ἀλλήλων τούς τ' Επικνημιδίους καὶ τοὺς Ὀπουντίους· ὥστε ρον δὲ προσωρίσθη τοῖς [Οπουντίοις ὁ τόπος. περὶ μὲν δὴ τῆς Φωκίδος ἀπόχρη. CAPUT IV. 1. Εφεξῆς δ ̓ ἐστὶν ἡ Λοκρίς, ὥστε περὶ ταύτης λεκτέον. 5 διῄρηται δὲ δίχα· τὸ μὲν γὰρ αὐτῆς ἐστιν οἱ πρὸς Εὔβοιαν Λοκροί, [οὺς ἐλέγομεν σχίζεσθαί ποτε ἐφ ̓ ἑκάτερα τοῦ Δαφνοῦντος· ἐπεκαλοῦντο δ ̓ οἱ μὲν Οπούντιοι ἀπὸ τῆς μητροπό λεως, οἱ δ ̓ Επικνημίδιοι ἀπὸ ὄρους τινὸς Κνημῖδος· τὸ δὲ λοιπὸν οἱ ἑσπέριοί εἰσι Λοκροί, οἱ δ ̓ αὐτοὶ καὶ Ὀζόλαι καλοῦν- 10 ται. χωρίζει δ ̓ αὐτοὺς ἀπὸ τῶν Ὀπουντίων καὶ τῶν Ἐπικνημιδίων ὅ τε Παρνασσὸς μεταξὺ ἱδρυμένος καὶ ἡ τῶν Δωρι έων τετράπολις. ἀρκτέον δ ̓ ἀπὸ τῶν Ὀπουντίων. 2. Εφεξῆς τοίνυν ταῖς Ἁλαῖς, εἰς ἃς κατέληξεν ἡ Βοιωτιακὴ παραλία ἡ πρὸς Εὐβοία, τὸν Οπούντιον κόλπον κεῖσθαι 15 συμβαίνει. ὁ δ ̓ Οποῦς ἐστι μητρόπολις, καθάπερ καὶ τὸ ἐπίγραμμα δηλοῖ τὸ ἐπὶ τῇ πρώτῃ τῶν πέντε στηλῶν τῶν περὶ Θερμοπύλας ἐπιγεγραμμένον πρὸς τῷ πολυανδρίῳ· τούσδε ποτὲ φθιμένους ὑπὲρ Ἑλλάδος ἀντία Μήδων, runt in 4: restitui ex coni. Grosk. 1. Inter Επικνημι et us decem fere literae desiderantur in A: restitui ex coni. Grosk. 2. Inter τοῖς et πος duodecim fere literae desunt in A: restitui ex coni. Grosk. coll. p. 426. 7. οἳ σχίζονται Bghkl ald. In A inter λοκροί et ομεν (ante o altera pars literacy superest) sex fere literae interciderunt, nec sec. restitutae sunt, sed super λοκροί sec. m. add. κροὶ οἳ σχίζονται εἰ μὲν sup. ομεν: inde λοκροί ..... μὲν σχίζονται C, λοκροὶ οἳ σχίζονται μὲν πο οἳ ἐσχίζοντο Cor. Manifestum est quod scripserat Strabo. ποτε κνημίδος Bl edd. corr. ex coni. Holsten. (vid. 15. εὔβοιαν no. om. Bkl ald. om. Bgl ald. 9. ἐπικνημίδες Bhl ald. 12. τε 17. ἐπὶ] ad Steph. p. 23). ἐν ald. 18. ἐπιγεγραμμένων 4 (sub sched. aggl.), scd ἐπιγεγραμμέ voy a in sched. aggl. 20. εὐθυνόμων οπίοις 4 sub sched. aggl. θυνόμων ὀπίοις sec. m. in