5 ἔνθα δὲ Βοιωτοὶ καὶ Ἰάονες ἑλκεχίτωνες, Λοκροὶ καὶ Φθῖοι καὶ φαιδιμόεντες Επειοί· ἰδίως δέ· πρὸ Φθίων δὲ Μέδων τε μενεπτόλεμός τε Ποδάρκης. οἱ μὲν πρὸ Φθίων μεγαθύμων θωρηχθέντες τάχα δὲ καὶ οἱ σὺν Εὐρυπύλῳ Φθῖοι ἐλέγοντο, ὅμοροι τούτοις Α. 661 ὄντες· νῦν μέντοι Μαγνησίας νομίζουσι τῆς τε ὑπ ̓ Εὐρυπύλῳ τὰ περὶ Ὀρμένιον καὶ τὴν ὑπὸ Φιλοκτήτῃ πᾶσαν τὴν δ ̓ ὑπὸ 10 [Πρωτεσιλάῳ] τῆς Φθίας ἀπὸ Δολοπίας καὶ τῆς Πίνδου μέσ χρι τῆς Μαγνητικῆς θαλάττης· μέχρι δὲ τῆς ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ πόλεως Ἀντρῶνος, ἣ νῦν πληθυντικῶς λέγεται, τὸ πλάτος ἀφορίζεται τῆς ὑπὸ Πηλεῖ καὶ Ἀχιλλεῖ γῆς, ἀπὸ] τῆς Τραχινίας καὶ τῆς Οἰταίας ἀρξαμένοις· [το] δ ̓ αὐτὸ σχεδόν τι μῆκός ἐστι 15 τοῦ Μαλιακού κόλπου]. θως οὕτως εἴρηκεν φησίν (sic) Acghino. 1. ἐνθάδε Ach. 3. μενεπτόλεμός τε Ποδάρκης om. l. 5. πρὸς α (in sched. aggl.) gh. ρηχθέντες om. no. 6. μετὰ Βοιωτῶν om. Bhl ald.; in A cum inter ἀμυνόμ et τῶν decem fere literae intercidissent, ενοι modo sec. m. add.: inde lacuna h. 1. est in cg, quae verbis μετ ̓ αὐτῶν expleta est in hnop, Tzsch. corr. ex Il. N, 700. 7. Φθιοι τὴν Εὐρυπύλῳ om. l. τε om. Bk edd. corr. 8. ὄντες] μένοντες Acghik (ex corr.) μὲν ὄντες no. 8. Περὶ Ἅλου δὲ καὶ Ἀλόπης διαποροῦσι, μὴ οὐ τούτους λέγει τοὺς τόπους, οἳ νῦν ἐν τῷ Φθιωτικῷ τέλει φέρονται, ἀλλὰ τοὺς ἐν Λοκροῖς, μέχρι δεῦρο ἐπικρατοῦντος τοῦ Ἀχιλλέως, ὥσπερ καὶ μέχρι Τραχῖνος καὶ τῆς Οἰταίας. ἔστι γὰρ καὶ Ἅλος καὶ Ἁλιοῦς ἐν τῇ παραλίᾳ τῶν Λοκρῶν, καθάπερ 5 καὶ Ἀλόπη. οἱ δὲ τὸν Ἁλιοῦντα ἀντὶ Ἀλόπης τιθέασι καὶ γράφουσιν οὕτως· οἳ θ ̓ Αλον οἵ τ ̓ ἁλιοῦνθ ̓ οἵ τε Τρηχῖν ̓ ἐνέμοντο. C. 433 ὁ δὲ Φθιωτικός Αλος ὑπὸ τῷ πέρατι κεῖται τῆς Ὄθρυος, ὄρους πρὸς ἄρκτον κειμένου τῇ Φθιώτιδι, ὁμόρου δὲ τῷ Τυ- 10 φρηστῷ καὶ τοῖς Δόλοψιν, ἐκεῖθεν δὲ παρατείνοντος εἰς τὰ πλησίον τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου. ἀπέχει δὲ Ἰτώνου περὶ ἑξή κοντα σταδίους ὁ Ἅλος ἢ ἡ Αλος (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως), ᾤκισε δὲ ὁ Ἀθάμας τὴν Αλον ἀφανισθεῖσαν συνα χρόνοις ὕστερον. ὑπέρκειται δὲ τοῦ Κροκίου πεδίου· 15 1. Άλου Cor. constanter, Homerum (v. II. B, 682) aliosque scriptores secutus: sed alteram scripturam tuetur praeter codicum consensum etiam Eust. ad II. B, 682 p. 320, 3 R. 3. του om. Bhl ald. 5. Αλιους Cor. constanter. 