λους τῶν ἁμαξοίκων οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν· οὐδ ̓ εἰ μέχρι τοῦ ὠκεα-
νοῦ παρήκουσι παρὰ πᾶν τὸ μῆκος, ἤ ἐστί τι ἀοίκητον ὑπὸ
ψύχους ἢ ἄλλης αἰτίας, ἢ εἰ καὶ γένος ἀνθρώπων ἄλλο δια-
δέχεται μεταξὺ τῆς θαλάττης καὶ τῶν ἑῴων Γερμανῶν ἱδρυ
μένον. τοῦτο δὲ τὸ αὐτὸ ἀγνόημα καὶ περὶ τῶν ἄλλων τῶν 5
ἐφεξῆς προσαρατίων † ἔλεγεν. οὔτε γὰρ τοὺς Βαστάρνας οὔτε
τοὺς Σαυρομάτας καὶ ἁπλῶς τοὺς ὑπὲρ τοῦ Πόντου οἰκοῦν-
τας ἴσμεν, οὔθ ̓ ὁπόσον ἀπέχουσι τῆς Ἀτλαντικῆς θαλάττης,
οὔτ ̓ εἰ συνάπτουσιν αὐτῇ.

CAPUT III.

1. Τὸ δὲ νότιον μέρος τῆς Γερμανίας τὸ πέραν τοῦ Ἄλ βιος τὸ μὲν συνεχὲς ἀκμὴν ὑπὸ τῶν Σοήβων κατέχεται· εἶτ ̓ C. 295 εὐθὺς ἡ τῶν Γετῶν συνάπτει γῆ, κατ ̓ ἀρχὰς μὲν στενή, πα

10

ρατεταμένη τῷ Ἴστρῳ κατὰ τὸ νότιον μέρος, κατὰ δὲ τούναντίον τῇ παρωρείᾳ τοῦ Ἑρκυνίου δρυμού, μέρος τι τῶν ὀρῶν καὶ 15 αὐτὴ κατέχουσα, εἶτα πλατύνεται πρὸς τὰς ἄρκτους μέχρι Τυρεγετῶν· τοὺς δὲ ἀκριβεῖς ὅρους οὐκ ἔχομεν φράζειν. διὰ δὲ τὴν ἄγνοιαν τῶν τόπων τούτων οἱ τὰ Ριπαῖα ὄρη καὶ τοὺς Ὑπερβορείους μυθοποιοῦντες λόγου ἠξίωνται, καὶ ἃ Πυθέας, ὁ Μασσαλιώτης, κατεψεύσατο †ταῦτα τῆς παρωκεανίτιδος, προ- 20

(s. acc.), idem hoc est in l ῥαξινάλνους Β ραξανάλους C: cf. ad II,
114. ἢ εἴ τινας Ε. 1. ἁμαξικῶν C. 2. παράπαν BCl(?) ald.
παρ ̓ ἅπαν Cor.
ή om. ald., εἰ scripsit Tzsch. parum commode: for-
tasse scribendum est ἢ εἰ ἔστι. 3. εἰ om. ald.; inde cum recepisset
Tzsch., denuo om. Cor. 6. ἔλεγεν quod manifesto corruptum est mul-
tis coniecturis tentarunt VV. DD. ἐγένετο s. διέτεινεν proposuit Cas.,
λεκτέον Sbk., ἔτυχεν Tzsch., δεῖ λέγειν Grosk., omnes parum felices.
Melius est quod scripsit Cor. [ὧν] ἔλεγον, sed hoc quoque et per se,
et quia verbum desideramus ad ἀγνόημα referendum, verum non habeo :
crediderim potius Strabonem scripsisse επέχει, quod sensu certe est aptis
simum (cf. Demosth. de cor. §. 253 Bekk.), nec multum abest a codd.
scriptura. 7. τὸν πόντον k ex corr. Cor. 9. ἐν αὐτῇ ald. 15.
παρορία BCL (?). 16. τυρρεγετών codd. Τυριγετῶν edd. cf. ad II,
118. 18. τούτων om. Ε. 20. τ ̓ αὐτῷ C ταῦτα τὰ mo τοιαῦτα
ald. πάντα Cor.: ταῦτα om. Ε, neque ego quid ca voce faciendum sit,
satis video.

