5 τὴν ἀγριότητα, μηδ ̓ αὐτοὺς τοὺς μάλιστα τοιούτους; οὗτοι δ ̓ ἔπεσιν· Αιθίοπάς τε Λίγυς τε ἰδὲ Σκύθας ἱππημολγούς. τί δὲ θαυμαστόν, εἰ διὰ τὸ πλεονάζειν παρ ̓ ἡμῖν τὴν περὶ τὰ συμβόλαια ἀδικίαν, δικαιοτάτους εἶπεν ἡ ἀγαυοὺς τοὺς ἥκιστα ἐν τοῖς συμβολαίοις καὶ τῷ ἀργυρισμῷ ζῶντας, ἀλλὰ καὶ κοινὰ 15 Α. 461 κεκτημένους πάντα πλὴν ξίφους καὶ ποτηρίου, ἐν δὲ τοῖς πρώτ τον τὰς γυναῖκας Πλατωνικῶς ἔχοντας κοινὰς καὶ τέκνα. καὶ Αἰσχύλος δ' ἐμφαίνει συνηγορῶν τῷ ποιητῇ, φήσας περὶ τῶν Σκυθῶν, C. 301 ἀλλ ̓ ἱππάκης βρωτῆρες εὔνομοι Σκύθαι. αὕτη δ ̓ ἡ ὑπόληψις καὶ νῦν ἔτι συμμένει παρὰ τοῖς Ἕλλησιν· nott. 2. πότερον scribendum esse recte, ut opinor, suspicatur Cor. in 4. εἰσιν om. Bl 10. ὑπὲρ Alkno (idem in BC legi arbitror) ald.; Xyl. corr. 12. λιγυστὶ δὲ codd. Λίβυάς τ' ἠδὲ Cor. omisso τε post Αιθίοπας, quod alii quoque iniuria eiiciendum censuerunt: neque rectius Aißvas scriptum est, quod ante Coraem Clericus, Heynius aliique proposuerant; vid. Naek. de Choerilo p. 124 et Grosk. ad h. l. 13. παρ ̓ ἡμῖν τὰ συμβόλαια καὶ τὴν περὶ αὐτὰ ἀδικίαν knot marg. Β (in hoc praefixo άλλως) edd. 14. και ante άγαύους add. Cor., sed ne sic quidem magnopere placet h. 1. id adiectivum: exspectares potius ἀνθρώπους. 15. και ante κοινά ast. inclusit Cor. B (sec. m.) edd. 16. τοῖς] τούτοις kno marg. Β, ubi sec. m. add. ἐν δὲ τούτοις πρώτον 20 γε απλουστάτους τε γὰρ αὐτοὺς νομίζομεν καὶ ἥκιστα κακεντρε χεῖς εὐτελεστέρους τε πολὺ ἡμῶν καὶ αὐταρκεστέρους· καίτοι καθ ̓ ἡμᾶς βίος εἰς πάντας σχεδόν τι διατέτακε τὴν πρὸς τὸ χεῖρον μεταβολήν, τρυφὴν καὶ ἡδονὰς καὶ κακοτεχνίας εἰς 5 πλεονεξίας μυρίας πρὸς ταῦτ ̓ εἰσάγων. πολὺ οὖν τῆς τοιαύτης κακίας καὶ εἰς τοὺς βαρβάρους ἐμπέπτωκε τούς τε ἄλλους καὶ τοὺς Νομάδας. καὶ γὰρ θαλάττης ἁψάμενοι χείρους γεγόνασι, ληστεύοντες καὶ ξενοκτονοῦντες, καὶ ἐπιπλεκόμενοι πολλοῖς μεταλαμβάνουσι τῆς ἐκείνων πολυτελείας καὶ καπηλείας· 10 ἃ δοκεῖ μὲν εἰς ἡμερότητα συντείνειν, διαφθείρει δὲ τὰ ἤθη καὶ ποικιλίαν ἀντὶ τῆς ἁπλότητος τῆς ἄρτι λεχθείσης εἰσάγει. 