ὅλοι ἀναμίξ τοῖς Λαπίθαις ᾤκουν. ἡ μὲν οὖν Αργισσα, ἡ νῦν Ἄργουρα, ἐπὶ τῷ Πηνειῷ κεῖται· ὑπέρκειται δ ̓ αὐτῆς Ατραξ ἐν τετταράκοντα σταδίοις, τῷ ποταμῷ πλησιάζουσα καὶ αὕτη την δ ̓ ἀνὰ μέσον ποταμίαν εἶχον Περραιβοί. Ὄρθην 5 δέ τινες τὴν ἀκρόπολιν τῶν Φαλανναίων εἰρήκασιν· ἡ δὲ Φά λαννα Περραιβική πόλις πρὸς τῷ Πηνειῷ πλησίον τῶν Τεμ πῶν. οἱ μὲν οὖν Περραιβοὶ καταδυναστευθέντες ὑπὸ τῶν Λαπιθῶν εἰς τὴν ὀρεινὴν ἀπανέστησαν οἱ πλείους τὴν περὶ Πίν δον καὶ Ἀθαμᾶνας καὶ Δόλοπας, τὴν δὲ χώραν καὶ τοὺς ὑπο10 λειφθέντας τῶν Περραιβῶν κατέσχον Λαρισαῖοι, πλησίον μὲν οἰκοῦντες τοῦ Πηνειού, γειτνιώντες δ ̓ ἐκείνοις, νεμόμενοι δὲ τὰ εὐδαιμονέστατα μέρη τῶν πεδίων, πλὴν εἴ τι σφόδρα κοίλον πρὸς τῇ λίμνῃ τῇ Νεσσωνίδι, εἰς ἣν ὑπερκλύζων ὁ ποταμὸς ἀφῃρεῖτό τι τῆς ἀροσίμου τοὺς Λαρισαίους· ἀλλ ̓ ὕστερον πα15 ραχώμασιν ἐπηνώρθωσαν Λαρισαῖοι. οὗτοι δ ̓ οὖν κατεῖχον τέως τὴν Περραιβίαν καὶ φόρους ἐπράττοντο, ἕως Φίλιππος κατέστη κύριος τῶν τόπων. Λάρισα δ ̓ ἐστὶ καὶ ἐν τῇ Οσσῃ Α. 672 χωρίον· καὶ ἡ Κρεμαστή, ὑπό τινων δὲ Πελασγία λεγομένη· καὶ ἐν τῇ Κρήτῃ πόλις ἡ νῦν εἰς Ἱεράπυτναν συνοικισθεῖσα, 20 ἀφ ̓ ἧς καὶ τὸ ὑποκείμενον πεδίον νῦν Λαρίσιον καλεῖται· καὶ ἐν Πελοποννήσῳ ἥ τε τῶν Ἀργείων ἄκρα καὶ ὁ τὴν Ἠλείαν ἀπὸ Δύμης διορίζων Λάρισος ποταμός. Θεόπομπος δὲ καὶ πόλιν ἡ φάλαννος Eust. l. c. 13. ἐπικλύζων ald. 1. ἄργεισα, et ισ sec. m. sup. et add., A ἄργισα Β. _ 2. αργουσα codd. Guar., Xyl. corr. ex Steph. s. v., quem sequitur Εust. ad Il. Β, 738, p. 333, 19 R. 4. αὕτη 4, sed sec. m. accentus ultimae appictus, αὐτὴ reliqui codd. ald. 5. φαλλαναίων α (in sched. aggl.) hino. 7. των om. Bkl edd. λαπίθων Ah. 9. τοὺς ὑπολοίπους Περραιβοὺς Eust. ad Il. B, 749, p. 335, 32 R. 10. λαρισσαῖοι codd. edd. ac sic in proximis. 15. d' ovv] dè l(?) edd., exc. Tzsch. 16. ἔπραττον k ald. πλαγία codd. Guar., Xyl. corr.: cfr. pag. 435, Steph. s. v. Λάρισσα. 19. tỷ om. BEkl. ἱεραπυγίαν 4 (sed in marg. sec. m. add. γρ. λαπυγίαν) cghin (in hoc ἱεράπυτναν sup. add.) ο ιαπυγίαν Bkl Pleth., συνῳκισθεῖσα, et or sup. ῳ sec. m. add., 4 αποικισθεῖσα λαρίσσιον codd. edd. Cas. corr. Pleth, 20. πεδίον ἐστὶν ὃ νῦν Aghino. 18. 