Α. 658 κις· τὸ δὲ παλαιὸν καὶ ἐλιμνάζετο, ὡς λόγος, τὸ πεδίον, ἔκ τε τῶν ἄλλων μερῶν ὄρεσι περιειργόμενον, καὶ τῆς παραλίας μετεωρότερα τῶν πεδίων ἐχούσης τὰ χωρία. ὑπὸ δὲ σεισμῶν ῥήγματος γενομένου [κατὰ] τὰ νῦν καλούμενα Τέμπη καὶ τὴν Ὄσσαν ἀποσχίσαντος ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου, διεξέπεσε ταύτῃ πρὸς 5 θάλατταν ὁ Πηνειὸς καὶ ἀνέψυξε τὴν χώραν ταύτην. ὑπολείπεται δ ̓ ὅμως ἥ τε Νεσσωνὶς λίμνη μεγάλη καὶ ἡ Βοιβηίς, ἐλάττων ἐκείνης καὶ πλησιεστέρα τῇ παραλία. 3. Τοιαύτη δ ̓ οὖσα εἰς τέτταρα μέρη διῄρητο· ἐκαλεῖτο δὲ τὸ μὲν Φθιώτις, τὸ δὲ Ἑστιαιώτις, τὸ δὲ Θετταλιώτις, τὸ δὲ 10 Πελασγιώτις. ἔχει δ ̓ ἡ μὲν Φθιώτις τὰ νότια τὰ παρὰ τὴν Οἴτην ἀπὸ τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου καὶ Πυλαϊκοῦ μέχρι τῆς Δολοπίας καὶ τῆς Πίνδου διατείνοντα, πλατυνόμενα δὲ μέχρι Φαρσάλου καὶ τῶν πεδίων τῶν Θετταλικῶν· ἡ δ ̓ Ἑστιαιώτις τὰ ἑσπέρια καὶ τὰ μεταξὺ Πίνδου καὶ τῆς ἄνω Μακεδονίας· τὰ 15 δὲ λοιπὰ οἵ τε ὑπὸ τῇ Ἑστιαιώτιδι νεμόμενοι τὰ πεδία, και λούμενοι δὲ Πελασγιῶται, συνάπτοντες ἤδη τοῖς κάτω Μακεδόσι, καὶ οἱ ἐφεξῆς τὰ μέχρι Μαγνητικῆς παραλίας ἐκπληροῦντες χωρία. κανταῦθα δ ̓ ἐνδόξων ὀνομάτων ἔσται ἀρίθμησις - 1. και om. no. ὁ ante λόγος add. l. 4. κατά om. codd. Cor. add.; ταῦτα pro Ta scripsit Pleth., unde Tzsch. scribendum esse suspicatur ταῦτα τὰ νῦν etc. 5. ἀποσχίζοντος Β(?) ald. ἀποσχί σαντα Ι. διεξέπεμψε 1. 10. Ιστιαιῶτις Cor. eamque formam infra plerumque codd. exhibent: alteram tamen hic habuit etiam Steph. (ν. Φθία). Vulgo nota est scriptorum in scribendo hoc nomine inconstantia. θαλαττιῶτις acghilno (haud dubie et Β pr. m.), sed Θετταλιώτις legitur ap. Steph. l. c. 12. του ante Πυλαϊκου add. no. 13. φαρσαλίου codd. φαρσαλίας Pleth. quod receperunt Tzsch. Cor. 14. Ιστιαιώτις Cor. 16. Ιστιαιώτιδι Cor. 17. Πελασγιῶται] θετ ταλιῶται acghilno (etiam Β ut opinor), sed πελασγιῶται postea add. in n, unde transiit in Bk ald.: quam scripturam, quamquam coniecturae debetur, unice veram esse ex iis liquet quae infra de Thessaliae partibus traduntur p. 435. 438. 441. coll. VII, 329. Turbatus enim manifesto fuit hic locus in codice illo, ex quo uno manarunt hac in parte omnes nostri, ac Θετταλιῶται, quos in proximis post καὶ οἱ omisSOS esse recte suspicatur Grosk., alieno loco pro Pelasgiotis a librario imprudenti illati videntur, fortasse nominum ordinem secuto. 