χώρας ἡ Ἰθώμη. ἡ δὲ Μητρόπολις πρότερον μὲν ἐκ τριῶν συνώκιστο πολιχνίων ἀσήμων, ὕστερον δὲ καὶ πλείους προσελήφθησαν, ὧν ἦν καὶ ἡ Ἰθώμη. Καλλίμαχος μὲν οὖν φησιν C. 438 ἐν τοῖς ἰάμβοις τὰς Ἀφροδίτας (ἡ Θεὸς γὰρ οὐ μία) τὴν Κα Α. 669 στνιῆτιν ὑπερβάλλεσθαι πάσας τῷ φρονεῖν, ὅτι μόνη παραδέ- 5 χεται τὴν τῶν ὑῶν θυσίαν. καὶ μὴν πολυίστωρ, εἴ τις ἄλλος, καὶ πάντα τὸν βίον, ὡς αὐτὸς εἴρηκεν, τὁ ταῦτα μυθεῖσθαι βουλόμενος. οἱ δ ̓ ὕστερον ἤλεγξαν οὐ μίαν Αφροδίτην μόνον, ἀλλὰ καὶ πλείους ἀποδεδεγμένας τὸ ἔθος τοῦτο· ὧν εἶναι καὶ τὴν ἐν τῇ Μητροπόλει· ταύτῃ δὲ μίαν τῶν συνοικισθεισῶν εἰς 10 αὐτὴν πόλεων παραδοῦναι τὸ ἔθος † ὀνούριον. ἔστι δὲ καὶ Φαρκαδὼν ἐν τῇ Ἱστιαιώτιδι, καὶ ῥεῖ δι ̓ αὐτῶν ὁ Πηνειός καὶ ὁ Κουράλιος ὧν ὁ Κοράλιος, νεὶς παρὰ τὸ τῆς Ἰτω 3. Καλλίμαχος 1. ἡ post χώρας om. Ε. ὀνούριον om. Pleth. 4. Verba τὰς φρονεῖν in versus qualescunque distribuunt edd., ac priora quidem usque ad uía iustum efficiunt trimetrum iambicum: in reliquis autem Strabonem sententiam, non verba Callimachi reddidisse liquet. Cor. igitur frustra studuit alterum trimetrum procudere collocata voce πάσας post φρονεῖν. Ceterum v. quae de hoc loco subtiliter, ut solet, disputat Meinekius in Choliambica poësi Graecorum p. 167, sq. 5. δ' post Καστνιτιν add. Acghino. — ὑπερβαλέσθαι Tzsch. Cor. 6. μὴν om. 4, sed sec. m. inter versus add. 7. Post βίον deesse aliquid suspicantur Gas. Tzsch. Cor., atque hic lacunae signum apposuit: equidem in verbis ó tauta vitiosi aliquid latere crediderim. Suspicari possis τοιαῦτα, omisso articulo, sed parum id satisfacit. 9. ἀποδεδειγμένας codd., sed in 4 sec. m. sup. add. δεδεγμέ νας: Xyl. corr. τούτου α (in sched. aggl.) cg. 10. δὲ μίαν] οὐ δεμιᾷ Βἰ δὲ μια α (in sched. aggl.) glk (ex corr.) μίαν δὲ πο. 11. ὁμίριον edd., sed Cor, asteriscis inclusit, idem habet Guar.: ὀνούριον, quod codd. exhibent (sed in 4 priores duae syllabae sec. m. scriptae sunt in sched. aggl.; ex Β ὁμούριον affert Gron. nomen proprium haberi possit, sed parum probabile hoc est vel propter positum insolentiorem; ἀλλότριον coni. Grosk. 12. φαρυκάδων Bhl ald. φαρκάδων Α (sed in marg. sec. m. add. γρ. φαρυκάδων) eghino φορκάδων, quod Cas. ait in scriptis esse, in nullo est. δι ̓ αὐτῆς coni. Du Theil., ad Pharcadonem tamen referens, Grosk. autem, cum verba καὶ · Πηνειός sec. m. scripta sint in sched. aggl. in A, in his omnia licere ratus, proponit δι ̓ ἧς ῥεῖ καὶ ὁ Πηνειός. Ego quoque pronomen ad Histiaeotidem solam referendum puto, et malim δι ̓ αὐτῆς. 