Αἰτωλῶν εἰρημένα. φήσας γὰρ ἀπορθήτους αὐτοὺς ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου τοτὲ μὲν Αἰολέας φησὶν οἰκῆσαι τοὺς κατέχοντας βαρβάρους ἐκβαλόντας, τοτὲ δὲ Αἰτωλὸν μετὰ τῶν ἐξ Ἤλιδος Ἐπειῶν· τῶν ἐχθρῶν· τούτους δ ̓ ὑπ ̓ 5 Αλκμαίωνος καὶ Διομήδους. ἀλλ ̓ ἐπάνειμι ἐπὶ τοὺς Φωκέας. 13. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ ἐν τῇ παραλίᾳ μετὰ τὴν Ἀντίκυραν που λίχνιόν ἐστιν † ὄπισθεν ὁ Μάραθος· εἶτ ̓ ἄκρα Φαρύγιον, ἔχουσα ὕφορμον· εἶν ̓ ὁ λιμὴν ὕστατος ὁ προσαγορευθεὶς Μυχὸς ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος, ὑπὸ τῷ Ἑλικῶνι καὶ τῇ Ἄσκρῃ κείμενος. 10 οὐδ ̓ αἱ Ἀβαὶ δὲ τὸ μαντεῖον ἄπωθεν τῶν τόπων τούτων ἐστίν, οὐδ ̓ ἡ Ἄμβρυσος, [οὐδ ̓ ἡ Με]δεὼν ὁμώνυμος τῇ Βοιωτιακῇ. recepisse nunc mallem, coll. I, 11. 1Χ, 403 in. Post παραπλήσια cum duodecim fere literae interciderint in A, τούτοις modo sec. m. restitutum est ita, ut spatii aliquid vacuum relictum sit: inde lacuna est in cgh, quae expletur voce onze in no, quod reddidit Guar. Videtur additum fuisse ἐστὶ. 2. οἰκίσαι Α. 4. Verbo Επειῶν subiungunt τούτους δ ̓ ὑπ ̓ ἀλκμαίωνος κτλ. Bl. In A autem cum post Ηλιδος in ultimo paginae versu interciderint duodeviginti fere literac sec. m. addita sunt ἐπειὸν τούτους ὑπ ̓ ἀλ, deinde initio paginae proximae sex fere literae, quae interciderant ante τῶν ἐχθρῶν, sec. m. non sunt restitutae, nec vox priore in pagina coepta in hac est finita. Librarius enim, qui resarciendum hunc codicem sibi sumpserat, ex codice suo decurtato scripturus fuerat τούτους δ ̓ ὑπ ̓ ἀλκμαίωνος, verumtamen cum verso folio alia scripta fuisse intelligeret, coepto destitit. Fideliter reddiderunt quae in A habentur cghi, lacuna inter åλ et twv relicta: inserto autem ảλλήλων explerunt bkno edd. Haec igitur nulla esse auctoritate apparet. Quod dudum recte iudicantes Du Theil. et Grosk., causas vero non perspicientes, coniecturis infelicibus tentarunt hunc locum, quem contrarium falso putarunt iis, quae infra X, 464 sq. traduntur. Fortasse scriptum fuit κρατηθῆναι δὴ ὑπὸ τούτων τῶν ἐχθρῶν. ἀλκμέωνος, et αι sup. e sec. m. add., A. edd. cf. ad p. 418. 