6. ἀλιοῦντα Ε Cor. θ ̓ ἁλιοῦνθ ̓ Ε οἵ τ ̓ Ἄλον οἵ τ ̓ Ἀλιοῦν Cor. add. inter versus in A. τῷ 8. οἵ τ ̓ ἄλον οἱ 10. ὄρους sec. m. τοῖς om. El Pleth. (haud dubie et B). τεφρηστῷ Aeghino, sed in n inter versus add. γρ. τυμφρηστῷ, quod transiit in bk edd.: cf. Steph. s. v. Etymol. Μ. p. 772, 27. Lycophr. Cass. 420. 11. τῷ ὄρει post Τυφρηστῷ add. bkno edd. Inter 46λοψιν et δὲ cum octo fere literae intercidissent, καὶ sec. m. post illam vocem additum est 4: eadem lacuna, omisso praeterea δὲ, est in g (ubi etiam καὶ om.) ich, sed in duobus ultimis καὶ ἐκεῖθεν sec. m. add.: idem legitur in El (in hoc add. δὲ?). κἀκεῖθεν Pleth Particula καὶ aptior est, quam δὲ: fortasse καὶ ἐνθένδε scriptum fuerat in 4. 12. ίτωνου Α Ἴτωνος scribendum esse censet Cas. ex Steph. s, v. Ἄλος, ubi traduntur huic loco simillima: at cf. p. 435 et Steph. s. v. Ἴτων. 13. om. a (in sched. aggl) l. 14. ᾤκησε codd. (α in sched. aggl.), Cas. corr.: cf. Steph. s. ν. Ἄλος. ἀφανισθεῖσαν – ὕστερον om. BEkl ald. Inter oura (a hoc pro parte priore literae o haberi potest) et χρόνοις quindecim fere literae perierunt in 4: eadem fere lacuna in cghi; defectumn dissimulant omissis δὲ συνα no, συνώκισε scripsit Cor. lacuna post hoc verbum relicta, συνῴκισαν αὖθις οἱ Φαρσά λιοι proposuit Grosk, quae lacunae magnitudini optime respondent omissis αὖθις οἷ, minime necessariis, ῥεῖ δὲ ποταμὸς Ἄμφρυσος πρὸς τῷ [τείχει]. ὑπὸ δὲ τῷ Κρο κίῳ Θῆβαί εἰσιν αἱ Φθιώτιδες, καὶ ἡ Ἄλος δὲ Φθιώτις και λεῖται καὶ *ἡ* Αχαϊκή, συνάπτουσα τοῖς Μαλιεῦσιν, ὥσπερ καὶ οἱ τῆς Ὄθρυος πρόποδες. καθάπερ δὲ ἡ Φυλάκη ἡ ὑπὸ 5 Πρωτεσιλάῳ τῆς Φθιώτιδός ἐστι τῆς προσχώρου τοῖς Μαλιεῦσιν, οὕτω καὶ ἡ Αλος· διέχει δὲ Θηβῶν περὶ ἑκατὸν στα δίους, ἐν μέσῳ δ ̓ ἐστὶ Φαρσάλου καὶ Φθιωτῶν· Φίλιππος μέντοι Φαρσαλίοις προσένειμεν, ἀφελόμενος τῶν Φθιωτών. οὕτω δὲ συμβαίνει τοὺς ὅρους καὶ τὰς συντάξεις τῶν τε ἐθνῶν 10 καὶ τῶν τόπων ἀλλάττεσθαι ἀεί, καθάπερ εἴπομεν. οὕτω καὶ Σοφοκλῆς τὴν Τραχινίαν Φθιώτιν εἴρηκεν, Ἀρτεμίδωρος δὲ Α. 662 1. ῥεῖ τείχει om. / Pleth. (haud dubie et Β. ἄμφυσσος Abcghino Xyl. corr.: simplex σ, quod p. 435 exhibent codd. aliique praeferunt scriptores, induxit Tzsch. Inter τα (sic: v. p. 300, 14) et κροκίῳ quatuordecim literae exciderunt in A, et ὑπὸ δὲ τῷ tantummodo sec. m. rest. spatio vacuo relicto; eadem lacuna est in cghi: τῷ τείχει, quod legitur in bkno, verum videtur. 