λέγεται καὶ οἱ ὑπ ̓ αὐτόν. αὕτη δ ̓ ἐστὶν ἡ καὶ θαλαττοκρατήσασά ποτε καὶ περὶ πρωτείων ἀμφισβητήσασα πρὸς Ἀθηναίους ἐν τῇ περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ κατὰ τὰ Περσικά. λέγεται δὲ σταδίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα ὁ κύκλος τῆς νήσου, πόλιν δ ̓ ὁμώνυμον ἔχει τετραμμένην πρὸς Λίβα· περιέχουσι δ ̓ αὐτὴν 5 ἥ τε Ἀττικὴ καὶ ἡ Μεγαρὶς καὶ τῆς Πελοποννήσου τὰ μέχρι Ἐπιδαύρου, σχεδόν τι ἑκατὸν σταδίους ἑκάστη διέχουσα· τὸ δὲ ἑωθινὸν μέρος καὶ τὸ νότιον πελάγει κλύζεται τῷ τε Μυρ τῴῳ καὶ τῷ Κρητικῷ· νησίδια δὲ περίκειται πολλὰ μὲν πρὸς τῇ ἠπείρῳ, Βέλβινα δὲ πρὸς τὸ πέλαγος ἀνατείνουσα. ἡ δὲ 10 χώρα αὐτῆς κατὰ βάθους μὲν γεώδης ἐστί, πετρώδης δ ̓ ἐπιπολῆς, καὶ μάλιστα ἡ πεδιάς· διόπερ ψιλὴ πᾶσα ἐστι, κριθοφόρος δὲ ἱκανῶς. Μυρμιδόνας δὲ κληθῆναί φασιν, οὐχ ̓ ὡς ὁ μῦθος, τοὺς Αιγινήτας, ὅτι λοιμοῦ μεγάλου συμπεσόντος οἱ μύρμηκες ἄνθρωποι γένοιντο κατ ̓ εὐχὴν Αἰακοῦ, ἀλλ' ὅτι μυρ- 15 μήκων τρόπον ὀρύττοντες τὴν γῆν ἐπιφέροιεν ἐπὶ τὰς πέτρας, ὥστ ̓ ἔχειν γεωργεῖν, ἐν δὲ τοῖς ὀρύγμασιν οἰκεῖν φειδόμενοι Α. 577 πλίνθων. ὠνομάζετο δ ̓ Οἰνώνη πάλαι † ὁμωνύμως δυσὶ δήμοις τῆς Ἀττικῆς, τῷ τε πρὸς Ἐλευθεραῖς ν. alteram scricf. Tzetz. ad 1. ἀπ ̓ αὐτοῦ Cor., secutus Guarinum, qui habet eiusque posteri. 2. ποτε ante πρὸς add. aBeghi ald. 4. στάδια (ita et mox) k ald., quae praeterea pro ὀγδοήκοντα habet πεντήκοντα, ortum, ut opinor, ex nota numerali π': codicibus concinunt Eust. ad Dionys. 512. Eudocia in Viol. p. 297 (Villois. anecd. Gr. Vol. I). 11. βαθμοὺς acghi ἐν βάθει Eust. 1. 1. πετρώδους (?). 12. ψιλὴ] ὑψηλὴ Eust. et Eud. II. 11. 15. Αἰακοῦ] αἰγετικοῦ g, quod ortum est ex scripturae compendio in a. 16. ἐπισπείροιεν Bhl ald; pturam cum Lacghino exhibent Eust. et Eudocia 11. 11.: Lycophr. Cass. v. 176. Schol. ad Pind. Nem. ΙΙΙ, 21. μos acghiklno: adverbium exhibent B Eust. ad II. B, 562 unde rec. Cor., lacunae signa praeterea ponens ante hanc vocem. In sequentibus enim cum pro Οινώνη Cas. aliique Οινόη scribendum censuissent, idque nomen Tzsch. et Cor. recepissent, h. 1. aliquid excidisse erat statuendum. Et Politus quidem (ad Eust. Tom. II p. 604) scriptum fuisse suspicatur πάλαι καὶ Οινόη: quam tamen coniecturam nullo antiquitatis testimonio confirmatam probare, nedum recipere nemo ausus est. Grosk. igitur σχεδόν τι potius inserendum censet, paulo languidius illud ac parum probabile. Nec quidquam omnino h. 1. videtur 18. ὁμώνυ p. 288, 8 R., (Οἰνώνῃ σύγχορτα ναίειν πεδία