22. λάρισσος codd. edd., exc. Tzsch.: cf. VIII, 387. Nota in his no minibus scribendis codicum inconstantia. λέγει ἐν τῇ αὐτῇ μεθορίᾳ κειμένην Λάρισαν· καὶ ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἥ τε Φρικωνὶς ἡ περὶ τὴν Κύμην καὶ ἡ κατὰ Ἀμαξιτὸν τῆς Τρωάδος· καὶ ἡ Ἐφεσία Λάρισα ἐστι καὶ [ἡ] ἐν Συρίᾳ, τῆς δὲ Μιτυλήνης ἀπὸ πεντήκοντα σταδίων εἰσὶ Λαρισαῖαι πέτραι κατὰ τὴν ἐπὶ Μηθύμνης ὁδόν· καὶ ἐν τῇ Ἀττικῇ δ ̓ ἐστὶ Λά- 5 ρισα· καὶ τῶν Τράλλεων διέχουσα κώμη τριάκοντα σταδίους ὑπὲρ τῆς πόλεως ἐπὶ Καύστρον πεδίον διὰ τῆς Μεσογίδος ἰόντων κατὰ τὸ τῆς Ἰσοδρόμης Μητρὸς ἱερόν, ὁμοίαν τὴν θέσιν καὶ τὴν ἀρετὴν ἔχουσα τῇ Κρεμαστῇ Λαρίσῃ· καὶ γὰρ ενδρος καὶ ἀμπελόφυτος· ἴσως δὲ καὶ ὁ Λαρίσιος Ζεὺς ἐκεῖ- 10 θεν ἐπωνόμασται· καὶ ἐν τοῖς ἀριστεροῖς δὲ τοῦ Πόντου κώμη - τις καλεῖται Λάρισα μεταξὺ Ναυλό[χου] . . . . . καὶ om. no; ἐστι ὁδόν om. Ε ἐστι ....... πλησίον τῶν S. V. 2. φρυκωνὶς 4. ἡ κατὰ] οἱ κατὰ Β. 3. λάρισα, et sec. m. alterum σ add., Α. ἐστι καὶ ἡ ἐν cum in d interciderint ac praeterea quae sequuntur usque ad νης schedula agglutinata obtecta sint, sec. m. tantummodo ἐστι restituit, in marg. tamen add. ἔνσυνα (sic) τῆς δὲ μιτυλήνης: inde καὶ Μιτυλήνης om. c καὶ Συρίᾳ om. g δ ̓ ἐστὶ Λάρισα om. Pleth. ἡ om. codd. Cor. add. ἐν σύνᾳ Βος ἔνσινα α (in marg.) h ἐν σήνα η ἐν σίνα 1(?) ald. Cor. corr.: cf. infra XVI, p. 752 Steph. Λάρισσα Plin. Η. Ν. V, 19 s. 23 Appian. Syr. 57. 4. δὲ om. Bk ald. 5. ἐπὶ] ἀπὸ 0. μεθύμνης, et e sec. m. in η mut., A. Αττικῇ, quod codd. omnes exhibent (etiam in 4 supersunt syllabae ττικῇ pr. m. scriptae, non σγική ut Du Theil. opinabatur) suspectum Palmerio (v. Exercitt. in auct. Gr. p. 323), quia nusquam inveniatur nomen huius loci in Attica, nisi h. 1. et ap. Steph. s. v. Λάρισσα, qui sua petierit ex Strabone: suspicatur igitur scribendum esse ἐν τῇ Καρικῇ δ ̓ ἐστὶ Λάρισσα τῶν Τραλλέων διέχουσα κτλ. Ac mirum certe est inter Larissas in Asia sitas Atticam commemorari: nihilominus codicum scripturam eo certius tuetur auctoritas Stephani, quod ea quae tradit 1. c. ex Strabone petita non esse satis liquet. Nullo modo probanda sunt quae Du Theil. proponit ἐν τῇ Πελασγικῇ aut Πελασγικὴ δ ̓ ἐστὶ Λάρισσα, τῶν Τράλλεων κτλ. 6. τράλεων Ekl. 7. μεσογαίας