πρὸς ἑσπέραν δ ̓ ὅμοροι τοῖς Κυδωνιάταις Πολυρρήνιοι, παρ ̓ οἷς ἐστι τὸ τῆς Δικτύννης ἱερόν· ἀπέχουσι δὲ τῆς θαλάττης ως τριάκοντα σταδίους, Φαλασάρνης δὲ ἑξήκοντα. κωμηδὸν δ ̓ ᾤκουν πρότερον· εἶτ ̓ Ἀχαιοὶ καὶ Λά- 15 κωνες συνώκησαν, τειχίσαντες ἐρυμνὸν χωρίον βλέπον πρὸς μεσημβρίαν.

14. Τῶν δ ̓ ὑπὸ Μίνω συνφκισμένων τριῶν τὴν λοιπὴν (Φαιστός δ ̓ ἦν αὕτη) *ΐν* κατέσκαψαν Γορτύνιοι, τῆς μὲν Γόρτυνος διέχουσαν ἑξήκοντα, τῆς δὲ θαλάττης εἴκοσι, τοῦ δὲ 20 Ματάλου τοῦ ἐπινείου τετταράκοντα· τὴν δὲ χώραν ἔχουσιν

ἄρα πύτνιοι i.

5.

οὐκ εὖ δὲ οὐδὲ] ὡς δὲ χ ὥστε y, uterque omisso postea ὡς. 1. βρυτόμαρτυς ή βρυτόμαρτις : βριτόμαρτυς codd. rell. exc. C(?)D: cf. Callim. in Dian. v. 189 sqq. 3. δίκτυα C. τῆς] τοῖς D. πέρασι] μέρεσι χ. 6. τύρος I, quam formam unice veram putat Mannert. (v. Geogr. ant. VIII, p. 691), quia in Periplo ab Iriarte edito recensetur his in partibus ἡ Τύρος ἀκρωτήριον: at pleniorem tuetur Phrantzes in Chron. I, 34. 10. γορτύνης ik (ex corr.) x Cor. 11. ταύτῃ, et σ sup. ? sec. m. add., D ταύτης codd. rell.:

Xyl. corr. 13. δικτύνης C. 14. φαλασαρνοις C. 16. συνώκι
σαν C.
18. μίνωος nox. 19. φαῖστος hl: at cf. Steph. s. v. et
Eust. ad 11. B, 648 p. 313, 17 R. v om. edd. inde a Xyl. † s. —
κατέσκαψε Cs, in quo subiungitur γορτύνιος, sed κατέσκαψαν γορτύ
νιοι supra add. 20. γορτύνης ίχ Cor.: alteram tamen formam prae-
ter codd. rell. habet etiam Eust. 1. c. 21. μαρτάλου Β (μετάλου
ex corr.) CDghlay μετάλου η (γρ. ματέλου Scr.) ματάλου ο μετάλ
λου k (sed ex corr. μαρτάλου) edd.: v. ad Ρ. 478.

οἱ κατασκάψαντες. Γορτυνίων δ ̓ ἐστὶ καὶ τὸ Ῥύτιον σὺν τῇ Φαιστῷ·

Φαιστόν τε Ρτιόν τε.

ἐκ δὲ τῆς Φαιστοῦ τὸν τοὺς καθαρμοὺς ποιήσαντα διὰ τῶν 5 ἐπῶν Ἐπιμενίδην φασὶν εἶναι. καὶ † Ὀλύσσην δὲ τῆς Φαιστίας. Λύττου δέ, ἧς ἐμνήσθημεν καὶ πρότερον, ἐπίνειόν ἐστιν ἡ λεγομένη Χερρόνησος, ἐν ᾗ τὸ τῆς Βριτομάρτεως ἱερόν· αἱ δὲ συγκαταλεχθεῖσαι πόλεις οὐκέτ ̓ εἰσί, Μίλητός τε καὶ Λύκαστος, τὴν δὲ χώραν, τὴν μὲν ἐνείμαντο Λύττιοι, τὴν δὲ Κνώσ 10 σιοι, κατασκάψαντες τὴν πόλιν.

15. Τοῦ δὲ ποιητοῦ τὸ μὲν ἑκατόμπολιν λέγοντος την Κρή- Α. 735 την, τὸ δὲ ἐνενηκοντάπολιν, Ἔφορος μὲν ὕστερον ἐπικτισθῆναι τὰς δέκα φησὶ μετὰ τὰ Τρωικὰ ὑπὸ τῶν Ἀλθαιμένει τῷ Ἀρ γείῳ συνακολουθησάντων Δωριέων· τὸν μὲν οὖν Ὀδυσσέα λέ15 γει ἐνενηκοντάπολιν ὀνομάσαι· οὗτος μὲν οὖν πιθανός ἐστιν ὁ λόγος. ἄλλοι δ ̓ ὑπὸ τῶν Ἰδομενέως ἐχθρῶν κατασκαφῆναι

ρυ

1. σὺν om. CDal. 3. Φαιστόν τε Ῥύτιόν τε om. x. τόν codd. 4. τον om. Β. των om. Eust. 1. c. 5. φησὶν Ι. ὁ Λισσὴν Cor., quod in C legi ait, accentu tamen in paenultimam retracto; Brequignyus vero et Weilandiųs nullam scripturae discrepantiam h. l. ex cod. illo enotarunt. Neque tamen dubitari potest, quin nomen quod nunc legitur corruptum sit: pro quo Salmas. ad Solin. c. 11 s. 17 Ρ. 118 proposuit ὁ Λίσσης collatis Stephani verbis (s. v. Φαιστός) ἔστι τῆς Φαιστιάδος καὶ ὁ καλούμενος Λισσής, quibus subiicitur pro exemplo Od. Γ, 293, ubi nunc legitur λισσή. Eustathius vero ad h. 1. (ν. p. 1468, 37 R.) promontorium fuisse agri Gortynensis tradit, quod Cretenses appellaverint βλισσή, Crates autem βλισσήν: ex quibus Cor. deduxit suam scripturam, veram fortasse, sed incertam. Urbs Lissus a variis auctoribus prope Criumetopum collocata longius remota est ab his locis, quam quae intelligi possit, ut censent Tzsch. et Grosk. 6. λύο κτου BD (ex corr. sec. m., cum pr. m. scriptum fuerit λύτου) hiklno edd. λύτου χ: cf. ad P. 476. 7. βριτομάρτος οχ βριττομάρτεως Bk. 8. μίλυττος κ μίλυτος ald 9. λύτιοι Κα λύκτιοι Β (sed hic post corr.) Dhiklno edd. 12. ἐννενήκοντα codd. (?), exc. CDx. 13. τῷ ante Αλθαιμένει add. Xyl. ἀλθεμένει BClnosx ἀνθεμένει k ἀλθα μένει h: per αι effertur hoc nomen praeter D etiam ab Εust. ad Il. B, 649 p. 313, 37 R. hunc locum afferente. 15. ἐννενήκοντα codd. exc. Cx.