sched. aggl. (idem in gl), qua simul in marg. add. κεύθει νομοπόεις, quod proxime accedit ad scripturam l, ubi legitur κεύθει νομως οπόεις, sed ως scripturae compendio est expressum 20 ἀπέχει δὲ τῆς θαλάττης περὶ πεντεκαίδεκα σταδίους, τοῦ δ ̓ Α. 651 ἐπινείου καὶ ἑξήκοντα. Κῦνος δ ̓ ἐστὶ τὸ ἐπίνειον, ἄκρα τερματίζουσα τὸν Οπούντιον κόλπον σταδίων ὄντα περὶ τετταράκοντα· μεταξὺ δὲ Ὀποῦντος καὶ Κύνου πεδίον εὔδαιμον· κεῖ5 ται δὲ κατὰ Αιδηψὸν τῆς Εὐβοίας, ὅπου τὰ θερμὰ τὰ Ἡρακλέους, πορθμῷ διειργόμενος σταδίων ἑξήκοντα καὶ ἑκατόν. ἐν δὲ τῷ Κύνῳ Δευκαλίωνα φασιν οἰκῆσαι, καὶ τῆς Πύρρας αὐτόθι δείκνυται σῆμα, τοῦ δὲ Δευκαλίωνος Αθήνησι. διέχει δὲ τῆς Κνημῖδος ὁ Κῦνος ὅσον πεντήκοντα σταδίους. καὶ ἡ 10 Αταλάντη δὲ νῆσος κατὰ Ὀποῦντα ἵδρυται, ὁμώνυμος τῇ πρὸ τῆς Ἀττικῆς. λέγεσθαι δ ̓ Οπουντίους τινὰς καὶ ἐν τῇ Ἠλείᾳ φασίν, ὧν οὐκ ἄξιον μεμνῆσθαι, πλὴν ὅτι συγγένειαν αὐτῶν ἐξανανεοῦνται τοῖς Ὀπουντίοις ὑπάρχουσαν. ὅτι δ ̓ ἐξ Ἀποῦντος ἦν ὁ Πάτροκλος, λέγει Ὅμηρος, καὶ διότι φόνον ἀκούσιον πρά15 ξας ἔφυγεν εἰς Πηλέα, ὁ δὲ πατὴρ Μενοίτιος ἔμεινεν ἐν τῇ πατρίδι· ἐκεῖσε γάρ φησιν ὁ Ἀχιλλεὺς ὑποσχέσθαι τῷ Μενοιτίῳ κατάξειν τὸν Πάτροκλον ἐκ τῆς στρατείας ἐπανελθόντα. οὐ μὴν ἐβασίλευέ γε ἐκεῖνος τῶν Ὀπουντίων, ἀλλ ̓ Αἴας ὁ Λου κρός, πατρίδος ὤν, ὥς φασι, Ναρύκου. Αἰάνην δ ̓ ὀνομά20 ζουσι τὸν ἀναιρεθέντα ὑπὸ τοῦ Πατρόκλου, ἀφ ̓ οὗ καὶ τέμε νος Αἰάνειον δείκνυται καὶ κρήνη τις Αἰανίς. 3. Ἑξῆς μετὰ τὸν Κῦνον Ἀλόπη ἐστὶ καὶ ὁ Δαφνοῦς, ὃν C. 426 Οπουντία no ald., quod minus usitato, κεύθει ὀπόεις Bk κεύθει .... om. l. του ἑξήκοντα κυνός α (in sched. 2. δ ̓ ἐπινείου] δὲ πηνειου Ahnop. aggl.). 5. αἰδεψόν α (in sched. aggl.) ch ἐδεψόν Β (ex corr.) kno ἐδηψὸν 1 Αιδηψὸν exhibet Steph. s. v. citato hoc ipso Strabonis loco: cf. ad I, 60. Post θερμά Steph. 1. 1. add. λουτρά. τὰ Ἡρα κλέους] τοῦ Ἡρακλέους ald. 7. οἰκεῖσθαι Bklno ald. ᾠκῆσθαι Tzsch. 