6. Ἄλλη δ ̓ ἄλλων γλῶσσα μεμιγμένη (φησὶν ὁ ποιητής)· ἐν μὲν Ἀχαιοί,

ἐν δ ̓ Ετεόκρητες μεγαλήτορες, ἐν δὲ Κύδωνες,

εν

Δωριέες τε τριχάικες διοί τε Πελασγοί.

τούτων φησὶ Στάφυλος τὸ μὲν πρὸς ἕω Δωριεῖς κατέχειν, τὸ 5 δὲ δυσμικὸν Κύδωνας, τὸ [δὲ] νότιον Ἐτεόκρητας, ὧν εἶναι Α. 729 πολίχνιον Πρᾶσον, ὅπου τὸ τοῦ Δικταίου Διὸς ἱερόν· τοὺς δ ̓ ἄλλους, ἰσχύοντας πλέον, οἰκῆσαι τὰ πεδία. τοὺς μὲν οὖν Ετεόκρητας καὶ τοὺς Κύδωνας αὐτόχθονας ὑπάρξαι εἰκός, τοὺς δὲ λοιποὺς ἐπήλυδας, οὓς ἐκ Θετταλίας φησὶν ἐλθεῖν Ἄνδρων 10 τῆς Δωρίδος μὲν πρότερον, νῦν δὲ Ἑστιαιώτιδος λεγομένης ἐξ ἧς ωρμήθησαν, ὥς φησιν, οἱ περὶ τὸν Παρνασσὸν οἰκή C. 476 σαντες Δωριεῖς καὶ ἔκτισαν τήν τε Ἐρινεὸν καὶ Βοῖον καὶ Κυτίνιον, ἀφ ̓ οὗ καὶ τριχάικες ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λέγονται. οὐ πάνυ δὲ τὸν τοῦ Ἄνδρωνος λόγον ἀποδέχονται, τὴν μὲν τε-'15 τράπολιν Δωρίδα τρίπολιν ἀποφαίνοντος, τὴν δὲ μητρόπολιν τῶν Δωριέων ἄποικον Θετταλῶν· τριχάικας δὲ δέχονται ἤτοι ἀπὸ τῆς τριλοφίας ἢ ἀπὸ τοῦ τριχίνους εἶναι τοὺς λόφους.

7. Πόλεις δ ̓ εἰσὶν ἐν τῇ Κρήτῃ πλείους μέν, μέγισται δὲ

ριάδος Bkl. Ino ald.

11. δω

rum locorum intervallum, et propter a quod sequitur. 3. ἐτεόκρη
τες (sic) D.
4. δωριεῖς codd., Tzsch. mut. 5. τούτων] ταύτης κ.
6. δὲ ante νότιον om. codd. 7. πράσον codd. (?) exc. Dh Πραῖσον
Tzsch. Cor. ex sent. Meursii aliorumque: at v. ad P. 472.
τῆς ante Εστιαιώτιδος, sec. m. add. in B, legitur in
ἐστὶν αιώτιδος C αιώτιδος η, sed add. γρ. ἱσιιεώτιδος,
quod legitur in o, ιαιώτιδος kald. Ιστιαιώτιδος Cor., atque affert Steph.
(s. v. Δώριον) ex Androne similiter νῦν δὲ Ἱστιαιώτιδος καλουμένης.
12. φασιν D (ex corr. sec. m., ut videtur) h. παρνασὸν 2 Tzsch.
13. βίον k βαῖον χ Βόϊον Tzsch. 15. ἀποδέχεται k ex corr,
ald. 16. ἀποφαίνοντες BCD. 18. τριχινίου codd. τριχινίους ald.
quia sint colles trichinii similes Guar.: Xyl. corr. ex Eust. ad
Od. T, 176 p. 1861, 18 R. τοὺς λόφους om. ry τοὺς φιλοσόφους
εὐαμισολόγος post λόφους add. CDih (in hoc sup. add. εὐαμίλ
λους) εφαμισολόγος Β εὐαμισολόφους gl καὶ ἡμισολόφος 8. ἐφαμίλλους
nok edd., sed asteriscis inclusit Cor.: xy et Eust. l. c. hanc vocem non
habent, nec dubium est, quin additamentum sit a Strabone alienum, fru-
stra coniecturis tentatum, quas pluribus exponere non attinet.

Cor.

BI.

καὶ ἐπιφανέσταται τρεῖς, Κνωσσός, Γόρτυνα, Κυδωνία. διαφερόντως δὲ τὴν Κνωσσὸν καὶ Ὅμηρος ὑμνεῖ, μεγάλην καλῶν καὶ βασίλειον τοῦ Μίνω, καὶ οἱ ὕστερον. καὶ δὴ καὶ διετέλεσε μέχρι πολλοῦ φερομένη τὰ πρῶτα, εἶτα ἐταπεινώθη καὶ 5 πολλὰ τῶν νομίμων ἀφηρέθη, μετέστη δὲ τὸ ἀξίωμα εἴς τε Γόρτυναν καὶ Λύκτον, ὕστερον δ ̓ ἀνέλαβε πάλιν τὸ παλαιὸν σχῆμα τὸ τῆς μητροπόλεως. κεῖται δ ̓ ἐν πεδίῳ κύκλον ἔχουσα ἡ Κνωσσὸς τὸν ἀρχαῖον τριάκοντα σταδίων μεταξὺ τῆς Λυκτίας καὶ τῆς Γορτυνίας . σταδίους διακοσίους, 10 †τῆς δὲ Λύκτου, ἣν ὁ ποιητὴς Λύκτον ὠνόμασεν, ἑκατὸν εἴκοσι· Α. 730 τῆς δὲ θαλάττης Κνωσσὸς μὲν τῆς βορείου πέντε καὶ εἴκοσι, Γόρτυνα δὲ τῆς Λιβυκῆς ἐνενήκοντα, Λύκτος δὲ καὶ αὐτὴ τῆς Λιβυκῆς ὀγδοήκοντα. ἔχει δ ̓ ἐπίνειον τὸ Ἡράκλειον ἡ Κνωσσός. 8. Μίνω δέ φασιν ἐπινείῳ χρήσασθαι τῷ Ἀμνισῷ, ὅπου

sum.

1. ἐπιφαινέστατοι kr.

8. κνωσός C et sic postea.

κνώσος Β (ex corr.) C. 2. κνῶσον Bet sic plerumque ὑμνεῖ] ἐπαινεῖ κ. 3. καὶ οἱ ὕστερον om. g. 4. πρωτεία k. 5. πολλοὺς χ. νόμων CDghlsx instituta et leges amisit Guar.: altera scriptura quamquam auctoritate inferior est, nihilominus vera habenda et propter πολλά et propter ipsum vocis sen9. Post Γορτυνίας excidisse quaedam recte vidit Tyrwh., talia fere fuisse ratus: διέχουσα μὲν ἀπὸ τῆς Γορτύνης. Inde Cor. τῆς μὲν Γορτύνης inseruit ante σταδίους et διέ χουσα post διακοσίους: equidem crediderim scriptum fuisse διέχει δὲ (s. διέχουσα) τῆς μὲν Γορτύνης, quae cur exciderint, manifestum est. 10. ἣν ὠνόμασεν om. xy. Λύττον edd. inde a Xyl., qui in Il. B, 647 quosdam ita legere ex Eustathii verbis (v. ad 1 c. p. 313, 2 R.) male intellectis falso collegit: neque eam scripturam esse in Bk credo, quamquam nullam discrepantiam ex iis video enotatam. Temerarium vero est contra codicum consensum formam hic inferre, quam nemo unquam apud Homerum legit. Iam hoc si datur, legendum erit cum Cas. τῆς δὲ Λύττου, probantibus Du Theilio et Corae. Neque tamen hac forma h. 1. restituta retineri poterunt quac in proximis leguntur Λύκτον, Λυκτίας, Λύκτος: sed ibi cum κ exhibeant codd. omnes, sicut pag. 475, ab iis recedere nolui. Infra p. 479. 481 in melioribus codd. extat altera forma, quam praebent Steph. s. v. Λύκτος Polyb. 1V, 53, 3 et 54, 6. tituli (v. Boeckh. C. J. N. 2572-2583) et numi. 12. Δύ ὀγδοήκοντα om. r. 14. ἀμνισσῷ Dh. Duplici itidem σ hoc nomen effert Eust. ad Od. T, 188 p. 1862, 37 R., Strabonis hunc locum excitans: idem tamen ad Dionys. v. 498 cum aliis auctoribus unum

κτος

...

