C. 371 κατὰ χρόα καλὸν ἰάψῃ, ιδι προΐαψεν. ἄλλως τε οὐ τὴν πόλιν λέγει τὸ Ἄργος (οὐ γὰρ ἐκεῖσε ἔμελλεν ἀφίξεσθαι), ἀλλὰ τὴν Πελοπόννησον, οὐ δήπου καὶ ταύτην δι ψηρὰν οὖσαν. καὶ σὺν τῷ δ δὲ ὑπερβατῶς δέχονται κατὰ 5 τὴν συναλοιφὴν μετὰ τοῦ συνδέσμου τοῦ δέ· ἵν ̓ ᾖ οὕτως, 3 καί κεν ἐλέγχιστον πολὺ δ ̓ ἔψιον Ἄργος ἱκοίμην, . . [πολυί]ψιον Ἄργοςδε ἱκοίμην ἀντὶ τοῦ εἰς Ἄργος. ..... 8. Εἷς μὲν δὴ Ἴναχός ἐστιν ὁ διαρρέων τὴν Ἀργείαν· ἄλλος δὲ ποταμὸς Ἐρασῖνος ἐν τῇ Ἀργείᾳ ἐστίν· οὗτος δὲ τὰς 10 ἀρχὰς ἐκ Στυμφάλου τῆς Ἀρκαδίας λαμβάνει καὶ τῆς ἐκεῖ λίμνης τῆς καλουμένης Στυμφαλίδος, ἐν ᾗ τὰς ὄρνις μυθολοΑ. 570 γοῦσι τὰς ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους τοξεύμασι καὶ τυμπάνοις ἐξελαθείσας, [ἃς] καὶ αὐτὰς καλοῦσι Στυμφαλίδας· δύντα δ ̓ ὑπὸ γῆς φασὶ τὸν ποταμὸν τοῦτον ἐκπίπτειν εἰς τὴν Ἀργείαν καὶ 15 ποιεῖν ἐπίρρυτον τὸ πεδίον· τὸν δ ̓ Ἐρασῖνον καλοῦσι καὶ Ἀρ A 6. 1. κατὰ] καὶ τὸ edd. λάψη, et ει sec. m. sup. ην add., λάψει BEl ald. ιάπτῃ edd. inde a Xyl., uti nunc legitur in Od. B, 376. 2. και ante Αϊδι add. edd. 5. Inter δέχονται et συναλοιφήν novem decemve literae corrosae in A, in sched. agglut. sec. m. scriptum κατὰ τὴν συναλειφὴν. Articulum om. klno, Eust. ad Il. 4, 171, edd. μετά om. Εust. 1. 1. 8. Verba πολυίψιον ἱκοίμην om. Bl edd. In A autem inter ἱκοίμην et ψιον decem fere literae interciderunt, nec restitutae sunt; praeterea cum ψιον ἄργοςδε sched. agglut. obtecta essent, sec. m. ἱκοίμην atramento induxit: inde omnia illa om. etiam cghi. Sed leguntur in no, praemisso ήτοι, quae vox coniecturae manifesto debetur: sed cum Strabo uti ca non soleat hoc sensu, ήγουν potius scriptum fuisse crediderim. 10. ἐράσινος 4 sec. m. in sched. aggl. (σῖνος superest pr. m. scriptum sub sched. aggl.) Bh. 11. στυμφάλου, et η sup. a pr. m. add., B. 12. ὄρνεις m Cor. In A syllaba posterior intercidit ac sec. m. restituta est. 13. τοξευμένας Ι. καὶ] ἢ Cor.: codicibus concinit etiam Eust. ad II. B, 602 p. 302 R., Eudociae Viol. in Villois. anecd. Gr. I p. 379. 14. &ς om. codd., Cor. add. 15. γῆν no Tzsch. Cor. τοῦτον τὸν ποταμὸν Bl edd. 16. Mirum est, quod Erasini nomen hic apponitur, cum de ipso hoc fluvio in proximis agatur: pronomen potius exspectares. Nec alterum nomen apud ullum invenitur scriptorem antiquum. Inde subnascitur suspicio, aliena esse haec verba a Strabone et ex margine recepta. Ἀρεσῖνον fortasse scribendum esse suspicatur Cor. σῖνον. ῥεῖ δὲ καὶ ἄλλος ὁμώνυμος ἐκ τῆς