μὲν [γὰρ δυναστεῦ]σαι δικαίως, τοὺς δέ, δεξαμένους ἐπ[ήλυδας ἀνθρώ]πους, δι ̓ ἐκείνων δυναστεῦσαι· ὅθε[ν οὐδ ̓ ἀρχηγέτας] νομισθῆναι, ὅπερ πᾶσιν ἀποδίδοται οἰκισταῖς. Παυσανίαν τε τῶν Εὐρυπωντιδῶν, ἐκπεσόν[τα .... τῆς] οἰκείας, ἐν τῇ φυγῇ συντάξαι λόγ[ον κατὰ τοῦ Λυκούρ]γου, νόμων ὄντος 5 τῆς ἐκβαλλούση[ς αὐτὸν αἰτίου, καὶ] τοὺς χρησμοὺς λέγειν τοὺς δοθέντα[ς αὐτῷ περὶ τῶν] πλείστων. 6. Περὶ δὲ τῆς φύσεως τῶν τόπων καὶ τούτων καὶ τῶν Μεσσηνιακῶν ταῦτα μὲν ἀποδεκτέον, λέγοντος Εὐριπίδου· τὴν γὰρ Λακωνικήν φησιν ἔχειν πολὺν μὲν ἄροτον, ἐκπονεῖν δ ̓ οὐ ῥᾴδιον· κοίλη γάρ, ὄρεσι περίδρομος, τραχεῖά τε τὴν δὲ Μεσσηνιακὴν καλλίκαρπον κατάρρυτόν τε μυρίοισι νάμασι, καὶ βουσὶ καὶ ποίμναισιν εὐβοτωτάτην, οὔτ ̓ αὖ τεθρίπποις ἡλίου θερμὴν ἄγαν· 10 15 καὶ ὑποβὰς τῶν πάλων φησίν, ὧν οἱ Ἡρακλεῖδαι περὶ τῆς χώ- 20 ρας ἐποιήσαντο, τὸν μὲν πρότερον γενέσθαι γαίης Λακαίνης κύριον, φαύλου χθονός· τὸν δὲ δεύτερον τῆς Μεσσήνης, ἀρετὴν ἐχούσης μείζον, ἢ λόγῳ φράσαι. videtur, ut postea εὐρυποδῶν. 3. ἀποδέδοται Cor. 4. εὐρυποδῶν Acghi. Inter εκπεσόν et οἰκείας tredecim fere literae exciderunt in A. τε καὶ no. 9. ἀποδοτέον Ι. 11. πολλὴν Ζ(?) edd. 13. πολέ 16. μυρίοισιν μοις codd. exc. m(?), sed in η πολεμίοις ex corr. ἅρμασι 4 μυρίοις ἅρμασι Βἰ, Tzsch. corr. ex coni. Cas. et Valcken. 17. ποιμέσιν codd., Tzsch. corr. ex coni. Cas. corr. (ad Eurip. Phoen. 248). 20. τὸν Valck. 18. πνοιαῖσι Ι. εὐβοτάτην codd., πάλον (?) τῶν πάλλων Β. 22. φύλου A (sed φυλ sec. m. in marg. agglut) Bl φύλον cg φύλον n (sec. m. add.: antea lacuna fuerat) ο οἴLov et sup. alov h (Tzsch.) lov i (h Falc.) Cas. corr. 23. τῆς om. Bl edd. 24. μείζονα codd. οἷαν καὶ ὁ Τυρταῖος φράζει. τὴν δὲ Λακωνικὴν καὶ τὴν Μεσσηνίαν ὁρίζειν, αὐτοῦ φήσαντος, Παμισὸν εἰς θάλασσαν ἐξορμώμενον, οὐ συγχωρητέον, ὃς διὰ μέσης ῥεῖ τῆς Μεσσηνίας, οὐδαμοῦ τῆς 5 νῦν Λακωνικῆς ἁπτόμενος. οὐκ εὖ δὲ οὐδ ̓ ὅτι, τῆς Μεσσηνίας ὁμοίως ἐπιθαλαττιαίας οὔσης τῇ Λακωνικῇ, φησὶν αὐτὴν πρόσω ναντίλοισιν εἶναι. ἀλλ ̓ οὐδὲ τὴν Ἠλιν εὖ διορίζει, πρόσω δὲ βάντι ποταμὸν Ἦλις, ἡ Διός γείτων, κάθηται. 10 εἴτε γὰρ τὴν νῦν Ἠλείαν βούλεται λέγειν, ἥτις [ὁμο]ρεῖ τῇ Μεσ- C. 367 σηνίᾳ, ταύτης οὐ προσάπτεται ὁ Παμι[σός], ὥσπερ γε [οὐδὲ] Α. 564 τῆς Λακωνικῆς· εἴρηται γάρ, ὅτι διὰ μέσης ῥ]εῖ τῆς Μεσση νίας· εἴτε τὴν παλαιὰν τὴν Κοίλην [καλουμένην, πολὺ μᾶλλον ἐκπίπτει τῆς ἀληθείας· διαβάντι γὰρ τ]ὸν Παμισὸν ἔστι πολλὴ 15 τῆς Μεσσηνίας, εἶθ ̓ ἡ τῶν ...... ῶν ἅπασα καὶ † Μεσσαίων, 6. ἐπι 11. 