ταῖς * δ ̓ * Ελευθεραῖς), καὶ μιᾷ τῶν ἐκ τετραπόλεως τῆς περὶ Μαραθώνα, καθ ̓ ἧς ἡ παροιμία· Οινώνη τὴν χαράδραν. ἐπῴκησαν δ ̓ αὐτὴν Ἀργεῖοι 5 καὶ Κρῆτες καὶ Ἐπιδαύριοι καὶ Δωριεῖς, ὕστερον δὲ κατεκληρούχησαν τὴν νῆσον Ἀθηναῖοι· ἀφελόμενοι δὲ Λακεδαιμόνιοι τοὺς Ἀθηναίους τὴν νῆσον ἀπέδοσαν τοῖς ἀρχαίοις οικήτορσιν. C. 376 ἀποίκους δ ̓ ἔστειλαν Αἰγινῆται εἰς τε Κυδωνίαν τὴν ἐν Κρήτῃ καὶ εἰς Ομβρικούς. Ἔφορος δ ̓ ἐν Αἰγίνῃ ἄργυρον πρῶτον κοι 10 πῆναί φησιν ὑπὸ Φείδωνος· ἐμπόριον γὰρ γενέσθαι, διὰ τὴν λυπρότητα τῆς χώρας τῶν ἀνθρώπων θαλαττουργούντων ἐμπορικῶς, ἀφ ̓ οὗ τὸν ῥῶπον Αἰγιναίαν ἐμπολὴν λέγεσθαι. 15 20 17. Ὁ δὲ ποιητὴς ἔνια μὲν χωρία λέγει συνεχώς, ὥσπερ καὶ κεῖται· οἵ τ ̓ Ὑρίην ἐνέμοντο καὶ Αὐλίδα, Τροιζῆν Ἠιόνας τε· ἄλλοτε δ ̓, οὐχ ὡς ἔστι τῇ τάξει, Σχοινόν τε Σκωλόν τε, Θέσπειαν Γραϊάν τε τά τ ̓ ἐν ἠπείρῳ ταῖς νήσοις συμφράζει, οἵ ῥ ̓ Ἰθάκην εἶχον, καὶ Κροκύλει ̓ ἐνέμοντο· 25 τὰ γὰρ Κροκύλεια ἐν τοῖς Ἀκαρνᾶσιν. οὕτω δὲ καὶ νῦν τῇ excidisse, cum in proximis nomen Olvóvn contra codicum consensum bis mutare nimiae sit audaciae. Quamquam Strabonem ita scripsisse vix credibile est, praesertim cum paulo post p. 383 Οινόην recte appellet pagum ad Marathona situm. Inde haec quoque ex margine huc illata esse suspiceris. 1. Οινόη Tzsch. ex Cas. coni., Οινόης Cor., eamque formam a poeta usurpatam fuisse vel metrum docet. 2. δ'] το Cas.; om. Cor. 4. Οινόη Tzsch. Cor. 9. ὀμβρίκους αBl(?) Tzsch. corr. 10. Φειδίου Eust. ad Il. Β, 562 p. 288, 10 R. ἐμπορεῖον edd. inde a Cas. edd. 15. καὶ post Αυλίδα add. ch(??) edd. 16. τειχιόεσσαν add. 17. τ' om. edd. βαθὺν κατὰ κόλπον τε add. edd. 18. τροιζήνα τε codd. (eliso 22. τάς τ' ἐν ηπειρώταις νήσους codd. Xyl. corr. Αἰγίνῃ τὸν Μάσητα συνῆψεν, ὄντα τῆς Ἀργολικῆς ἠπείρου. Α. 578 Θυρέας δὲ Ὅμηρος μὲν οὐκ ὠνόμασεν, οἱ δ ̓ ἄλλοι θρυλοῦσι· περὶ ὧν Αργείοις καὶ Λακεδαιμονίοις συνέστη ἀγών, τριακοσίοις πρὸς τριακοσίους· ἐνίκων δὲ Λακεδαιμόνιοι, στρατηγοῦντος Οθρυάδα· εἶναι δέ φησι τὸ χωρίον τοῦτο Θουκυδίδης ἐν 5 τῇ Κυνουρίᾳ κατὰ τὴν μεθορίαν τῆς Ἀργείας καὶ τῆς Λακωνικῆς. εἰσὶ δὲ καὶ Ὑσίαι, τόπος γνώριμος τῆς Ἀργολι κῆς, καὶ Κεγχρεαί, αἳ κεῖνται ἐπὶ τῇ ὁδῷ τῇ ἐκ Τεγέας εἰς Ἄργος διὰ τοῦ Παρθενίου ὄρους καὶ τοῦ Κρεοπώλου. Ὅμη ρος δ ̓ αὐτὰς οὐκ οἶδεν, οὐδὲ τὸ † Λυκούργιον, οὐδ ̓ Ορνεάς· 10 κῶμαι δ ̓ εἰσὶ τῆς Ἀργείας, ἡ μὲν ὁμώνυμος τῷ ὄρει τῷ .... αἱ δὲ ταῖς Ὀρνεαῖς ταῖς μεταξὺ Κορίνθου καὶ Σικυώνος ἱδρυμέναις. 