13. κουάριος Pleth. - νίας Ἀθηνᾶς ἱερόν, εἰς τὸν Πηνειόν ἐξίησιν. αὐτὸς δ ̓ ὁ Πηνειὸς ἄρχεται μὲν ἐκ Πίνδου, καθάπερ εἴρηται· ἐν ἀριστερᾷ δ ̓ ἀφεὶς Τρίκκην τε καὶ Πελινναῖον καὶ Φαρκαδόνα φέρε ται παρά τε Ατρακα καὶ Λάρισαν, καὶ τοὺς ἐν τῇ Θετταλι5 ώτιδι δεξάμενος ποταμοὺς πρόεισι διὰ τῶν Τεμπῶν ἐπὶ τὰς ἐκβολάς. τὴν δ ̓ Οἰχαλίαν πόλιν Εὐρύτου λεγομένην ἔν τε τοῖς τόποις τούτοις ἱστοροῦσι καὶ ἐν Εὐβοίᾳ καὶ ἐν Ἀρκαδίᾳ, καὶ μετονομάζουσιν ἄλλως, ὃ καὶ ἐν τοῖς Πελοποννησιακοῖς εἴρηται. περὶ δὲ τούτων ζητοῦσι, καὶ μάλιστα, τίς ἦν 10 ἡ ὑπὸ Ἡρακλέους ἁλοῦσα, καὶ περὶ τίνος συνέγραψεν ὁ ποιήó σας τὴν Οἰχαλίας ἅλωσιν. ταῦτα μὲν δὴ τὰ χωρία τοῖς Ἀσκλη πιάδαις ὑπέταξεν. 15 18. Ἑξῆς δὲ λέγει τὴν ὑπ ̓ Εὐρυπύλῳ· οἳ δ ̓ ἔχον Ὀρμένιον οἵ τε κρήνην Ὑπέρειαν οἵ τ ̓ ἔχον Αστέριον Τιτάνοιά τε λευκὰ κάρηνα. τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον νῦν Ὀρμίνιον καλεῖται, ἔστι δ ̓ ὑπὸ τῷ utroque loco scripsit propter p. 411 et 435. — τωμίας c ιθωνίας ο Ιθωμία; ald., templum Palladis Ithome Guar., Ιθωμαίας, quod in codd. nonnullis legi falso tradit Du Theil., scribendum censet Grosk., alteram formam, quia syllabae itovi sec. m. scriptae sunt in sched. aggl. in A, coniecturae deberi ratus, simulque ex p. 411 colligens unum modo Itoniae Minervae templum in Thessalia notum fuisse Straboni, quod memoraverit Ρ· 435. At quam infirmum sit hoc argumentum, liquet: nec Ithomaea Minerva aliunde nota est. 2. καθάπερ εἴρηται om. 7 Pleth.: cf. VII Fr. 14. 15. πεληνναῖον Acgh πελινναίην Ι. 3. φαρυκα δόνα codd. Tzsch. corr. Hoc et proxime praecedens nomen om. Eust. ad Il. B, 755 p. 337, 9 ibidem mox exhibens περί pro παρά. λά ρισσαν codd., exc. A, edd. 4. πελασγιώτιδι Pleth. Cor. θετταλίᾳ Eust. 1. c. 8. καὶ ὃ om. ἄλλοι ante άλλως add. Cor. recte, ut opinor. ὃ om. A sed quae leguntur post ἄλλως interciderant et sec. m. scripta sunt in sched. aggl.) gi ch) ὡς Cor. 9. ζητοῦσα α (in sched. aggl.) g. ποιητὴς k Pleth. εὐρυπύλου Ac. 14. ὅ τε] ἥ τε cg. 16. ὁρμένιον Α, sed spiritus lenis sec. m. appictus. - Ορμίνιον] ὅρμενον A (sed posteriores duae syllabae