Οἴτυλός ἐστι· καλεῖται δ ̓ ὑπό τινων †Βαίτυλος· εἶτα Λευ κτρον, τῶν ἐν τῇ Βοιωτίᾳ Λεύκτρων ἄποικος, εἶτ ̓ ἐπὶ πέτρας ἐρυμνῆς ἵδρυται Καρδαμύλη, εἶτα Φηραί, ὅμορος Θουρίᾳ καὶ Γερήνοις, ἀφ ̓ οὗ τόπου Γερήνιον τὸν Νέστορα κληθῆναί φασι 5 διὰ τὸ ἐνταῦθα σωθῆναι αὐτόν, ὡς προειρήκαμεν. δείκνυται δ ̓ ἐν τῇ Γερηνίᾳ Τρικκαίου ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ, ἀφίδρυμα τοῦ ἐν τῇ Θετταλικῇ Τρίκκῃ. οἰκίσαι δὲ λέγεται Πέλοψ τό τε Λεῦκτρον καὶ Χαράδραν καὶ Θαλάμους, τοὺς νῦν Βοιωτοὺς και λουμένους, τὴν ἀδελφὴν Νιόβην ἐκδοὺς Ἀμφίονι καὶ ἐκ τῆς 10 Βοιωτίας ἀγόμενός τινας. παρὰ δὲ Φηρὰς Νέδων ἐκβάλλει, ῥέων διὰ τῆς Λακωνικῆς, ἕτερος ὢν τῆς Νέδας· ἔχει δ ̓ ἱερὸν ἐπίσημον τῆς Ἀθηνᾶς Νεδουσίας· καὶ ἐν Ποιαέσσῃ δ ̓ ἐστὶν Ἀθηνᾶς Νεδουσίας ἱερόν, ἐπώνυμον τόπου τινὸς Νέδοντος, Α. 553 ἐξ οὗ φασιν οἰκίσαι Τηλεκλον Ποιάεσσαν καὶ Ἐχειὰς καὶ 15 Τράγιον.

1. Οίτυλος] ὁ πύλος codd. ὁ οἴτυλος Pleth. ὁ Τύλος Xyl.; Cor. verum restituit: error ex uncialium literarum usu ortus est. Βαίτυλος] Οίτυλος Χyl. καὶ Τύλος Cor. (qui tamen in nott. Βούτυλος fortasse scribendum esse suspicatur). Etenim fuere quidam, qui in ll. B, 585 οἳ Τύλον legi mallent quam Οίτυλον (v. Steph. Βyz. s. v., Scholl. et Eust. ad 1. 1.). Sed dubium est, num urbs ista unquam ita fuerit nominata. Nescio an scribendum sit Βείτυλος, cum in titulo supra laudato (C. I. 1323) hoc nomen legatur, eaque urbs Βίτυλα a Ptolemaeo, Βίτυλο (Βοίτουλον Cor.) hodieque appelletur. λεύτρον et mox λεύτρων Β, sed * sec. m. utroque loco add. 2. τῇ om. Bl edd. 3. Ερυμνή ΑΒ ὀρεινής Eust. ad H. I, 152 p. 743, 6. R. ὅμοροι Φηρίᾳ καὶ Γηρηνία Eust. 1. 1. 4. γερηνίοις Aeghinok (ex corr.) ald. Γερήνοις habet praeter Bl etiam Eust. ad II. H, 135, p. 671, 19 R.: cf. sup. p. 340. 5. ὡς προειρήκαμεν om. Bl. δείκνυνται Α. 6. τρικκαῖον codd. Cor. corr. 8. Θαλάμας Gor., quae forma est apud alios scriptores usitata: atque haud improbabile est masculinum ortum esse ex sequentibus. 9. δ post τὴν add. A. τῆς om. Bl edd. 10. ἀγάμενον [ ἀγόμενον το αγαγόμενος Cor. - περὶ Bl 12. τῆς om. Bl edd. Syllabae ποιαέ cum marg. deletae ac sec. m. restitutae sunt in A; ποιάσσῃ ποιηέσσῃ Bkno edd. 14. ἐξ οὗ Τράγιον om. Β (sed sec. m. in marg. add.) 1. Syllabae άεσσαν cum marg. interciderunt, nec restitutae sunt in 4: inde om. in cghi, spatio vacuo relicto, ποιήεσσαν bno edd. Ceterum variis coniecturis tentavit hunc locum Bröndsted. (v. Reisen etc. I, Beilage 4.), contra quas v. quae recte disputat Grosk. ad h. 1.