2. θυραίας codd. Xyl. corr.: cf. Steph. s. v. et Holsten. ad h. 1. Θρυλλοῦσι codd. 3. τ πρὸς τ h, quae orta sunt ex compendio paulo insolentiore codicis a: inde haec plane om. cno. 5. φησι om. c(?)l. 6. κυνοσουρία codd. exc. o, in quo est κυνουρία, quod m. sec. inter versus add. in n: cf. Thuc. IV, 56. 8. γε post κεῖνται λ add. Bl. 9. κρεεπο ag κρεεπόλου ο κρεσπώλου c Guar. κρεωπόλου Β. Incerta igitur est forma nominis ceteroquin ignoti: eundem montem esse putant, qui nominatur Κρετον a Callimacho (v. Lavacr. Pall. 41), sed vereor magnopere, ne nomen multo recentius sit Strabone. Via ista Argis Tegeam ducens per Parthenium montem, ad quam sitae erant Hysiae, commemoratur a Paus. VIII, 6, 4. 10. τὸ Λυκούργιον mutandum censet Gas. in Λυρκείαν ex Paus. II, 25: probabilius etiam Cor. in Λύρκειον, quod habetur in versu Sophoclis supra VI p. 271. 11. τῷ post ὄρει om. ald. Inter τῷ et αἱ lacuna octo fere literarum est in codd.: λυκείῳ excidisse Grosk. haud male suspicatur. Ceterum quae de Orneis hic traduntur, mirabilia sunt: primum, qui Homero urbs illa ignota fuisse dicatur, non intelligo, cum paulo post versus afferantur, in quibus eius fit mentio; deinde quod commemoratur alterum oppidum hoc nomine inter Corinthum et Sicyona situm, nemini praeterea est notum. Quare persuasum habeo haec verba inde ab ovde tò interpolatori deberi, qui, quoniam infra p. 382 Strabo Homeri verba secutus de Orneis agit post Corinthum et ante Sicyona, inde collegisse videtur inter urbes has situm fuisse oppidum ab Argivo diversum. Pletho hunc locum ita composuit: κῶμαι δ ̓ εἰσὶ τῆς ἀργείας, ὧν ἡ ἑτέρα ὁμώνυμος ταῖς ὀρνέαις ταῖς μεταξὺ κορίνθου καὶ 18. Τῶν [δὲ] κατὰ Πελοπόννησον πόλεων ἐνδοξόταται γεγόνασι καὶ μέχρι νῦν εἰσιν Ἄργος τε Σπάρτη τε, διὰ δὲ τὸ πολυθρύλητον ἥκιστα δεῖ μακρολογεῖν περὶ αὐτῶν· τὰ γὰρ ὑπὸ πάντων εἰρημένα λέγειν δόξομεν. τὸ παλαιὸν μὲν οὖν ηὐδοκί 5 μει τὸ Ἄργος μᾶλλον, ὕστερον δὲ καὶ μέχρι παντὸς ὑπερεβά λοντο Λακεδαιμόνιοι καὶ διετέλεσαν τὴν αὐτονομίαν φυλάττον τες, πλὴν εἴ τί που μικρὸν προσπταίειν αὐτοὺς συνέβαινεν. Αργεῖοι δὲ Πύρρον μὲν οὐκ ἐδέξαντο, ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ τείχους ἔπεσε, γραϊδίου τινός, ὡς ἔοικε, κεραμίδα ἀφέντος ἄνωθεν ἐπὶ 10 τὴν κεφαλήν, ὑπ ̓ ἄλλοις δ ̓ ἐγένοντο βασιλεῦσι· μετασχόντες δὲ C. 377 τοῦ τῶν Ἀχαιῶν συστήματος σὺν ἐκείνοις εἰς τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐξουσίαν ἦλθον καὶ νῦν συνέστηκεν ἡ πόλις, δευτερεύ ουσα τῇ τάξει μετὰ τὴν Σπάρτην. 