sec. m. scriptae in sched. aggl., eadem spiritus lenis appictus) ghno. Ορμίνιον exhibet cum BEkl etiam Eust. ad Il. B, 734 p. 332, 5 R ι. 13. λέγεται 8 λέγει et λέγεται usque ad τοῖς (haud dubie et 10. ποιήσας] ἐπ' m. Πηλίῳ κώμη κατὰ τὸν Παγασιτικὸν κόλπον τῶν συνωκισμέ Α. 670 νων εἰς τὴν Δημητριάδα πόλεων, ὡς εἴρηται. ἀνάγκη δὲ και τὴν Βοιβηίδα λίμνην εἶναι πλησίον, ἐπειδὴ καὶ ἡ Βοίβη τῶν περιοικίδων ἦν τῆς Δημητριάδος καὶ αὐτὸ τὸ Ὀρμένιον. τὸ μὲν οὖν Ὀρμένιον ἀπέχει τῆς Δημητριάδος πεζῇ σταδίους ἑπτὰ καὶ 5 εἴκοσι, ὁ δὲ τῆς Ἰωλκοῦ τόπος ἐν ὁδῷ κείμενος τῆς μὲν Δημητ τριάδος ἑπτὰ σταδίους διέστηκε, τοῦ δ ̓ Ορμενίου τοὺς λοιποὺς σταδίους εἴκοσι. φησὶ δ ̓ ὁ Σκήψιος ἐκ τοῦ Ὀρμενίου τὸν Φοίνικα εἶναι, καὶ φεύγειν αὐτὸν ἐνθένδε παρὰ τοῦ πατρὸς Αμύντορος Ὀρμενίδαο εἰς τὴν Φθίαν ἐς Πηλῆα ἄνακτα· ἐκτί- 10 σθαι γὰρ ὑπὸ Ὀρμένου τὸ χωρίον τοῦτο τοῦ Κερκάφου τοῦ Αἰόλου· παῖδας δὲ τοῦ Ὀρμένου γενέσθαι τόν τε Αμύντορα C. 439 καὶ Εὐαίμονα, ὧν τοῦ μὲν εἶναι Φοίνικα, τοῦ δ ̓ Εὐρύπυλον φυλαχθῆναι δὲ τῷ Εὐρυπύλῳ τὴν διαδοχὴν κοινήν, ἅτε ἂν ἀπελθόντος τοῦ Φοίνικος ἐκ τῆς οἰκείας· καὶ δὴ καὶ γράφει 15 οὕτως· οἷον ὅτε πρῶτον λίπον Ορμένιον πολύμηλον, ἀντὶ τοῦ τῶν] supersunt καὶ εἴκοσι σταδίοις Pleth. idem διέστηκε om. lm. 1. παγασικὸν κο παγασατικὸν k παγασητικόν 1(?) edd. τὸν α (in sched. aggl., sed τῶν sub sched. aggl. superest pr. m. scriptum). 5. πεζῇ Δημητριάδος om. lm. εἴκοσι ἑπτὰ α (in sched. aggl., sed sub sched. aggl. post lacunam pr. m. scripta) gci Eust. 1. c. 7. στάδια Bk que mox τοῖς λοιποῖς εἴκοσι, omisso σταδίοις. 8. εἴκοσι σταδίους codd. (?), exc. Agh, edd. 9. παρὰ] περὶ α (in sched. aggl., sed παρὰ sub sched. aggl. superest pr. m. scriptum) g om. n (lacuna relicta) o. 10. πηλέα Ε. 11. ἐργίου 4 (syllaba lo sec. m. scripta est in sched. aggl., sub qua zɛo superest pr. m. scriplum, ut κεραίου primum legeretur; praeterea κερκάφου sec. m. in marg. add.) cghi κερκάφου cum codd. reliquis praebet etiam Eust. ad Il. I, 448, p. 762, 8 R. Notandum tamen est Cercaphum a nullo alio scriptore nominari inter Aeoli filios. Proxima Eust. 1. c. paulo liberius referens ita exhibet: Ὀρμένου δὲ γενέσθαι Αμύντορα, οὗ Φοίνιξ καὶ Εἰαίμων, οὗ Ευρύπυλος, ὅθεν φυλαχθῆναι τὴν διαδοχὴν Εὐρυπύλῳ, ὡς ἀπελθόντος τοῦ Φοίνικος: in quibus scribendum videtur Εὐαίμονα. 