Ἀρκαδίας εἰς τὸν κατὰ Βοῦραν αἰγιαλόν· ἄλλος δ ̓ ἐστὶν ὁ Ἐρετρικός, καὶ ὁ ἐν τῇ Ἀττικῇ κατὰ Βραυρώνα. δείκνυται δὲ καὶ Ἀμυμώνη τις κρήνη κατὰ Λέρνην. ἡ δὲ Λέρνη λίμνη τῆς Ἀργείας ἐστὶ καὶ 5 τῆς Μυκηναίας, ἐν ᾗ τὴν Ὕδραν ἱστοροῦσι· διὰ δὲ τοὺς γινομένους καθαρμοὺς ἐν αὐτῇ παροιμία τις ἐξέπεσε, Λέρνη και κῶν. τὴν μὲν οὖν χώραν συγχωροῦσιν εὐνδρεῖν, αὐτὴν δὲ τὴν πόλιν ἐν ἀνύδρῳ χωρίῳ [μεν] κεῖσθαι, φρεάτων δ ̓ εὐπορεῖν, ἃ ταῖς Δαναΐσιν ἀνάπτουσιν, ὡς ἐκείνων ἐξευρουσῶν· ἀφ ̓ οὗ 10 καὶ τὸ ἔπος εἰπεῖν τοῦτο· Ἄργος ἄνυδρον ἐὸν Δανααὶ θέσαν Ἄργος ἔνυδρον τῶν δὲ φρεάτων τέτταρα καὶ ἱερὰ ἀποδειχθῆναι καὶ τιμᾶσθαι διαφερόντως· † ἐν εὐπορίᾳ ὑδάτων ἀπορίαν εἰσάγοντες. 9. Τὴν δὲ ἀκρόπολιν τῶν Ἀργείων οἰκίσαι λέγεται Δα15 ναός, ὃς τοσοῦτον τοὺς πρὸ αὐτοῦ δυναστεύοντας ἐν τοῖς τόποις ὑπερβαλέσθαι δοκεῖ, ὥστε κατ' Εὐριπίδην Πελασγιώτας ώνομασμένους τὸ πρίν Δαναοὺς καλεῖσθαι νόμον ἔθηκ ̓ ἀν ̓ Ἑλλάδα. ἔστι δὲ καὶ τάφος αὐτοῦ κατὰ μέσην τὴν τῶν Ἀργείων ἀγο 3. βρυρῶνα, et αβ sup. v sec. m. add., Β βουνῶνα 1 βαθρῶνα το βαβρῶνα kald 4. φέρνην Β (sed sec. m. corr.) l. νους 7(?) ald. 5. γενομέ 8. χώρα, et ίῳ sup. q sec. m. add., B. In A autem cum inter ἀνύδρω et κεῖσθαι novem fere literae interciderint, pr. m. uèv post zoolo videtur additum fuisse. 11. Hunc versum Hesiodo tribuit atque ita affert Eust. (ad Il. 4, 171 p. 461 in. R.): Agyos avυδρον ἐὸν Δαναός ποίησεν εὔυδρον. 12. και ante ἱερὰ om. Bk (in hoc post add.). 13. Verba ἐν εὐπορίᾳ εἰσάγοντες quomodo expedienda sint, non liquet. Cas. nimia audacia totum hunc locum ita scribendum censet: τῶν δὲ φρεάτων ἕνεκα καὶ ἱερὰ αὐταῖς ἀποδειχθῆναι καὶ τι μᾶσθαι διαφερόντως ἐν ἀπορίᾳ ὑδάτων εὐπορίαν εἰσαγούσας. Guar. ultimis similiter mutatis sic Strabonis verba expresserat: qui (putei) in aquarum penuria aquarum abundantiam inducunt. Inde Cor. scripsit: [ὡς] ἐν ἀπορίᾳ ὑδάτων εὐπορίαν εἰσάγοντα. In quibus tarnen, praeterquam quod non intelligitur, qui fieri potuerit, ut corrumperentur, verbum εἰσάγειν displicet, de puteis incommodissime usurpatum. Equidem post εvvdoεiv potius a Strabone collocata fuisse crediderim illa verba, praemisso σἱ. Ceterum τῶν δὲ φρεάτων εἰσάγοντες om. Pleth. A. 571 ράν· καλεῖται δὲ Πάλινθος. οἶμαι δ ̓ ὅτι καὶ Πελασγιώτας πολλῇσιν νήσοισι καὶ Ἄργεϊ παντὶ ἀνάσσειν. C. 372 Αργος δὲ καὶ τὸ πεδίον λέγεται παρὰ τοῖς νεωτέροις, παρ' 15 Ὁμήρῳ δ ̓ οὐδ ̓ ἅπαξ· μάλιστα δ' οἴονται Μακεδονικὸν καὶ Θετταλικὸν εἶναι. 