9. κνημίδος codd. (sec. m. in A) edd. κύνος codd. Tzsch. corr. 12. ἀναντοῦνται no. 14. dom. Bkl ald. 16. φησιν om. l ald. φησιν όμηρος (haec vox post expuncta est) αχιλλέα κ. 17. ἐπανελ θών ο Pleth. 18. ἐβασίλευσε hi Cor. 19. φασιν ἀρύκου codd. 22. κύνον codd. Tzsch. corr. ἀλώπη agh. Tzsch. corr. ἐστι ἔφαμεν κατεσπάσθαι· λιμὴν δ ̓ ἐστὶν αὐτόθι διέχων Κύνου περὶ ἐνενήκοντα σταδίους, Ἐλατείας δὲ πεζεύοντι εἰς τὴν μεσόγαιαν ἑκατὸν εἴκοσι. ἤδη δ ̓ ἐστὶ ταῦτα τοῦ Μαλιακοῦ κόλπου· μετὰ γὰρ τὸν Οπούντιον συνεχής ἐστιν οὗτος. 4. Μετὰ δὲ Δαφνοῦντα Κνημίδες, χωρίον ἐρυμνόν, ὅσον 5 σταδίους εἴκοσι πλεύσαντι· καθ ̓ ὁ τὸ Κήναιον ἐκ τῆς Εὐβοίας Α. 652 ἀντίκειται, ἄκρα βλέπουσα πρὸς ἑσπέραν καὶ τὸν Μαλιέα κόλ πον, πορθμῷ διειργομένη σχεδὸν εἰκοσασταδίῳ. ταῦτα δ ̓ ἤδη τῶν Ἐπικνημιδίων ἐστὶ Λοκρῶν. ἐνταῦθα καὶ αἱ Λιχάδες και λούμεναι τρεῖς νῆσοι πρόκεινται, ἀπὸ Λίχα τοὔνομα ἔχουσαι· 10 καὶ ἄλλαι δ ̓ εἰσὶν ἐν τῷ λεχθέντι παράπλῳ, ἃς ἑκόντες παραλείπομεν. μετὰ δὲ εἴκοσι σταδίους ἀπὸ Κνημίδων λιμήν, ὑπὲρ οὗ κεῖται τὸ Θρόνιον ἐν σταδίοις τοῖς ἴσοις κατὰ τὴν μεσόγαιαν. εἶθ ̓ ὁ Βοάγριος ποταμὸς ἐκδίδωσιν ὁ παραρρέων τὸ Θρόνιον, Μάνην δ ̓ ἐπονομάζουσιν αὐτόν· ἔστι δὲ χειμάρρους, 15 ὥστ ̓ ἀβρόχοις ἐμβαίνειν τοῖς ποσίν, ἄλλοτε δὲ καὶ δίπλεθρον ἴσχειν πλάτος. μετὰ δὲ ταῦτα Σκάρφεια, σταδίοις ὑπερκειμένη τῆς θαλάττης δέκα, διέχουσα *δὲ* τοῦ Θρονίου τριάκοντα, ἐλάττοσι δὲ μικρῷ ἔπειτα Νίκαια ἐστι καὶ αἱ Θερ μοπύλαι. 5. Τῶν δὲ λοιπῶν πόλεων τῶν μὲν ἄλλων οὐκ ἄξιον μεμνῆσθαι, ὧν δ ̓ Ὅμηρος μέμνηται, Καλλίαρος μὲν οὐκέτι οἰκεῖ om. Bil ald. 3. μαλιτικοῦ Acghino. 5. κνημίδες codd. edd. Post ερυμνόν Pletho addit haec: ἀφ ̓ οὗ καὶ ἐπικνημίδιοι οἱ τοιαύτῃ λέγονται λοκροί. μαλέαν ald. μίδος Bl ald. 8. γρ. 18. δὲ quamquam 16. τοῖς om. Εust. ad Il. Β, 533 p. 278, 1 R. 17. ἔχειν ikl ἴσχει Β(?) ex corr. ταύτας codd. Xyl. corr. καὶ σκάφη sec. m. add. in