7. ὄπισθ ̓ ὁ Agino ὄπισθεν quid h. 1. signifficare possit fateor me non intelligere. 8. ὕστατος] ἵσταται α (in sched. aggl. g ἐστὶν Β ὕστερος Ε. 10. ἄποθεν Bl et A ex corr. sec. m. 11. Quae post Αμβρυσος leguntur, om. BEI. Inde cum in A inter άμβου et δεῶν (sic) sex fere literae interciderint, sec. m. σος tantum restituit: inde lacuna h. 1. in codd. reliquis, exc. i, in quo legitur καὶ ἡ μεδεών, quod rec. Cor.; οὐδ ̓ ὁ scripsit Tzsch. βοιω τικῇ Bl ald. 5. 6. Ἐξ ἀρχῆς] Ἑξης Cor. . — ἀντίκιρραν Β' Α. 648 ἔτι δὲ μᾶλλον ἐν τῇ μεσογαίᾳ μετὰ Δελφοὺς ὡς πρὸς τὴν ἕω Δαυλὶς πολίχνιον, ὅπου Τηρέα τὸν Θρᾷκά φασι δυναστεῦσαι (καὶ τὰ περὶ Φιλομήλαν καὶ Πρόκνην ἐκεῖ μυθεύουσι, Θουκυδίδης δ ̓ ἐν Μεγάροις φησί)· τοὔνομα δὲ τῷ τόπῳ γεγονέναι ἀπὸ τοῦ δάσους· δαυλοὺς γὰρ καλοῦσι τὰ δάση. Ὅμηρος μὲν 5 οὖν Δαυλίδα εἶπεν, οἱ δ ̓ ὕστερον Δαυλίαν. καὶ τὸ [ο] Κυπάρισσον ἔχον δέχονται διττώς· οἱ μὲν ὁμωνύμως τῷ φυτῷ, οἱ δὲ παρωνύμως, κώμην ὑπὸ τῇ Λυκωρείᾳ. 14. Πανοπεὺς δ ̓ ὁ νῦν Φανοτεύς, ὅμορος τοῖς περὶ Με- 10 βάδειαν τόποις, ἡ τοῦ Ἐπειοῦ πατρίς. καὶ τὰ περὶ τὸν Τι τυὸν δὲ ἐνταῦθα μυθεύουσιν. Ομηρος δέ φησιν, ὅτι οἱ Φαίη κες τὸν Ραδάμανθυν εἰς Εὔβοιαν ἤγαγον, ὀψόμενον Τιτυὸν γαιήϊον υἱόν· καὶ Ἐλάριόν τι σπήλαιον ἀπὸ τῆς Τιτυοῦ μητρὸς Ἐλάρας δεί- 15 κνυται κατὰ τὴν νῆσον καὶ ἡρῷον τοῦ Τιτνοῦ καὶ τιμαί τινες. πλησίον δὲ Λεβαδείας καὶ ἡ Τραχίν, ὁμώνυμος τῇ Οἰταία, Φωκικὴ πολίχνη· οἱ δ ̓ ἐνοικοῦντες Τραχίνιοι λέγονται. 1. ἔτι δὲ μᾶλλον om. BEl edd., in quibus δὲ legitur post ἐν: atque ita ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ add. sec. m. in marg. 4. Inde ἔτι δὲ μᾶλ λον ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ nop. 3. ὡς Θουκυδίδης· ἄλλοι δ ̓ ἐν Μεγά ροις φασί edd. inde a Cas., qui ita in veteribus libris legi falso tradidit: mirifice quidem repugnant Strabonis verba iis, quae leguntur apud Thucydidem II, 29, sed sequitur ea etiam Eust. ad II. B, 502, p. 274, 31 R. 7. oἳ omn. codd., sed in A ea, quae inter τὸ et ισσον leguntur, sec. m. scripta sunt. δ' ante έχον add. BElk ald. Etiam in A δ ̓ ἔχον δέχονται in marg. sec. m. add. 8. Inter ὁμωνύμως et τῷ οἱ δὲ decem fere literae exciderunt, ita ut praeter τῷ φυ, quae sec. m. addidit, alia vocula videtur quondam scripta fuisse. Grosk. proposuit μόν vov, quod parum placet. 