5

σχήματι χρώμενος τῇ περὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ μαθηματικὰ ἱστορίᾳ. ἐκεῖνοι μὲν οὖν ἐάσθωσαν. οὐδὲ γὰρ εἴ τινα Σοφοκλῆς τραγῳδεῖ περὶ τῆς Ωρειθυίας λέγων, ὡς ἀναρπαγεῖσα ὑπὸ Βορέου κομισθείη

ὑπέρ τε πόντον πάντ ̓ ἐπ ̓ ἔσχατα χθονός

νυκτός τε πηγὰς οὐρανοῦ τ ̓ ἀναπτυχάς
Φοίβου τε παλαιὸν κῆπον,

οὐδὲν ἂν εἴη πρὸς τὰ νῦν, ἀλλ ̓ ἐατέον, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ Φαί- Α. 453 δρῳ ὁ Σωκράτης. ἃ δὲ ἔκ τε τῆς παλαιᾶς ἱστορίας καὶ τῆς

10 νῦν παρειλήφαμεν, ταῦτα λέγωμεν.

2. Οἱ τοίνυν Ἕλληνες τούς * τε* Γέτας Θρᾷκας ὑπελάμ βανον· ᾤκουν δ ̓ ἐφ ̓ ἑκάτερα τοῦ Ἴστρου καὶ οὗτοι καὶ οἱ Μυσοί, Θράκες ὄντες καὶ αὐτοί, καὶ οὓς νῦν Μοισοὺς καλοῦσιν· ἀφ ̓ ὧν ωρμήθησαν καὶ οἱ νῦν μεταξὺ Λυδῶν καὶ Φρυγών 15 καὶ Τρώων οἰκοῦντες Μυσοί. καὶ αὐτοὶ δ ̓ οἱ Φρύγες Βρίγες εἰσί, Θρᾴκιόν τι ἔθνος, καθάπερ καὶ Μυγδόνες καὶ Βέβρυκες καὶ Μαιδοβιθυνοὶ καὶ Βιθυνοὶ καὶ Θῦνοι, δοκῶ δὲ καὶ τοὺς Μαριανδυνούς. οὗτοι μὲν οὖν τελέως ἐκλελοίπασι πάντες τὴν Εὐρώπην, οἱ δὲ Μυσοὶ συνέμειναν. καὶ Ὅμηρον [δὲ] ὀρθῶς 20 εἰκάζειν μοι δοκεῖ Ποσειδώνιος * δὲ* τοὺς ἐν τῇ Εὐρώπῃ Μυσοὺς κατονομάζειν (λέγω δὲ τοὺς ἐν τῇ Θράκῃ), ὅταν φῇ·

2. ἐκεῖνοι] ταῦτα Ε.

3.

5. πάντα codd. Xyl. corr. 9. τε om. edd. 11. τε om.

1. τὰ ante μαθηματικά om. ald. ὠριθυίας BC. ὡς ἂν ἁρπαγεῖσα Α. 6. τε ἀναπτύχας codd. Cas. corr. edd. 13. μυσούς codd. Tzsch. corr. ex Tyrwh. coni. ipsa re postulante. Infra quoque idem nomen corruptum est, Graecorum recentiorum pronunciatione propensa ad o et v confundenda. Qua de re vid. quae egregie disputat Ulrichs (Reisen und Forschungen in Griechenland c. X n. 19); cf. et supra ad V, 230 extr. 16. οἱ ante Μυγδόνες add. edd. Μύγδονες Cor., sed alterum accentum constanter tuentur codd. βέβρυγες 4. 17. μεδοβιθυνοί codd. Tzsch. corr. coll. Steph. s. v. Μαιδοὶ. καὶ Θῦνοι om. Ε. 19. δὲ om. 18. μαριανθηνούς Β. codd.: addere tamen solet Strabo in talibus, ac nescio an hinc traiectum sit, quod post Ποσειδώνιος male inserunt codd. νίῳ τε ο. δὲ om. C. edd. inde a Xyl. In marg. A h. 1. pr. m add. ἐξακουστέον τὸ δοκεῖ.

20. ποσειδω

αὐτὸς δὲ πάλιν τρέπεν ὄσσε φαεινώ,

νόσφιν ἐφ ̓ ἱπποπόλων Θρηκών καθορώμενος αλαν

Μυσῶν τ' ἀγχεμάχων.

