κατὰ δὲ τὸν Ἀντρῶνα ἕρμα ὕφαλον ἐν τῷ πρὸς Εὐβοίᾳ ἐστὶ πόρῳ, καλούμενον ὄνος Αντρῶνος· εἶτα Πτελεὸν καὶ ὁ Ἅλος· εἶτα τὸ τῆς Δήμητρος ἱερὸν καὶ ὁ Πύρασος κατεσκαμμένος, ὑπὲρ αὐτὸν δὲ αἱ Θῆβαι· εἶτα ἄκρα Πύρρα και δύο νησία 5 πλησίον, ὧν τὸ μὲν Πύρρα, τὸ δὲ Δευκαλίων καλεῖται· ἐν ταῦθα δὲ καὶ ἡ Φθιώτίς πως τελευτᾷ.

15. Ἑξῆς δὲ τοὺς ὑπὸ τῷ Εὐμήλῳ καταλέγει, τὴν συνεχῆ C. 436 παραλίαν, ἵπερ ἐστὶν ἤδη Μαγνησίας καὶ τῆς Πελασγιώτιδος Α. 666 γῆς. Φεραὶ μὲν οὖν εἰσι πέρας τῶν Πελασγικῶν πεδίων πρὸς 10 τὴν Μαγνησίαν, ἃ παρατείνει μέχρι τοῦ Πηλίου σταδίους ἑκατὸν ἑξήκοντα. ἐπίνειον δὲ τῶν Φερῶν Παγασαί, διέχον ἐννενήκοντα· σταδίους αὐτῶν, Ἰωλκοῦ δὲ εἴκοσι. ἡ δ ̓ Ἰωλκὸς κατέσκαπται μὲν ἐκ παλαιοῦ, ἐντεῦθεν δ ̓ ἔστειλε τὸν Ἰάσονα καὶ τὴν Ἀργὼ Πελίας· ἀπὸ δὲ τῆς ναυπηγίας τῆς Ἀργοῦς καὶ Παγασὰς λέγεσθαι 15 μυθεύουσι τὸν τόπον, οἱ δὲ πιθανώτερον ἡγοῦνται τοὔνομα τῷ τόπῳ τεθῆναι τοῦτο ἀπὸ τῶν πηγῶν, αἳ πολλαί τε καὶ δαψιλεῖς ῥέουσι· πλησίον δὲ καὶ Ἀφέται, ὡς ἂν ἀφετήριόν τι τῶν Ἀρ γοναυτῶν. τῆς δὲ Δημητριάδος ἑπτὰ σταδίους ὑπέρκειται τῆς

νη

καὶ ante τὴν add.

simo, lacunae longitudinem haud paulum excedunt; praeterea συντελεῖται
insolentius positum pro activo. Melius igitur Grosk. coniecit συντελεῖ (hoc
iam viderat Cor.) καὶ ἅπαντα μέχρι κτλ.: fortasse tamen scriptum fue-
rat καὶ τἆλλα.
1. έρμαιον (sed posterior literae μ pars et quae se-
quuntur sec. m. scripta sunt in sched. aggl.), et sec. m. sup. add. έρυμα, Α:
utrumque habet c, ἑρμαῖον ghi ἔρυμα BEino ald. ἔρημα k, Tzsch. corr.
ex coni. Cas. certissima: idem pr. m. in A scriptum fuisse crediderim.
ἔφαλον n (in hoc tamen antea scriptum fuerat ύφαλον) ο. 2. ὄρος κ
ald. 4. αὐτῶν Bklno edd.: αὐτὸν habet praeter A etiam Ε.
σίδια Bkino edd. 7. τῷ om. Bkl Pleth. ald.
Cor. secutus Guarinum, qui habet: contiguamque oram mariti-
mam; Cas. mavult κατὰ τὴν.
8. Υπερ γῆς om. l (haud dubie
et B) Pleth., ubi om. etiam τὴν συνεχή παραλίαν. ἤπερ ἐστὶν] ἔπ-
εστιν codd. ald. ἅπερ ἐστὶν Cor. ex sent. Cas., nos Tzschuckium sequi
maluimus.
Inter μαγνη et καὶ quatuor fere literae interciderunt et σι
modo sec. m. restitutum est in 4: μαγνητικής n (antea tamen fuit μα
γνησίας) op. 9. πρὸς τῇ μαγνησίᾳ Eust. ad Il. B, 756 p. 338, 4 R.
10. του om. Bil ald. 16. τεθῆναι, et sec. m. sup. add. τεθεῖσθαι,
Α τεθεῖσθαι Bk (sed hic τεθεῖναι ex corr.) lno πεπεῖσθαι ald., unde
πεποιῆσθαι Χyl. 18. Nescio an και exciderit post ὑπέρκειται: vio