10. Τῶν δ ̓ ἀπογόνων τοῦ Δαναοῦ διαδεξαμένων τὴν ἐν Αργει δυναστείαν, ἐπιμιχθέντων δὲ τούτοις τῶν Ἀμυθαονιδῶν, ωρμημένων ἐκ τῆς Πισάτιδος καὶ τῆς Τριφυλίας, οὐκ 20 ἂν θαυμάσειέ τις, εἰ συγγενεῖς ὄντες οὕτω διείλοντο τὴν χώραν εἰς δύο βασιλείας τὸ πρῶτον, ὥστε τὰς ἡγεμονίδας οὖσας ἐν αὐταῖς δύο πόλεις ἀποδειχθῆναι πλησίον ἀλλήλων ἱδρυμένας, ἐν ἐλάττοσιν ἢ πεντήκοντα σταδίοις, τό τε Ἄργος καὶ τὰς Μυκήνας, καὶ τὸ Ἡραῖον εἶναι κοινὸν ἱερὸν τὸ πρὸς ταῖς Μυ- 25 κήναις ἀμφοῖν, ἐν ᾧ τὰ Πολυκλείτου ξόανα, τῇ μὲν τέχνῃ 1. καλεῖται δὲ Πάλινθος om. Β (sed sec. m. in marg. add. ) . 5. ἀπιδόνας, et δανοὺς sec. m. sup. add., 4: inde ἀπιδανοὺς g. Hunc locum respiciunt Eust. ad Dionys. v. 414, Steph. s. v. Ἀπία. 8. δ ̓ om. Bi edd.: cf. I. Ζ, 323. 17. τοὔνομα post είναι add. Cor. 20. πεισάτιδος Α. 21. διεῖλον k ald. 22. ἡγεμονίας α (sed viδας sup. add.) Bl ald. ἡγεμονικὰς no ἡγεμονευούσας Pleth.: ἡγεμονίδας, quamquam coniecturae deberi videtur, recte rec. Tzsch. 24. In A cum ντα σταδίοις τό τε ἄρ intercidissent, restituta haec sunt sec. m., sed omissa syllaba ἄρ: inde τὸ τέγος habent cg, τε om. no. 25. τὸ ante πρὸς om. Ι. 26. ἀμφοῖν post ἱερὸν collocant no Cor.: atque κάλλιστα τῶν πάντων, πολυτελείᾳ δὲ καὶ μεγέθει τῶν Φειδίου λειπόμενα. κατ ̓ ἀρχὰς μὲν οὖν τὸ Ἄργος ἐπεκράτει μᾶλλον, εἶν ̓ αἱ Μυκῆναι, μείζονα ἐπίδοσιν λαβοῦσαι διὰ τὴν τῶν Πελοπιδῶν εἰς αὐτὰς μεθίδρυσιν· περιστάντων γὰρ εἰς τοὺς Ἀτρέως 5 παῖδας ἁπάντων, Αγαμέμνων ὢν πρεσβύτερος, παραλαβὼν τὴν ἐξουσίαν, ἅμα τύχῃ τε καὶ ἀρετῇ πρὸς τοῖς οὖσι πολλὴν προσεκτήσατο τῆς χώρας· καὶ δὴ καὶ τὴν Λακωνικὴν τῇ Μυκηναίᾳ προσέθηκε. Μενέλαος μὲν δὴ τὴν Λακωνικὴν ἔσχε, Μυκήνας δὲ καὶ τὰ μέχρι Κορίνθου καὶ Σικυῶνος καὶ τῆς Ἰώ10 νων μὲν τότε καὶ Αἰγιαλέων καλουμένης, Ἀχαιῶν δὲ ὕστερον, Αγαμέμνων παρέλαβε. μετὰ δὲ τὰ Τρωικὰ τῆς Ἀγαμέμνονος ἀρχῆς καταλυθείσης, ταπεινωθῆναι Μυκήνας, καὶ μάλιστα μετὰ τὴν τῶν Ἡρακλειδών κάθοδον. κατασχόντες γὰρ οὗτοι τὴν Πελοπόννησον ἐξέβαλον τοὺς πρότερον κρατοῦντας, ὥσθ' οἱ 15 τὸ Ἄργος ἔχοντες εἶχον καὶ τὰς Μυκήνας συντελούσας εἰς ἕν χρόνοις δ ̓ ὕστερον κατεσκάφησαν ὑπ ̓ Ἀργείων, ὥστε νῦν μήδ' ἴχνος εὑρίσκεσθαι τῆς Μυκηναίων πόλεως. ὅπου δὲ Μυκῆναι Α. 572 τοιαῦτα πεπόνθασιν, οὐ δεῖ θαυμάζειν, οὐδ ̓ εἴ τινες τῶν ὑπὸ τῷ Ἄργει καταλεγομένων ἀφανεῖς νῦν εἰσιν. ὁ μὲν δὴ Κατά 20 λογος ἔχει οὕτως οἳ δ ̓ Ἄργος τ ̓ εἶχον Τίρυνθα τε τειχιόεσσαν Ἑρμιόνην τ' Ἀσίνην τε, [βαθὺ]ν κατὰ κόλπον ἐχούσας, οἵ τ ̓ ἔχον Αἴγιναν Μάσητά τε, κρῦροι Ἀχαιῶν. sive hoc verbum eo transferendum est, sive εἶναι κοινὸν ἱερὸν post Μυ- inde ἀσίνην τε τὴν κατὰ cghino. Strabo. II. 12 τούτων δὲ περὶ μὲν τοῦ Ἄργους εἴρηται, περὶ δὲ τῶν ἄλλων λεκτέον. 