5. Τῶν δὲ προταθεισῶν ἑπτὰ πόλεων τῷ Ἀχιλλεῖ περὶ μὲν Καρδαμύλης καὶ Φηρῶν εἰρήκαμεν καὶ Πηδάσου. Ἐνόπην δὲ οἱ μὲν τὰ Πέλλανά φασιν, οἱ δὲ τόπον τινὰ περὶ Καρδαμύλην, οἱ δὲ τὴν Γερηνίαν· τὴν δὲ Ἱρὴν κατὰ τὸ ὄρος δεικνύουσι τὸ κατὰ τὴν Μεγαλόπολιν τῆς Ἀρκαδίας ὡς ἐπὶ τὴν 5 Ανδανίαν ἰόντων, ἣν ἔφαμεν Οἰχαλίαν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ κεκλῆσθαι, οἱ δὲ τὴν νῦν Μεσόλαν οὕτω καλεῖσθαί φασι, καθή κουσαν εἰς τὸν μεταξὺ κόλπον τοῦ Ταϋγέτου καὶ τῆς Μεσσηνίας. ἡ δ ̓ Αἴπεια νῦν Θουρία καλεῖται, ἣν ἔφαμεν ὅμορον Φαραῖς· ἵδρυται δ ̓ ἐπὶ λόφου ὑψηλοῦ, ἀφ ̓ οὗ καὶ τοὔνομα. 10 ἀπὸ δὲ τῆς Θουρίας καὶ ὁ Θουριάτης κόλπος, ἐν ᾧ πόλις μία ἦν, Ρίον τοὔνομα, ἀπεναντίον Ταινάρου. Ἄνθειαν δὲ οἱ μὲν αὐτὴν τὴν Θουρίαν φασίν, Αἴπειαν δὲ τὴν Μεθώνην· οἱ δὲ τὴν μεταξὺ Ἀσίνην, τῶν Μεσσηνίων πόλεων οἰκειότατα βαθύλειμον λεχθεῖσαν, ἧς πρὸς θαλάττῃ πόλις Κορώνη· καὶ ταύ- 15 την δέ τινες Πήδασον λεχθῆναι φασιν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ.

2. πηδα Β (σου sec. m. add.) l. 3. πέλαννα Α πέλανα Βι edd.: correxi ex p. 386. Pausaniae est ή Πελλάνα, Xenophonti, Polybio, Diodoro, Plutarcho ἡ Πελλήνη.

ad Il. I, 152 pag. 743, 27 R., qui

5. τὴν post κατὰ om. Bl Eust. habet praeterea μεγάλην πόλιν. 6. ιόντι Εust. 1. 1. edd.: quae 7. oi Μεσσηνίας om. Β

(sed sec. m. in marg. add.) lu, sed in hoc pr. m. in marg. add.: oi dè τὴν νῦν μεσόλαν, reliquis ibi quoque omissis. edd. inde a Cas.

Μεσσόλαν ch (??)

10. φαραῖς, et η sup. prius a sec. m. add., A φηραῖς BEl edd. Formam doricam, quam in sequentibus constanter exhibet A, supra quoque censeo restituendam (cf. p. 388 in.). 11. πόλισμα ἦν Cor. coniicit valde probabiliter. 12. μία ἦν et mox τοὔνομα om. Bl. 12. ταινέδου Β (sed a sec. m. sup. εδ) η τενέδου Ι. 13. φασὶν om. B (sed sec. m. add.) l. 14. την om. Β, sed sec. m. add. ἀσίνης codd. et Eust. 1. 1. Inde deesse aliquid suspicati sunt cum Xyl. plerique editores: restituto accusativo locum sanavit Cor. ex Breq. coni. Eam amplexus Grosk. praeterea post μεταξὺ inserendum censet Μεθώνης καὶ Κορώνης, quod parum probabile est vel ob sequentem Corones commemorationem. Pletho ita composuit hunc locum: Ἄνθειαν δὲ τὴν μετ ταξὺ Μεθώνης καὶ Ἀσίνης οἰκειότατα βαθυλείμην λεχθεῖσαν κτλ. τῶν Μεσσηνίων πόλεων om. Β (sed sec. m. in marg. add.) / Eust. 1. 1. 15. Post ἧς Grosk. addendum esse censet πλησίον, quod itidem interpretatione Gallica expresserat Cor.: nec tamen probabile est, eam vocem

πᾶσαι δ ̓ ἐγγὺς ἁλός,

Καρδαμύλη μὲν ἐπ' αὐτῇ, Φαραὶ δ ̓ ἀπὸ πέντε σταδίων, ὕφορ- C. 361 μον ἔχουσα θερινόν, αἱ δ ̓ ἄλλαι ἀνωμάλοις κέχρηνται τοῖς Α. 554 ἀπὸ θαλάττης διαστήμασι.