marg. 4 σκάφη ald. codd. exhibent (sed sec. m. in A), ferri non posse sequentia docent: uèv scribendum esse censet Grosk. ἐλάττοσι δὲ μικρῷ om. Bkino ald. 19. Inter μικρῷ et Νίκαια cum sedecim fere literae interciderint in 4, ἔπειτα modo ante hanc alteram vocem sec. m. restituit: τοῦ λιμένος αὐτοῦ coni. Grosk. ἔστι om. Bkl edd. 21. άλλων om. no. 22. μνησθῆναι η. Post μέμνηται leguntur haec in l (haud dubie et in B): καὶ μετ ̓ ὀλίγα ταύτην μὲν οὖν, omissis omnibus quae interiecta sunt (Eustathium quoque ca in codice suo non habuisse suspicari licet 20 ται, [ἀλλὰ νῦν εὐήροτόν] τι πεδίον· καλοῦσιν οὕτως ἀπὸ τοῦ [συμβεβηκότος· καὶ Βῆσσα δ'] οὐκ ἔστι, δρυμώδης τις τόπος· οὐδ ̓ [αἱ Αὐγειαί, ὧν τὴν χώ]ραν ἔχουσι Σκαρφιεῖς· ταύτην μὲν οὖν τὴν Βῆσσαν ἐν τοῖς δυσὶ γραπτέον σῖγμα (ἀπὸ γὰρ τοῦ 5 δρυμώδους ωνόμασται ὁμωνύμως, ὥσπερ καὶ Νάπη ἐν τῷ Μηθύμνης πεδίῳ, ἣν Ἑλλάνικος ἀγνοῶν Λάπην ὀνομάζει), τὸν δ ̓ ἐν τῇ Ἀττικῇ δῆμον, ἀφ ̓ οὗ Βησαιεῖς οἱ δημόται λέγονται, ἐν τῷ ἑνὶ σῖγμα. 6. Ἡ δὲ Τάρφη κεῖται ἐφ ̓ ὕψους, διέχουσα [Θρονίου] στα- Α. 653 10 δίους εἴκοσι, χώραν δ ̓ εὐκαρπόν τε καὶ εὔδενδρον ἔχει· ἤδη γὰρ καὶ αὕτη ἀπὸ τοῦ δάσους ὠνόμασται. καλεῖται δὲ νῦν Φαρύγαι· ἵδρυται δ ̓ αὐτόθι Ἥρας Φαρυγαίας ἱερόν, ἀπὸ τῆς ἐν Φαρύγαις τῆς Ἀργείας· καὶ δὴ καὶ ἄποικοί φασιν εἶναι Αργείων. 15 7. Τῶν γε μὴν Ἑσπερίων Λοκρών Ὅμηρος οὐ μέμνηται, ἢ οὐ ῥητῶς γε, ἀλλὰ μόνον τῷ δοκεῖν ἀντιδιαστέλλεσθαι τούτοις ἐκείνους, περὶ ὧν ειρήκαμεν, ex iis, quae tradit de his partibus ad Il. B, 532, p. 277, 38 R.): eadem διέχουσα explevi ex Λοκρῶν, οἳ ναίουσι πέρην ἱερῆς Εὐβοίης, ὡς καὶ ἑτέρων ὄντων. ἀλλ ̓ † ου ποτε ἄλλων τεθρύληνται πολλῶν· πόλεις δ ̓ ἔσχον Αμφισσάν τε καὶ Ναύπακτον, ὧν ἡ Ναύπα κτος συμμένει τοῦ Ἀντιρρίου πλησίον, ωνόμασται δ ̓ ἀπὸ τῆς C. 427 ναυπηγίας τῆς ἐκεῖ γενομένης, εἴτε τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκεῖ ναυ- 5 πηγησαμένων τὸν στόλον, εἴθ ̓ (ὥς φησιν Ἔφορος) Λοκρών ἔτι πρότερον παρασκευασάντων· ἔστι δὲ νῦν Αἰτωλῶν, Φιλίπ που προσκρίναντος. 