κατέλιπε τελευτῶν ὁ ἀναθεὶς βασιλεύς· ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ἈκαΑ. 608 δημία, καὶ οἱ κῆποι τῶν φιλοσόφων, καὶ τὸ Ὠδεῖον, καὶ ἡ Ποικίλη στοά, καὶ τὰ ἱερὰ τὰ ἐν τῇ πό[λει] .

τεχνιτῶν ἔργα.

ἔχοντα

C. 397 18. Πολὺ δ ̓ ἂν πλείων εἴη λόγος, εἰ τοὺς ἀρχηγέτας τοῦ 5 κτίσματος ἐξετάζοι τις, ἀρξάμενος ἀπὸ Κέκροπος· οὐδὲ γὰρ ὁμοίως λέγουσιν ἅπαντες. τοῦτο δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ὀνομάτων δῆλον· Ἀκτικὴν μὲν γὰρ ἀπὸ Ἀκταίωνός φασιν, Ατθίδα δὲ καὶ Ἀττικὴν ἀπὸ Ἀτθίδος τῆς Κραναοῦ, ἀφ ̓ οὗ καὶ Κρα ναοὶ οἱ ἔνοικοι, Μοψοπίαν δὲ ἀπὸ Μοψόπου, Ἰωνίαν δὲ ἀπὸ 10 Ἴωνος τοῦ Ξούθου, Ποσειδωνίαν δὲ καὶ Ἀθήνας ἀπὸ τῶν ἐπωνύμων θεῶν. εἴρηται δ ̓ ὅτι κἀνταῦθα φαίνεται τὸ τῶν Πελασγῶν ἔθνος ἐπιδημῆσαν, καὶ διότι ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν Πελαργοί προσηγορεύθησαν διὰ τὴν πλάνην.

19. Ὅσῳ δὲ πλέον ἐστὶ τὸ φιλότιμον περὶ τὰ ἔνδοξα καὶ 15 πλείους οἱ λαλήσαντές τι περὶ αὐτῶν, τοσῷδε μείζων ὁ ἔλεγχος, ἐὰν μὴ κρατῇ τις τῆς ἱστορίας· οἷον ἐν τῇ Συναγωγῇ τῶν ποταμῶν ὁ Καλλίμαχος γελᾶν φησιν, εἴ τις θαρρεῖ γράφειν τὰς τῶν Ἀθηναίων παρθένους

καὶ τὸ ὀλυμπικὸν καὶ αὐτὸ τὸ ὀλύμπιον gnoli (in ultimis duobus ta-
men αὐτὸ deest); καὶ αὐτὸ τὸ ὀλύμπιον, omissis καὶ τὸ ὀλυμπικὸν, Bk
edd. Haud improbabiliter Grosk. coni.: καὶ τὸ Ὀλυμπικὸν (ἔστι δὲ
ταὐτὸ τὸ Ὀλύμπιον) κτλ. Sed Ολυμπικὸν valde suspectum, ac vide-
tur Ολυμπιεῖον scribendum esse; similiter apud Velleium quoque (v. I,
10) Olympicum, quod cod. exhibet, diu in Olympieum est muta-
tum. 3. καὶ τὰ ἔργα om. 7 καὶ τὰ κατὰ τὴν πόλιν ἱερὰ, ἔχοντα
πάντα έργα τεχνιτῶν μνήμης ἀξίων Bk edd. Inter πό et ἔχοντα de-
cem fere literae interciderunt in A, sed sec. m. sup. ἔχοντα add. σχον
τὰ et in marg. ἔσχον: inde lacuna est in ch, sed in hoc sec. m. add.
πολὺ θαυμαστὰ, quae leguntur etiam in i; praeterea ἐσχοντα (sic) exhi-
bet 5 σχόντα hi ἅπαντα ἔχοντα no, ac sive hoc sive θαυμαστὰ videtur
scriptum fuisse. 6. εξετάζει α (in sched. aggl.) cg. 8. αττικὴν α
ἀκτίωνος, et αι sec. m. sup. add., A.
9. τῆς] τοῦ l ald. 11. δὲ om. Ε, ubi haec
13. διότι] ὅτι Bkno edd.
Cas. coll. V, 221, extr.
18. ὁ om. 1.

(in sched. aggl.) i.
α (in sched. aggl.).
sequuntur: καὶ Ἀθήνας δῆλον ὅθεν.
λασγοί codd., Tzsch. corr. ex coni.
λόδημον codd. Xyl. corr.