Α (sed γιδος sec. m. sup. γαίας add.) Beghi μεσογίδος Εl Μεσσωνίδος Cor.: at uno σ constanter infra efferunt codd. optt. 9. λαρίσῃ, et al terum σ sec. m. add., 4 λαρισσῃ rell. codd. edd. 10. ἴσως ἐπ ωνόμασται om. Pleth. λαρίσιος, et alterum σ sec. m. add., Α λα12. μεταξὺ Ναυλόχου om. BEkl Pleth. ρίσσιος rell. codd. edd. ald. μεταξὺ αὐλό Acghio, post αὐλό decem fere literae in A deletae, nec ἄκρων τοῦ Αἵμου. καὶ Ὀλοοσσών δέ, λευκὴ προσαγορευθεῖσα ἀπὸ τοῦ λευκάργιλος εἶναι, καὶ Ἠλώνη, Περραιβικαὶ πόλεις, καὶ Γόννος. ἡ δ ̓ Ἠλώνη μετέβαλε τοὔνομα, Λειμώνη μετονομα σθεῖσα· κατέσκαπται δὲ νῦν· ἄμφω δ ̓ ὑπὸ τῷ Ὀλύμπῳ κεῖν 5 ται, οὐ πολὺ ἄπωθεν τοῦ Εὐρώπου ποταμοῦ, ὃν ὁ ποιητὴς C. 441 Τιταρήσιον καλεῖ. 10 20. Λέγει δὲ καὶ περὶ τούτου καὶ περὶ τῶν Περραιβῶν ἐν τοῖς ἑξῆς ὁ ποιητής, ὅταν φῇ· Γουνεὺς δ ̓ ἐκ Κύφου ἦγε δύω καὶ εἴκοσι νῆας. τῷ δ ̓ Ἐνιῆνες ποντο μενεπτόλεμοί τε Περαιβοί, οἱ περὶ Δωδώνην δυσχείμερον οἰκί ̓ ἔθεντο, [οί τ'] ἀμφ' ἱμερτον Τιταρήσιον ἔργ ̓ ἐνέμοντο. λέγει μὲν οὖν τούτους τοὺς τόπους τῶν Περραιβῶν, ἀπὸ μέσ ρους τῆς Ἑστιαιώτιδος ἐπειληφότας· ἦσαν δὲ καὶ †ὑπὸ τῷ restitutae sunt, similisque lacuna est in codd. rell.: explevi ex parte de с 7. λέγεται α (in sched. aggl.) gi. 10. ἐνιῆνες, et αι sup. e sec. m. add., A ἀνιῆνες hi ἀρνιῆνες n et add. γρ. δ ̓ ἐνιῆνες. μενεπτο: ἕως τοῦ ἀμφ ̓ ἱμερτὸν κτλ. El (haud dubie et Β), omissis omnibus, quae interiecta sunt: inde explicanda sunt quae sec. m. add. in A ad resarciendas lacunas, quaeque ex eo transierunt in codd. rell. Ibi enim cum intercidissent, quae leguntur inter μενεπτόλ et βοὶ sec. m. add. εμον περραι, unde μενεπτό λεμον περραιβοὶ h, τε om. cgn (in hoc add. γρ. τε περραιβοί) ο. Deinde cum deleta essent quae leguntur inter ἔ9 et μερτόν, sec. m. add. εντο. ἕως τοῦ ἀμφ ἱ, quae exhibentur in beghikn (in hoc add. γρ. ἀμφὶ τά θ' ἱμερτὸν) o ald., Xyl. corr. ex Il. B, 751. 