5 6. Πλησίον δὲ τῆς Κορώνης κατὰ μέσον πως τὸν κόλπον ὁ Παμισὸς ποταμὸς ἐκβάλλει, ταύτην μὲν ἐν δεξιᾷ ἔχων καὶ τὰς ἑξῆς, ὧν εἰσιν ἔσχαται πρὸς δύσιν Πύλος καὶ Κυπαρισ σία· μέση δὲ τούτων Ἔρανα (ἣν οὐκ εὖ τινες Ἀρήνην

νενομίκασι πρότερον), Θουρίαν δὲ καὶ Φαρὰς ἐν ἀριστερᾷ]. 10 μέγιστος δ ̓ ἐστὶ ποταμῶν τῶν ἐντὸς Ἰσθμοῦ, καίπερ οὐ πλείους ἢ ἑκατὸν σταδίους ἐκ τῶν πηγῶν ῥνεὶς δαψιλὴς τῷ ὕδατι διὰ τοῦ Μεσσηνιακοῦ πεδίου καὶ τῆς Μακαρίας καλουμένης· ἀφέστηκέ τε τῆς νῦν Μεσσηνίων πόλεως ὁ ποταμὸς σταδίους * διακοσίους καὶ* πεντήκοντα. ἔστι δὲ καὶ ἄλλος Παμισὸς χα15 ραδρώδης, μικρός, περὶ Λεύκτρον ῥέων τὸ Λακωνικόν, περὶ οὗ κρίσιν ἔσχον Μεσσήνιοι πρὸς Λακεδαιμονίους ἐπὶ Φιλίππου· †τὸν δὲ Παμισόν, ὃν μαθόν τινες ὠνόμασαν, ὡς προειρή

καμεν.

eam

excidisse, sed videtur relativum ex θαλάττῃ aptum esse, ut de sinu Asi
naeo intelligatur. 2. φαρα (sed φηραία m. sec.) Α φηραία BEeghil.
5. τῆς om. Bl. 7. και ante Πύλος add. ald.
8. μέση άρι
στερᾷ om. Β (sed sec. m. in marg. add. ) l. ἀνήνην Abhino; post
vocem quinque fere literae cum margine deletae, neque restitutae
sunt in A: inde spatium vacuum relictum in cgh, atque in hoc sec. m.
add. καλεῖσθαι, quod legitur etiam in i pr. m., ut videtur, scriptum: inde
rec. Cor. Sed εἶναι habent bno ald. Supra p. 348 eadem de re posi-
tum est κεκλήσθαι, quod hic quoque foret aptissimum. 9. φηράς edd.
Post ἐν & sex fere literae deletae in A, ἐν ὁ sec. m. in sched. agglut.
scriptum, spatio vacuo relicto: inde ἐν ὁ sequente lacuna cgh; ἐν ἀρι
στερᾷ bno. 12. Καμαρίας Bk. 13. σταδίων σν' Β: διακοσίους
καὶ delenda esse, utpote ex σ finali vocis σταδίους male repetito orta,
Palmer. recte coniecit (v. Exercitatt. p. 310.), coll. Paus. IV, 31, 4.
15. παρὰ Λεύκτρον Β, sed ε et i sec. m. sup. add.
16. μεσήνιοι
ah. 17. ὃν om. Bl edd., unde erroris et negligentiae Strabonem ac-
cusavit Palmerius, quod nusquam antea Pamisum hunc Messeniae Ama-
thum nominatum fuisse tradiderit, sed fluvium prope Pylum Triphylia-
cum fluentem ab aliis Amathum, ab aliis Pamisum dictum esse p. 336.
344. referat. Quo crimine ut Strabo liberetur τὸν δὲ Πάμισον om. no
(idem Tzsch. refert ex ch, nescio quo iure), Falconer autem mutandum