αττίδα

πε

15. φι

ἀφύσσεσθαι καθαρόν γάνος Ηριδανοῖο,

οὗ καὶ τὰ βοσκήματα ἀπόσχοιτ ̓ ἄν. εἰσὶ μὲν νῦν αἱ πηγαὶ καθαροῦ καὶ ποτίμου ὕδατος, ώς φασιν, ἐκτὸς τῶν Διοχάρους καλουμένων πυλῶν, πλησίον τοῦ Λυκείου· πρότερον δὲ 5 καὶ κρήνη κατεσκεύαστό τις πλησίον πολλοῦ καὶ καλοῦ ὕδατος· εἰ δὲ μὴ νῦν, τί ἂν εἴη θαυμαστόν, εἰ πάλαι πολὺ καὶ καθα ρὸν ἦν, ὥστε καὶ πότιμον εἶναι, μετέβαλε δὲ ὕστερον; ἐν μὲν Α. 609 οὖν τοῖς καθ ̓ ἕκαστα, τοσούτοις οὖσιν, οὐκ ἐνδέχεται διατρί βειν, οὐ μὴν οὐδὲ σιγῇ παρελθεῖν, ὥστε μηδ ̓ ἐν κεφαλαίῳ μνη10 σθῆναί τινων.

20. Τοσαῦτ ̓ οὖν ἀπόχρη προσθήσειν, ὅτι φησὶ Φιλόχορος πορθουμένης τῆς χώρας ἐκ θαλάττης μὲν ὑπὸ Καρῶν, ἐκ γῆς δὲ ὑπὸ Βοιωτῶν, οὓς ἐκάλουν 4ονας, Κέκροπα πρῶτον εἰς δώδεκα πόλεις συνοικίσαι τὸ πλῆθος, ὧν ὀνόματα Κεκροπία, 15 Τετράπολις, Ἐπακρία, Δεκέλεια, Ελευσίς, Αφιδνα (λέγουσι δὲ καὶ πληθυντικῶς Αφίδνας), Θόρικος, Βραυρών, Κύθηρος, Σφηττός, Κηφισιά, . . πάλιν δ ̓ ὕστερον εἰς μίαν πόλιν συναγαγεῖν λέγεται τὴν νῦν τὰς δώδεκα Θησεύς. ἐβασιλεύ οντο μὲν οὖν Ἀθηναῖοι πρότερον, εἶτ ̓ εἰς δημοκρατίαν μετέ

...

1. ἀφύσεσθαι ABgh ἀφύσασθαι 1 (?) no ald. ἀφύσσασθαι Tzsch. Cor. 2. νῦν, et οὖν sec. m. sup. add., Α οὖν rell. codd. edd. 4. λυκίου C. 7. ποταμὸν codd. Xyl. corr. hic post correctus. 11. προσθεῖσιν Cor.

add. no.

μετέβαλον Blk, sed 13. γὰρ post κέκροπα

κηφησία

14. ιβ' Ε δυωκαίδεκα Bl(??) edd. δυοκαίδεκα habent Steph. (ex ipso fortasse hoc loco) et Etym. M. s. v. Ἐπακρία, eadem de re loquentes. 16. ἀφίδια codd. 17. σφῆττος Α. Bhko κηφισία codd. rell.: accentum mutavi ad praeceptum Arcadii 99, 11. φαληρὸς post Κηφισιά add. Β (sec. m. ut opinor) kno Guar. edd. Quod nomen cum in reliquis codicibus non legatur (spatio vac. non rel.), ex coniectura haud dubie additum est: nec ullo alio loco Φαλη ρός vocatur hic pagus. Ἀθῆναι substituit Pleth: quid Strabo ipse scripserit, haud facile est ad coniiciendum. 18. τὰς νῦν α (in sched aggl.), sed in marg. add. γρ. τὴν νῦν: inde τὰς νῦν ghBk (duo ultimi ex corr.) τὴν νῦν om. no πάλιν ὕστερον τὰς δώδεκα εἰς μίαν πόλιν συναγαγεῖν λέγεται τὰς νῦν Ἀθήνας Θησεύς. Με τὰς νῦν Ἀθήνας recipiendum esse censet Grosk. 19. Inter μὲν et πρότερον sedecim fere exciderunt literae in A, ita ut quae sec. m. addita sunt οὖν ἀθηναῖοι lacunam non plane expleant.

Strabo. II.

