δὲ ἀπὸ Ἐφύρας τῆς Θεσπρωτίδος ἀπογόνους Αντίφου καὶ Φειδίππου, τῶν Θετταλοῦ τοῦ Ἡρακλέους, ἐπελθόντας ἀπὸ Θετταλοῦ, τοῦ ἑαυτῶν προγόνου, τὴν χώραν ὀνομάσαι. εἴρ[ηται] δὲ καὶ Νεσσωνὶς ὀνομασθῆναί ποτε ἀπὸ Νέσσωνος τοῦ 5 Θετταλοῦ, καθάπερ καὶ ἡ λίμνη. .... 1. ἐφύρας om. g ἐφ ..... Θεσπρωτίδος ε ἐφύρου et εφύρης κ ἐφύρου ; ἐφύρης ο. In A enim cum longo situ verba nonnulla vel plane vel ex parte evanida sint reddita, variae inde scripturae natae in codd., qui ex eo manarunt. ἀπογόνου A sub sched. aggl., sed ἀπογόνους sec. m. in sched. aggl. 2. φιλίππου codd., Tzsch. corr. ex coni. Lipsii coll. II. B, 678. Schol. ad Apoll. Rhod. III, 1089 aliisque. Ceterum cum in A intercidissent quae scripta fuerant inter qiliяn et Θετταλοῦ atque inter hoc nomen et λέους, sec. m. priore loco nihil est restitutum, altero autem in sched. aggl. add. τῶν Θετταλοῦ τοῦ ἡρα κλέους: unde magnae turbae ortae sunt in codd., qui ex eo pendent. Leguntur igitur φιλίππου τοῦ θετταλοῦ τῶν θετταλοῦ τοῦ ἡρακλέους ἐπελθόντας ἀπὸ κτλ. in c, eadem, omissis tamen του θετταλοῦ, cxhibent hi (in hoc υἱῶν pro τῶν?), φιλίππου Θετταλοῦ τοῦ ἡρακλέ ἀπὸ κτλ. g φιλίππου υἱῶν θετταλοῦ . ἐπελθόντας ἀπὸ κτλ. no. At plane aliter φιλίππου τῶν ἐν θετταλίᾳ τοῦ ἡρακλέους ἐπελθόντων Bhl ald. φιλίππου τῶν θετταλῶν (θετταλοῦ al. cod.) ἐπελθόντας Pleth. δὲ post ἀπὸ add. gk (in hoc sec. m. add.) / ald. 3. εἴρηται δὲ om. Bkl edd. εἴ .. δ.. καὶ A ceteris corrosis, quae recte restituta sunt in ghino; in c lacuna est. 4. Inter Νεσσω et σθῆναι cum decem fere literae intercidissent, et omnia usque ad ἀπὸ sched. aggl. obtecta essent, sec. m. ibi add. καὶ νεσσωνὶς δὲ ὠνομάσθη ποτέ, quae leguntur in BEkl edd.: ex utraque scriptura conflata sunt καὶ νεσσωνὶς (νέσσων i) καὶ νεσσωνὶς δὲ ὠνομάσθη hi καὶ νεσσωνίς· νεσσωνὶς δὲ ὠνομάσθη το καὶ νεσσωνὶς δὲ (?) ὠνομάσθαι νεστωνίς Ε. νέσωνος Ε 5. ἡ λι c ηλίωνα ή (in hoc sec. m. sup. add. ἡ λίμνη) i καθάπερ καὶ ἡ λίμνη om. gn, sed in hoc sec. m. add.: ultimae enim vocis vn literae minus certae sunt in A. ους - .... ΤΩΝ ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΕΚΑΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. Το δέκατον * τὰ* περιέχει Αιτωλίαν καὶ τὰς παρακειμένας νήσους, ἔτι ΣΤΡΑΒΩΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ 10 ΔΕΚΑΤΟΝ. A. 681 CAPUT I. 1. Ἐπειδὴ ἡ Εὔβοια παρὰ πᾶσαν τὴν παραλίαν ταύτην παραβέβληται, τὴν ἀπὸ Σουνίου μέχρι Θετταλίας, πλὴν τῶν 1. Τῶν] του Blmu. 3. τὰς Dh. -- περιέχει] περὶ BCDghklmurry (ultimi duo in argumento libro ipsi praefixo: v. Praef. Tom. I p. xxiv