8. Οἱ μέντοι πρὸ ἡμῶν, καὶ μάλιστα οἱ ἐγγὺς τοῖς Ὁμή ρου χρόνοις, τοιοῦτοί τινες ἦσαν καὶ ὑπελαμβάνοντο παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ὁποίους Ὅμηρός φησιν. ὅρα δὲ ἃ λέγει Ηρόδοτος 15 περὶ τοῦ τῶν Σκυθῶν βασιλέως, ἐφ ̓ ὃν ἐστράτευσε Δαρεῖος, καὶ τὰ ἐπεσταλμένα παρ ̓ αὐτοῦ. ὅρα δὲ καὶ ἃ λέγει Χρύσιπ πος περὶ τῶν τοῦ Βοσπόρου βασιλέων τῶν περὶ Λεύκωνα. πλήρεις δὲ καὶ αἱ Περσικαὶ ἐπιστολαὶ τῆς ἁπλότητος, ἧς λέγω, καὶ τὰ ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων καὶ Βαβυλωνίων καὶ Ἰνδῶν ἀπο20 μνημονευόμενα. διὰ τοῦτο δὲ καὶ ὁ Ἀνάχαρσις καὶ Ἄβαρις καί τινες ἄλλοι τοιοῦτοι παρὰ τοῖς Ἕλλησι εὐδοκίμουν, ὅτι Α. 462 ἐθνικόν τινα χαρακτῆρα ἐπέφαινον εὐκολίας καὶ λιτότητος καὶ δικαιοσύνης. καὶ τί δεῖ τοὺς πάλαι λέγειν; Αλέξανδρος γὰρ ὁ Φιλίππου κατὰ τὴν ἐπὶ Θρᾷκας τοὺς ὑπὲρ τοῦ Αἴμου στρα25 τείαν ἐμβαλὼν εἰς Τριβαλλούς, ὁρῶν μέχρι τοῦ Ἴστρου καθήκοντας καὶ τῆς ἐν αὐτῷ νήσου Πεύκης, τὰ πέραν δὲ Γέτας 2. καίτοιγε γε C. 4. καὶ ριο εἰς scribendum esse haud male suspicatur Cor. in nott.: ita similiter infra Ρ. 312 coniunguntur ἀδικίαι καὶ πλεονεξίαι. Ferri tamen potest codicum scriptura. 5. πρὸς ταῦτ ̓ ast. inclusit Cor. 15. ἐστρατοπέδευσε 1. 17. Σάτυρον καὶ ante Λεύκωνα add. Cor., exemplum Casauboni secutus, qui suspicatus fuerat τῶν περὶ Σέλευκον καὶ Λεύκωνα, propterea quod in ald. legitur τῶν περὶ Σελεύκωνα. 20. ὁ om. Cor. 21. τοιοῦτοι post Ἕλλησιν collocat ald. 22. λειότητος ABCI τελειότητος g ald. λιτότητος Tzsch. recepit ex Cas. coni.: idem legisse videtur in codice suo Epitomes auctor, qui hunc locum retulit in brevius contractum. ἔχοντας, ἀφῖχθαι λέγεται μέχρι δεῦρο, καὶ ἐς μὲν τὴν νῆσον ἀποβῆναι μὴ δύνασθαι σπάνει πλοίων· ἐκεῖσε γὰρ καταφυ γόντα τὸν τῶν Τριβαλλών βασιλέα Σύρμον ἀντισχεῖν πρὸς τὴν ἐπιχείρησιν· εἰς δὲ τοὺς Γέτας διαβάντα ἑλεῖν αὐτῶν πόλιν καὶ ἀναστρέψαι διὰ ταχέων εἰς τὴν οἰκείαν, λαβόντα δῶρα 5 [παρὰ] τῶν ἐθνῶν καὶ παρὰ τοῦ Σύρμου. φησὶ δὲ Πτολεμαῖος ὁ Λάγου κατὰ ταύτην τὴν στρατείαν συμμῖξαι τῷ Ἀλεξάνδρῳ Κελτοὺς τοὺς περὶ τὸν Ἀδρίαν φιλίας καὶ ξενίας χάC. 302 ριν, δεξάμενον δὲ αὐτοὺς φιλοφρόνως τὸν βασιλέα ἐρέσθαι παρὰ πότον, τί μάλιστα εἴη, ὃ φοβοῖντο, νομίζοντα αὐτὸν 10 ἐρεῖν· αὐτοὺς δ ̓ ἀποκρίνασθαι, ὅτι οὐδένα, πλὴν εἰ ἄρα μὴ ὁ οὐρανὸς αὐτοῖς ἐπιπέσοι, φιλίαν γε μὴν ἀνδρὸς τοιούτου περὶ παντὸς τίθεσθαι. ταῦτα δὲ ἁπλότητος τῆς τῶν βαρβά ρων ἐστὶ σημεῖα, τοῦ τε μὴ συγχωρήσαντος μὲν τὴν ἀπόβασιν τὴν εἰς τὴν νῆσον, δῶρα δὲ πέμψαντος καὶ συνθεμένου φιλίαν, 15 καὶ τῶν φοβεῖσθαι μὲν οὐδένα φαμένων, φιλίαν δὲ περὶ παντὸς τίθεσθαι μεγάλων ἀνδρῶν. ὅ τε Δρομιχαίτης κατὰ τοὺς Α. 463 διαδόχους ἦν τοὺς