A. 555

7. Ἔφορος δὲ τὸν Κρεσφόντην, ἐπειδὴ εἷλε Μεσσήνην, διελεῖν φησιν εἰς πέντε πόλεις αὐτήν, ὥστε Στενύκλαρον μὲν ἐν τῷ μέσῳ τῆς χ[ώρας ταύτης] κειμένην ἀποδεῖξαι βασίλειον αὑτῷ βασιλείας πέμψαι Πύλον καὶ Ῥίον η ..

sunt.

censet τὸν in τρίτον, probante Groskurdio, qui ὃν simul mutat in τὸν.
Equidem potius as delendum esse puto, Syllabae καμεν interciderunt
cum margine in A, sed in schedula agglut. προειρήκαμεν et supra εἴπο
μεν, utrumque sec. m., scriptum est: προείπομεν Begklno edd.
2. ὡς
προειρήκαμεν post φησιν add. Acghik (in hoc postea add.) no edd.,
sed Cas. uncis, Cor. asteriscis inclusit. Ex superioribus male repetita
αὐτὴν ὥστε cum periissent in 4, in sched. aggl. αὐτὴν sec. m.
restituit, ὥστε vero in marg. add : inde ὥστε om. c, spatio vacuo relicto.
στενύκλαρον et sup. sec. m. ἢ ἐνύκλαρον A: inde ὥστ ̓ ἐνύκλαρον g.
Στενύκλαρον πάντας om. ls (in hoc paululum spatii vacuum reli-
ctum post ὥστε). In Β autem haec leguntur: ὥστε τὴν στενύκλαρον
ἐν τῷ μέσῳ οὖσαν βασίλειον ἐκείνῳ γενέσθαι· ἐντεῦθεν δὲ ἰαμιτιν (sic)
πέμψαι πρεσβευτὴν εἰς πύλον καὶ ῥίον τοὺς μεσσηνίους ἅπαντας ἰσο-
νόμους τοῖς δωριεῦσι ποιήσοντα· ἀναξιοπαθούντων δὲ τῶν δωριέων,
μεταγνοὺς μητρόπολιν τὴν στενίκλαρον ἀπέδειξε καὶ τοὺς δωριέας εἰς
τοῦτο ἤγαγεν: quae ab interpolatore imperito magnam partem profecta
esse apparet; in margine tamen sec. m. addita sunt haec: γρ. μὲν ἐν τῷ
μέσῳ τῆς χώρας ταύτης κειμένην ἀποδεῖξαι βασίλειον αὑτῷ τῆς βασιλείας
et paulo post: άλλως μεταγνόντα μόνην τὴν στενίκλαρον νομίσαι πόλιν· εἰς
τοῦτο δὲ τοὺς δωριέας συναγαγεῖν πάντας. Eadem omnia habentur in k et
in textu, quem vocant, et in margine; in u scripta sunt in textu, quae in
marg. habet B, sed ante μεταγνόντα posita sunt αὐτὸς μεταγνοὺς μη-
τρόπολιν, punctis postea notata; in t, quae priore loco in marg. legun-
tur in B pro verbis v γενέσθαι, in seriem recepta, reliqua eodem
modo, quo in B scripta sunt legitur tamen ποιήσαντα pro ποιήσοντα):
sed ea, quae ibi altero loco in marg. habentur pro verbis μεταγνοὺς
ἤγαγεν, recepta sunt in g edd. (cf. Praef. vol. I, p. LXIX).
cum decem fere literae intercidissent in A, in sched. agglut. χώρας scriptum
breveque spatium vacuum relictum est, quod idem habetur in chi, ταύ
της legitur in bg (sec. n. add.) knogt et vera haud dubie est conie-
ctura. Post avto decem duodecimve literae perierunt in A: inde la-
cunae in cghi, sed της sec. m. add. in g, idem legitur in bknogt edd.,
Cor. tamen τῆς βασιλείας asteriscis inclusit.

3. Post χ

Strabo scripsisse videtur
4. εἰς ante Πύλον sec.

