. C. 416 ζονται δὲ διὰ τῶν ὅπλων. ταῦτα δ ̓ ἄμφω χρημάτων ὤνιά ἐστι· καὶ γὰρ στρατιὰν ἔχει πλείστην ὁ τρέφειν δυνάμενος, καὶ εὐεργετεῖν δύναται πλεῖστον ὁ πλεῖστα κεκτημένος. * λέγουσι δὲ τὸ χωρίον, ὅπερ ἡ λίμνη κατέχει νῦν ἡ Κωπαΐς, ἀνεψύχθαι πρότερον, καὶ γεωργεῖσθαι παντοδαπῶς ὑπὸ τοῖς Ὀρ- 5 χομενίοις * ὧν* πλησίον οἰκοῦσι· καὶ τοῦτ ̓ οὖν τεκμήριον τοῦ πλούτου τιθέασι. 41. Τὴν δ ̓ Ἀσπληδόνα χωρὶς τῆς πρώτης συλλαβῆς ἐκάλουν τινές· εἶτ ̓ Εὐδείελος μετωνομάσθη καὶ αὐτὴ καὶ ἡ χώρα, τάχα τι ἰδίωμα προσφερομένη ἐκ τοῦ δειλινοῦ κλίματος οἰκεῖον 10 τοῖς κατοικοῦσι, καὶ μάλιστα τὸ εὐχείμερον. ψυχρότατα μὲν γὰρ τὰ ἄκρα τῆς ἡμέρας ἐστί, τούτων δὲ τὸ δειλινὸν τοῦ ἑωθινοῦ ψυχρότερον· εἰς ἐπίτασιν γὰρ ἄγει πλησιάζον τῇ νυκτί, τὸ δ ̓ εἰς ἄνεσιν ἀφιστάμενον τῆς νυκτός. ἴαμα δὲ τοῦ ψύχους ὁ ἥλιος· τὸ οὖν ἡλιαζόμενον πλεῖστον ἐν τῷ ψυχροτάτῳ καιρῷ 15 εὐχειμερώτατον. διέχει δὲ τοῦ Ὀρχομενοῦ στάδια εἴκοσι· με ταξὺ δ ̓ ὁ Μέλας ποταμός. 42. Ὑπέρκειται δ ̓ Ορχομενίας ὁ Πανοπεύς, Φωκικὴ πόΑ. 637 λις, καὶ Υάμπολις· τούτοις δ ̓ ὁμορεῖ ὁποῖς, ἡ τῶν Λοκρῶν μητρόπολις τῶν Ἐπικνημιδίων. πρότερον μὲν οὖν οἰκεῖσθαι 20 τὸν Ὀρχομενόν φασιν ἐπὶ πεδίῳ, ἐπιπολαζόντων δὲ τῶν ὑδά 2. στρατείαν codd. edd. 6. ὧν uncinis inclusit Tzsch. om. Cor.: parum aptus etiam dativus et per se et propter sequentia. Inds των Ορχομενίων οἰκούντων scripsit Pleth. similiterque ὑπὸ τῶν Ορχο οἱ οίκουσε coni. Cas. minus commode: et relativum ὧν, ex pla non intellecta fortasse ortum, pro indicio haud iniuria habeatur τεκμή 12. γάρ om. acghil (?)mo: legitur in Bkn(?) et ap. Eust. ad II. B, 511 pag. 272, 22, qui addit praeterea χείμωνος ante τὰ ἄκρα, nec in ceteris anxie ubique sequitur codicum scripturam. 20. ἐπικνημίων Eacghil ἐπικρημνίων, et supra add. ἐπικνημιδίων, no ὀπουντίων Pleth, alteram scripturam ferri non posse ratus: at cf. pag. 424 extr. Plin, IV, 12 s. 7, qui disertis verbis Opunta in Locris Epicnemidiis situm esse tradit. Atque Epicnemidios Opuntiosque tanquam unum populum efficientes distinguere solet Strabo a Locris Ozolis: v. p. 416. 425 in. 21. ἐπιπολασθέντων Ι. 1 των, ἀνοικισθῆναι πρὸς τὸ Ακόντιον ὄρος, παρατεῖνον ἐπὶ ἑξήκοντα σταδίους μέχρι Παραποταμίων τῶν ἐν τῇ Φωκίδι. ἱστοροῦσι δὲ τοὺς ἐν τῷ Πόντῳ καλουμένους Ἀχαιοὺς ἀποίκους Ορχομενίων εἶναι τῶν μετὰ Ἰαλμένου πλανηθέντων ἐκεῖσε μετὰ 5 τὴν τῆς Τροίας ἅλωσιν. καὶ περὶ Κάρυστον δ ̓ ἦν τις Ὀρχομενός. εὖ γὰρ τὴν τοιαύτην ὕλην ὑποβεβλήκασιν ἡμῖν οἱ τὰ περὶ τῶν Νεῶν συγγράψαντες, οἷς ἀκολουθοῦμεν, ὅταν οἰκεῖα λέγωσι