Ἀλεξάνδρου Γετῶν βασιλεύς· ἐκεῖνος τοί νυν λαβὼν ζωγρίᾳ Λυσίμαχον ἐπιστρατεύσαντα αὐτῷ, δείξας 4. τὴν ante αὐτῶν add. edd. αὐτῶν τὴν πόλιν no. 5. οἰκίαν Β. 6. παρὰ ante τῶν ἐθνῶν om. codd. Cor. add. 10. τον ante πότον add. ald. 11. ἀποκρίνεσθαι AC. οὐδὲν scribendum esse censet Grosk. haud iniuria: id enim requiri videtur et iis quae praecedunt, et quae proxime sequuntur. Neque ea, quae mox subiiciuntur, masculinum tuentur. πλὴν] πρὶν Β πλήν om. no ald. 15. τὴν ante εἰς om. Cas. 17. δρομηχέτης Epit. 18. τοὺς] τοῦ edd. inde a Cas. Geterum suspecta sunt verba τοὺς Ἀλεξάνδρου, incommodissime inter ἦν et Γετῶν interiecta. Vulgo notum est τοὺς διαδόχους saepe significare Alexandri successores: v. Diod. I, 3 ibique Wessel. Iidem appellantur οἱ διαδεξάμενοι a Polybio IX, 34 extr. XVII, 3: cf. infra XV, 736. 23. Verba καὶ Πλάτων ἐπ ̓ αὐτῇ, ab hoc loco prorsus aliena, Grosk. transtulit ad finem § proximi superioris. Quin etiam suspicari possis non Strabonis haec esse, sed a docto quodam lectore, cui similia debentur ὡς πονηροδιδάσκαλον φεύγειν οἴεται δεῖν ὅτι πορρωτάτω τοὺς εὖ πολιτευσομένους καὶ μὴ οἰκεῖν ἐπ' αὐτῇ. 9. Ἔφορος δ ̓ ἐν τῇ τετάρτῃ μὲν τῆς ἱστορίας, Εὐρώπῃ δ ̓ ἐπιγραφομένῃ βίβλῳ, περιοδεύσας τὴν Εὐρώπην μέχρι Σκυ5 θῶν ἐπὶ τέλει φησὶν εἶναι τῶν τε ἄλλων Σκυθῶν καὶ τῶν Σαυροματῶν τοὺς βίους ἀνομοίους· τοὺς μὲν γὰρ εἶναι χαλεπούς, ὥστε καὶ ἀνθρωποφαγεῖν, τοὺς δὲ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων ἀπέχεσθαι. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι, φησί, τὰ περὶ τῆς ὠμότητος αὐτῶν λέγουσιν, εἰδότες τὸ δεινόν τε καὶ τὸ θαυμαστὸν ἐκ10 πληκτικὸν ὄν· δεῖν δὲ τἀναντία καὶ λέγειν καὶ παραδείγματα ποιεῖσθαι, καὶ αὐτὸς οὖν περὶ τῶν δικαιοτάτοις ἤθεσι χρωμένων ποιήσεσθαι τοὺς λόγους· εἶναι γάρ τινας τῶν Νομά δων Σκυθῶν γάλακτι τρεφομένους ἵππων, τῇ [τε] δικαιοσύνῃ πάντων διαφέρειν, μεμνῆσθαι δ ̓ αὐτῶν τοὺς ποιητάς· Ὅμη 15 ρον μὲν Γλακτοφάγων βίων τε, δικαιοτάτων ἀνθρώπων, φήσαντα τὴν γῆν καθορᾶν τὸν Δία, Ἡσίοδον [δὲ] ἐν τῇ και λουμένῃ Γῆς περιόδῳ, τὸν Φινέα ὑπὸ τῶν ἁρπυιῶν ἄγεσθαι Γλακτοφάγων εἰς γαῖαν, ἀπήναις οἰκί ̓ ἐχόντων. 