5. οὐκ εὖ δὲ ὅτι, et οὐδὲ ὅτι sec. m. sup. ὅτι add., Α. θαλαττίας Βi edd.: cf. ad II, 73. 10. εἴτε ἡ Ηλις om. Β (sed in marg. sec. m. add.) I. Eorum loco haec habent: καὶ ἐπάγει καὶ τὸν ἔλεγχον ἡμῖν οὐκ ἀναγκαῖον ὄντα, quae excerptoris sunt, atque egregie ostendunt, quam rationem ille secutus sit. Eadem sec. m. scripta sunt in marg. d, adiectis subinde his: γραφόντων δὲ τῶν μὲν λακεδαίμονα κήτω. Utraque scriptura conflata est in c (omissum tamen και ante ἐπάγει) kgt edd. Inter ἥτις et ῥεῖ tres fere literae exciderunt in 4: inde ἥτις ῥεῖ cghi, sed hic in marg. habet ὁμορεῖ, idque est in no. Syllaba σos intercidit in A, nec sec. m. restituta est. οὐδὲ om. codd., Cas. add. 12. Literae της ᾧ interciderunt in A; μέσον ghi. 13. Inter Κοίλην et την quinque sexve literae perierunt in 4: inde omisso την spatium vacuum relictum in cgh, et in hoc post sec. m. add. ήλιν λέγει, quod legitur in i; καλουμένην habent bknogt. 14. Inter δια βάν et or sex fere literae exciderunt: διαβάς τε τὸν c, διαβάντι δὲ τὸν ἰ, διαβασί τε τὸν bknogt edd: γὰρ, quod posui, multo melius quadrat. 15. Inter τῶν et ὢν sex fere literae interciderunt in 4: literae ὧν om., spatio vacuo relicto, beghikno (in hoc φηρῶν ἐπαρχία leguntur in marg. ?)t, sed in hoc φηρῶν ἐπαρχία sec. m. add., similiter φερῶν ἐπαρχία sec. m. add. in q, idem habet ald. et φηρῶν ἐπαρχία edd. inde ab Hopp. Quam scripturam ferendam non esse recte intellexit Grosk., qui tamen et ipse veram non invenit: videtur autem scriptum fuisse Επειών. — Μεσσαίων corruptum esse idem Grosk. vidit, neque melius est Messeniorum, quod praebet Guar., A. 565 ἣν Τριφυλίαν ἐκάλουν, [εἶθ ̓ ἡ Πι]σᾶτις καὶ ἡ Ὀλυμπία, εἶτα μετὰ τριακοσίους σταδίους] ἡ Ηλις. 7. Γραφόντων δὲ τῶν μὲν Λακεδαίμονα κητώεσσαν, τῶν δὲ καιετάεσσαν, ζητοῦσι, τὴν κητώεσσαν τίνα δέχεσθαι χρή, εἴτε ἀπὸ τῶν κητῶν, εἴτε μεγάλην, ὅπερ δοκεῖ πιθανώτερον 5 εἶναι· τήν τε καιετάεσσαν οἱ μὲν καλαμινθώδη δέχονται, υἱ δέ, ὅτι οἱ ἀπὸ τῶν σεισμῶν ῥωχμοὶ καιετοὶ λέγονται, καὶ ὁ καιέτας τὸ δεσμωτήριον ἐντεῦθεν τὸ παρὰ Λακεδαιμονίοις, σπή λαιόν τι· ἔνιοι δὲ κώους μᾶλλον τὰ τοιαῦτα κοιλώματα λέγεσθαί φασιν, ἀφ ̓ οὗ καὶ τὸ φησὶν ὀρεσκφοισιν. 