15

στησαν· τυράννων δ ̓ ἐπιθεμένων αὐτοῖς, Πεισιστράτου καὶ τῶν παίδων, ὕστερόν τε ὀλιγαρχίας γενομένης, τῆς τε τῶν τετρακοσίων καὶ τῆς τῶν τριάκοντα τυράννων, οὓς ἐπέστησαν Λακεδαιμόνιοι, τούτους μὲν διεκρούσαντο ῥᾳδίως, ἐφύλαξαν δὲ C. 398 τὴν δημοκρατίαν μέχρι τῆς Ῥωμαίων ἐπικρατείας. καὶ γὰρ εἴ 5 τι μικρὸν ὑπὸ τῶν Μακεδονικών βασιλέων παρελυπήθησαν, ὥσθ ̓ ὑπακούειν αὐτῶν ἀναγκασθῆναι, τόν γε ὁλοσχερῆ τύπον τῆς πολιτείας τὸν αὐτὸν διετήρουν. ἔνιοι δέ φασι, καὶ βέλτι στα τότε αὐτοὺς πολιτεύσασθαι δεκαετῆ χρόνον, ὃν ἦρχε Μακεδόνων Κάσανδρος. οὗτος γὰρ ὁ ἀνὴρ πρὸς μὲν τὰ ἄλλα δο- 10 κεῖ τυραννικώτερος γενέσθαι, πρὸς Ἀθηναίους δὲ εὐγνωμόνησε, λαβὼν ὑπήκοον τὴν πόλιν· ἐπέστησε γὰρ τῶν πολιτῶν Δημή τριον τὸν Φαληρέα, τῶν Θεοφράστου τοῦ φιλοσόφου γνωρίμων, ὃς οὐ μόνον οὐ κατέλυσε τὴν δημοκρατίαν, ἀλλὰ καὶ ἐπηνώρθωσε. δηλοῖ δὲ τὰ ὑπομνήματα, ἃ συνέγραψε περὶ τῆς 15 Α. 610 πολιτείας ταύτης ἐκεῖνος. ἀλλ ̓ οὕτως ὁ φθόνος ἴσχυσε καὶ ἡ πρὸς ὀλίγους ἀπέχθεια, ὥστε μετὰ τὴν Κασάνδρου τελευτὴν ἠναγκάσθη φυγεῖν εἰς Αἴγυπτον· τὰς δ ̓ εἰκόνας αὐτοῦ πλείους ἢ τριακοσίας κατέσπασαν οἱ ἐπαναστάντες καὶ κατεχώνευ σαν, ἔνιοι δὲ καὶ προστιθέασιν, ὅτι καὶ εἰς ἀμίδας. Ῥωμαῖοι 20 δ ̓ οὖν παραλαβόντες αὐτοὺς δημοκρατουμένους, ἐφύλαξαν τὴν αὐτονομίαν αὐτοῖς καὶ τὴν ἐλευθερίαν. ἐπιπεσὼν δ ̓ ὁ Μιθρι δατικὸς πόλεμος τυράννους αὐτοῖς κατέστησεν, οὓς ὁ βασιλεὺς ἐβούλετο· τὸν δ ̓ ἰσχύσαντα μάλιστα, τὸν Ἀριστίωνα, καὶ ταύτην βιασάμενον τὴν πόλιν ἐκ πολιορκίας ἑλων Σύλλας, ὁ τῶν 25 Ῥωμαίων ἡγεμών, ἐκόλασε, τῇ δὲ πόλει συγγνώμην ἔνειμε· καὶ μέχρι νῦν ἐν ἐλευθερίᾳ τέ ἐστι καὶ τιμῇ παρὰ τοῖς Ῥωμαίοις.

21. Μετὰ δὲ τὸν Πειραιᾶ Φαληρεῖς δῆμος ἐν τῇ ἐφεξῆς παραλίᾳ· εἶν ̓ Αλιμούσιοι, Αιξωνεῖς, Ἀλαιεῖς οἱ Αἰξωνικοί,

9. ὃν] ὧν Ec οὗ Ι. (?) edd. 13. τὸν

10. Κάσσανδρος edd. 11. ηὐγνωμόνησε γνώριμον Bikno ald. γνώριμον habet etiam d (in sched. aggl., sed superest ων pr. m. scriptum): inde idem exstat in 17. Κασσάνδρου edd. 18. πλείους ἢ τριακοσίων Acgh πλείους τῶν τριακοσίων no. 20. καὶ ante προστιθέασιν om. Bklno edd. 24. τὸν βιασάμενον om. l. 26. τῇ πόλει δὲ (?) edd. ληρεῖς Bk.

gh.