19. Ἑξῆς δὲ λέγωμεν περὶ τῶν ὑπὸ Μυκήναις καὶ τῷ Ἀγα15 μέμνονι τεταγμένων τόπων ἐν τῷ Καταλόγῳ τῶν νεῶν· ἔχει δ ̓ οὕτω τὰ ἔπη· 20 οἱ δὲ Μυκήνας εἶχον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, ἀφνειόν τε Κόρινθον ἐυκτιμένας τε Κλεωνάς Πελλήνην τ ̓ εἶχον, ἠδ ̓ Αἴγιον ἀμφενέμοντο Αἰγιαλόν τ' ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ ̓ Ἑλίκην εὐρεῖαν. αἱ μὲν οὖν Μυκῆναι νῦν οὐκέτ ̓ εἰσίν, ἔκτισε δ ̓ αὐτὰς Περσεύς, 25 διεδέξατο δὲ Σθένελος, εἶτ ̓ Εὐρυσθεύς· οἱ δ ̓ αὐτοὶ καὶ τοῦ Ἄργους ἦρξαν. Εὐρυσθεὺς μὲν οὖν στρατεύσας εἰς Μαραθώνα ἐπὶ τοὺς Ἡρακλέους παῖδας καὶ Ἰόλαον, βοηθησάντων Αθηναίων, ἱστορεῖται πεσεῖν ἐν τῇ μάχῃ, καὶ τὸ μὲν ἄλλο σῶμα Γαργηττοῖ ταφῆναι, τὴν δὲ κεφαλὴν χωρὶς ἐν Τρικορύθῳ, Σικυῶνος ἱδρυμέναις. 1. δ' om. codd. δὲ Β(?) edd. γοῦν το μὲν οὖν Pleth.: ac particula necessaria videtur. 5. ὑπερεβάλλοντο ald. 8. καὶ 19. ἀραιθυραίην a Bhl, Xyl. corr. τ' ερατεινήν om. acghl. 20. ag' om. codd. Xyl. add. 21. ὑπερησίδα k ald. ὑπερισίην αἰ. om. ald. 22. ἠδ ̓] ιδ' abhi. 29. γαργαρηττοῖ no. 0 24. δὲ ταύτας Ι. 27. ήρά α: inde ἡρακλέος g. A. 579 ἀποκόψαντος αὐτὴν Ἰολάου περὶ τὴν κρήνην τὴν Μακαρίαν ὑπὸ ἁμαξιτόν· καὶ ὁ τόπος καλεῖται Εὐρυσθέως κεφαλή. αἱ δὲ Μυκῆναι μετέπεσον εἰς τοὺς Πελοπίδας, ὁρμηθέντας ἐκ τῆς Πισάτιδος, εἶτ ̓ εἰς τοὺς Ἡρακλείδας, καὶ τὸ Ἄργος ἔχοντας. μετὰ δὲ τὴν ἐν Σαλαμίνι ναυμαχίαν Ἀργεῖοι μετὰ Κλεωναίων 5 καὶ Τεγεατῶν ἐπελθόντες ἄρδην τὰς Μυκήνας ἀνεῖλον καὶ τὴν χώραν διενείμαντο. διὰ δὲ τὴν ἐγγύτητα τὰς δύο πόλεις ὡς μίαν οἱ τραγικοὶ συνωνύμως προσαγορεύουσιν, Εὐριπίδης δέ, καὶ ἐν τῷ αὐτῷ δράματι, τοτὲ μὲν Μυκήνας καλῶν, τοτὲ δ ̓ Ἄργος τὴν αὐτὴν πόλιν, καθάπερ ἐν Ἰφιγενείᾳ καὶ Ὀρέστῃ. 10 Κλεωναὶ δ ̓ εἰσὶ πόλισμα ἐπὶ τῇ ὁδῷ κείμενον τῇ ἐξ Ἄργους εἰς Κόρινθον ἐπὶ λόφου περιοικουμένου πανταχόθεν καὶ τετειχισμένου καλῶς, ὥστ ̓ οἰκείως εἰρῆσθαί μοι δοκεῖ τὸ ἐυκτιμέ νας Κλεωνάς. ἐνταῦθα δὲ καὶ ἡ Νεμέα μεταξὺ Κλεωνῶν καὶ Α. 580 Φλιοῦντος καὶ τὸ ἄλσος, ἐν ᾧ καὶ τὰ Νέμεα συντελεῖν ἔθος 15 τοῖς Ἀργείοις, καὶ τὰ περὶ τὸν Νεμεαῖον λέοντα μυθευόμενα, καὶ ἡ Βέμβινα κώμη· διέχουσι δ' αἱ Κλεωναὶ τοῦ μὲν Ἄρ γους σταδίους ἑκατὸν εἴκοσι, Κορίνθου δὲ ὀγδοήκοντα. καὶ ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ Ἀκροκορίνθου κατωπτεύσαμεν τὸ κτίσμα. C. 378 20. Ὁ δὲ Κόρινθος ἀφνειὸς μὲν λέγεται διὰ τὸ ἐμπό. 20 ριον, ἐπὶ τῷ Ἰσθμῷ κείμενος καὶ δυεῖν λιμένων κύριος, ὧν ὁ superiore codicis a notata sunt: πεδοῖ. ἐνδοῖ. γαργηττοῖ. ἐνταυθοῖ. Τρι- δ Xyl. corr., coll. Steph. s. v. 18. στα ρκ' αΕ σταδίους εἴκοσι καὶ 21. κείμενον nok(?) |