ἐπεὶ εἴ γε τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν Μυσοὺς δέχοιτό τις, ἀπηρτημένος ἂν εἴη ὁ λόγος. τὸ γὰρ ἀπὸ τῶν Τρώων τρέψαντα τὴν 5 ὅρασιν ἐπὶ τὴν Θρᾳκῶν γῆν συγκαταλέγειν ταύτῃ τὴν τῶν Μυσῶν, τῶν οὐ νόσφιν ὄντων, ἀλλ ̓ ὁμόρων τῇ Τρωάδι καὶ ὄπι σθεν αὐτῆς ἱδρυμένων καὶ ἑκατέρωθεν, διειργομένων δ ̓ ἀπὸ τῆς Θρᾴκης πλατεῖ Ἑλλησπόντῳ, συγχέοντος ἂν εἴη τὰς ἠπείΑ. 454 ρους καὶ ἅμα τῆς φράσεως οὐκ ἀκούοντος. τὸ γὰρ πάλιν τρέ- 10 πεν μάλιστα μέν ἐστιν εἰς τουπίσω· ὁ δ ̓ ἀπὸ τῶν Τρώων με ταφέρων τὴν ὄψιν ἐπὶ τοὺς † μὴ ὄπισθεν αὐτῶν ἢ ἐκ πλαγίων ὄντας προσωτέρω μὲν μεταφέρει, εἰς τοὐπίσω δ ̓ οὐ πάνυ. καὶ C. 296 τὸ ἐπιφερόμενον δ ̓ αὐτοῦ τούτου μαρτύριον, ὅτι τοὺς Ἱππημολγοὺς καὶ Γαλακτοφάγους καὶ Ἀβίους συνῆψεν αὐτοῖς, οἵπερ 15 εἰσὶν οἱ ἁμάξοικοι Σκύθαι καὶ Σαρμάται. καὶ γὰρ νῦν ἀναμέμικται ταῦτα τὰ ἔθνη τοῖς Θραξὶ καὶ τὰ Βασταρικά, μᾶλ λον μὲν τοῖς ἐκτὸς Ἴστρου, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἐντός. τούτοις δὲ καὶ τὰ Κελτικά, οἵ τε Βόιοι καὶ Σκορδίσκοι καὶ Ταυρίσκοι. τοὺς δὲ Σκορδίσκους ἔνιοι Σκορδίστας καλοῦσι καὶ τοὺς Ταυ- 20 ρίσκους δὲ † Αιγυρίσκους καὶ Ταυρίστας φασί.

2. ὅσφιν 4 ὃ σφιν (sic) C. 4. ἀπηρτιμένος C, inde Cor. in nott. ad Intp. Gall. scribendum esse suspicatur οὐκ ἀπηρτισμένος, quod probat Grosk. In editione autem sua intactam recte reliquit codicum scripturam, quamquam insolentius usurpatum esse illud verbum fatendum est. 7. ἐόντων codd. Cor. mutavit, quia haud facile intelligatur, cur ionicam formam posuerit Strabo in verbis, quae non sunt Homeri. 10. τρέπειν C(?) Cas. 12. μὴ falsum esse et ipsius sententiae connexus, et quae praecedunt satis ostendunt: videtur scriptum fuisse. Mire nugatur Grosk. h. 1. 14. δ ̓ αὖ τοῦτο AC δ ̓ αὐτοῦ τὸ ΒΙ(?) δὲ τούτου Cor. Ante eum Cas. voluerat δ ̓ αὖ τούτου. Verum vidit Grosk., quem sequi non dubitavi. 16. ἁμαξικοὶ ΑBCl. δίσκας codd. edd. Quam formam veram esse per se est parum probabile: apud Athenaeum igitur VI, 5 cum legatur οἱ Κορδισταί, idem hoc apud Strabonem scribendum esse Cas. censuit ad illum locum, în co tantummodo non audiendus, quod σ putabat reiiciendum esse: Σκορδί στας exhibent codd. infra Ρ· 315. 21. λιγυρίσκους licet omnes codd.