9. λυκωρία codd. (sed sec. m. in 4). 10. λεβαδίαν α (in sched. aggl.), simul in marg. sec. m. add. λεβα δείαν (sic) et i sup. ει. 11. τον om. Bkl edd. 12. δὲ ante εν ταῦθα om. ledd.' of om. Bkl. 15. ἐλεαίριον Acghi ἐλαίριον m ἐλέριον Β ex corr. (ἐλάριον Β sec. Gron.) ἐλήριον (?) ald. om. Bkl. 17. λεβαδέας, et ει sup. i sec. m. add., Α. ταία] θηταία 4 (scd θηαία sec. m. sup. add.) Β (ex corr.) cghin et in hoc post add. οἰταία, quod legitur in o, θηέα 1 (?) m cf. Steph. s. v. Τραχίς. 18. τραχίδιοι α (in sched. aggl.) cghil τραχήσιοι, et 16. τοῦ Oi 15. Ἡ δ ̓ Ἀνεμώρεια ωνόμασται ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος πάθους· καταιγίζει γὰρ εἰς αὐτὴν ὁ καλούμενος Κατοπτήριος χώρος, κρημνός τις ἀπὸ τοῦ Παρνασσοῦ διήκων· ὅριον δ ̓ ἦν ὁ τόπος οὗτος Δελφῶν τε καὶ Φωκέων, ἡνίκα ἀπέστησαν τοὺς 5 Δελφοὺς ἀπὸ τοῦ κοινοῦ συστήματος τῶν Φωκέων Λακεδαιμόνιοι καὶ ἐπέτρεψαν καθ ̓ αὑτοὺς πολιτεύεσθαι· τινὲς δὲ Ανεμώλειαν C. 424 καλοῦσιν. εἶθ ̓ Υάμπολις (Τα μετὰ ταῦτα ἐκλήθη ὑπό τινων), εἰς ἣν ἐκ Βοιωτίας ἐκπεσεῖν ἔφαμεν τοὺς Ὕαντας· ἔστι δ ̓ ἐν Α. 649 τῇ μεσογαία μάλιστα καὶ αὕτη, πλησίον τῶν Παραποταμίων, 10 ἑτέρα οὖσα τῆς ἐν τῷ Παρνασσῷ Ὑαμπεί[ας], καὶ Ἐλάτεια, ἡ μεγίστη πόλις τῶν Φωκικῶν, ἣν Ὅμηρος μὲν οὐκ οἶδε· νεωτέρα γάρ ἐστι τῆς ἡλικίας ἐκείνης· ἐπικαιρίως δ ̓ ἵδρυται πρὸς τὰς ἐκ τῆς Θετταλίας εἰσβολάς. δηλοῖ δὲ τὴν εὐφυΐαν ταύτην καὶ Δημοσθένης, φράζων τὸν θόρυβον τὸν γενηθέντα 15 Ἀθήνῃσιν αἰφνιδίως, ἐπειδὴ ἧκέ τις απαγγέλλων ὡς τοὺς προτάνεις, ὡς Ἐλάτεια κατείληπται. 16. Παραποτάμιοι δ ̓ εἰσὶ κατοικία τις ἐπὶ τῷ Κηφισσῷ ἱδρυμένη πλησίον Φανοτεῦσι καὶ Χαιρωνεῦσι καὶ Ἐλατεία. - 4. τε sec. m. sup. add., η τραχίνδιοι ald. 3. του om. Bll ald. - κηφῶνι φησὶ δὲ Θεόπομπος τὸν τόπον τοῦτον διέχειν τῆς μὲν Χαι ρωνείας ὅσον τετταράκοντα σταδίους, διορίζειν δὲ τοὺς Ἀμβρυσέας καὶ Πανοπέας καὶ Δαυλιέας· κεῖσθαι δ ̓ ἐπὶ τῆς ἐμβολῆς τῆς ἐκ Βοιωτίας εἰς Φωκέας· ἐν λόφῳ μετρίως ὑψηλῷ, μεταξὺ τοῦ τε Παρνασσοῦ καὶ τοῦ [Αδυλίου ὄ]ρους πενταστάδιον σχεδόν τι ἀπολειπόντων ἀν ... ρίων, διαιρεῖν δὲ τὸν Κηφισσόν, στενὴν