8. Αὐτοῦ δὲ καὶ ἡ Χαλκίς, ἧς μέμνηται καὶ ὁ ποιητὴς ἐν τῷ Αιτωλικῷ καταλόγῳ, ὑποκάτω Καλυδῶνος· αὐτοῦ δὲ 10 καὶ ὁ Ταφιασσὸς λόφος, ἐν ᾧ τὸ τοῦ Νέσσου μνῆμα καὶ τῶν ἄλλων Κενταύρων, ὧν ἀπὸ τῆς σηπεδόνος φασὶ τὸ ὑπὸ τῇ ῥίζῃ τοῦ λόφου προχεόμενον δυσώδες καὶ θρόμβους ἔχον ὕδωρ ῥεῖν· διὰ δὲ τοῦτο καὶ Ὀζόλας καλεῖσθαι τὸ ἔθνος. καὶ ἡ Μολύκρεια δ ̓ ἐστὶ κατὰ τὸ Ἀντίρριον, Αἰτωλικὸν πολίχνιον. 15 ἡ δ ̓ Αμφισσα ἐπὶ τοῖς ἄκροις ἵδρυται τοῦ Κρισαίου πεδίου, κατέσπασαν δ ̓ αὐτὴν οἱ Ἀμφικτύονες, καθάπερ εἰρήκαμεν· [καὶ Οἰάνθει]α δὲ καὶ Εὐπάλιον Λοκρῶν εἰσιν. ὁ δὲ πᾶς παρά πλους ὁ Λοκρικὸς μικρὸν ὑπερβάλλει τῶν διακοσίων σταδίων. 9. Αλόπην δὲ καὶ ἐνταῦθα καὶ ἐν τοῖς Ἐπικνημιδίοις όνο- 20 μάζουσι καὶ ἐν τῇ Φθιώτιδι· οὗτοι μὲν οὖν ἄποικοι τῶν Ἐπικνημιδίων εἰσίν, οἱ δ ̓ Επιζεφύριοι τούτων. 10. Τοῖς δὲ Λοκροῖς τοῖς μὲν Ἑσπερίοις συνεχεῖς εἰσιν Α. 654 Αἰτωλοί, τοῖς δ ̓ Ἐπικνημιδίοις Αἰνιᾶνες συνεχεῖς οἱ τὴν Οἴτην 2. αλλ' πολλῶν om. Bl ald. ἀλλ ̓ οὐδ ̓ ὑπὸ τῶν ἄλλων Cor., ex quibus οὐδ ̓ ὑπὸ verum esse puto. — πολλῶν] ποιητῶν Cor. τεθρύληται Aghino Cor. corr. 11. ταφοσσὸς 4 (priores duae syllabae sec. m. scr. in sched. aggl.) ghi τά φοσσος Bil ald. Cas. corr. 16. κρισαίου, et alterum σ sec. m. add., 4 κρισσαίου Β edd. κρίσσου Ι. 17. καθάπερ εἰσὶν om. 7 (haud dubie et B): quae post ειρήκα μεν habentur om. bkno ald. interciderunt, nec sec. m. Theil. coll. Paus. X, 38. 450. Thuc. III, 96. 102. Steph. s. v. Εὐπαλία. ald. add., A. Inter ειρήκαμεν et α decem fere literae restitutae sunt in 4: rest. Cor. ex coni. Du 18. εὐπόλιον Acghi: Cor. corr. coll. X, παράπλους πᾶς Bl 22. εἰσὶν Bkl edd. 24. αἰνᾶνες, et ει sup. alterum a sec. m. συνεχεῖς post Αινιάνες sec. m. inter vers. add. in 4: in τὴν Οίτην] |