θαλάττης Ιωλκός. ἔκτισε δὲ Δημήτριος ὁ Πολιορκητὴς ἐπώνυμον ἑαυτοῦ τὴν Δημητριάδα μεταξύ Νηλίας και Παγασῶν ἐπὶ θαλάττῃ, τὰς πλησίον πολίχνας εἰς αὐτὴν συνοικίσας, Νηλίαν τε καὶ Παγασὰς καὶ Ὀρμένιον, ἔτι δὲ Ῥιζοῦντα, Σηπιάδα, Ολιζῶνα, Βοίβην, Ἰωλκόν, αἳ δὴ νῦν εἰσι κώμαι τῆς Δημη- 5 τριάδος. καὶ δὴ καὶ ναύσταθμον ἦν τοῦτο καὶ βασίλειον μέχρι πολλοῦ τοῖς βασιλεῦσι τῶν Μακεδόνων, ἐπεκράτει δὲ καὶ τῶν Τεμπῶν καὶ τῶν ὀρῶν ἀμφοῖν, ὥσπερ εἴρηται, τοῦ τε Πηλίου καὶ τῆς Ὄσσης· νῦν δὲ συνέσταλται μέν, τῶν δ ̓ ἐν τῇ Μαγνη σίᾳ πασῶν ὅμως διαφέρει. ἡ δὲ Βοιβηὶς λίμνη πλησιάζει μὲν 10 ταῖς Φεραῖς, συνάπτει δὲ καὶ τοῖς ἀπολήγουσι τοῦ Πηλίου πέρασι καὶ τῆς Μαγνησίας· Βοίβη δὲ χωρίον ἐπὶ τῇ λίμνῃ κείΑ. 667 μενον. καθάπερ δὲ τὴν Ἰωλκὸν αὐξηθεῖσαν ἐπὶ πλέον κατέλυ

σαν αἱ στάσεις καὶ αἱ τυραννίδες, οὕτως καὶ τὰς Φερὰς συνέστειλαν ἐξαρθείσας ποτὲ καὶ συγκαταλυθείσας τοῖς τυράννοις. 15 πλησίον δὲ τῆς Δημητριάδος ὁ Ἄναυρος ῥεῖ, καλεῖται δὲ καὶ συνεχὴς αἰγιαλὸς Ἰωλκός· ἐνταῦθα δὲ καὶ τὴν Πυλαϊκὴν πανήγυριν συνετέλουν. ὁ δ ̓ Ἀρτεμίδωρος ἀπωτέρω τῆς Δημητριάδος τίθησι τὸν Παγασιτικόν κόλπον εἰς τοὺς ὑπὸ Φιλο

ων

lentior multo ac parum probabilis Muelleri (v. Orchomenos etc. p. 248
n. 2) est coniectura: τῆς δὲ Δημητριάδος πλησίον ἑπτὰ κτλ. 3. ἐπὶ
θαλάσσης Εust. ad Il. B, 734 p. 332, 10 R.
4. Inter ριζο et ση-
πιάδα cum octo fere literae intercidisse videantur in A, sec. m. tantum-
modo vvta restitutum est, ut suspicari possis aliud quoddam nomen in-
terpositum fuisse pr. m. 5. δὴ] δὲ Bklno ald. 8. ὥσπερ εἴρηται
om. BEkl ald. ωνπερ (sic) 4, sed wr sec. m. add. in sched. aggl., ὧν
περ cghino: Cor. corr., cf. p. 428 extr. 10. λίμνη om. no. 11. πέ-
βασι om. Ε.
13. τὴν] τὸν α (in sched. aggl.) g. 16. ὁ ναῦρος
codd. Guar., Tzsch. corr. ex coni. Cas. coll. Callim. in Delum v. 103.
Argonaut. Orph. v. 112. Vib. Seq. p. 3 aliisque. 17. ὁ συνεχής edd.
inde a Cas. Quum de Pylaico conventu lolci celebrato aliunde nihil
constet, Du Theil. syllabas πυλαϊκ, quae in A sec. m. scriptae sunt in
sched aggl, nulla auctoritate esse ralus sive Πελιακὴν sive Αμυρικὴν
scribendum esse suspicatur: ac Πελιακήν satis possit arridere, modo de
tali conventu mentio esset apud scriptores antiquos. Etenim quae de
certamine ab Acasto in patris honorem instituto a multis traduntur, huc
non sunt referenda. Nihilominus Grosk. eam scripturam recepit. Cete-
rum verba ἐνταῦθα — ὁμώνυμον om. Pleth 19. παγασικὸν no Πα-