2. Inter Φθιώτιδος et τις duodecim fere literae exciderunt, nec restitutae sunt in A, uti mox tredecim fere inter συνα et σιν, quindecim inter προπ et ἡ φυλακή, simul in marg. sec. m. add. φθιώτιδες καθάπερ τὲ (sic) ἡ φυλακή: unde liquet in illo codice, ex quo petita sunt supplementa codicis A, hunc locum non exstitisse, qui tamen legitur in BEl Pleth., quibuscum maxime ille solet concinere (cf. Praef. tom. I p. LXIV). Videtur autem similitudo autem terminationis verborum Φθιώτιδες et πρόποδες caussa fuisse, cur omitterentur in codice illo quae interiecta sunt. Ceterum eaedem lacunae sunt in cghi, quae in A. ἡ Ἅλος] ἡ χώρα Β (sec. m. ?) kno edd., alteram scripturam, quam exhibent El Pleth., habuit etiam Eust. in cod. suo (v. ad Il. B, 682 p. 320, 1 R.). 3. ἡ om. edd. inde a Cas. τοῖς Μαλιεῦσιν om. pn, sed in hoc sec. m. add. 4. πρόποδες καθάπερ δὲ] πρότερον ...... ὥσπερ δὲ pno, quae ex coniectura scripta sunt ad explendam lacunam codicis A. φυλακὴ 4: sed v. Scholl. 5. πρωτεσιλάου Acglino. 4. δὲ] τε Ε, sec. m. in ad Il. O, 335. Etym. Μ. p. τῆς ante προσχώρου om. l. 7. φαρσαλίας habet Εust. 1. c. καὶ om. a (in sched. aggl. initio pa ginae) cg. Supra φθιωτῶν sec. m. add. γρ. Θηβῶν in n, quod verum puto cum Grosk.: atque notandum est, φθιωτῶν in A sec. m. scri8. Supra φθιωτῶν sec. m. γρ. Θηβαίων 11. Syllabae νίαν cum in d interciderint, sec. m. restituit, simulque in marg. add. ἢ τραχῖναν. ptum esse in sched. aggl. in n. τὴν Ἅλον ἐν τῇ παραλίᾳ τίθησι, ἔξω μὲν τοῦ Μαλιακού κόλ που κειμένην, Φθιώτιν δέ. προϊων γὰρ ἐνθένδε ὡς ἐπὶ τὸν Πηνειόν μετὰ τὸν Ἀντρῶνα τίθησι Πτελεόν, εἶτα τὸν Ἅλον ἀπὸ τοῦ Πτελεοῦ διέχοντα ἑκατὸν καὶ δέκα σταδίους. περὶ δὲ τῆς Τραχῖνος εἴρηται, ὁποία τις, καὶ ὁ ποιητὴς κατονομάζει. 