13. ἅτε άν, et sec. m. sup. add. ὡς ἂν, Α: ὅτε ἂν hic et in hoc ὡς supra add., s av Blkno edd. 15. οἰκίας Α sub sched. aggl. (sed οἰκείας sec. m. in sched. aggl.) (?)k ald. καὶ δεῖ γράφειν k (?) ald. καὶ δεῖν γράφειν edd. inde a Xyl. 17. λίπον om. 0. 5 λίπον Ἑλλάδα καλλιγύναικα. Κράτης δὲ Φωκέα ποιεῖ τὸν Φοίνικα, τεκμαιρόμενος ἐκ τοῦ κράνους τοῦ Μέγητος, ᾧ ἐχρήσατο ὁ Ὀδυσσεύς κατὰ τὴν νυκτεγερσίαν, περὶ οὗ φησιν ὁ ποιητής, ὅτι ἐξ Ἐλεῶνος Αμύντορος Ορμενίδαο ἐξέλετ ̓ Αὐτόλυκος, πυκινὸν δόμον ἀντιτορήσας. τόν τε γὰρ Ελεῶνα ἐν τῷ Παρνασσῷ πολίχνιον εἶναι, τόν τε Ορμενίδην Αμύντορα οὐκ ἄλλον τινὰ λέγεσθαι ἢ τὸν τοῦ Φοίνικος πατέρα, καὶ τὸν Αὐτόλυκον οἰκοῦντα ἐν τῷ Παρνασσῷ 10 τοιχωρυχεῖν τὰ τῶν γειτόνων, ὅπερ κοινόν ἐστι τοιχωρύχου παντός, οὐ τὰ τῶν πόρρωθεν. ὁ δὲ Σκήψιός φησι μήτε Ελενα μηδένα τόπον τοῦ Παρνασσοῦ δείκνυσθαι, ἀλλὰ Νεώνα, καὶ ταύτην οἰκισθεῖσαν μετὰ τὰ Τρωικά, μητ ̓ ἐκ γειτόνων τὰς τοιχωρυχίας γίνεσθαι μόνον. καὶ ἄλλα δ ̓ ἐστὶν, ἃ λέγοι τις 15 ἄν, ἀλλ ̓ οὖν ὀκνῶ διατρίβειν ἐπὶ πλέον. ἄλλοι δὲ γράφουσιν ἐξ Ἑλεῶνος· Ταναγρικὴ δέ ἐστιν αὕτη· καὶ μᾶλλον ἐλέγχοι ἀτόπως ἂν λεγόμενον τό φεῦγον ἔπειτ ̓ ἀπάνευθε δι ̓ Ἑλλάδος, 20 ἡ δ ̓ Υπέρεια κρήνη ἐν μέσῃ ἐστὶ τῇ Φεραίων πόλει μεταλαι λῳ. Τίτανος δ ̓ ἀπὸ τοῦ συμ δι ̓ Ἑλλάδος om. Pleth. νεῶνι Acgh. 13. ταύτην] αὐτὴν Cas. 16. ἐλεῶνος α (in sched. aggl.). 17. τὸ sec. m. inter versus add. in A. χόροιο post Ελλάδος add. edd. inde ab Hoppero. δ ̓ ἐξικόμην om. Cas. 12. και ante 14. E το ante λε 19. Verba Φθίην μετα 20. ἐστὶ ante ἐν μέσῃ collocant Bkl(?) edd., om. Eust. ad Il. Β, 754 332, 13. Ρ. των om. Bkl ald. λαιούσῃ om. Em Pleth. Εust. 1. c. μελαιούση hi. Varias VV. DD. proposuerunt coniecturas, velut Cas. μεγάλῃ οὔσῃ, Polit. (ad Eust. 2 p. 713) μεσογαίᾳ οὔσῃ, Τoup. μεταλλευούσῃ, Cor. ἔτι μενούσῃ s. συμμενούσῃ: quem miror Du Theilii sententiam amplexum non esse haud dubie verissimam. Vidit enim ille Eumeli nomen in illo monstro latere ὑπ ̓ Εὐμήλῳ οὔσῃ coniiciens; ego malim Εὐμήλου οὔσῃ, quae proxime accedunt ad codicum scripturam. 