A. 644 πόλεις· ἑκάστη δ ̓ ἔπεμπε Πυλαγόραν, δὶς κατ ̓ ἔτος οὔσης τῆς συνόδου, ἔαρός τε καὶ μετοπώρου· ὕστερον δὲ καὶ πλείους προσῆλθον πόλεις. τὴν δὲ σύνοδον Πυλαίαν ἐκάλουν, τὴν μὲν ἐαρινήν, τὴν δὲ μετοπωρινήν, ἐπειδὴ ἐν Πύλαις συνήγοντο, ἃς καὶ Θερμοπύλας καλοῦσιν· ἔθυον δὲ τῇ Δήμητρι οἱ Πυλαγό- 5 ροι. τὸ μὲν οὖν ἐξ ἀρχῆς τοῖς ἐγγὺς μετῆν καὶ τούτων καὶ τοῦ μαντείου, ὕστερον δὲ καὶ οἱ πόρρωθεν ἀφικνοῦντο καὶ ἐχρῶντο τῷ μαντείῳ καὶ ἔπεμπον δῶρα καὶ θησαυροὺς κατε σκεύαζον, καθάπερ Κροῖσος καὶ ὁ πατὴρ Ἀλυάττης καὶ Ἰτα λιωτῶν τινες καὶ Σικελοί. 8. Ἐπίφθονος δ ̓ ὦν ὁ πλοῦτος δυσφύλακτός· ἐστι, κἂν ἱερὸς ᾖ, νυνί γέ τοι πενέστατόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς ἱερόν χρημάτων δὲ χάριν τῶν ἀναθημάτων τὰ μὲν ἦρται, τὰ δὲ πλείω μένει. πρότερον δὲ πολυχρήματον ἦν τὸ ἱερόν, καθάπερ Ὅμη ρός τε εἴρηκεν (οὐδ ̓ ὅσα λάινος οὐδὸς ἀφήτορος ἐντὸς ἐέργει Φοίβου Απόλλωνος Πυθοῖ ἐνὶ πετρηέσσῃ), Τ 10 15 καὶ οἱ θησαυροί δηλοῦσι καὶ ἡ σύλησις ἡ γενηθεῖσα ὑπὸ τῶν Φωκέων, ἐξ ἧς ὁ Φωκικὸς καὶ ἱερὸς καλούμενος ἐξήφθη πόλεμος. αὕτη μὲν οὖν ἡ σύλησις γεγένηται κατὰ Φίλιππον τὸν 20 Αμύντου, προτέραν δ ̓ ἄλλην ὑπονοοῦσιν ἀρχαίαν, ἢ τὸν ὑφ' C. 421 Ὁμήρου λεγόμενον πλοῦτον ἐξεφόρησεν· οὐδὲ γὰρ ἴχνος αὐτοῦ 4 β καὶ tamen sec. m. in sched. aggl. scriptum est: simul δυοκαίδεκα 12. γέ τοι] δὲ τὸ Ι. άτης Α. 22. αὐτοὺς .... σωθῆναι πρὸς τοὺς ὕστερον χρόνους, ἐν οἷς οἱ περὶ Ονόμαρχον καὶ Φάυλλον ἐσύλησαν τὸ ἱερόν, ἀλλὰ τὰ μὲν . . ἀπενεχθέντα νεώτερα ἐκείνων εἶναι τῶν χρημάτων· ἀποκεῖσθαι γὰρ ἐν θησαυροῖς ἀπὸ λαφύρων ἀνατεθέντα, ἐπιγραφὰς σώ5 ζοντα, ἐν αἷς καὶ οἱ ἀναθέντες· Γύγου γὰρ καὶ Κροίσου καὶ Συβαριτῶν καὶ Σπινητῶν τῶν περὶ τὸν Ἀδρίαν, καὶ οὕτως ἐπὶ τῶν ἄλλων. οὔτ . ήκοι τὰ παλαιὰ χρήματα ἀναμεμῖχθαι· [ὡς] καὶ ἄλλοι τόποι διασημαίνουσιν ὑπὸ τούτων σκευωρηθέντες τῶν ἀνδρῶν. ἔνιοι δὲ τὸν ἀφήτορα δεξά10 μενοι λέγεσθαι θησαυρόν, ἀφήτορος δ ̓ οὐδὲν κατὰ γῆς θησαυρισμόν, ἐν τῷ ναῷ κατωρύχθαι φασὶ τὸν πλοῦτον ἐκεῖνον, καὶ τοὺς περὶ τὸν Ονόμαρχον ἐπιχειρήσαντας ἀνασκάπτειν νύ α (in sched. aggl.) ch. 2. φλαῦλον 4, sed φάϋλον sec. m. sup. add.: idem hoc habent ilno. Post ἱερὸν subiiciuntur in Bkl: λέγει δὲ καὶ Θησαυροὺς ἀπὸ λαφύρων ἀνατεθῆναι ἐπιγραφὰς κτλ.; in B praeterea ec. m. in marg. addita videntur, quae leguntur in no. Inter τὰ μὲν et ἀπενεχθέντα quatuor fere literae interciderunt, nec