5 9. Τοῦ δὲ Σπερχειου μεμνημένος πολλάκις, ὡς ἐπιχωρίου ποταμοῦ, τὰς πηγὰς ἔχοντος ἐκ Τυφρηστοῦ, Δρυοπικοῦ ὄρους τοῦ καλουμένου ..... [πρ]ότερον, ἐκδιδόντος δὲ πλησίον Θερμοπυλῶν μεταξὺ αὐτῶν καὶ Λαμίας, δηλοῖ, ὅτι 10 καὶ τὰ ἐντὸς πυλῶν ὅσα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου, καὶ τὰ ἐκτὸς ὑπ ̓ ἐκείνῳ ἦν· ἀπέχει δὲ Λαμίας ὁ Σπερχειὸς περὶ τριάκοντα σταδίους υπερκειμένης πεδίου τινὸς καθήκοντος ἐπὶ τὸν Μα λιακὸν κόλπον· ὅτι δ ̓ ὁ Σπερχειὸς ἐπιχώριος, ἔκ τε τοῦ τρέφειν ἐκείνῳ τὴν κόμην φάσκειν καὶ τοῦ τὸν Μενέσιον, ἕνα 15 τῶν λοχαγῶν αὐτοῦ, Σπερχειοῦ λέγεσθαι παῖδα καὶ τῆς ἀδελφῆς τῆς Ἀχιλλέως. Μυρμιδόνας δ ̓ εἰκὸς καλεῖσθαι πάντας τοὺς ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ καὶ τῷ Πατρόκλῳ, οἳ συνηκολούθησαν 5. τῆς om. codd., exc. 4 (sed cum sched. aggl. articulus esset obtectus, sec. m, omissus est), edd. δὲ post ποιητὴς add. Cor. ex Pleth. 7. μεμνημένου Ι. 8. ἐκ delet., nec sec. m. rest. in 4: om. eghi. — τρυφῆς τοῦ A pr. m., sed in sched, aggl. sec. m. scripsit τρυφησσος, et in marg. ἔχοντος ἐκ τυμφρηστοῦ ἐκδιδόντος δὲ πλησίον: inde τρυφησσὸς ghi τυμφρηστού ΕΒ (ex corr., antea fuerat τιμφηστού) cnop: idem edd. inde a Χyl. τραφρηστού Ι. - Verba Δρυοπικού - πρότερον om. BEkln (sed in hoc in marg. sec. m. add. τυμφρηστοῦ τριοπικοῦ ὄρους ἐκδιδόντος) ο ald. τριοπικοῦ Aeghi, Cor. corr. ex coni. Tzsch. coll. VIII, 373 p. 434. Steph. s. v. Δρυόπη, unde liquet Dryopes his in partibus habitasse. Ac Guar. iam habet: e Timphresco Dryopico monte nascente etc. 9. Inter καλουμένου et ότερον quinque literae interciderunt, nec sec. m. restitutae sunt in 4; eadem fere lacuna est in cghi: Τεφρηστού scriptum fuisse suspicatur Tzsch., Τυμφρηστού Grosk. parum probabiliter : ipse quod proponam non habeo. 10. αὐτοῦ ΑΒ (sed in hoc αὐτῶν ex corr.) Elnop ald. avtõv k (avtov ex corr.) Pleth., quod rec. Cor. avτῆς Χyl. 12. περὶ Σπερχειός om. In. 16. Cum syllabae yɛσθαι πα interciderint in 4, proximis schedula aggl. obtectis, sec. m. scriptum est γεσθαι παιδιοῦ (sic) καὶ: inde παιδιοῦ ς' πεδιοῦ et παδιοῦ παιδιόν h, idem hoc habent Bno παῖδες Im. 18. ὑπ' ἀχιλλεῖ Ε. ἐξ Αἰγίνης φεύγοντι τῷ Πηλεῖ. Ἀχαιοὶ δ ̓ ἐκαλοῦντο οἱ Φθι ῶται πάντες. · 10. Διαριθμοῦνται δὲ τὰς ὑπὸ τῷ Φθιωτικῷ τέλει τῷ ὑπ' Αχιλλεῖ κατοικίας [ἀπὸ] Μαλιέων· ἀρξάμενοι πλείους μέν, ἐν 5 δ ̓ αὐταῖς Θήβας τὰς