14. ἱστιώτιδος (?) ald. Ἱστιαιώτιδος Cor.: vid. supra ad pag. 430; Πελασγιώτιδος mavult Grosk. idque interpretatione sua expressit: ac lacunae longitudo in A pr. m. aliud quid scriptum fuisse videatur indicare, sed hoc nimis inἐπειληφότας sanum vix haberi potest ac recte Grosk, vide certum. Strabo. II. 21 A. 673 Πολυποίτῃ ἐκ μέρους Περραιβικαί, τοῖς μέντοι Λαπίθαις προσἔνειμε διὰ τὸ ἀναμίξ οἰκεῖν καὶ τὰ μὲν πεδία κατέχειν τοὺς Λαπίθας καὶ τὸ ἐνταῦθα Περραιβικὸν ὑπὸ τούτοις τετάχθαι ὡς ἐπὶ πλέον, τὰ δ ̓ ὀρεινότερα χωρία πρὸς τῷ Ὀλύμπῳ καὶ τοῖς Τέμπεσι τοὺς Περραιβούς, καθάπερ τὸν Κύφον καὶ τὴν 5 Δωδώνην καὶ τὰ περὶ τὸν Τιταρήσιον, ὃς ἐξ ὅρους Τιταρίου συμφυοῦς τῷ Ὀλύμπῳ ῥέων εἰς τὰ πλησίον τῶν Τεμπών χωρία τῆς Περραιβίας αὐτοῦ που τὰς συμβολὰς ποιεῖται πρὸς τὸν Πηνειόν, τὸ μὲν οὖν τοῦ Πηνειοῦ καθαρόν ἐστιν ὕδωρ, τὸ δὲ τοῦ Τιταρησίου λιπαρὸν ἔκ τινος ὕλης, ὥστ ̓ οὐ συμ- 10 μίσγεται, ἀλλά τέ μιν καθύπερθεν ἐπιτρέχει ἠύτ ̓ ἔλαιον. διὰ δὲ τὸ ἀναμίξ οἰκεῖν Σιμωνίδης Περραιβοὺς καὶ Λαπίθας καλεῖ τοὺς Πελασγιώτας ἅπαντας, τοὺς τὰ ἑῷα κατέχοντας τὰ περὶ Γυρτῶνα καὶ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Πηνειοῦ καὶ Οσσαν 15 καὶ Πήλιον καὶ τὰ περὶ Δημητριάδα καὶ τὰ ἐν τῷ πεδίῳ, Λάρισαν, Κραννώνα, Σκοτοῦσσαν, Μόψιον, Ατρακα, καὶ τὰ tur coniecisse έπειληφότων. ai ante vлò add. Cor., sed eo parum iuvamur, nisi πόλεις addas post Πολυποίτῃ: quod si faciendum statuas, articulo isto carere possis. 1. πολυποίτω α (in sched. aggl.) cghk (ex corr.) no. περαιβικαὶ, et alterum g sec. m. sup. add., 4. 3. περαιβικὸν, et alterum e manu antiqua sed non pr. supra add., A et sic sacpius in proximis. 6. Post Δωδώνην Pleth. add. ὁμώνυμον οὖσαν τῇ ἐν Θεσπρωτοῖς: idem mox om. τὰ περὶ. κιταρίου 4 (sed τιτάρου sec. m. sup. add.) gi τιταρίου η τιτάρου BEcklno Eust. ad Il. B, 754 p. 336, 27 R.: × in hoc nomine etiam Epit. E exhibent supra VII, Fr. 14. 15 et Ptolem. III, 13 (12), verumtamen τ praeferendum videtur propter nomen fluminis urbisque cognominis: v. Lycophr. Cass. v. 904. Orph. Argon. v. 126. Steph. s. v. Τιταρών. Τιταρών. 8. ἐκβολὰς no. 10. τοῦ om. a (in sched. aggl.) cghi Eust. 1. c. 11. In A cum intercidissent quae leguntur inter συμμ et μιν, sec. m. in sched. aggl. add. ίσγεται ἀλλά γε μὴν, ita ut μὴν μιν legatur: ἀλλά γε μὴν codd. rell.; τε, quod est in ald., quodque Cas. mutaverat, reposuit Tzsch. ex Il. B, 754. Ibidem legitur ἐπιρρέει, sed ap. Strabonem Eust. quoque (v. l. c.) invenerat ἐπιτρέχει. 