20 εἶτ ̓ αἰτιολογεῖ, διότι ταῖς διαίταις εὐτελεῖς ὄντες καὶ οὐ χρηματισταὶ πρός τε ἀλλήλους εὐνομοῦνται, κοινὰ πάντα ἔχοντες τά τε ἄλλα καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τέκνα καὶ τὴν ὅλην συγγέ νειαν, πρός τε τοὺς ἐκτὸς ἄμαχοί εἰσι καὶ ἀνίκητοι οὐδὲν ἔχον- C. 303 τες, ὑπὲρ οὗ δουλεύσουσι. καλεῖ δὲ καὶ Χοιρίλον, εἰπόντα ἐν Α. 464 25 τῇ διαβάσει τῆς σχεδίας, ἣν ἔζευξε Δαρεῖος· multa, in margine adnotata in Straboniana irrepsisse. Nec leguntur in 19. γαλακτοφάγων Α. αίαν no Cor. 13. τε om. 17. Δία] 18. φη ἀπηνὲς codd. 21. εὐνομοῦσθαι 1. 22. τὰς ante γυναῖκας om. edd.: cf. p. 300 extr. 25. Versus, qui h. 1. ex Choerili carmine laudantur, non ad Darii expc μηλονόμοι τε Σάκαι, γενεᾷ Σκύθαι· αὐτὰρ ἔναιον καὶ τὸν Ἀνάχαρσιν δὲ σοφὸν καλῶν ὁ Ἔφορος τούτου τοῦ ὡς δ ̓ ὅτε τις κεραμεὺς τροχὸν ἅρμενον ἐν παλάμῃσι, καὶ τὰ ἑξῆς.)· ἀλλ ̓ ἐκεῖνα διασημῆναι βουλόμενος, ὅτι κοινῇ τινι φήμῃ καὶ ὑπὸ τῶν παλαιῶν καὶ ὑπὸ τῶν ὕστερον πεπιστεῦσθαι συνέβαινε τὸ τῶν Νομάδων, τοὺς μάλιστα ἀποκισμέ- 15 νους ἀπὸ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων γαλακτοφάγους τε εἶναι καὶ ἀβίους καὶ δικαιοτάτους, ἀλλ ̓ οὐχ ὑπὸ Ὁμήρου πεπλάσθαι. 10. Περί τε τῶν Μυσῶν δίκαιός ἐστιν ὑποσχεῖν λόγον τῶν ἐν τοῖς ἔπεσι λεγομένων Απολλόδωρος, πότερ ̓ ἡγεῖται καὶ τούτους εἶναι πλάσματα, ὅταν φῇ ὁ ποιητής· ditionem Scythicam referendos esse, sed ad Xerxis bellum nobilissimum, acute ostendit Nackius de Choerilo 127 sq. Ρ. Inde verba ἣν ἔζευξε Δαρείος non ab Ephoro, sed a Strabone, de rebus Scythicis tum maxime cogitante ac parum opportune Darii illam ratem recordato, addita esse putat. Atque hoc fieri potuisse quis negaverit, praesertim cum in eodem homine error supra (II, 98. 100) commissus sit non dissimilis? Verumtamen nescio an illa ne a Strabone quidem, quem Choerili carmen ipsum tractasse ex XIV, 672 colligas, adiecta sint, sed ab interpolatore, cuius manum haud raro deprehendimus. Videtur autem Choerilei carminis pars inscripta fuisse ἡ διάβασις τῆς σχεδίας. 1. ατάρ Ο. 2. άνθρωποι ἀπ ̓ οἴκων 4 άνθρωποι ἀποίκων Bl ald. Cas. corr. 4. ἄνθρωπον ante σοφὸν add. ald. 5. των ante ἑπτὰ add. Cor. λείᾳ] ἐπ ̓ εὐτελείᾳ Cor. ex Toup. coni., idem tamen in nott. simplicius simul et verius putat ἐν εὐτελείᾳ. 6. εὑρήματα BC (?) edd. inde a Cas. 7. κεραμεικόν edd. In marg. A pr. m. adnotata sunt h. 1. haec ὅτι τὰ ἀναχάρσιδος εὑρέματα τὰ ζώπυρα ἤτοι οἱ χάλκεοι ἄσκοι καὶ ὁ κεραμεικός (sic) τροχός. 8. οὐ ταληθέστατα Cor. 10. εύρημα B(?) edd. inde a Cas. 14. ὑστέρων 4. - τε 20 |