Φθιώτιδας, Ἐχῖνον, Λαμίαν, περὶ ἣν ὁ Λαμιακός συνέστη πόλεμος Μακεδόσι καὶ Ἀντιπάτρῳ πρὸς Αθηναίους· ἐν ᾧ Λεωσθένης τε ἔπεσε τῶν Ἀθηναίων στρα- Α. 663 τηγός, [καὶ Λεοννάτος] ὁ Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως ἑταῖρος· C. 434 ... ιον, Ερινεόν, Κορώνειαν, ὁμώνυμον τῇ Βοιωτικῇ, Με 10 λίταιαν, Θαυμακούς, Πρόερναν, Φάρσαλον, Ερέτριαν, ὁμώνυμον τῇ Εὐβοϊκῇ, Παραχελωίτας, καὶ τούτους ομωνύμους τοῖς Αἰ τωλικοῖς· καὶ γὰρ ἐνταῦθα ἐστιν Αχελῷος ποταμὸς πλησίον Λαμίας, παρ ̓ ὃν οἰκοῦσιν οἱ Παραχελῳῖται. παρέτεινε δ ̓ ἡ χώρα αὕτη πρὸς ἄρκτον μὲν τῇ τῶν Ἀσκληπ[ιαδῶν τῶν μά]λι - 1. τῷ πατρὶ Πηλεῖ τῶν Αιγινητῶν πρότερον Μυρμιδόνων καλουμένων Pleth. 4. από om. codd., Coraes add. 5. ἐχίναν Bklald. ἔχειν ἀνδαμίαν 4 (sed in marg. sec. m. add. ἐχίναν λαμίαν) cghion (sed inter versus add. γρ. λαμίαν): Xyl. corr. 7. τε om. Bll all. 8. καὶ Λεοννάτος om. codd. Cor. add., idem voluerat Scrimger., qui in margine sui exempli addidit ἴσως καὶ λεονάτας (sic): similis huius nominis et vocis στρατηγός exitus omissionis fuisse videtur causa. ὁ om. ald. Inter fra et tov tredecim fere literae exciderunt in A: ubi cum omnia usque ad Κορώνειαν sched. aggl. obtecta essent, sec. m. scriptum est gος Ερινεόν relicto spatio vacuo inter hoc verbum et Ko ρώνειαν: cadem sunt in hi et, nulla lacuna indicata, in cgl Pleth.; πρὸς τούτοις post Ερινεόν sec. m. add. in h, atque habentur in Β (sec. m.?) kno edd. Valde probabiliter Du Theil. coniicit scriptum fuisse Nagθάκιον, ut hic locus videatur sic restituendus: ἑταῖρος πρὸς (s. ἔτι δὲ Ναρθάκιον κτλ. 9. ἐρεινεόν Α. 9. ἐρεινεόν Α. - μελιτεία 4 μελίτειαν codd. rell. Xyl. 10. Θαυμακοῦς Α. 13. παρ' - Παραχελωΐται om. Ι. χελῶται A (in eodem paulo ante παραχελωίτας scriptum est, sed sec. m.) gi; eandem formam codd. exhibent X, 458 sq.: at v. Steph. s. v. 14. Ἀσκληπιαδῶν κεκλιμέναις om. Ε (ubi aliquid spatii vacuum relictum inter των et πρὸς) 7 (haud dubie etiam Β). Inter ἀσκληπ et λιστα cum decem fere literae interciderint in A, sec. m. ιαδῶν καὶ μα add., quae leguntur in beghikno edd.: coniecturae tamen ea deberi liquet ex iis, quae modo dixi de codicibus decurtatis. Restitui quod verborum connexus flagitat. corr. - παρα |