restitutae sunt in 4: ὑπὸ τούτων Cor., quae satis probabilia sunt, sed non extra dubitationem posita; potuit etiam scribi ὑπ ̓ αὐτῶν aut τότε. ἀπενεχθέντα om. ald. 3. Post χρημάτων subiiciuntur λέγει δὲ καὶ, defectus signis positis et ante et post haec verba in edd.: in qua scriptura expedienda frustra desudant Tzsch. et Grosk. ποκεῖσθαι Α initio versus, et å et f sec. m. add.: inde ὑποκεῖσθαι g. 4. ἀνατεθῆναι 4 (sed θῆναι sec. m. add. in sched. aggl.) cghi, quod cum ferri nequeat, participium recte restitutum est in no. σώζοντα, et τας sec. m. sup. add., A σώζοντας Bkl. 5. οἷς Bkl: idem sec. m. inter versus add. in A. 6. τον om. Bkl edd. 7. ἄλλων καὶ ἄλλοι τόποι 7 (haud dubie etiam Β) omissis iis, quae interiecta sunt. οὐ bno edd. Inter οὔτ et γκοι decem fere literae exciderunt nec restitutae sunt in 4: inde Cor. scripsit οἷς οὐ προσῆκε, Grosk. οὔτε δὴ τούτοις εἰκὸς τὰ κτλ. parum probabiliter. Nescio an scriptum fuerit οὔτε τούτοις ἂν προσήκοι κτλ. 8. Inter αναμεμίχθ (sic) et ποι duodecim fere literae interciderunt et tantummodo a et vo sec. m. add. lacuna interiecta; praeterea in marg. sec. m. add. τῶν ἄλλων καὶ ἄλλοι φησὶ τόποι διασημαίνουσι: lacuna illa est etiam in chi, καὶ ἄλλοι habent no: ὡς praemisi ex sent. Grosk. 10. τὸν ante κατὰ add. edd. inde a Xyl.: τὸν κατὰ γῆς θησαυρὸν habet Εust. ad Il. I, 404 p. 759, 67 R. γῆν no. 11. κατορωρύ χθαι Ε. In A syllabae κατω sec. m. in sched. aggl. scriptae sunt, verumtamen idem pr. m. scriptum fuisse opinor: cf. Moeris P. 240. κτωρ, σεισμῶν γενομένων μεγάλων, ἔξω τοῦ ναοῦ φυγεῖν καὶ παύσασθαι τῆς ἀνασκαφῆς, ἐμβαλεῖν δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις φόβον τῆς τοιαύτης ἐπιχειρήσεως. 9. Τῶν δὲ ναῶν τὸν μὲν πτέρινον εἰς τοὺς μύθους τακτέον, Α. 645 τὸν δὲ δεύτερον Τροφωνίου καὶ Ἀγαμήδους ἔργον φασί, τὸν ὁ δὲ νῦν Ἀμφικτύονες κατεσκεύασαν. δείκνυται δ ̓ ἐν τῷ τεμένει τάφος Νεοπτολέμου κατὰ χρησμὸν γενόμενος, Μαχαιρέως, Δελ φοῦ ἀνδρός, ἀνελόντος αὐτόν, ὡς μὲν ὁ μῦθος, δίκας αἰτοῦντα τὸν θεὸν τοῦ πατρῴου φόνου, ὡς δὲ τὸ εἰκός, ἐπιθέμενον τῷ ἱερῷ. τοῦ δὲ Μαχαιρέως απόγονον Βράγχον φασὶ τὸν προ-10 στατήσαντα τοῦ ἐν Διδύμοις ἱεροῦ. 10. Αγὼν δὲ ὁ μὲν ἀρχαῖος ἐν Δελφοῖς κιθαρῳδῶν ἐγε· νήθη, παιᾶνα ᾀδόντων εἰς τὸν Θεόν· ἔθηκαν δὲ Δελφοί· μετὰ δὲ τὸν Κρισαῖον πόλεμον οἱ Ἀμφικτύονες ἱππικὸν καὶ γυμνι κὸν ἐπὶ Εὐρυλόχου διέταξαν στεφανίτην και Πύθια ἐκάλεσαν. 