ἑκατέρωθεν διδόντα πάροδον, τὰς μὲν ἀρχὰς ἐκ Λιλαίας ἔχοντα Φωκικῆς πόλεως (καθάπερ καὶ Ὅμη ρός φησιν, ... οἵ τε Λίλαιαν ἔχον πηγῆς ἔπι Κηφισσοῖο), εἰς δὲ τὴν Κωπαΐδα λίμνην ἐκδιδόντα· τὸ δὲ ἡδύλιον παρατείνειν ἐφ ̓ ἑξήκοντα σταδίους μέχρι τοῦ Ὑφαντείου, ἐφ ̓ ᾧ κεῖται ὁ Ὀρχομενός. καὶ Ἡσίοδος δ ̓ ἐπὶ πλέον περὶ τοῦ που ταμοῦ λέγει καὶ τῆς φύσεως, ὡς δι ̓ ὅλης ῥέοι τῆς Φωκίδος σκολιῶς καὶ δρακοντοειδῶς· παρὲκ Πανόπην Γλήχωνά τ ̓ ἐρυμνὴν καί τε δι ̓ Ορχομενοῦ εἰλιγμένος εἶσι, δράκων ὡς. - ρίων 2. τοὺς om. Bkl edd. 3. πανοπῆας Aeglo. 5. τοῦ om. 7 (haud dubie et B). Inter τοῦ et ρους septem fere literae deletae, nec sec. m. restitutae sunt in 4: Ηδυλίου (sive potius Αδυλίου v. infra) ὄρους scribendum recte vidit Polit. ad Eust. Tom. 2 pag. 567. 6. ἀπολεῖποντῶν (sic) A ἀπολεῖπον τῶν ald. ἀπολείποντι τῶν Cor. Inter ἂν et ρίων sex fere literae corrosae nec restitutae in A, ὁρίων bi kno edd.: quae coniecturis frustra tentarunt VV. DD (v. etiam Mueller. Orchomenos p. 35 n. 1). Scriptum fuisse videtur ἀπολειπόντων ἀνὰ μέσον χωρίον. 8. καθάπερ κηφισσοῖο om. l. 10. Syllabae λαιαν ἔχον una cum margine deletae in 4 sec. m. restitutae non sunt. κηφισοῖο Cor. 11. δαύλιον codd. Ἡδύλιον Cor. ex Politi coni. supra memorata: propius ad codicum scripturam accedit quod scripsimus coll. Plin. H. N. IV, 12 (7). 12. στάδια 1 (?) edd. Υφαν večov cum nullo alio loco commemoretur, ac p. 416 in Acontio monte Orchomenus sita esse dicatur, hoc nomen pro illo reponendum esse censeo cum Palmerio (v. Exercitt. etc. p. 319). 16. παρέκ — ἐρυμνὴν ὃς παρὰ Β(?)kno edd. πανοπη διὰ Ag πανοπιδιὰ et ως sup. add. πανοπῆος διὰ ὁ πανοπίδα Β(?)kno edd.: certum puto quod reposui coll. Schol. ad. Od. XI, 580. Steph., Hesych. s. v. IIa17. καὶ δὲ codd. Cor. corr. ex Theone ad om. l. νόπη. Γλήκωνα edd. Arati Phaenom. 45, ubi idem versus affertur. Ibidem legitur διερχό 5 10 15 τὰ δὲ στενὰ τὰ περὶ τοὺς Παραποταμίους ἢ τὴν Παραποτά- Α. 650 μίαν (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως) περιμάχητα ὑπῆρξεν ἐν τ.... [πολέμῳ, μίαν ἐχόντων ταύτην ἐμβολήν ἔστι δὲ Κηφισσὸς ὅ τε Φωκικὸς καὶ ὁ Ἀθήνῃσι καὶ ὁ ἐν Σαλα5 μῖνι, τέταρτος δὲ καὶ πέμπτος ὁ ἐν Σικυῶνι καὶ ὁ ἐν Σκύρῳ, ἕκτος δὲ ὁ ἐν Ἄργει, τὰς πηγὰς ἔχων ἐκ Λυρκείου· ἐν Ἀπολλωνίᾳ δὲ τῇ πρὸς Ἐπιδάμνῳ πηγή ἐστι κατὰ τὸ γυμνάσιον, ἣν καλοῦσι Κηφισσόν. 