14. τοὺς ante Πελασγιώτας om. C. 17. λάρισαν, et alterum σ sec. m. add., A. σκοτοῦσαν codd. (sed in A sec. m. in sched. aggl.) Xyl. mut. μώψιον α (in sched. aggl.) gch. περὶ τὴν Νεσσωνίδα λίμνην καὶ [την] Βοιβηίδα· ὧν ὁ ποιητὴς ὀλίγων μέμνηται διὰ τὸ μὴ οἰκισθῆναί πω τἆλλα ἢ φαύλως οἰκισθῆναι διὰ τοὺς κατακλυσμοὺς ἄλλοτ ̓ ἄλλους γινομένους· ἐπεὶ οὐδὲ τῆς Νεσσωνίδος μέμνηται λίμνης, ἀλλὰ τῆς Βοιβηί5 δος μόνον, πολὺ ἐλάττονος οὔσης· ταύτης δὲ μόνης μενούσης, ἐκείνης δέ, ὡς εἰκός, τοτὲ μὲν πληρουμένης ἀτάκτως, τοτὲ δ ̓ ἐκλειπομένης. τῆς δὲ Σκοτούσσης ἐμνήσθημεν καὶ ἐν τοῖς περὶ Δωδώνης λόγοις καὶ τοῦ μαντείου τοῦ ἐν Θετταλίᾳ, διότι περὶ τοῦτον ὑπῆρξε τὸν τόπον. ἔστι δ ̓ ἐν τῇ Σκοτούσσῃ χω10 ρίον τι Κυνὸς κεφαλαὶ καλούμενον, περὶ ὃ Ῥωμαῖοι μετ' Αἰτω- Α. 674 λῶν καὶ Τίτος Κοΐντιος ἐνίκων μάχῃ μεγάλη Φίλιππον τὸν Δημητρίου, Μακεδόνων βασιλέα. 21. Πέπονθε δέ τι τοιοῦτον καὶ ἡ Μαγνήτις κατηριθμη μένων γὰρ ἤδη πολλῶν αὐτῆς τόπων, οὐδένας τούτων ὠνόμακε 15 Μάγνητας Ὅμηρος, ἀλλ' ἐκείνους μόνους, οὓς τυφλῶς καὶ οὐ C. 442 γνωρίμως διασαφεῖ, οἱ περὶ Πηνειὸν καὶ Πήλιον εἰνοσίφυλλον ναίεσκον. ἀλλὰ μὴν περὶ τὸν Πηνειὸν καὶ τὸ Πήλιον οἰκοῦσι καὶ οἱ τὴν 20 Γυρτώνα ἔχοντες, οὓς ἤδη κατέλεξε, καὶ τὸ Ὀρμένιον καὶ ἄλ 1. τὴν ante Βοιβηίδα om. codd., exc. no, edd., sed in A scriptum fuisse pr. m. spatium vacuum coarguit, sec. m. in sched. aggl. non expletum. ὀλίγα k (ex corr.) ald. 2. διὰ ἐπεὶ οὐδὲ om. Pleth. ποτ ̓ ἄλλα ald. ποτ ̓ αὐτὰ διοικισθῆναι α (in sched. aggl.) hino. Xyl. 4. ἐπεὶ οὐδὲ] ἐπὶ δὲ α (in sched. aggl., sed pr. m. aliud scriptum fuisse lacunae magnitudo coarguit sec. m. non expleta) cg ἐπεὶ δὲ h ἐπεὶ om. no. In B hic locus mire contractus est et corruptus ita: or τῆς βοιβηίδος οὐ μέμνηται ὡς ποτὲ μὲν πληρουμένης, ποτὲ δὲ ἐκλειπομένης. 5. μόνης — εἰκὸς om. no. 6. ποτὲ ποτὲ Elno, ποτὲ secundo loco Β4 (sed sec. m. sup. τοτὲ add.). 7. σκοτούσης α (in 8. τῶν ἐν edd. inde ab sched. aggl.) chi Pleth. 11. κόϊντος codd. Tzsch. corr. 13. τοιοῦτο Α. να sec. m. sup. νας add., Α: οὐδένα BEhilno ald. Eust. ad II. B, 756 p. 338, 17 R. sec. m. inter versus add. in A. Hopp. ὅτι no. 14. οὐδένας, et Pluralem exhibet ὠνόμασε Eust. 1. c. sched. aggl. οἰκοῦσι superest pr. m. scriptum) gh. |