20. σκορ

3. Λέγει δὲ τοὺς Μυσοὺς ὁ Ποσειδώνιος καὶ ἐμψύχων ἀπέχεσθαι κατ ̓ εὐσέβειαν, διὰ δὲ τοῦτο καὶ θρεμμάτων· μέλιτι δὲ χρῆσθαι καὶ γάλακτι καὶ τυρῷ ζῶντας καθ ̓ ἡσυχίαν, διὰ δὲ τοῦτο καλεῖσθαι θεοσεβεῖς τε καὶ καπνοβάτας· εἶναι δέ τι 5 νας τῶν Θρᾳκῶν, οἱ χωρὶς γυναικὸς ζῶσιν, οὓς Κτίστας και λεῖσθαι, ἀνιερώσθαί τε διὰ τιμὴν καὶ μετὰ ἀδείας ζῆν· τούτους δὴ συλλήβδην ἅπαντας τὸν ποιητὴν εἰπεῖν ἀγαυοὺς Ἱππημολγούς, γλακτοφάγους ἀβίους τε, δικαιοτάτους ἀνθρώπους. ἀβίους δὲ προσαγορεύειν μάλιστα, ὅτι χωρὶς γυναικῶν, ἡγού10 μενον ἡμιτελῆ τινα βίον τὸν χῆρον, καθάπερ καὶ τὸν οἶκον ἡμιτελῆ τὸν Πρωτεσιλάου, διότι χῆρος· ἀγχεμάχους δὲ τοὺς Μυ- Α. 455 σούς, ὅτι ἀπόρθητοι, καθὰ οἱ ἀγαθοὶ πολεμισταί· δεῖν δὲ ἐν τῷ † δεκάτῳ ἐγγράφειν ἀντὶ τοῦ Μυσῶν τ ̓ ἀγχεμάχων [Μοισῶν τ ̓ ἀγχεμάχων].

15

4. Τὸ μὲν οὖν τὴν γραφὴν κινεῖν ἐκ τοσούτων ἐτῶν εὐδοκιμήσασαν περιττὸν ἴσως. πολὺ γὰρ πιθανώτερον ὠνομάσθαι μὲν ἐξ ἀρχῆς Μυσούς, μετωνομάσθαι δὲ καὶ νῦν. τοὺς ἀβίους δὲ τοὺς χήρους [ου] μᾶλλον ἢ τοὺς ἀνεστίους καὶ τοὺς ἁμαξ

habeant, haud dubie corruptum est, sed paulo audacius Cor. mutavit in
Τυρίσκους, quae forma nullo alio loco invenitur: verum contra iudico,
quod in marg. A pr. m. additum est, Τευρίσκους. Similiter Τευρίστας
supra p. 293 a Posidonio vidimus commemoratos. Ptolemaeus quoque III,
8 in Dacia habet Τευρίσκους, ab his quidem diversos. Apud Steph. legimus
ab Eratosthene eos Τερίσκους appellatos fuisse διὰ τοῦ ε: ubi fortasse iti-
dem scriptum fuit Τευρίσκους. 3. Ad hunc fere locum in
marg. A
pr. m. adnotata sunt haec: τοὺς πιλοφόρους γέτας, ὡς ἄλλοι τέ φασι καὶ
(in cod. ή) κρίτων ἐν τοῖς γετικοῖς. 4. καπνοβάτας et mox κτί
στας coniecturis frustra tentarunt VV. DD.: cf. p. 297 et Εust. ad Il.
4 916 R.
Ρ.
9. ἡγούμενος Β' ἡγούμενοι AC Cor. corr. 12.
καθό Gem. Cor. καὶ ante οἱ add. edd. of om. Gem. Cor.
δεῖ C. 13. τρισκαιδεκάτῳ Cor. recte haud dubie: leguntur enim
illi versus initio cantus decimi tertii. Ortus autem esse videtur error
ille ex nota numerali II male intellecta, cuius altera pars ad verbum
γράφειν relatum scripturae ἐγγράφειν ansam dedit falsae et ipsi. Μοι
σῶν τ ̓ ἀγχεμάχων Cor. add. ante ἀντὶ, sed malui loco ponere, quo cur
neglecta sint apertior est causa. 17. καὶ] Μοισούς Cor. paulo auda-
cius: videtur potius scribendum ὡς νῦν. 18. οὐ om. codd. Tzsch.
add. ex coni. Cas. Quod cur omissum sit apparet.