18. τὰ] τὰς no. τῆς ante Μαγνητικής add. g Cor. 19. χώραν α, καὶ ἄλλως [καὶ] διὰ τὴν Ὁμήρου ποίησιν· τῶν δὲ πόλεων ὀλί γαι σώζουσι τὸ πάτριον ἀξίωμα, μάλιστα δὲ Λάρισα. 4. Ὁ δὲ ποιητὴς εἰς δέκα μέρη καὶ δυναστείας διελὼν τὴν σύμπασαν γῆν, ἣν νῦν Θετταλίαν προσαγορεύομεν, προσλαβών 5 τινα καὶ τῆς Οἰταίας καὶ τῆς Λοκρικῆς, ὡς δ ̓ αὕτως καὶ τῆς ὑπὸ Μακεδόσιν νῦν τεταγμένης, ὑπογράφει τι κοινὸν καὶ πάσῃ χώρα συμβαῖνον, τὸ μεταβάλλεσθαι καὶ τὰ ὅλα καὶ τὰ καθ ̓ ἕκαστα παρὰ τὰς τῶν ἐπικρατούντων δυνάμεις. 5. Πρώτους δὴ καταλέγει τοὺς ὑπ ̓ Ἀχιλλεῖ, * καὶ* τοὺς 10 τὸ νότιον πλευρὸν κατέχοντας καὶ παρακειμένους τῇ τε Οἴτη καὶ τοῖς Ἐπικνημιδίοις Λοκροῖς, 15 ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργος ἔναιον οἵ τ ̓ Ἄλον οἵ τ ̓ Ἀλόπην οἵ τε Τρηχῖν ̓ ἐνέμοντο Μυρμιδόνες δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες και Αχαιοί. συζεύγνυσι δὲ τούτοις καὶ τοὺς ὑπὸ τῷ Φοίνικι καὶ κοινὸν ἀμ- C. 431 φοῖν ποιεῖ τὸν στόλον. ὁ μὲν οὖν ποιητὴς οὐδαμοῦ μέμνηται Α. 659 Δολοπικῆς στρατιᾶς κατὰ τοὺς περὶ Ἴλιον ἀγῶνας· οὐδὲ γὰρ αὐτῶν τὸν ἡγεμόνα Φοίνικα πεποίηκεν εἰς τοὺς κινδύνους ἐξι 20 όντα, καθάπερ τὸν Νέστορα· ἄλλοι δ ̓ εἰρήκασι, καθάπερ καὶ Πίνδαρος μνησθεὶς τοῦ Φοίνικος· ὃς Δολόπων ἀγαγε θρασὺν όμιλον σφενδονᾶσαι, ἱπποδάμων Δαναῶν βέλεσι πρόσφορον. τοῦτο δὴ καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ κατὰ τὸ σιωπώμενον, ὡς εἰώ25 θασι λέγειν οἱ γραμματικοί, συνυπακουστέον. γελοῖον γὰρ τὸ τὸν βασιλέα μετέχειν τῆς στρατείας (ναῖον δ ̓ ἐσχατιὴν Φθίης Δολόπεσσιν ἀνάσσων), sed χωρία in marg. add.; χώρας cno. Cas. add. edd. 1. και ante διά om. codd. 2. λάρισσα codd. (sed sec. m. in 4) edd. 3. Inde a verbis εἰς δέκα pr. m. denuo incipit in A. 5. καὶ post τινα om. ald., ante tura collocavit Cor. 9. δὲ Bkl edd. καὶ om. Β(?)k αχιλλήος α (in sched. aggl) gi. 11. ἐπικνημιδ (sic) B, inde ortum videtur quod est in ald. ἐπὶ κνημίδι 15. δ ̓ ἐκαλεῖτο Al καλεῦνται Β δ ̓ ἐκαλοῦντο Ino ald. 18. στρατείας codd. Cor. mut. 20. και om. edd. 22. σφενδόνας αἱ 4, sed sec. m. in marg. add. σφενδονᾶσαι. 