κτήτῃ τόπους· ἐν δὲ τῷ κόλπῳ φησὶν εἶναι τὴν Κικύνηθον νῆσον καὶ πολίχνην ὁμώνυμον.

"

16. Ἑξῆς δ' αἱ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πόλεις καταλέγονται. ἡ μὲν οὖν Μεθώνη ἑτέρα ἐστὶ τῆς Θρακίας Μεθώνης, ἣν κατέσκαψε 5 Φίλιππος· ἐμνήσθημεν δὲ καὶ πρότερον τῆς τῶν ὀνομάτων τούτων καὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ · . τροπῆς· τἆλλα δὲ [δε]ηρίθμηται, ἥ τε Θαυμακία καὶ [ὁ Ὀλιζ]ὼν καὶ ἡ Μελίβοια, [2] τῆς ἑξῆς παραλίας ἐστίν. πρόκεινται δὲ τῶν Μαγνήτων νῆσοι συχναὶ μέν, αἱ δ ̓ ἐν ὀνόματι Σκίαθός τε καὶ Πε10 πάρηθος καὶ Ἰκός, Αλόννησος τε καὶ Σκῦρος, ὁμωνύμους ἔχουσαι πόλεις. μάλιστα δ ̓ ἐστὶν ἐν ὀνόματι Σκῦρος διὰ τὴν Λυκομήδους πρὸς Ἀχιλλέα οἰκειότητα καὶ τὴν Νεοπτολέμου τοῦ Ἀχιλλέως ἐνταῦθα γένεσίν τε καὶ ἐκτροφήν. ὕστερον δὲ C. 437 Φίλιππος αὐξηθείς, ὁρῶν Ἀθηναίους ἐπικρατοῦντας τῆς θα 15 λάττης καὶ τῶν νήσων ἄρχοντας καὶ τούτων καὶ τῶν ἄλλων, ἐποίησε τὰς πλησίον ἑαυτῷ μάλιστα ἐνδόξους. πολεμῶν γὰρ

γασητικόν edd. 5. Quae sequuntur vocem της usque ad ἐστί non leguntur in l et (subiectis tamen articulo verbis ἐν πελοποννήσῳ) in Bkno ald. In A quae h. 1. interciderant quaeque sched. agglut. obtecta erant, sec. m. restituta non sunt; unde haec exhibentur in cghi: πρότερον τῆς καὶ τῶν ἐν πελοποννήσω .

ἠρίθμηται (θμηται chi) ἥ τε θαυμακία

τῆς ἑξῆς παραλίας ἐστί. Simul adnotandum est parum accurate in hac
parte a Du Theilio redditam esse codicis A scripturam (alii errores
commissi sunt a Villebrunio ap. Falc.), ex quo multi errores Corais et
Groskurdii nati sunt. Coraes autem haec dedit: ἐμνήσθημεν δὲ καὶ πρό-
τερον αὐτῆς τε καὶ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ. Συγκατηρίθμηται δὲ ἥ τε
Θαυμακία κτλ. 6. Inter Πελοποννήσῳ et τροπής quatuor fere lite-
rae interciderunt in 4: videtur scriptum fuisse μετατροπής, totusque hic
locus referendus ad VIII, 374 extr., parum tamen concinnum esse nemo
negabit: incommodissimum est ὀνομάτων, pro quo fortasse scribendum
esse πολισμάτων. ἠρίθμηται 4: quod cum ferri vix queat, corrigere
non dubitavi coniectura facillima. 7. Inter καὶ et ὧν (sic) quatuor
fere literae interciderunt, nec restitutae sunt in A: supplevit Cor., qui
tamen articulum non addidit. a om. A: Cor. minus apte.
Ικός, Αλόννησος] ικόσαλον. νῆσος Acghi, sed in marg. A sec. m. add.
καὶ ἰκός. ἀλλόννησός τε καὶ σκύρος. — ὁμωνύμους - Σκύρος om. chi
Pleth. 13. γέννησιν Bkino Eust. ad Il. B, 756 p. 338, 10 R. edd.