28. qv

29. ἐξωνεῖς, et αι sup. e sec. m. add., A. ἁλιεῖς

Αναγυράσιοι· εἶτα Θορεῖς, Λαμπτρεῖς, Αἰγιλιεῖς, Αναφλύστιοι, Ἀζηνιεῖς· οὗτοι μὲν οἱ μέχρι τῆς ἄκρας τοῦ Σουνίου. μεταξὺ δὲ τῶν λεχθέντων δήμων μακρὰ ἄκρα, πρώτη μετὰ τοὺς Αἰξωνέας, Ζωστήρ· εἶτ ̓ ἄλλη μετὰ Θορέας, Αστυπάλαια, ὧν τῆς 5 μὲν πρόκειται νῆσος Φάβρα, τῆς δ ̓ Ἐλεοῦσσα· καὶ κατὰ τοὺς Αἰξωνέας δ ̓ ἐστὶν Ὑδροῦσσα· περὶ δὲ Ανάφλυστόν ἐστι καὶ Α. 611 τὸ Πανεῖον, καὶ τὸ τῆς Κωλιάδος Ἀφροδίτης ἱερόν, εἰς ὃν τόπον ἐκκυμανθῆναι τὰ τελευταῖα τὰ ἐκ τῆς περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίας τῆς Περσικῆς ναυάγιά φασι, περὶ ὧν καὶ τὸν 10 Απόλλω προειπεῖν·

Κωλιάδες δὲ γυναῖκες ἐρέτμοισι φρίξουσι.

πρόκειται δὲ καὶ τούτων τῶν τόπων Βέλβινα νῆσος οὐ πολὺ ἄπωθεν καὶ ὁ Πατρόκλου χάραξ· ἔρημοι δ ̓ αἱ πλεῖσται τούτων.

codd. Tzsch. corr.: Αλαεῖς voluerat Cas., sed altera forma et apud scri-
ptores et in titulis usitatissima est, propiusque accedit ad codd. scriptu-
ram. Ceterum articulus oi non videtur prima manu scriptus fuisse in A.
1. εἶν ̓ ὀρεεῖς 4 (sed in marg. sec. m. add. εἶν ̓ ὡρεεῖς) gh εἶν ̓ ὡρεεῖς
BElkno Tzsch. corr.
ex coni. Cas. λαμπριεῖς 4 (sed sec. m. sup.
add. γρ. λαμπυρεῖς) hi λαμπυρεῖς BEgklno λαμπρεῖς Tzsch. Cor. ex
Casauboni Meursii aliorumque sententia: sed ipsi codd. ad veram scriptu-
ram ducunt, titulorum auctoritate firmatam (v. C. I. n. 125. 670 sqq.).
αἰγινεῖς codd. Tzsch. corr. ex coni. Meurs. (de Pagis Atticis p. 5).
Ceterum ex hoc loco fortasse sumptum est gentile Αιγινεὺς, quod Steph.
s. v. Αίγινα affert ex Strabone, male quidem illud ad insulam referens.
2. ἀζηνεῖς codd. Tzsch. corr. ex coni. Cas. certissima. 3. μακρὰ om.
Elnog Pleth.; in A legitur μά (sic) ν μετὰ, duodecim fere literis cor-
rosis, sec. m. autem praeter πρώτη nihil restitutum: inde
μα
πρώτη chi. Fortasse scriptum fuerat μακρὰ ἄκρα ἐστὶν: persaepe enim
ν ἐφελκυστικόν in hoc codice ponitur ante consonam. ἐξωνέας, et αι
sec. m. add. sup. prius ɛ, A. 4. ἀστυπάλα ΙΒ et hic ex corr. άστι
πάλεα, quod est in k.
δ ̓ ἐστὶν om. BElk.
sup. prius & add., A.
aggl.). 7. πάνιον ABEcgh. 11. φρύξουσι cum et hic et ap. Herodo-
tum VIII, 96, ubi idem vaticinium affertur, reponendum censuisset Kuh-
nius ad Paus. I, 4, plerosque VV. DD. habuit assentientes, eamque unam
veram puto scripturam et ipse: sed alteram habet etiam Eustath. ad II.
B, 547 P. 284, 24 R. oraculum hoc ex ipso Strabone afferens, paulu-
12. βέρβινα Ι.
13. άποθεν α (in sched.

lum tamen mutatum.