23. πρὸς φόνον 4 (sed sec. m. por sup. rov add.) cgi. τοὺς δ ̓ ὑπηκόους μὴ παρεῖναι· οὐδὲ γὰρ συστρατεύειν ἂν τῷ Ἀχιλλεῖ δόξειεν, ἀλλὰ μόνον † ὀλίγων ἐστὶν ἐπιστάτης καὶ ῥήτωρ ἕπεσθαι, εἰ δ ̓ ἄρα, σύμβουλος. τὰ δ ̓ ἔπη βούλεται καὶ τοῦτο δηλοῦν· τοιοῦτον γὰρ τὸ μύθων τε ῥητῆρ ̓ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων. ταῦτα λέγων εἴρηται τό τε ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ ....[τῷ Φοί]. νικι· αὐτὰ δὲ λεχθέντα περὶ τῶν ὑπ ̓ [Ἀχιλλεῖ] ἐν ἀντιλογίᾳ ἐστί. τό τε Ἄργος τὸ Πελασγικὸν καὶ πόλιν δέχονται Θεττα λικὴν περὶ Λάρισαν ἱδρυμένην ποτέ, νῦν δ ̓ οὐκέτι οὖσαν· οἱ δ ̓ οὐ πόλιν, ἀλλὰ τὸ τῶν Θετταλῶν πεδίον οὕτως ὀνοματικῶς 10 λεγόμενον, θεμένου τοὔνομα Αβαντος, ἐξ Ἄργους δεῦρ ̓ ἀποι· κήσαντος. 6. Φθίαν τε οἱ μὲν τὴν αὐτὴν εἶναι τῇ Ἑλλάδι καὶ Ἀχαΐα, αν 1. Post παρεῖναι pr. m. voculam (fortasse αὐτῷ) additam fuisse in A, e numero literarum hoc versu comprehensarum colligas, plura deesse suspicati sunt Cas. et Grosk. in explicando hoc loco felices. parum om. Bkl ald. 2. δόξειαν Bk, sed hic postea corr. ὀλίγων om. Bkino Pleth. ἐστὶν om. i Pleth. Cor.: ortum videtur ex proximis syllabis male repetitis. 3. ἔσεσθαι 4 (sed ἕπεται sec. m. sup. add.) cghino Pleth. ἕπεται Bhl ald. 5. Inter τε ? et ταῦτα undecim fere literae interciderunt, nec praeter grov quidquam sec. m. restitutum est in A. Etenim quae post ἔργων leguntur usque ad verba ἐν ἀντιλογίᾳ ἐστί omn. Bklmsu ald., pro quibus praebent haec: ὅτι (om. Bksu ald.) τῶν ὑπὸ τῷ ἀχιλλεῖ λεχθέντων ἐν ἀντιλογίᾳ ἐστί (ἐστί om. Bhu ald.), quae sec. m. add. in marg. A. Eadem exhibent Pleth. praemissis tamen τῶν μέντοι pro ὅτι, quae receperunt Tzsch. Cor. Omnia denique haec plane om. nop: in cghi contra eadem fere leguntur quae in A. Videtur autem Strabo scripsisse: δῆλος οὖν ταῦτα λέγων. εἴρηται κτλ. 6. Inter Αχιλλεϊ et νικι septem fere literae exciderunt in d, in quarum locum sec. m. add. λεχθὲν τῷ φοί, quae nulla esse auctoritate apparet: scriptum fuisse puto καὶ τῷ Φοίνικι. 7. Inter ὑπ' et λογίᾳ tredecim fere literae interciderunt in A, ex quibus sec. m. restituit modo ἐν ἀντι: Achillis nomen addidi ex coni. Grosk. 8. Post ἐστὶ haec subiiciunt Pleth. Tzsch. Cor. τό τε Ἄργος τὸ Πελασγικὸν καὶ ἡ Φθία. Ἄργος τε καὶ οἱ μὲν πόλιν δέχονται. Θετταλονίκην codd. Tzsch. corr. secutus Plethonem et Guarinum. 