10 εὔσειστος δ ̓ ἡ Λακωνική· καὶ δὴ τοῦ Ταϋγέτου κορυφάς τινας 8. Ὅτι δὲ Λακεδαίμων ὁμωνύμως λέγεται καὶ ἡ χώρα καὶ ἡ πόλις, δηλοῖ καὶ Ὅμηρος (λέγω δὲ χώραν σὺν τῇ Μεσσηνία)· περὶ μ[ὲν δὴ τῶν] τόξων ὅταν λέγῃ· καλά, τὰ οἱ ξεῖνος Λακεδαίμονι δώκε τυχήσας, εἶτ ̓ ἐπενέγκῃ· unde profecta videtur Groskurdii coniectura audacior quam felicior vnèg δὴ τῶν τό interciderunt in A, nec sec. m. restitutae sunt: inde om. cgh 20. καλὰ] δῶρα Cor. ex Od. I, 13: idemque spatio vacuo relicto. iam scripserat Hopper. 22. ἐπήνεγκε codd., Cor. corr. 20 10 15 τὰ δ ̓ ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιιν οἴκῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο· *τῆς Φηρῆς* τὴν χώραν λέγει, ἧς μέρος ἦν και ἡ Μεσσηνία οὐ διήνεγκεν οὖν αὐτῷ καὶ οὕτως εἰπεῖν· 5 καὶ ξεῖνος Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσας, τω δ ̓ ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην· ὅτι γὰρ αἱ Φηραί εἰσιν ὁ τοῦ Ὀρτιλόχου οἶκος, δῆλον, ἐς Φηρὰς δ ̓ ἵκοντο Διοκλῆος ποτὶ δῶμα, υἱέος Ὀρτιλόχοιο, ὅ τε Τηλέμαχος καὶ ὁ Πεισίστρατος· αἱ δὲ Φηραὶ τῆς Μεσση νίας εἰσίν. ὅταν δ ̓ ἐκ τῶν Φηρῶν ὁρμηθέντας τοὺς περὶ Τη λέμαχον πανημερίους φῇ σείειν ζυγόν, εἶτ ̓ εἴπῃ, δύσετό τ' ἠέλιος, οἱ δ ̓ ἶξον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν πρὸς δ ̓ ἄρα δώματ' ἔλων Μενελάου, τὴν πόλιν δεῖ δέχεσθαι· εἰ δὲ μή, ἐκ Λακεδαίμονος εἰς Λα- C. 368 κεδαίμονα φανεῖται λέγων τὴν ἄφιξιν· ἄλλως τε οὐ πιθανόν, μὴ ἐν Σπάρτῃ τὴν οἴκησιν εἶναι τοῦ Μενελάου, [οὐδέ], μὴ οὔσης 20 ἐκεῖ, τὸν Τηλέμαχον λέγειν· εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην τε καὶ εἰς Πύλον. 1. μεσήνῃ a (in sched. agglut.). ἀλλήλοιν, et σιν sec. m. sup. add., A. 2. Ορσιλόχοιο Β (ex corr.) ald., atque ea forma apud Homerum nunc obtinet: v. Od. Φ, 16. Γ, 489. coll. I. E, 545: at alteram formam exhibent etiam Paus. IV, 1, 3. 30, 2. Eust. ad Od. II. II. 3. τῆς Φηρῆς, quae habet etiam Eust. ad Il. B, 711 p. 327, 18 R., ab hoc loco plane aliena esse, nec a Strabone addita, sententiarum docet connexus: hoc enim agitur, ut ostendatur Λακεδαίμονα versu allato indicare terram, non urbem. ἢ μέρος ἦν τῆς μεσσηνίας marg. n, quae compluribus iam antea probata receperunt Cor. Grosk., verbis τῆς Φη gns male assutis decepti. ἦν om. Β, nec Eust. (v. l. 1.) in exemplo suo videtur habuisse. 5. ξεῖνος] κοινῶς codd. Xyl. corr. 8. του Ορσιλόχου ὁ οἶκος ald. 15. κητώεσσαν om. Bl ald. 16. πρὸς φανεῖται om. l. δώμαθ' ὅλων (sic) A. 19. [οὐδὲ] μὴ οὔσης] μηνυούσης Α (et sec. m. sup. μηδ' οὔσης) gh μηδ ̓ οὔσης Bino Cor. μηδ' οὕτως ald. Verum vidit Pleth., quod recepi. δοκεῖ πίπτειν τούτῳ τὸ τοῖς τῆς χώρας ἐπιθέτοις αὐ εἰ μὴ νὴ Δία ποιητικῇ τις τοῦτο συγχωρήσει ἐξο[υσία] τιον γὰρ τὴν Μεσσήνην μετὰ τῆς Λακωνικῆς καὶ Πύλου] τῆς ὑπὸ τῷ Νέστορι, μηδὲ δὴ καθ ̓ αὑτὴν τάτ[τεσθαι ἐν τῷ] Καταλόγῳ, μηδὲ κοινωνοῦσαν τῆς στρα[τείας]. Pleth. 