Ν,

C. 297

A. 456

οίκους δέξαιτ ̓ ἄν τις· μάλιστα γὰρ περὶ τὰ συμβόλαια καὶ τὴν
τῶν χρημάτων † ἐκτίμησιν συνισταμένων τῶν ἀδικημάτων, τοὺς
οὕτως ἀπ ̓ ὀλίγων εὐτελῶς ζῶντας δικαιοτάτους εύλογον κλη-
θῆναι· ἐπεὶ καὶ οἱ φιλόσοφοι τῇ σωφροσύνῃ τὴν δικαιοσύνην
ἐγγυτάτω τιθέντες τὸ αὔταρκες καὶ τὸ λιτὸν ἐν τοῖς πρώτοις
ἐξήλωσαν· ἀφ ̓ οὗ καὶ προεκπτώσεις τινὰς αὐτῶν παρέωσαν
ἐπὶ τὸν κυνισμόν. τὸ δὲ χήρους γυναικῶν οἰκεῖν οὐδεμίαν τοι-
αύτην ἔμφασιν ὑπογράφει, καὶ μάλιστα παρὰ τοῖς Θραξί, καὶ
τούτων τοῖς Γέταις. ὅρα δ ̓ ἃ λέγει Μένανδρος περὶ αὐτῶν,
οὐ πλάσας, ὡς εἰκός, ἀλλ ̓ ἐξ ἱστορίας λαβών·

πάντες μὲν οἱ Θρᾷκες, μάλιστα δ' οἱ Γέται
ἡμεῖς ἁπάντων (καὶ γὰρ αὐτὸς εὔχομαι
ἐκεῖθεν εἶναι τὸ γένος) οὐ σφόδρ ̓ ἐγκρατεῖς
ἐσμέν,

10

καὶ ὑποβὰς μικρὸν τῆς περὶ τὰς γυναῖκας ἀκρασίας τίθησι τα 15
παραδείγματα·

γαμεῖ γὰρ ἡμῶν οὐδὲ εἷς, εἰ μὴ δέκ ̓ ἤ
ἕνδεκα γυναῖκας δώδεκά τ ̓ ἢ πλείους τινές.
ἂν τέτταρας δ ̓ ἢ πέντε γεγαμηκὼς τύχῃ

2. ἐκτίμησιν corruptum esse vidit Cas., sed parum feliciter coniecit ἔκτισιν; melius est quod scripsit Cor. ἔγκτησιν, nec tamen verum. Scriptum fuit, ni fallor, ἐπίκτησιν, quo ipsi ducunt literarum ductus, quodque ita plane usurpatum vid. ap. Aristot. H. A. 3, 20. 6. προστ εκπτώσεις 4 πρὸς ἐκπτώσεις BC πρὸς ἔκπτωσίν τινες Gem., inde effinxit Cor. ἀφ ̓ οὗ καὶ κατὰ προέκπτωσίν τινες παρεώσθησαν, in quibus hoc unum probandum est, quod substantivum προέκπτωσις restituit, alibi non obvium. Similiter verbum προεκπίπτειν vidimus corruptum I, 16 extr. Articulus, quem ante προεκπτώσεις inserendum censet Grosk., non est necessarius. 8. ὑπογράφειν Α. 13. οὐ] οὗ Α. 17. εἰ μὴ] οὐ codd. ὃ οὐ Pleth., unde Tzsch. effinxit ᾧ οὐ: Cor. corr. ex coni. Cas. ή om. ABCl, sed in marg. Β sec. m. add. haec: ἄλλως· γαμεῖ γὰρ οὐδὲ εἷς οὐ δέκ ̓ ἢ ἕνδεκα γυναῖκας δώδεκά τε quae habent kno ald. 18. δωδεκέτις πλείους Cl δωδεκέτης Β, sed in marg. sec. m. δώδεκά τε, quod habent edd. exc. Tzsch., qui recepit Salm. coni. (v. Ex. Plin. p. 112, α) δώδεκα δ' ή. Pors. ad Toup. Emend. proposuit δώδεκ ̓ ἢ, quod rec. Meinck. in fragm. Men. Quod scripsi Cor. proposuit in nott. et propius abest a codicum scriptura. Melius omnia procedant, si scribatur τινάς. 19. τύχοι ald.