15 προσέθεσαν δὲ τοῖς κιθαρῳδοῖς αὐλητάς τε καὶ κιθαριστὰς χωρὶς ᾠδῆς, ἀποδώσοντάς τι μέλος, ὃ καλεῖται νόμος Πυθι· κός. πέντε δ ̓ αὐτοῦ μέρη ἐστίν, ἄγκρουσις, ἄμπειρα, κατακε λευσμός, ἴαμβοι καὶ δάκτυλοι, σύριγγες. ἐμελοποίησε μὲν οὖν Τιμοσθένης, ὁ ναύαρχος τοῦ δευτέρου Πτολεμαίου ὁ καὶ τοὺς 20 λιμένας συντάξας ἐν δέκα βίβλοις. βούλεται δὲ τὸν ἀγῶνα τοῦ Ἀπόλλωνος τὸν πρὸς τὸν δράκοντα διὰ τοῦ μέλους ὑμνεῖν, ἀνάκρουσιν μὲν τὸ προοίμιον δηλῶν, ἄμπειραν δὲ τὴν πρώτην κατάπειραν τοῦ ἀγῶνος, κατακελευσμὸν δὲ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα, ἴαμβον δὲ καὶ δάκτυλον τὸν ἐπιπαιωνισμὸν τὸν [γινόμενον] ἐπὶ 25 1. φυγεῖν] πέτεσθαι edd., evolavit Guar.: Eust. c. l. codicibus concinit. 4. ναῶν] νώτων 4 (sed ώτων sec. m. scriptum in sched aggl.) cghi νωτὸν l; vocem om. B(?)no ald.: corr. Tzsch. ex coni. Cas. coll. Paus. X, 5, 5. πέτρινον Ι. 8. ὁ] οὖν Ι. 10. προ στάντα Pleth. 14. δὲ omisso, δ ̓ post of add. codd., quo omnia turbantur: corr. Tzsch. coll. Paus. X. Bk edd. 16. προσέθησαν ald. κρουσιν Cor. fortasse recte. οὖν ο. 24. αυτόν om. k ald. νόμενον om. BEk (in hoc postea add.) 7. In A sec. m. scriptum est 7, 2 sqq. κρισσοῦ ἱ κρισσαῖον 18. ανάκρουσις no ald. 23. ayμὲν om. Ε οὖν inter vers. add. η μὲν 25. ἐπιπαιανισμὸν no Cor. in spatio, quod pr. m. medio in versu vacuum reliquerat: simul ὄντα itidem sec. m. sup. add. τῇ νικῇ μετὰ τοιούτων ῥυθμῶν, ὧν ὁ μὲν ὕμνοις ἐστὶν οἰκεῖος, C. 422 ὁ δ ̓ ἴαμβος κακισμοῖς, ὡς καὶ τὸ ἰαμβίζειν, σύριγγας δὲ τὴν Α. 646 ἔκλειψιν τοῦ θηρίου † μιμουμένων, ὡς ἂν καταστρέφοντος εἰς ἐσχάτους τινὰς συριγμούς. 5 11. Ἔφορος δ ̓, ᾧ τὸ πλεῖστον προσχρώμεθα διὰ τὴν περὶ ταῦτα ἐπιμέλειαν, καθάπερ καὶ Πολύβιος μαρτυρῶν τυγχάνει, ἀνὴρ ἀξιόλογος, δοκεῖ μοι τἀναντία ποιεῖν ἔσθ ̓ ὅτε τῇ προαιρέσει καὶ ταῖς ἐξ ἀρχῆς ὑποσχέσεσιν. ἐπιτιμήσας γοῦν τοῖς φιλομυθοῦσιν ἐν τῇ τῆς ἱστορίας γραφῇ καὶ τὴν ἀλήθειαν ἐπ10 αινέσας προστίθησι τῷ περὶ τοῦ μαντείου τούτου λόγῳ σεμνήν τινα ὑπόσχεσιν, ὡς πανταχοῦ μὲν ἄριστον νομίζει ταληθές, μάλιστα δὲ κατὰ τὴν ὑπόθεσιν ταύτην. ἄτοπον γάρ, εἰ περὶ μὲν τῶν ἄλλων τὸν τοιοῦτον ἀεὶ τρόπον διώκομεν, φησί, περὶ δὲ τοῦ μαντείου λέγοντες, ὃ πάντων ἐστὶν ἀψευδέστατον, τοῖς 15 οὕτως ἀπίστοις καὶ ψευδέσι χρησόμεθα λόγοις. ταῦτα δ ̓ εἰπὼν ἐπιφέρει παραχρῆμα, ὅτι ὑπολαμβάνουσι κατασκευάσαι τὸ μαν τεῖον Απόλλωνα μετὰ Θέμιδος, ὠφελῆσαι βουλόμενον τὸ γένος ἡμῶν. εἶτα τὴν ὠφέλειαν εἰπών, ὅτι εἰς ἡμερότητα προύκαλεῖτο καὶ ἐσωφρόνιζε, τοῖς μὲν χρηστηριάζων καὶ τὰ μὲν προσ20 τάττων, τὰ δ ̓ ἀπαγορεύων, τοὺς δ ̓ οὐδ ̓ ὅλως προσιέμενος, ταῦτα *δὲ* διοικεῖν νομίζουσι, φησίν, αὐτόν, οἱ μὲν αὐτὸν τὸν θεὸν σωματοειδῆ γινόμενον, οἱ δ ̓ ἀνθρώποις ἔννοιαν παραδιδόντα τῆς ἑαυτοῦ βουλήσεως. 12. Ὑποβὰς δέ, περὶ τῶν Δελφῶν, οἵτινές εἰσι, διαλεγό25 μενος, φησὶ τὸ παλαιὸν Παρνασσίους τινὰς αὐτόχθονας και A 1. ὕμνος k ald. 2. ὡς in uno legitur 4 pr. m. scriptum, ubi cum sched. aggl. esset obtectum, sec. m. om.: ὅθεν scripsit Cor. σύ ριγγες codd. Cor. corr. 3. μιμουμένῳ, et or sec. m. sup. add, μιμουμένων codd. reliqui (sed μιμουμένοις add. in n) edd. bum satis incommode h. 1. adiici Groskurdio adsentior, cum eo non ausim. 4. συρισμούς, et γμ sec. m. sup. 8. ἐξ ἀρχαῖς α (in sched. aggl.) cgk(?) ἐν ἀρχαῖς hno. Quod ver delere tamen 21. δὲ Cor. asteriscis inclusit, itidemque αὐτὸν, alterum bene, alterum secus: Grosk. 22. σω 25. παρνασίους codd. (sec. m. in 4) edd. αὐτόχθονας, et δυτο sec. m. sup. αυτο add., 4 δι λουμένους οἰκεῖν τὸν Παρνασσόν· καθ ̓ ὃν χρόνον Απόλλωνα, τὴν γῆν ἐπιόντα, ἡμεροῦν τοὺς ἀνθρώπους ἀπό τε τῶν ἡμέ ρων καρπῶν καὶ τῶν βίων, ἐξ Ἀθηνῶν δ ̓ ὁρμηθέντα ἐπὶ Δελφοὺς ταύτην ἰέναι τὴν ὁδόν, ᾗ νῦν Ἀθηναῖοι τὴν Πυ Α. 647 θιάδα πέμπουσι· γενόμενον δὲ κατὰ Πανοπέας Τιτυόν κατα- 5 λῦσαι, ἔχοντα τὸν τόπον, βίαιον ἄνδρα καὶ παράνομον· τοὺς δὲ Παρνασσίους, συμμίξαντας αὐτῷ, καὶ ἄλλον μηνῦσαι χαλεπὸν ἄνδρα, Πύθωνα τοὔνομα, ἐπίκλησιν δὲ Δράκοντα, κατατοξεύοντος δ ̓ ἐπικελεύειν ἵε παιάν, ἀφ ̓ οὗ τὸν παιωνισμὸν οὔτως ἐξ ἔθους παραδοθῆναι τοῖς μέλλουσι συμπίπτειν εἰς πα- 10 ράταξιν· ἐμπρησθῆναι δὲ καὶ σκηνὴν τότε τοῦ Πύθωνος ὑπὸ τῶν Δελφῶν, καθάπερ καὶ νῦν ἔτι †καὶ ἀεὶ ὑπόμνημα ποιουμένους τῶν τότε γενομένων. τί δ ̓ ἂν εἴη μυθωδέστερον, ἢ C. 423 Ἀπόλλων τοξεύων καὶ κολάζων Τιτνοὺς καὶ Πύθωνας καὶ ὁδεύων ἐξ Ἀθηνῶν εἰς Δελφοὺς καὶ γῆν πᾶσαν ἐπιών; εἰ δὲ 15 ταῦτα μὴ ὑπελάμβανε μύθους εἶναι, τί ἐχρῆν τὴν μυθευομέτην Θέμιν γυναῖκα καλεῖν, τὸν δὲ μυθευόμενον δράκοντα ἄν θρωπον; πλὴν εἰ συγχεῖν ἐβούλετο τόν τε τῆς ἱστορίας καὶ τὸν τοῦ μύθου τύπον. παραπλήσια τούτοις καὶ τὰ περὶ τῶν ὁρμηθέν 7. παρνασίους ΒΙ 9. ε Α ἴε Τzsch. τόχθονας Ι. 1. παρνασόν codd. (sec. m. in 4) edd. τὸν ante marg. ποι |