πρὸς τὴν ἡμετέραν ὑπόθεσιν. CAPUT III. 10 1. Μετὰ δὲ τὴν Βοιωτίαν καὶ τὸν Ὀρχομενὸν ἡ Φωκίς ἐστι πρὸς ἄρκτον παραβεβλημένη τῇ Βοιωτία παραπλησίως ἀπὸ θαλάττης εἰς θάλατταν, τό γε παλαιόν. ὁ γὰρ Δαφνοῦς ἦν τότε τῆς Φωκίδος, σχίζων ἐφ ̓ ἑκάτερα τὴν Λοκρίδα καὶ μέσος ταττόμενος τοῦ τε Οπουντίου κόλπου καὶ τῆς τῶν Ἐπι15 κνημιδίων παραλίας· νῦν δὲ Λοκρῶν ἐστιν ἡ χώρα (τὸ δὲ πόλισμα κατέσκαπται), ὥστ ̓ οὐδ ̓ ἐκεῖ καθήκειν οὐκέτι μέχρι τῆς πρὸς Εὐβοίᾳ θαλάττης ἡ Φωκίς, τῷ δὲ Κρισαίῳ κόλπῳ συνῆπται. αὐτὴ γὰρ ἡ Κρῖσα τῆς Φωκίδος ἐστὶν ἐπ ̓ αὐτῆς ἱδρυμένη τῆς θαλάττης καὶ Κίρρα καὶ Ἀντίκυρα καὶ τὰ ὑπὲρ αὐ 20 τῶν ἐν τῇ μεσογαία συνεχῆ κείμενα χωρία πρὸς τῷ Παρνασσῷ, Δελφοί τε καὶ Κίρφις καὶ Δαυλὶς καὶ αὐτὸς ὁ Παρνασσός, τῆς τε Φωκίδος ὢν καὶ ἀφορίζων τὸ ἑσπέριον πλευρόν. ὃν τρόπον δ ̓ ἡ Φωκὶς τῇ Βοιωτίᾳ παράκειται, τοῦτον καὶ ἡ Λοκρὶς τῇ Φωκίδι ἑκατέρα. διττὴ γάρ ἐστι, διῃρημένη ὑπὸ τοῦ Α. 638 1. παρατεῖνον] πατεῖ γὰρ arglin, sed in hoc add. παρατεῖνον. 13. Λοκρίδος codd., sed φωκίδος sec. m. add. in marg. Β et inter versus in n: rec. Cor., idem censentibus Xyl. Cas. aliisque compluribus atque ipsa sententia flagitante: cfr. pag. 424 οὐ γὰρ Δαφνοῦς Tzsch. 14. ἐπικνημίδων Eacghil. 16. οὐ δοκεῖ Eacil Cor.: idem in B pr. m. scriptum esse crediderim, sed sec. m. mut. in οὐδ ̓ ἐκεῖ, quod legitur in kno ex coniectura, sed verissima ea. 17. Κρισσαίῳ et mox ρίσσα codd. edd. 19. ἀντίκιρρα codd. (sed ἀντίχυρα sec. m. int. ers. add. in n) edd: alteram tamen formam, aliis scriptoribus usitatam, um codd. optt. praebeant p. 418. 434, hic quoque restitui. 20. συν χῆ om. Ε. παρνασῷ ΒΙ(?) edd. 3. τῆς Βοιωτίας Ι. 21 παρνασός αBl edd. Παρνασσοῦ δίχα· ἡ μὲν ἐκ τοῦ ἑσπερίου μέρους παρακειμένη τῷ Παρνασσῷ καὶ μέρος αὐτοῦ νεμομένη, καθήκουσα δ ̓ ἐπὶ τὸν Κρισαῖον κόλπον, ἡ δ ̓ ἐκ τοῦ πρὸς ἕω τελευτῶσα ἐπὶ τὴν πρὸς Εὐβοία θάλατταν. καλοῦνται δ' οἱ μὲν ἑσπέριοι Λοκροί καὶ Ὀζόλαι, ἔχουσί τε ἐπὶ τῇ δημοσίᾳ σφραγῖδι τὸν ἕσπερον 5 ἀστέρα ἐγκεχαραγμένον· οἱ δ ̓ ἕτεροι δίχα πως καὶ αὐτοὶ διῃρημένοι, οἱ μὲν Οπούντιοι ἀπὸ τῆς μητροπόλεως, ὅμοροι Φωκεῦσι καὶ Βοιωτοῖς, οἱ δ ̓ Επικνημίδιοι ἀπὸ ὄρους Κνημίδος, προσεχεῖς Οἰταίοις τε καὶ Μαλιεῦσιν. ἐν μέσῳ δὲ ἀμφοῖν τῶν τε Ἑσπερίων καὶ τῶν ἑτέρων Παρνασσός, παραμήκης εἰς τὸ 10 προσάρκτιον μέρος ἐκτεινόμενος ἀπὸ τῶν περὶ Δελφοὺς τόπων C. 417 μέχρι τῆς συμβολῆς τῶν τε Οἰταίων ὁρῶν καὶ τῶν Αἰτωλι κῶν καὶ τῶν ἀνὰ μέσον Δωριέων. πάλιν γὰρ ὥσπερ ἡ Λο[κρὶς διττὴ οὖ]σα τοῖς Φωκεῦσι παραβέβληται, οὕτω μετὰ τῆς Αἰτωλίας καί τινων ἀνὰ μέσον τ[όπων τῆς 15 Δω]ρικῆς τετραπόλεως τῇ Λοκρίδι ἑκατέρᾳ [καὶ Παρνασ]σῷ καὶ τοῖς Δωριεῦσιν. ὑπὲρ τούτων δ ̓ ἤδη [οἱ Θετταλοὶ] καὶ 1. παρνασοῦ Βl edd. 2. παρνασῷ αBl edd. 7(?)