17. Δαφνοῦς δὲ νῦν μὲν κατέσκαπται· ἦν δέ ποτε τῆς 10 Φωκίδος πόλις ἁπτομένη τῆς Εὐβοϊκῆς θαλάττης, διαιροῦσα τοὺς Επικνημιδίους Λοκρούς, τοὺς μὲν ἐπὶ τὸ πρὸς Βοιω[τίαν μέρος, τοὺς δὲ πρὸς] Φωκίδα τὴν ἀπὸ θαλάττης καθήκ[ουσαν τότε ἐπὶ θάλατταν]. τεκμήριον δὲ τὸ ἐν αὐτῷ Σχε- C. 425 διεῖον, ὅ φασιν εἶναι τάφον Σχεδίου. [εἴρη]ται δὲ ὁ Δαφνοῦς 15 ἐφ ̓ ἑκάτερα τὴν Λοκρίδα [σχίσαι, ὥστ]ε μηδαμοῦ ἅπτεσθαι τὸ] τῷ ald. aggl.) ch: Inter μενος, in latere δι' Ερχομενού diu animadversum est. quo εἰλιμ μένος 4, sed λιγμένος sec. m. sup. add. ἠπειγμένος ἐστὶ legitur apud Theonem 1. 1. 1. τοὺς ποταμοὺς codd., sed in n sec. m. add. παραποταμίους. 2. ἐν ἐμβολήν om. 7 (haud dubie et B); inter ἐν et μo tredecim fere literac deletae nec restitutae sunt in A: inde lacunae in codd. reliquis. Recte Grosk. coni. ἐν τῷ Φωκικῷ πολέμῳ. 3. εἰσβολὴν b(?) edd. Inter ἐμβολὴν εἰ δὲ cum quindecim fere literae exciderint, ἐστι modo ante δὲ sec. m. restitutum est in 4: videtur scriptum fuisse εἰς τὴν Φωκίδα. 6. λυρκίου α (in sched. cf. VIII, 370. VI, 271. . 8. κηφιόν 1 κηφισσίδα Pleth. θάλατταν om. / (haud dubie et B). Βοιω εt Φωκίδα duodeviginti fere literae exciderunt, nec sec. m. restitutae sunt in A, inde spatium vacuum relictum in codd. reliquis: ἐκείνους δὲ εἰς inserunt edd.; certissima videntur, quae restitui ex coni. Grosk. 12. Inter καθήκ et τεκμήριον duodeviginti fere literae corrosae nec restitutae sunt in 4: inde spat. vac. rel. in codd. reliquis; Cor. explevit - ex sent. Du Theil, τότε adieci ex coni. Grosk. 13. αὐτῇ Ι. 14. Quae post Σχεδίου leguntur usque ad ὁ τόπος om. Bkino, in duobus ultimis autem post Σχεδίου aliquid spatii vacuum relictum est. In A quae h. l. interciderant sec. m. restituta non sunt; inde lacunae sunt in cghi. Inter o et ta cum viginti quatuor literae deletae sint in A, sec. m. restitutis iis quae habentur usque ad Σχεδίου, desiderantur tres quatuorve literae, quas restitui. 15. Inter Λοκρίδα et e octo fere literae excide |