τὸ τῆς Εἰλειθυίας ἱερόν. ἐκαλεῖτο δ ̓ ἡ Κνωσσός Καίρατος πρότερον, ὁμώνυμος τῷ παραρρέοντι ποταμῷ. ἱστόρηται δ ̓ ὁ Μίνως νομοθέτης γενέσθαι σπουδαῖος θαλαττοκρατῆσαί τε πρώτ τος, τριχῇ δὲ διελὼν τὴν νῆσον ἐν ἑκάστῳ τῷ μέρει κτίσαι πόλιν, τὴν μὲν Κνωσσὸν ... ἐν τῷ καταντικρὺ τῆς Πε- 5 λοποννήσου· καὶ αὐτὴ δ ̓ ἐστὶ προσβόρειος. ὡς δ ̓ εἴρηκεν Ἔφορος, ζηλωτὴς ὁ Μίνως ἀρχαίου τινὸς Ραδαμάνθυος, δικαιοτά του ἀνδρός, ὁμωνύμου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὃς πρῶτος τὴν νῆσον ἐξημερώσαι δοκεῖ νομίμοις καὶ συνοικισμοῖς πόλεων καὶ πολιτείαις, σκηψάμενος παρὰ Διὸς φέρειν ἕκαστα τῶν τιθεμέ- 10 νων δογμάτων εἰς μέσον. τοῦτον δὴ μιμούμενος καὶ ὁ Μίνως

5. τὴν μὲν

σ usurpat. 1. εἰληθυίας codd. exc. Dh. κέρατος codd. κέρασος Eust. ad Dion. 1. C., Tzsch. corr. ex coni. Cas. aliorumque, coll. Callim. in Dian. v. 44 eiusque Schol. ad h. 1, Hesych. s. v. 2. ὁμωνι μοῦσα habet Eust. ad Dion. l. c. προσβόρειος om. r. Ceterum deesse h. 1. aliquid Cas. recte vidit; idemque Pleth. intelligens ita quae desunt supplevit: Κνωσσὸς μὲν πρὸς τὸ Αἰγαῖον τετραμμένη, Γόρτυνα δὲ πρὸς τῷ Λιβυκῷ πελάγει, Κυδωνία δ ̓ ἐπὶ μὲν τῷ Αιγαίῳ καὶ αὐτή, ἐν δὲ τοῖς ἑσπερίοις τῆς Κρήτης μέρεσι καὶ ἐπιθαλαττία· Κνωσσὸς δὲ ἐν τοῖς ἑωθινοῖς καὶ οὐκ ἐπιθαλαττία, οὐδὲ Γόρτυνα. Plus auxilii Cor. attulit collato Diod. V, 78, ubi cum agatur de urbibus a Mino conditis haec leguntur: τούτων δ ̓ ἐπιφανεστάτας τρεῖς, Κνωσσὸν μὲν ἐν τοῖς πρὸς τὴν Ἀσίαν νεύουσι μέρεσι τῆς νήσου, Φαιστὸν δ ̓ ἐπὶ θαλάσσης ἐστραμμένην ἐπὶ μεσημβρίαν, Κυδωνίαν δ ̓ ἐν τοῖς πρὸς ἑσπέ ραν κεκλιμένοις τόποις, καταντικρὺ τῆς Πελοποννήσου. Inde Cor. scripsit: τὴν μὲν [Φαιστὸν ἐπὶ θαλάττης, ἐστραμμένην ἐπὶ μεσημβρίαν] Κνωσσὸν [δὲ πρὸς βορρᾶν νεύουσα», Κυδωνίαν δ ̓ ] ἐν τῷ κτλ. Quae ratio non uno nomine displicet: parum enim probabile est duas esse lacunas; neque causam ullam video cur τὴν μὲν et Κνωσσὸν seiungamus; denique ἐν τῷ καταντικρὺ non magnopere arridet. Lacunam igitur inter ἐν τῷ et καταντικρύ esse cum Groskurdio statuo, ubi quae scripta fuerint singula nemo sine codd. auxilio poterit invenire; crediderim autem persimilia fuisse Diodori illis verbis, quae ex eodem fonte petita esse videntur, ex quo Strabo suà h. 1. sumpsit. Eust. ad II. B, 645 p. 312, 44 R. ex h. l. habet: κεῖται δὲ (Κνωσσός) ἀντικρὺ Πελο ποννήσου πρόσβορος. 7. ἦν post ζηλωτὴς add. Cor.: ἐστιν habet Εust. ad Od. T, 179 p. 1861, 6 R. 8. τῷ ἀδελφῷ Cor., atque sic habet Eust. ad Od. 1. c. 9. πόλεως, et ων sup. ως sec. m. add., D. 11. δὴ] δὲ codd. exc, nox. Hoc fere loco Scrimger. in marg. exempli