-

5. φαῦρα 7 (?) ald.

......

άστυ

6. ἐξωνέας, et au sec. m.

υδροῦσα α (in sched.

1

22. Κάμψαντι δὲ τὴν κατὰ τὸ Σούνιον ἄκραν ἀξιόλογος δῆμος Σούνιον, εἶτα Θόρικος, εἶτα Ποταμὸς δῆμος οὕτω και C. 399 λούμενος, ἐξ οὗ οἱ ἄνδρες Ποτάμιοι, εἶτα Πρασία, Στειριά, Βραυρών, ὅπου τὸ τῆς Βραυρωνίας Αρτέμιδος ἱερόν, [Αλαλ Ἀραφη]νίδες, ὅπου τὸ τῆς Ταυροπόλου, Μυρρινοῦς, Προβά- 5 λινθος, Μαραθών, ὅπου Μιλτιάδης τὰς μετὰ Δάτιος τοῦ Πέρσου δυνάμεις άρδην διέφθειρεν, οὐ περιμείνας υστερίζοντας Λακεδαιμονίους διὰ τὴν πανσέληνον· ἐνταῦθα μεμυθεύ κασι καὶ τὸν Μαραθώνιον ταῦρον, ὃν ἀνεῖλε Θησεύς. μετὰ δὲ Μαραθώνα Τρικόρυνθος, εἶτα Ῥαμνοῦς, [ὅπου] τὸ τῆς Νεμέ- 10 Α. 612 σεως ἱερόν, εἶτα Ψαφὶς ἡ τῶν Ωρωπίων· ἐνταῦθα δέ που καὶ τὸ Ἀμφιαράειόν ἐστι τετιμημένον ποτὲ μαντεῖον, ὅπου φυγόντα τὸν Ἀμφιάρεων, ὥς φησι Σοφοκλῆς,

ἐδέξατο φαγεῖσα Θηβαία κόνις,

αὐτοῖσιν ὅπλοις καὶ τετραορίστῳ δίφρῳ.

Ὠρωπὸς δ ̓ ἐν ἀμφισβητησίμῳ γεγένηται πολλάκις· ἵδρυται γὰρ ἐν μεθορίῳ τῆς τε Ἀττικῆς καὶ τῆς Βοιωτίας. πρόκειται δὲ τῆς παραλίας ταύτης, πρὸ μὲν τοῦ Θορίκου καὶ τοῦ Σουνίου,

λαι

3. πρασσία Aho. στιχία 4. Accentum posui ex praecepto Arcadii p. 99. 4. βραύρων codd. Tzsch. corr. Ταυροπόλου om. ls Pleth. (haud dubie et B). Inter ἱερὸν et νίδες decem fere interciderunt literae in A, quae sec. m. restitutae non sunt: lacunam explevit Cor. ex coni. Xyl., quam verissimam esse ostendit Dianae Tauropoli mentio Halis istis cultae (v. Callim. in Dian. v. 173. Eurip. Iphig. in Taur. v. 1451). Sed particulam zaì ab illis praemissam lacunae brevitas totaque huius loci structura respuit. 5. εἶτα ante Μυρρινοῦς add. b (?)k edd.: spatium vacuum relinquunt post Ταυροπόλου t ald. μυρρινοῦσα 4 (sed oῢς sec. m. sup. add.) chno. 10. τρικόρυνθος, et ρυθ sup. ρυθ sec. m. add., Α: τρικόρυθος codd. rell. edd. Alteram tamen formam tuetur Steph. s. v., laudatis auctoribus Didymo, Diodoro, Dionysio, Euphorione, Diodorus IV, 57. 58, codicum denique scriptura, quantumvis corrupta, apud Strabonem ipsum VIII, 377. Τρικόρυθος vero codd. exhibent supra p. 383 et Steph. s. v. Τετράπολις, ipsum illum locum, ut videtur, secutus. όπου om. codd. Tzsch. rec. ex Pleth., nec cur exciderit, obscurum est. 11. καὶ postea sec. m. inter versus add. acgh Cor.

φυγόντα omissa in A sunt: inde om. g. 12. ἀμφιάρειον 15. τετραρίστῳ hi τετρωρίστῳ Bcglkno edd. 18. 90

ρίου α (in sched aggl.) ΒΕ θουρίου 7 (?) ald. Tzsch. corr. ex coni. Cas.

15