9. οἱ δ ̓ οὐ] οὐδὲ Bkl ald. 5 τῆς ἑλλάδος α (in sched. aggl.) cghn, sed in duobus ultimis supra τῇ ἑλλάδι. Tante xai add. Cor. 13. add. ταύτας δ ̓ εἶναι διατεμνομένης τῆς συμπάσης Θετταλίας θάτερον μέρος τὸ νότιον· οἱ δὲ διαιροῦσιν. ἔοικε δ ̓ ὁ ποιητὴς δύο ποιεῖν τήν τε Φθίαν καὶ τὴν Ἑλλάδα, ὅταν οὕτως φῇ· οἵ τ ̓ εἶχον Φθίην ἠδ ̓ Ἑλλάδα, 5 ὡς δυεῖν οὐσῶν· καὶ [φεῦγον] ἔπειτ ̓ ἀπάνευθε δι ̓ Ἑλλάδος εὐρυχόροιο, καὶ ὅτι πολλαὶ [Αχαιίδε]ς εἰσὶν ἀν ̓ Ἑλλάδα τε Φθίην τε. 10 ὁ μὲν οὖν ποιητὴς δύο ποιεῖ, πότερον δὲ πόλεις ἢ χώρας, οὐ δηλοῖ. οἱ δ ̓ ὕστερον τὴν Ἑλλάδα οἱ μὲν εἰπόντες χώραν διατετάσθαι φασὶν [εἰς] τὰς Θήβας τὰς Φθιώτιδας από Παλαι- Α. 660 φαρσάλου· ἐν δὲ τῇ χώρᾳ ταύτῃ καὶ τὸ Θετίδιόν ἐστι πλησίον τῶν Φαρσάλων ἀμφοῖν, τῆς τε παλαιᾶς καὶ τῆς νέας, 15 κἀκ τοῦ Θετιδίου τεκμαιρόμενοι τῆς ὑπὸ τῷ Ἀχιλλεῖ μέρος εἶναι καὶ τήνδε τὴν χώραν· οἱ δ ̓ εἰπόντες πόλιν, Φαρσάλιοι μὲν δεικνύουσιν ἀπὸ ἑξήκοντα σταδίων τῆς ἑαυτῶν πόλεως κατεσκαμμένην πόλιν, ἣν πεπιστεύκασιν εἶναι τὴν Ἑλλάδα και C. 432 1. ταύτας ald. τ φευγον om. no. sed 4. oi κατὰ ante θάτερον add. codd., exc. A sec. m. in sched. aggl. scriptum est), edd. 3. οὕτως Acgpo. καλλιγύναικα post Ελλάδα add. edd. 5. Post καὶ repetuntur ὅταν οὕτως φῇ in Acghi. 6. φεύγον om. codd. 8. Verba ὅτι εἰσιν om. Bkl edd. In A autem cum inter πολλαὶ et sex fere literae intercidissent, sec. m. restitutae quidem non sunt, sed in marg. scripta haec πολλαὶ πόλεις εἰσίν: inde haec leguntur in codd. rell. Guar.; at cf. II. I, 395. 10. οὖν, pr. m. omissum, post ποιητὴς sec. m. add. in 4: eodem loco legitur in gh. 11. χώραν, et as sup. av sec. m. add., A. 12. εἰς om. codd., sed in A pr. m. scriptum fuisse ex numero literarum, quae hoc versu continentur, colligitur. της ante πάλαι add. Bkl; in 4 sec. m. inter versus add. τοῦ, quod inde transiit in gno: cf. XVII, 796. 13. Θετίδιον, et et sup. alteι sec. m. add., Α. 14. φαρσάλου Ι. - παλαιᾶς] παραλίας ΒΙ, idemque sec. m. scriptum inter versus 4. In A cum post νέας sex fere literae intercidissent, haec sequuntur pr. m. scripta s οὐκ ἂν τοῦ Θετιδίου τεκμαιρομένοις, prioribus vero sched. aggl. obtectis sec. scripsit κἀκ τοῦ θετιδίου, quae in codd. reliquis leguntur (sed κἀκ τῷ Bk): τεκμαιρομένοις exhibent gino. Iam quid in a pr. m. scriptum fuerit affirmare non ausim. 