21. ἄτοπον · λῳ om. BEklmno Pleth. ald. In A decem fere literae, quae inter Tolvvv et 2 interciderunt, sec. m. restitutae non sunt; eadem fere lacuna est in cghi: bene exple A. 671 βεβηκότος ὠνομάσθη· λευκόγαιον γάρ ἐστι τὸ χωρίον Αρνης πλησίον καὶ [τῶν Ἀφε]τῶν· καὶ τὸ Ἀστέριον δ ̓ οὐκ ἄπωθεν τούτων ἐστί. 19. Συνεχεῖς δὲ τῇ μερίδι ταύτῃ λέγονται οἱ ὑπὸ τῷ Πολυποίτῃ· οἳ δ ̓ Ἄργισσαν ἔχον καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο, Ὄρθην Ἠλώνην τε πόλιν τὸ Ὀλοοσσόνα λευκήν. ταύτην τὴν χώραν πρότερον μὲν ᾤκουν Περραιβοί, τὸ πρὸς θαλάττῃ μέρος νεμόμενοι καὶ τῷ Πηνειῷ μέχρι τῆς ἐκβολῆς αὐτοῦ καὶ Γυρτώνος, πόλεως Περραιβίδος. εἶτα ταπεινώσαντες 10 ἐκείνους τεἰς τὴν ἐν τῇ μεσογαίᾳ ποταμίαν Λαπίθαι κατέσχον αὐτὰ τὰ χωρία, Ιξίων καὶ ὁ υἱὸς Πειρίθους, ὃς καὶ τὸ Πή λιον κατεκτήσατο, βιασάμενος τοὺς κατασχόντας Κενταύρους, ἄγριόν τι φῦλον. τούτους μὲν οὖν ἐκ Πηλίου ώσε καὶ Αἰθίκεσσι πέλασσε, C. 440 τοῖς δὲ Λαπίθαις τὰ πεδία παρέδωκε· τινὰ δ ̓ αὐτῶν καὶ οἱ Περραιβοὶ κατεῖχον, τὰ πρὸς τῷ Ὀλύμπῳ· ἔστι δ ̓ ὅπου καὶ vit Du Theil. δοῦναι αὐτὴν Εὐρυπύλῳ, sed cum lacunae longitudinem paululum haec excedant, αὐτὴν potius omittendum erit. 1. ὠνομά σας (sic) 4 (duae poster. literae sec. m. in sched. aggl. scriptae sunt) gi (haud dubie et ch). λευκόγαιον, et sec. m. sup. add. εων, 4: inde utrumque habet c; λευκόγεων Eust. ad Il. B, 735 p. 332, 21 edd. inde a Xyl. 2. Quae leguntur post πλησίον usque ad καὶ τὸ Ἀστέριον om. BEkino Pleth. ald. In A sex fere literae exciderunt inter zaì et τῶν, nec sec. m. restitutae sunt: eadem fere lacuna in cgh(?)i; bene Grosk. explevit τῶν Ἀφετῶν. 4. δὲ] τε codd., exc. h(?) Pleth., om. ald., Cor. corr. μερίδι] μεγαρίδι (sed μερίδι sec. m. sup. add.) glik (ex corr.) n (in hoc add. γρ. μερίδι) ο ald. τῷ om. Ε. 9. τῇ ante θαλάττη add. edd. 10. Γυρτώνης πόλεως Περραιβικής Eust. ad Il. B, 738 p. 334, 18 R. secus atque ipse tradiderat paulo ante pag. 333, 23. — ταπεινώσαντες] ώσάμενοι Pleth. ἀπώσαντες Cor., quod per se quidem satis arridet, sed parum convenit iis, quae in proximis traduntur de his populis (cf. VII, fr. 14. 15). Eust. 1. c. exhibet ταπεινώσαντες δὲ αὐτοὺς Λαπίθαι, ac vitium latere videtur in iis, quae omisit. 11. ποταμία α (in sched. aggl.) cgh. 12. αὐτὰ Bino ald. 13. κατεκτήσατο, et sec. m. στη sup. κτη add., A. add. a (in sched. aggl., sed pr. m. etiam, quantum ex lacunae magnitudine coniicere licet, scriptum fuit) cghno. Participium non habet Eust. 1. c. 15. πέλασε Ε. 16. λαπίθεσι Β λαπίθεσσι k (ex corr.). 14. ὂν post φῦλον 15 |