sq): περιέχει τὰ περὶ nopay ultimi duo in indice argumentorum: cf. 1. c.) edd. Θετταλίαν Dh. 4. δὲ] τε D. 5. πρός γε codd. Cor. corr. τὴν] τῶν xy 6. τιμὴν] δὲ omn. 8. πε · Ιδαίων Δακτύλων om. Dh, spatio vacuo omisso, ιδαίων διδασκάλων Buk (in hoc tamen δακτύλων sec. m. in marg. add.). (in arg. ipsi libro praef, uterque Tv praebet in ind. arg.). θεσμοὺς Dh: difficile dictu est, utrum verius sit habendum. Bgklmu ald. 7. της ante Κρήτης add. k. καὶ om. edd. ριέχει] περὶ BCDghklmnouvry (in ind. arg.): verba περὶ τὸ βιβλίον collocat post νήσους ald., plane om. xy (in arg. ipsi libro praef.) edd. inde a Xyl.; correxi coll. argg. libb. XI, XIII, XIV, XV, XVI, ubi idem mendum recurrit. 13. ἐπειδὴ] ἐπεὶ δὲ Β (ex corr.) klnopu edd. τὴν om. k (sed sec. m. post add.) ald. que deinde om. πλὴν — μερῶν. ταύτην om Ε Pleth.: uter ἄκρων ἑκατέρωθεν, οἰκεῖον ἂν εἴη συνάψαι τοῖς εἰρημένοις τὰ περὶ τὴν νῆσον, εἶθ ̓ οὕτω μεταβῆναι πρός τε τὰ Αιτωλικὰ καὶ τὰ Ακαρνανικά, ἅπερ λοιπά ἐστι τῶν τῆς Εὐρώπης μερῶν. 2. Παραμήκης μὲν τοίνυν ἐστὶν ἡ νῆσος ἐπὶ χιλίους σχε5 δόν τι καὶ διακοσίους σταδίους ἀπὸ Κηναίου πρὸς Γεραιστόν, τὸ δὲ πλάτος ἀνώμαλος, κατὰ δὲ τὸ πλέον ὅσον πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίων. τὸ μὲν οὖν Κήναιόν ἐστι κατὰ Θερμοπύλας καὶ τὰ ἔξω Θερμοπυλῶν ἐπ' ὀλίγον, Γεραιστὸς δὲ †καὶ Α. 682 Πεταλία πρὸς Σουνίῳ. γίνεται οὖν ἀντίπορθμος τῇ τε Ατ10 τικῇ καὶ Βοιωτίᾳ καὶ Λοκρίδι καὶ τοῖς Μαλιεῦσι. διὰ δὲ τὴν στενότητα καὶ τὸ λεχθὲν μῆκος ὑπὸ τῶν παλαιῶν Μάκρις ώνομάσθη. συνάπτει δὲ τῇ ἠπείρῳ κατὰ Χαλκίδα μάλιστα, κυρτή C. 445 προπίπτουσα πρὸς τοὺς κατὰ τὴν Αὐλίδα τόπους τῆς Βοιωτίας καὶ ποιοῦσα τὸν Εὔριπον, περὶ οὗ διὰ πλειόνων εἰρήκα15 μεν, σχεδὸν δέ τι καὶ περὶ τῶν ἀντιπόρθμων ἀλλήλοις τόπων κατά τε τὴν ἤπειρον καὶ κατὰ τὴν νῆσον ἐφ ̓ ἑκάτερα τοῦ Εὐ 1. περιάψαι Dhi. 3. τὰ καρνανικὰ Di. 4. ἐπὶ χιλίους om. Ε. 5. τι om. Dhi. γέραστον Dhk, hic quidem ex corr. uti paulo post, illi vero constanter: atque iis codd. plerique omnes concinunt p. 446. Eandem formam, retracto tamen in ultimam accentu, tuetur Etym. Μ. p. 227, 47 atque usurpat Martian. Cap. V p. 213, altera tamen plurimorum scriptorum consensu commendatur. 6. ανώμαλον κ (sed s sup. v sec. m. add.) ald. πλεῖον D (sed in litura scriptum est) h πλήον (sic) g. 8. γέραστος Dh (hic in marg. γεραιστός) & (ex corr.): eandem formam, accentu in ultimam retracto, exhibet Epit. 9. καὶ παραλία Dh (hic πεταλία in marg.) χ καὶ Θετταλία k: reliquorum codd. scriptura non unam ob causam suspecta videtur. Etenim quamquam Plin. (v. H. N. IV, 23 s. 