17. οἱ ante μὲν add. Arghi. ram m. δύο κρήνας πλησίον, Μεσσηίδα καὶ Ὑπέρειαν, Μελιταιεῖς δ ̓ ἄπωθεν ἑαυτῶν ὅσον δέκα σταδίους ᾠκῆσθαι τὴν Ἑλλάδα πέραν τοῦ Ἐνιπέως, ἡνίκα ἡ ἑαυτῶν πόλις Πύρρα ὠνομάζετο, ἐκ δὲ τῆς Ἑλλάδος, ἐν ταπεινῷ χωρίῳ κειμένης, εἰς τὴν ἑαυτῶν μετοικῆσαι τοὺς Ἕλληνας· μαρτύριον δ ̓ εἶναι τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ 5 τῇ σφετέρᾳ τάφον τοῦ Ἕλληνος, τοῦ Δευκαλίωνος υἱοῦ καὶ Πύρρας. ἱστορεῖται γὰρ ὁ Δευκαλίων τῆς Φθιώτιδος ἄρξαι καὶ ἁπλῶς τῆς Θετταλίας· ὁ δ ̓ Ενιπεὺς ἀπὸ τῆς Ὄθρυος παρὰ Φάρσαλον ῥυεὶς εἰς τὸν Ἀπιδανὸν παραβάλλει, ὁ δ ̓ εἰς τὸν Πηνειόν. περὶ μὲν Ἑλλήνων ταῦτα. 7. Φθῖοι δὲ καλοῦνται οἵ τε ὑπ ̓ Ἀχιλλεῖ καὶ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ καὶ Φιλοκτήτῃ· ὁ δὲ ποιητὴς τούτου μάρτυς. εἰπὼν γὰρ ἐν τῷ καταλόγῳ τῶν ὑπ ̓ Ἀχιλλεῖ· οἵ τ ̓ εἶχον Φθίην, 10 ἐν τῇ ἐπὶ ναυσὶ μάχῃ τούτους μὲν ὑπομένοντας ἐν ταῖς ναυσὶ 15 πεποίηκε μετὰ τοῦ Ἀχιλλέως καὶ καθ ̓ ἡσυχίαν ὄντας, τοὺς δ ̓ ὑπὸ Φιλοκτήτῃ μαχομένους ἔχοντας Μέδον[τα] . καὶ τοὺς ὑπὸ Πρωτεσιλάω, Ποδάρκους κοινῶς μὲν οὕτω φησίν· [πε]οὶ ὧν 2. άποθεν α (in sched. aggl., sed άπωθεν 1. μελιτεεῖς Achn. sub sched aggl. superest pr. m. scriptum). οἰκεῖσθαι Acghi: perfectum cum codd. rell. p. 320, 40 R. 3. αὐτῶν Bkino edd. σταδίοις Acghino. exhibet Εust. ad ΙΙ. Β, 683 7. Syllaba va cum interἱστορεῖ exhibent etiam eghi. cidisset, nec sec. m. restituta esset in A, 8. Οθρυος] ερυθράς codd. Guar. ἐρυθρῶν Pleth, Tzsch. corr. ex coni. Cas. coll. VIII, 356. 12. τούτου, et τῶν sec. m. sup. add., 4, τού των codd. rell., edd. 17. φιλοκτήτου Β(?)kl. ἔχοντας Μέδοντα om. Bkl Pleth. ald. In A autem cum inter μέδον et καὶ τοὺς tredecim fere literae intercidissent, sec. m. restitutae non sunt, sed in marg. add. μέδοντα καὶ τοὺς ὑπὸ πρω, unde verba illa leguntur in codd. rell. Cor. nulla tamen lacuna indicata: additum fuerat, ut videtur, ἡγεμόνα. 18. πρωτεσιλάου / Pleth. eique nomini statim subiiciunt περὶ ὧν iidem codd. (haud dubie et B): inde cum inter ποδάρκους et oi undecim fere literae intercidissent in A, sec. m. nihil restituit: ac lacuna h. 1. est in cghi μενεπτολέμου add. bkno ald., praeterea post Πρωτεσιλάῳ sec. m. add. πρότερον εἶτα in n, quae habentur etiam in bko edd. Iam ut stare posset loci structura, Ποδάρκει μενεπτολέμῳ scripserunt Tzsch. Cor. ; videtur scriptum fuisse Ποδάρκους ἄρχοντος. 19. κοινῶς] ἐκεῖνος Ι. - |