η κρισσαῖον αΒ edd. inde a Cas. mere mutavit. 10. 3. κρισσοῦ τελέυτῶσα] καθήκουσα Pleth. 5. ἑσπέριον gk ald. 6. κεχαραγμένον Pleth, qui alia plura h. 1. te8. κνημίδος Bl edd., eaque scriptura obtinet infra constanter fere in codd.: alteram tamen sequi maluimus h. 1. ab aE et Eust. ad Dionys. 426 oblatam, magisque rationi consentaneam. Inde a voce ἑτέρων pr. m. denuo incipit in A. παρνασὸς Bl edd. 13. πάλιν χώρας om. 7 Pleth. (haud dubie et B): per totum hunc locum ca, quae interciderant in A, sec. m. restituta non sunt, lacunaeque maiores minores cernuntur in codd. rell. Inter lo et σα decem fere literae interciderunt in 4: Cor. restituit ex coni. Cas. 14. Inter οὕτω et μετὰ quatuordecim fere literae deletae sunt in 4: scriptun fuisse ἡ Θετταλία vel potius ἡ Ακαρνανία infelicissime suspicatus est Cas., verisimilius οἱ Αινιάνες (cf. p. 427 ) Breq., aptissime ad sensum ἡ Οιταία Du Theil. (cf. p. 450), sed ut literarum numerus melius expleatur, haec fere Strabonem scripsisse opinor: οὕτω καὶ ἡ Οιταία s. ἡ τῶν Οἰταίων. 15. Inler τ et ρικῆς decem fere literae perierunt in 4: restitui ex coni. Du Theilii. 16. Inter ἑκατέρα et σῷ decem fere literae exciderunt in A, recte restitutae in bkno edd., sed articulum to, qui ibi additur, excludere videtur lacunae brevitas. 17. δ ̓ ἡ δὴ 4: Cor. corr., δὲ habent ono ald., δ ̓ εἰσὶ κ. Inter Set zaì decem μεν τῶν Αἰτωλῶν οἱ προσάρκτιοι και Ακαρν[ᾶνες καί τινα] τῶν Ἠπειρωτικῶν ἐθνῶν καὶ τῶν Μακεδονικῶν· [δεῖ δέ,] ὅπερ ἔφακαὶ πρότερον, παραλλήλους ώσ[περ ταινίας] τινὰς τεταμέ νας ἀπὸ τῆς ἑσπέρας ἐπὶ τὰς ἀνατολὰς] νοῆσαι τὰς λεχθεί 5 σας χώρας. ἱεροπρεπὴς δ ̓ ἐστὶ πᾶς ὁ Παρνασσός, ἔχων ἄντρα τε καὶ ἄλλα χωρία τιμώμενά τε καὶ ἁγιστευόμενα· ὧν ἐστι γνωριμώτατόν τε καὶ κάλλιστον το Κωρύκιον, νυμφῶν ἄντρον ὁμώνυμον τῷ Κιλικίῳ. τῶν δὲ πλευρῶν τοῦ Παρνασ σοῦ τὸ μὲν ἑσπέριον νέμονται Λοκροί τε οἱ Ὀζόλαι καί τινες 10 τῶν Δωριέων καὶ Αἰτωλοὶ κατὰ τὸν Κόρακα προσαγορευό μενον Αἰτωλικὸν ὄρος· τὸ δὲ Φωκεῖς καὶ Δωριεῖς οἱ πλείους, ἔχοντες τὴν Τετράπολιν περικειμένην πως τῷ Παρνασσῷ, Α. 639 πλεονάζουσαν δὲ τοῖς πρὸς ἕω. αἱ μὲν οὖν κατὰ τὸ μῆκος πλευ[ραὶ τῶν] λεχθεισῶν χωρῶν τε καὶ ταινιῶν ἑκάστης πα fere literae interciderunt in 4: Θετταλία coni. Breq., aptius est quod - ρακειμένην Β(?) edd. περικειμένην est in a (in