εἰς δὲ τὰς ἄλλας βασιλέας: cf. p. 364 extr.
m. inter versus add. n. - Post duodecim fere literae exciderunt in A:
inde post glor spatium vacuum relictum est in cghi. Ceterum η illud,
quod notavi ex A, pro z potius videtur habendum et vera esse C. O. Muel-

H

Ταμεῖτιν ποιήσαντα ἰσονόμους πάντας τοῖς Δωριεῦσι τοὺς Μεσσηνίους· ἀγανακτούντων δὲ τῶν Δωριέων, μεταγνόντα μόνον τὸν Στενύκλαρον νομίσαι πόλιν, εἰς τοῦτον δὲ καὶ τοὺς Δωριέας συναγαγεῖν πάντας.

5 8. Ἡ δὲ Μεσσηνίων πόλις ἔοικε Κορίνθῳ· ὑπέρκειται γὰρ τῆς πόλεως ἑκατέρας ὄρος ὑψηλὸν καὶ ἀπότομον, τείχει κοινῷ περιειλημμένον, ὥστ ̓ ἀκροπόλει χρῆσθαι, τὸ μὲν καλούμενον Ἰθώμη, τὸ δὲ Ἀκροκόρινθος· ὥστ ̓ οἰκείως δοκεῖ Δημήτριος ὁ Φάριος πρὸς Φίλιππον εἰπεῖν τὸν Δημητρίου, παρακελευό- Α. 556 10 μενος τούτων ἔχεσθαι τῶν πόλεων ἀμφοῖν ἐπιθυμοῦντα τῆς Πελοποννήσου· † τῶν κεράτων γὰρ ἀμφοῖν, ἔφη, καθέξεις τὴν βοῦν, κέρατα μὲν λέγων τὴν Ἰθώμην καὶ τὸν Ακροκόρινθον, βοῦν δὲ τὴν Πελοπόννησον. καὶ δὴ διὰ τὴν εὐκαιρίαν ταύτην ἀμφήριστοι γεγόνασιν αἱ πόλεις αὗται. Κόρινθον μὲν οὖν και 15 τέσκαψαν [Ῥωμαῖοι] καὶ ἀνέστησαν πάλιν· Μεσσήνην δὲ ἀνεῖλον μὲν Λακεδαιμόνιοι, πάλιν δ ̓ ἀνέλαβον Θηβαῖοι καὶ μετὰ ταῦτα Φίλιππος Αμύντου· αἱ δ ̓ ἀκροπόλεις ἀοίκητοι διέμειναν.

leri coniectura καὶ Μεσόλαν καὶ (v. Die Dorier I, p. 95 n. 1): cf.
Steph. s. v. Μεσόλα et Υάμεια. Ex eodem hoc loco suspiceris scriben-
dum esse Υάμειαν pro Ὑαμεῖτιν: similiter tamen supra VI, 264 sq.
Σειρῖτιν positum pro urbis nomine. 3. νομίσαι] καλεῖσθαι c, sed in
marg. pr. m. add. γρ. νομίσαι, quae librarii sunt errorem suum corri
gentis: reliquae discrepantiae a Tzsch. h. 1. ex c allatae in codice ipso
non inveniuntur. 9. Φάριος] φαληρεύς codd. (sed in n supra rubro
colore add. γρ. φάριος et praeterea alia manu καὶ ὀρθῶς) Epit, unde
antiquissimum hunc esse errorem liquet; quem diu tollendum esse vide-
runt VV. DD. coll. Polyb. VII, 11, ubi eadem prorsus narrantur: Cor.
corr. τὸν δημήτριον Acghi τὸν δημήτριον παρακελευόμενος om. no
δημητρίου sec. m. punctis not. in B, inde om. k (sed sec. m. add.) ald.
παρακελευόμενον ΑΒ (sed v in litura est scriptum) cgliki ald., Xyl.
corr. 11. ἐκ ante τῶν add. n (inter versus) 0. κρατήσας post
ἔφη add. edd. inde a Xyl., verbumque illud additum fuisse a Strabone et
ex sententiae connexu collegeris et ex Polybii verbis (v. 1. 1.) οὕτω γὰρ
ἑκατέρων τῶν κεράτων κρατῶν μόνως ἂν ὑποχείριον ἔχοις τὸν βοῦν κτλ.
Sic zoatov Strabo quoque haud dubie scripserat, quod nescio an po-
situm fuerit post γὰρ.
13. εὐκερίαν Β, sed αι sup. e sec. m. add.
15. Ῥωμαῖοι om. codd. (sed add. sec. m. in marg. o) Guar. ald.,
Xyl. add.