10.

περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐπεχείρει πρώτοις ἀεὶ τοῖς ἐγγύθεν, καὶ καθάπερ αὐτῆς τῆς Μαγνήτιδος τὰ πολλὰ μέρη Μακεδονίαν ἐποίησε καὶ τῆς Θράκης καὶ τῆς ἄλλης τῆς κύκλῳ γῆς, οὕτω καὶ τὰς πρὸ τῆς Μαγνησίας νήσους ἀφῃρεῖτο, καὶ τὰς ὑπ ̓ οὐδενὸς γνωριζομένας πρότερον περιμαχήτους και γνωρίμους 5 ἐποίει. τὴν δ ̓ οὖν Σκῦρον καὶ μάλιστα μὲν αἱ ἀρχαιολογίαι συνιστῶσιν, ἀλλὰ καὶ τὰ τοιαῦτα θρυλεῖσθαι ποιεῖ, οἷον αἱ τῶν αἰγῶν ἀρεταὶ τῶν Σκυρίων, καὶ τὰ μέταλλα τῆς ποικί λης λίθου τῆς Σκυρίας, καθάπερ τῆς Καρυστίας καὶ τῆς † ΔευΑ. 668 καλλίας καὶ τῆς Συνναδικῆς Ἱεραπολιτικῆς. μονολίθους γὰρ 10 κίονας καὶ πλάκας μεγάλας ὁρᾶν ἐστιν ἐν τῇ Ῥώμῃ τῆς ποικίλης λιθίας, ὑφ ̓ ἧς ἡ πόλις κοσμεῖται δημοσίᾳ τε καὶ ἰδίᾳ· πεποίηκέ τε τὰ λευκόλιθα οὐ πολλοῦ ἄξια.

17. Ὁ δ ̓ οὖν ποιητὴς μέχρι δεῦρο προελθὼν τῆς Μαγνητι

1. ἐπεχείρησε no. 2. τὴν ante Μακεδονίαν add. ald. 3. καὶ ante της Θράκης om. k ald. 6. καὶ om. edd. 7. συνιστῶσιν, et sup. στα add., a (in sched. aggl.): inde συνιστᾶσιν g, quod rec. Cor. 9. δευκαλλίου 4 (sed καλλίου sec. m. scriptum in sched. aggl.) cghi δευκαλίας kino ald. δευκολίας Β (sed δευκολίας ex corr. sec. m.) (?). Λευκολλείας scripsit Tzsch, coll. Plin. Η. Ν. XXXVI, 8 s. 6. Λευκολ λείου Cor.: at dubia est haec coniectura, et quod nomen exspectamus a loco, non ab homine petitum, et quod atrum erat, Plinio teste, Luculleur marmor. Nec certiores sunt coniecturae Reinesii Δοκιμαίας aut Θετταλίας, et Τyrwhitti Λευκαδίας. Etenim Docimaeum marmor, quamquam alio quoque loco (v. infra XII, 477) commemoratur, idem esse quod Synnadicum eodem illo loco traditur: quapropter Grosk. hanc coniecturam amplexus in proximis τῆς καὶ Συνναδικῆς s. ἢ Συνναδικῆς scribendum esse eo maiore fiducia censet, quod haec verba sec. m. in sched. aggl. scripta sunt in A. Haec tamen quam dubia sint, apparet. Ceterum verba καὶ τῆς δευκαλίας om. E, nec habet Εust. ad Dionys. v. 521. Pleth., ubi om. etiam proxima usque ad ἄξια. Ἱεραπολιτικής add. edd. Marmor autem Hierapoliticum cum neque ab aliis neque a Strabone, quamvis multa de Hierapoli tradat XIII, 629 sq., commemoretur, dubito an interpolatori debeatur hoc nomen. ἱεροπολιτικῆς 4 (sub sched. aggl., sed ἱεραπολιτικής sec. mn. in sched. aggl.,

10. καὶ ante

simul ἱεραπο sec. m. in marg. add.) Β (ex corr.) kl(?)no Guar. ald. 12. λιθείας Bch. 14. τῆς Μαγνητικής παραλίας om. n (sed in marg. sec. m. add.) p.