1. Verba δοκεῖ στρατείας om. Β (sed sec. m. in marg. add.) Inter δοκεῖ et πίπτειν quinque sexve literae interciderunt, nec restitutae sunt in 4: spatium vacuum relictum in cghi δοκεῖ γὰρ συμπίπτειν bno edd. Inde Cas. ante haec verba effluxisse quaedam suspicatur, quem secutus Grosk. solita audacia multa proponit, quae, quantumvis improbabilia sint, infra addam. Nescio an Strabo scripserit: δοκεῖ δὲ συμπίπτειν. τοῦτο edd., inde τὸ om. Cor. Post au literae pars superest in A, quae r scriptum fuisse videtur indicare: deinde octo fere literae interciderunt; ar pro av est in bno edd. Spatium vacuum relictum est in omnibus codd. Suspicari possis scriptum fuisse avτòv χρῆσθαι. Sed obscurissima haec sunt omnia. 2. Inter έξω et τιον (sic) octo fere literae deletae in A, et vor spatio vacuo interiecto cghi, εξουσία exhibent ono, spatium vacuum et ipsi relinquentes ante τιον. Inde ἐναντίον edd., et lacunae signum positum est ante eam vocem inde a Cas.; iam multa h. 1. excidisse statuit Grosk. Quae mera sunt somnia: fortasse scriptum fuerit βέλτιον. 3. Inter Λακωνική et τῆς octo fere literae interciderunt in 4: καὶ Πύλου om. cghi, spatio vacuo relicto; leguntur in bno. 4. ὑπὸ] ἐπὶ δ. Inter τατ et Καταλόγῳ octo decemve literae interciderunt in A: eadem lacuna est in cghi, suppleta est in bno. 5. Inter στα et λέας duodecim fere literae interciderunt in A, sed μετὰ δὲ μα sec. m. add.: inde post στρα spatium vacuum relictum in ch. Ceterum ultima haec sana esse non videntur, ac si ßélτιον supra scriptum fuerat, ἢ μηδὲν s. ἢ μὴ hic fortasse legendum fuerit. Sed haec omnia incertissima. Iam subiiciam, quemadmodum Grosk. totum hunc locum restituendum esse censuerit: [Ἀλλὰ καὶ τὸ τῆς Λακεδαίμονος ἐπίθετον, ἡ κοίλη, οὐκ ἐῇ τὴν χώραν δέχεσθαι] δοκεῖ γὰρ συμπίπτειν τοῦτο τὸ [τῆς πόλεως] τοῖς τῆς χώ ρας ἐπιθέτοις ἀν[οικείως], εἰ μή, νὴ Δία, ποιητικῇ τις τοῦτο συγ χωρήσει ἐξουσίᾳ· [ὅτι δέ, καθάπερ προείρηται, ἡ Μεσσήνη τότε μέσ ρος ἦν τῆς Λακωνικῆς καὶ τεταγμένη ὑπὸ Μενελάῳ ἐξ αὐτοῦ τοῦ ποιητοῦ δεῖ τεκμαίρεσθαι]· ἐναντίον γὰρ τὴν Μεσσήνην [κοινωνοῦσαν τῆς στρατείας μήτε] μετὰ τῆς Λακωνικῆς ἢ Πύλου τῆς ὑπὸ τῷ Νέ στορι, μήτε δὴ καθ ̓ αὑτὴν τάττεσθαι ἐν τῷ Καταλόγω, [ὡς] μηδὲν κοινωνοῦσαν τῆς στρατείας. ال |