sched. aggl.) Eghis. [άλληλοι] ἅπασαί εἰσιν, ἡ μὲν οὖσα προσάρκτιος, ἡ [δὲ] . αἱ δὲ λοιπαὶ ἑσπέριοι ταῖς ἑφαις οὔκ εἰσι παράλληλοι· οὐ]δὲ ἡ παραλία ἑκατέρα, ἥ τε τοῦ Κρισαίου κόλπου μέχρι Ακτίου, καὶ ἡ πρὸς Εὔβοιαν μέχρι τῆς [Θεσσαλονικείας] παράλληλοι ἀλλήλαις εἰσίν, εἰς ἅς τελ[ευτᾷ ταῦτα τὰ] ἔθνη· ἀλλ ̓ 5 οὕτω δέχεσθαι δεῖ τὰ σχήματα [τούτων τῶν χω]ρίων, ὡς ἂν ἐν τριγώνῳ παρὰ τὴν [βάσιν τεταμένων] γραμμῶν πλειόνων· τὰ γὰρ ἀποληφ[θέντα σχήματα παράλληλα μὲν ἀλλήλοις ἔσται, καὶ τὰς [κατὰ μῆκος ἐναν]τίον πλευρὰς ἕξει παραλλήλους, τὰς δὲ κατὰ πλάτος οὐ]κέτι. ὁ μὲν οὖν ὁλοσχερὴς τύπος οὗτος τῆς 10 fere literae interciderunt in A, recte restitutae iam in bkno. Inter παρ εἰ ἅπασαι septem fere literae corrosae in 4: παραμήκεις bkno edd. Verum restitui ex coni. Du Theilii. 1. Inter et ai decem fere literae perierunt in 4: ἡ δὲ ἑσπέριος bkno ald. ineptissime, ἡ δὲ νότιος, quae Cor. recepit ex coni. Du Theilii, verissimna sunt quod adtinet ad sensum, sed literarum numerum minus bene explent. Nescio an scriptum fuerit ἡ δὲ πρὸς νότον. 2. αἱ ante ἑσπέριοι om. codd.: Cor. add. Inter π et δὲ octo fere literae interierunt in 4, παραμή κεις bkno edd.: correxi ex coni. Du Theilii. 3. Inter και et χρι duodecim fere literae exciderunt in 4: κρισσαίου μέχρι bkno edd., κόλπου addidi ex sent. Grosk. 4. Ακτίου] τοῦ ἀρκτίου ald. - Inter τῆς et παράλληλοι duodecim fere literae perierunt in 4: Cor. restituit, cf p. 400, VII, 323. 5. Inter vɛl et vη duodecim literae interciderunt 6. Inter σχήματα et ρίων decem 9. Inter τὰς et in 4: restitui ex sent. Du Theilii. fere literae deletae in A: τῶν τοιούτων χωρίων bkno edd., correxi ex sent. Du Theilii. 7. παρὰ τὴν om. bk (sed. sec. m. add.) no ald. Inter τὴν et γραμμών sedecim fere literae desiderantur in 4: restitui ex coni. Breq. Vocem τεταμένων Cor. collocavit post πλειόνων, ubi non est lacuna. 8. Inter απολειφ (sic) et ράλληλα tredecim fere literae interciderunt in 4: χωρία scripsit Cor. parum apte; σχήματα quod reposui, extra dubitationem puto esse positum. τίον quatuordecim fere literae corrosae in A: τὰς κατεναντίον scripsit Cor. parum feliciter; correxi ex coni. Grosk., qui tamen minus bene Inter et zét quatuordecim fere literae desunt in 4: τὰς δὲ λοιπὰς οὐκέτι Cor., quae tamen breviora sunt pro lacunae magnitudine; optime expletur iis, quae recepi. Desunt haec plane in bkno ald. 10. ὁ] οὗτος n (sec. m. scriptum) ο, οὗτος α (in sched agglutin, sub qua superest prima manu scriptum) servavit κατεναντίον. om. cghino. |