κῆς παραλίας ἐπάνεισιν ἐπὶ τὴν ἄνω Θετταλίαν· καὶ γὰρ τὰ παρατείνοντα τῇ Φ[θιώτιδι], ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Δολοπίας καὶ τῆς Πίνδου, [μέχρι τῆς] κάτω Θετταλίας διέξεισιν·

οἱ δ ̓ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην κλωμακόεσσαν.

5 ταῦτα τὰ χωρία ἐστὶ μὲν τῆς Ἱστιαιώτιδος, ἐκαλεῖτο δ ̓, ὡς φασι, πρότερον Δωρίς· κατασχόντων δὲ τῶν Περραιβῶν αὐ τήν, οἳ καὶ τῆς Εὐβοίας τὴν Ἱστιαιώτιν κατεστρέψαντο καὶ τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν ἤπειρον ἀνέσπασαν, διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐποικησάντων Ιστιαίων τὴν χώραν ἀπ' ἐκείνων οὕτως ἐκά10 λεσαν. καλοῦσι δὲ καὶ [αὐτὴν καὶ] τὴν Δολοπίαν τὴν ἄνω Θετταλίαν, ἐπ ̓ εὐθείας οὖσα[ν τῇ ἄνω] Μακεδονίᾳ, καθάπερ καὶ τὴν κάτω τῇ κάτω. ἔστι δ ̓ ἡ μὲν Τρίκκη, ὅπου τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἀρχαιότατον καὶ ἐπιφανέστατον, ὅμορος τοῖς τε Δόλοψιν καὶ τοῖς περὶ τὴν Πίνδον τόποις. τὴν δ ̓ Ἰθώμην 15 ὁμωνύμως τῇ Μεσσηνιακῇ λεγομένην οὔ φασι δεῖν οὕτως ἐκφέρειν, ἀλλὰ τὴν πρώτην συλλαβὴν ἀφαιρεῖν· οὕτω γὰρ καλεῖσθαι πρότερον, νῦν δὲ † Θαμαὶ μετωνομάσθαι, χωρίον ἐρυμνὸν καὶ τῷ ὄντι κλωμακόεν, ἱδρυμένον μεταξὺ τεττάρων φρουρίων, ὥσπερ ἐν τετραπλεύρω κειμένων, Τρίκκης τε καὶ Μητροπόλεως 20 καὶ Πελινναίου και Γόμφων. τῆς δὲ δὴ Μητροπολιτῶν ἐστι

1. τὰ παρατείνοντα

ἀπ ̓ ἐκείνων οὕτως

10. καλοῦσι

κάτω

In A sec. m. non

διέξεισιν om. 7 (haud dubie etiam Β). In A sec. m. restituta non sunt quae h. 1. interciderunt, eaedemque lacunae sunt in cghi: supplevit Cor. Ex omnibus his tantummodo verba ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Δολοπίας καὶ τῆς Πίνδου leguntur in bkno ald. 4. κλιμακόεσσαν p Pleth 9. ἱστιαιέων ΒΕ. ἐκάλεσαν om. n (sed in marg. sec. m. add.) p. om. Bk (in hoc sec. m. in marg. add.) Ino ald. restituit, quae interciderant: eaedem fere lacunae, sunt in bghi. Inter καὶ et τὴν octo fere literae exciderunt in 4: supplevi ex coni. Du Theil. 11. Inter οὖσα et Μακεδονίᾳ sex fere literae interciderunt: Cor. restituit ex coni. Du Theil. 13. ὅμορον codd. et Εust. ad Il. Β, 729 p. 330, 30 R. Tzsch. corr. ex coni. Palm. 17. δὲ θαμαὶ habent a (in sched. aggl., simul in marg. add. ιθώμη ἢ θώμην ἢ θαμαι, unde Scrimg. videtur adnotasse ex hoc cod. γρ. σῶμιν) Eghil δὲ ἰθώμη Β (sec. m.?) no ald., δ' ιθώμην k Cor. idemque nomen exhibet Eust. 1. c.; δὲ θαμόη, quod ex scriptis affert Cas., in nullo codice legitur: videtur Θούμαιον scribendum esse ex Steph. s. v. Ιθώμη. 18. γρ. κλιμακόεν πο. δημητροπολιτῶν hik Eust. ad Il. Β, 729, p. 330, 5 R.

20.

δὴ om. edd.