12) Petalias quatuor insulas in Euripo, primo fere introitu, esse tradit, procul eas distare et a Geracsto et a Sunio recte animadvertit Xylander, nec cur adiiciantur hic Geraesto intelligitur; denique Geraestus cum insula ista parum commode dicitur situs esse πρὸς Σουνίῳ aut, quod est in edd., πρὸς Σούνιον: multo aptius haud dubie est κατὰ Σούνιον, quod praebet Epit. paulo liberius hunc locum referens. Inde scribendum videtur κατὰ παραλίαν. νίων Cυ σούνιον Bgklnopu edd. σουνίῳ exhibent DEhx. λιεῦσι D (ex corr. sec. m.: antea fuerat μαλιευσι) / Pleth. πίπτουσα Enop Eust. ad Il. Β, 537 p. 279, 21 R. ἔτι κυ. σου 10. μη 13. προσ 15. σχεδὸν δ ̓ ους δ ̓ ἐξ Ἀθηναίων ἐλθόντας τὸν Ὠρεὸν οἰκῆσαι, δῆμον ὄντα πρότερον τῶν Ἱστιαιέων. 4. Κεῖται δ' ὑπὸ τῷ Τελεθρίῳ ὄρει ἐν τῷ Δρυμῷ καλουC. 446 μένῳ παρὰ τὸν Κάλλαντα ποταμὸν ἐπὶ πέτρας ὑψηλῆς, ὥστε τάχα καὶ διὰ τὸ τοὺς Ἐλλοπιεῖς ὀρείους εἶναι τοὺς προοική- 5 σαντας ἐτέθη τοὔνομα τοῦτο τῇ πόλει· δοκεῖ δὲ καὶ ὁ Ὠρίων ἐνταῦθα τραφεὶς οὕτως ὀνομασθῆναι· ἔνιοι δὲ τοὺς Ωρείτας, πόλιν ἔχοντας ἰδίαν, φασὶ πολεμουμένους ὑπὸ τῶν Ἐλλοπιέων Α. 684 μεταβῆναι καὶ συνοικῆσαι τοῖς Ἱστιαιεῦσι, μίαν δὲ γενηθεῖσαν πόλιν ἀμφοτέροις χρήσασθαι τοῖς ὀνόμασι, καθάπερ Λακεδαί- 10 μων τε καὶ Σπάρτη ἡ αὐτή. εἴρηται δ ̓ ὅτι καὶ ἐν Θετταλία Ιστιαιῶτις ἀπὸ τῶν ἀνασπασθέντων ἐνθένδε ὑπὸ Περραιβῶν ὠνόμασται. 5. Ἐπεὶ δ ̓ ἡ Ἐλλοπία τὴν ἀρχὴν ἀπὸ τῆς Ιστιαίας καὶ τοῦ Ὠρεοῦ προσηγάγετο ἡμᾶς ποιήσασθαι, τὰ συνεχῆ λέγωμεν 15 τοῖς τόποις τούτοις. ἔστι δ ̓ ἐν τῷ Ὠρεῷ τούτῳ τό τε Κή ναιον, καὶ ἐπ' αὐτῷ τὸ Δῖον καὶ Ἀθῆναι αἱ Διάδες, κτίσμα Αθηναίων, ὑπερκείμενον τοῦ ἐπὶ Κῦνον πορθμοῦ· ἐκ δὲ τοῦ 2. ἱστιαίων BCgklnopurx. ter versus add. in D, Xyl. corr. pr. m. in 3. τεθρίῳ codd., sed λε 4. κάλαντα Ckpx. Duplex 2 praebet Eust. ad II. B, 537 p. 280, 27 R. 5. ἐλλοπεῖς no ἐλληπεῖς p. ὀρίους Β. περιοικήσαντες ald. 6. τοὔνομα om. codd., exc. E, edd.: τοῦτο in τοὔνομα mutandum censuerat Palm. (v. Exercitt. in auct. Gr. pag. 325), neque abesse posse hoc verbum iudicarunt Tzsch. Du Theil. Grosk. καὶ om. g. 7. ὠρίτας Bku ὠρρίτας κ. 8. 22λοπιαίων C Ελλοπίων Bkuv. 9. ἑστιαιεῦσι BCguv ἱστιεῦσι k. 14. ἑστιαίας Β (sed a sec. m. 15. λέγομεν codd. Cas. corr. 16. δ ̓ ἐν] δὲ ἐν γεννηθεῖσαν D (sed sec. m. corr.) g. Biklux ald. δὲ edd. inde a Xyl. – κλειναῖον BCDEghklnopur ald. χω Δίου Κάναι τῆς Αἰολίδος ἀπῳκίσθησαν· ταῦτά τε δὴ τὰ 5 6. Κάρυστος δέ ἐστιν ὑπὸ τῷ ὄρει τῇ Ὄχῃ· πλησίον δὲ δὲ τὰ χωρία ταῦτά φασιν ὑπὸ τῶν ἐκ Τετραπόλεως τῆς περὶ 1. καῦναι κ. -(sic) BCgk (in hoc e in. sec. m. mut.) κ ετίαιαν (sic) v. κίριν |