5

δι' ἐννέα ἐτῶν, ὡς ἔοικεν, ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ τοῦ Διὸς ἄντρον καὶ διατρίβων ἐνθάδε, ἀπῄει συντεταγμένα ἔχων παραγγέλματά τινα, ἃ ἔφασκεν εἶναι προστάγματα τοῦ Διός· ἀφ ̓ ἧς αἰτίας καὶ τὸν ποιητὴν οὕτως εἰρηκέναι·

ἐνθάδε Μίνως

ἐννέωρος βασίλευε Διὸς μεγάλου ὀαριστής.

τοιαῦτα δ ̓ εἰπόντος, οἱ ἀρχαῖοι περὶ αὐτοῦ πάλιν ἄλλους εἰ ρήκασι λόγους ὑπεναντίους τούτοις, ὡς τυραννικός τε γένοιτο

καὶ βίαιος καὶ δασμολόγος, τραγῳδοῦντες τὰ περὶ τὸν Μινώ- C. 477 10 ταυρον καὶ τὸν Λαβύρινθον καὶ τὰ Θησεῖ συμβάντα καὶ Δαι- Α. 731 δάλῳ.

9. Ταῦτα μὲν οὖν ὁποτέρως ἔχει, χαλεπὸν εἰπεῖν. ἔστι δὲ καὶ ἄλλος λόγος οὐχ ὁμολογούμενος, τῶν μὲν ξένον τῆς νήσου τὸν Μίνω λεγόντων, τῶν δ ̓ ἐπιχώριον. ὁ μέντοι ποιητὴς τῇ 15 δευτέρα δοκεῖ μᾶλλον συνηγορεῖν ἀποφάσει, ὅταν φῇ, ὅτι

πρῶτον Μίνωα τέκε Κρήτῃ ἐπίουρον.

ὑπὲρ τῆς Κρήτης ὁμολογεῖται, διότι κατὰ τοὺς παλαιοὺς χρόνους ἐτύγχανεν εὐνομουμένη καὶ ζηλωτὰς ἑαυτῆς τοὺς ἀρίστους τῶν Ἑλλήνων ἀπέφηνεν, ἐν δὲ τοῖς πρώτοις Λακεδαιμονίους, καθά20 περ Πλάτων τε ἐν τοῖς Νόμοις δηλοῖ καὶ Ἔφορος ἐν τῇ Εὐρώπῃ * τῇ πολιτεία* ἀναγέγραφεν· ὕστερον δὲ πρὸς τὸ χεῖρον μετέβαλεν

2. ἐνθάδε] ἐκεῖσε k.

sui adnotavit additum inveni ἐτύγχανε, quae tamen quo referenda sint
atque unde petita non liquet: inde tamen Cas. refert in veteribus libris
esse ἐτύγχανε μιμούμενος, quae in nullo sunt.
3. τοῦ Διὸς προστάγματα Bk(??) edd.
λους λόγους εἰρήκασι Dh.
τὸν C.

6.

βασιλεὺς χ.

12. ἐστιν ante εἰπεῖν add. ald.

14. μίνωα Bkno ald. 15. μᾶλλον om. Χ. 16. ὃς ante πρῶτον add. Xyl. ex Il. N, 450. rum η sec. m. add., D: inde κρήτης h. ὑπὲρ] περὶ ald. ὅτι knor ald.

20.

7. άλα

13. τῶν]

συνηγορεῖν om k.

κρήτη, et o sup. alte

ἐπίωρον no, om. χ. 17.

Post δηλοῖ Cor. add. καὶ ἐν τῇ Πολιτεία, ex sequentibus huc translata. τῇ Εὐρώπῃ om. * ἐν τῇ Εὐρώπης πολιτεία ald. Praeter scripturam supra memoratam Cor. in nott. suspicatur scribendum sive ἐν τῇ πολιτείᾳ cum x, sive ἐν τῆς Κρήτης πολιτεία coll. p. 480: minime autem Ephorum librum ita inscriptum composuisse inde licet colligere. Equidem puto huc recepta esse illa verba ex margine, ubi adnotata fuisse videntur ad verba ἐν τοῖς νόμοις. 21. δὲ om. Χ. μετέβαλλεν C.