11. Τῇ μὲν οὖν Τίρυνθα ὁρμητηρίῳ χρήσασθαι δοκεῖ Προῖτος καὶ τειχίσαι διὰ Κυκλώπων, οὓς ἑπτὰ μὲν εἶναι, καλεῖσθαι δὲ γαστερόχειρας, τρεφομένους ἐκ τῆς τέχνης, ἥκειν 5 C. 373 δὲ μεταπέμπτους ἐκ Λυκίας· καὶ ἴσως τὰ σπήλαια τὰ περὶ τὴν Ναυπλίαν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς ἔργα τούτων ἐπώνυμά ἐστιν. ἡ δὲ ἀκρόπολις Λίκυμνα ἐπώνυμος Δικυμνίου, διέχει δὲ τῆς Ναυπλίας περὶ δώδεκα σταδίους· ἔρημος δ ̓ ἐστὶ κἀκείνη καὶ ἡ πλησίον Μιδέα, ἑτέρα οὖσα τῆς Βοιωτικῆς· ἐκείνη γάρ ἐστι 10 Μίδεα, ὡς πρόνοια, αὕτη δὲ Μιδέα, ὡς Τεγέα· ταύτῃ δ ̓ ὅμορος Πρόσυμνα, [καὶ] αὕτη ἱερὸν ἔχουσα Ἥρας· ἠρήμωσαν δὲ τὰς πλείστας οἱ Ἀργεῖοι ἀπειθούσας. οἱ δ ̓ οἰκήτορες οἱ μὲν ἐκ [τῆς] Τίρυνθος ἀπῆλθον εἰς Ἐπίδαυρον, οἱ δὲ ἐ[ξ Ἑρ 10. 1. του om. Β. 5. ὡς ante τρεφομένους add. Cor.: legitur etiam ap. Eust. ad Od. I, 183 p. 1622, 54 R.; idem tamen omittit alio loco (v. ad II. B, 559 p. 286, 30 R.): utroque autem loco paulo liberius, ut solet, refert Strabonis verba, atque in altero posuit etiam χειρογάστορας pro γαστερόχειρας. 7. ἐπώνυμον α (in sched. aggl.: quod pr. m. scriptum fuerat, intercidit) cghB (sed in hoc sec. m. corr. .). 8. 21κύμνα 4, sed acutus antepaenultimae appictus altero recentior est. 9. ναυπλίου 4, sed ναυπλίας α in sched. aggl. στάδια l. edd. Μίδεια scribi iubet Cas., uti infra legitur IX, 413 et ap. Homerum (ν. II. B, 507) Pausaniamque (v. IX, 39, 1): quae scriptura melius etiam exemplo allato responderet. Alteram tamen scripturam habuit etiam Eust., quem v. ad Il. B, 507 p. 270 extr. R. et 559 p. 286, 31 R. 11. δ ̓ ὅρος, et μο sec. m. sup. add., B. 12. Inter Πρόσω et αὕτη novem decemve literae interciderunt in A, sed uva modo sec. m. restituit: inde και om. cgh. Videtur autem scriptum fuisse Πρόσυμνά ἐστι, καὶ αὕτη κτλ. "Hoas om. B (sed sec. m. in marg. add.) l. 13. πλείστας, et ous sup. add., a: inde πλείστους h πλείους i. 14. Inter οἱ μ et ρυνθος cum novem fere literae intercidissent in A, sec. m. restituit tantum μὲν ἐκ, brevi spatio deinde vacuo relicto, in marg. tamen add. ἐκ τῆς τίρυνθος, quae inde exhibent ghno; τῆς om. Bc edd. Verba τῆς Τίρυνθος πολίχνη om. l, ac per totum hunc locum ea, quae cum margine corrosa interciderant in A, sec. m. restituta non In B autem haec leguntur, sec. m. correcta: τίρυνθος μὲν εἰς sunt. καὶ |