ἐπὶ πλεῖστον. μετὰ γὰρ τοὺς Τυρρηνούς, οἳ μάλιστα ἐδῄωσαν
τὴν καθ ̓ ἡμᾶς θάλατταν, οὗτοί εἰσιν οἱ διαδεξάμενοι τὰ λῃ-
στήρια· τούτους δ ̓ ἐπόρθησαν ὕστερον οἱ Κίλικες· κατέλυσαν
δὲ πάντας Ῥωμαῖοι, τήν τε Κρήτην ἐκπολεμήσαντες καὶ τὰ
πειρατικὰ τῶν Κιλίκων φρούρια. νῦν δὲ Κνωσσὸς καὶ Ῥω- 5
μαίων ἀποικίαν ἔχει.

Τ

10. Περὶ μὲν οὖν Κνωσσοῦ ταῦτα, πόλεως οὐκ ἀλλοτρίας ἡμῖν, διὰ δὲ τἀνθρώπινα καὶ τὰς ἐν αὐτοῖς μεταβολὰς καὶ συντυχίας ἐκλελειμμένων τῶν συμβολαίων * καὶ * τῶν ὑπαρ ξάντων ἡμῖν πρὸς τὴν πόλιν. Δορύλαος γὰρ ἦν ἀνὴρ τακτι- 10 κός, τῶν Μιθριδάτου τοῦ Εὐεργέτου φίλων· οὗτος διὰ τὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἐμπειρίαν ξενολογεῖν ἀποδειχθείς, πολὺς ἦν ἔν τε τῇ Ἑλλάδι καὶ τῇ Θράκῃ, πολὺς δὲ καὶ τοῖς παρὰ τῆς Κρήτης ἰοῦσιν, οὔπω τὴν νῆσον ἐχόντων Ῥωμαίων, συχνοῦ δὲ ὄντος ἐν αὐτῇ τοῦ μισθοφορικοῦ καὶ στρατιωτικοῦ πλήθους, 15 ἐξ οὗ καὶ τὰ λῃστήρια πληροῦσθαι συνέβαινεν. ἐπιδημοῦντος δὲ τοῦ Δορυλάου, κατὰ τύχην ἐνέστη πόλεμος τοῖς Κνωσσίοις πρὸς τοὺς Γορτυνίους· αἱρεθεὶς δὲ στρατηγὸς καὶ κατορθώ σας διὰ ταχέων ἤρατο τιμὰς τὰς μεγίστας, καὶ ἐπειδὴ μικρὸν ὕστερον ἐξ ἐπιβουλῆς δολοφονηθέντα ἔγνω τὸν Εὐεργέτην ὑπὸ 20 τῶν φίλων ἐν Σινώπῃ, τὴν διαδοχὴν δὲ εἰς γυναῖκα καὶ παιδία ἥκουσαν, ἀπογνοὺς τῶν ἐκεῖ κατέμεινεν [ἐν] τῇ Κνωσσῷ· Α. 732 τεκνοποιεῖται δ ̓ ἐκ Μακέτιδος γυναικός, Στερόπης τοὔνομα,

1. τυράννους codd., Tzsch. corr. ex coni. Meursii (v. Creta III, 5 p. 149). 3. τούτους Dls. ὕστερον om. h. 5. κνωσὸς C. 9. ἐκ τῶν λελειμμένων in scriptis esse falso ait Cas.; videtur inde ortus hic error, quod articulus τῶν, quem in Aldina omissum Scrimg. in in margine exempli sui adnotaverat, a Stephano male relatus est ad λɛλειμμένων (v. Praef. Tom. I p. xLI).

edd.

10. δορίλαος χ ac sic infra.

ἡμῖν post ἐκλελειμμένων add. C. καὶ om. χ Cor., ac ferendum non 15. καὶ ante στρατιωτικού om. 17. δὲ] δὴ ha: in D

16. πληροῦσθαι] πλεῖστα k ex corr.

incertum δὴ an δὲ legendum sit, sed δὲ verisimilius est: δὴ rec. Tzsch.

Cor. τὴν ante τύχην add. BCkla ald.

18. δὲ om. Β.

19. ἤρετο

22. ἐν om. codd., exc.

In marg. 80 add.: μακε

Bkl.
23. μαμέτιδος Bk.
δόσσης, λέγεται γὰρ καὶ οὕτως. Ex n Scrimg.

notavit γρ. μακεδίσσης,