στενός ἐστιν ὁ τῆς θαλάττης αἰγιαλός, ὥστ ̓ οὐκ ἂν ἀπογνοίη τις ἐντεῦθεν ἠμαθόεντα ὠνομάσθαι τὸν Πύλον.

15. Πρὸς ἄρκτον δ ̓ ὅμορα ἦν τῷ Πύλῳ δύο πολείδια Τρι- Α. 530 φυλιακά, Ὕπανα καὶ Τυμπανέαι, ὧν τὸ μὲν εἰς Ηλιν συνωκίσθη, 5 τὸ δ ̓ ἔμεινε. καὶ ποταμοὶ δὲ δύο ἐγγὺς ῥέουσιν, ὅ τε Δαλίων καὶ ὁ Ἀχέρων, ἐμβάλλοντες εἰς τὸν Ἀλφειόν. ὁ δὲ Ἀχέρων κατὰ τὴν πρὸς τὸν Αιδην οικειότητα ὠνόμασται· ἐκτετίμηται γὰρ δὴ σφόδρα τά τε τῆς Δήμητρος καὶ τῆς Κόρης ἱερὰ ἐνταῦθα καὶ τὰ τοῦ Ἅιδου, τάχα διὰ τὰς ὑπεναντιότητας, ὥς φησιν ὁ 10 Σκήψιος Δημήτριος. καὶ γὰρ εὔκαρπός ἐστι καὶ ἐρυσίβην γεννᾷ καὶ θρύον ἡ Τριφυλία· διόπερ ἀντὶ μεγάλης φορᾶς πυκνὰς ἀφορίας γίνεσθαι συμβαίνει κατὰ τοὺς τόπους.

16. Τοῦ δὲ Πύλου προς νότον ἐστὶ τὸ Λέπρεον. ἦν δὲ καὶ αὕτη [ἡ] πόλις ὑπὲρ τῆς θαλάττης ἐν τεσσαράκοντα στα 15 δίοις· μεταξὺ δὲ τοῦ Λεπρέου καὶ τοῦ † Αννίου τὸ ἱερὸν τοῦ Σαμίου Ποσειδῶνός ἐστιν, ἑκατὸν σταδίους ἑκατέρου διέχον. τοῦτο δ ̓ ἐστὶ τὸ ἱερόν, ἐν ᾧ καταληφθῆναί φησιν ὁ ποιητὴς ὑπὸ Τηλεμάχου τὴν θυσίαν συντελοῦντας τοὺς Πυλίους·

3. πολίδια edd.: cf. Etymol. Μ. p. 147, 22. τριφυλιακά διέμεινε om. Ι. In B urbium nomina leguntur, sed corrupta ἐπάνη καὶ τιφάνη: sequentia ὧν διέμεινε om., sed in marg. sec. m. add., praemissis urbium nominibus ἵπανα καὶ τυπάνσαι. 4. τυπάνσαι Abgh τυπάνσα (?) τιπάνσαι ἱ κτύπανσα ald. Epana et Tiphane Guar.; Tzsch. corr. coll. Polyb. 1V, 77. 79, Steph. Βyz. s. v. ἔμεινε no (?) ald. τὸ δὲ διέμεινε Cor.

τε] γε Bl ald.

δὲ om. Cor.

9. ὡς] ἃς Bl ald.

5. τόδε δ ̓

8. δή ast. in

clusit Cor.
10. ἐρυσίαν 1.
12. γενέσθαι edd. 13. λέπριον Acghno λέπρεον, et i sup. alterum ε
sec. m. add., Β.
14. ή om. codd. edd.: addidi ex Grosk. sent.
Post σταδίοις excidisse quaedam censet Grosk. propter ἦν, quod aliter
ferri nequeat; et haec fere fuisse suspicatur τὸ παλαιὸν ἀξιόλογος, coll.
p. 355 extr.: omnia frustra, quamquam mirum est illud imperfectum.
15. λεπρίου et πρε sup. πρί sec. m. add., A. Ανέγρου Cor. ex Xyl.
coniectura Palmerio, Penzelio, Groskurdio probata, nullo modo tamen
probanda potissimum ob distantiam mox additam, quam quidem Xyl.
in suo exemplo nondum habet: nec Zauzov ferri potest, quod idem
Xyl. suspicatur, probante Cas. Strabo scripsit, ni fallor, Αλφειοῦ.
16. ἐστιν διέχον om. Bl ald., Cas. primus addidit. ἑκάτερον
codd., Cor. corr. 17. καταλειφθῆναι 4.

οἱ δὲ Πύλον, Νηλῆος ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
ἕξον· τοὶ δ ̓ ἐπὶ τινὶ θαλάσσης ἱερὰ ῥέζον

ταύρους παμμέλανας Ενοσίχθονι κυανοχαίτῃ.

C. 345 πάρεστι μὲν γὰρ τῷ ποιητῇ καὶ πλάττειν τὰ μὴ ὄντα, ὅταν δ ̓ ᾖ δυνατὸν ἐφαρμόττειν τοῖς οὖσι τὰ ἔπη καὶ σώζειν τὴν 5 διήγησιν, τὸ * δ ̓ * ἀπέχεσθαι προσῆκε μᾶλλον. χώραν δ ̓ εἶχον Α. 531 εὐδαίμονα οἱ Λεπρεᾶται· τούτοις δ ̓ ὅμοροι Κυπαρισσιεῖς. ἄμφω δὲ τὰ χωρία ταῦτα Καύκωνες κατεῖχον, καὶ τὸν Μάκιστον δέ, ὅν τινες Πλατανιστοῦντα καλοῦσιν. ὁμώνυμον τῇ χώρα [δ'] ἐστὶ τὸ πόλισμα. φασὶ δ ̓ ἐν τῇ Λεπρεάτιδι καὶ Καύκωνος εἶναι 10 μνῆμα, εἴτ ̓ ἀρχηγέτου τινός, εἴτ ̓ ἄλλως ὁμωνύμου τῷ ἔθνει.

17. Πλείους δ ̓ εἰσὶ λόγοι περὶ τῶν Καυκώνων· καὶ γὰρ Αρκαδικὸν ἔθνος φασί, καθάπερ τὸ Πελασγικόν, καὶ πλανητικὸν ἄλλως, ὥσπερ ἐκεῖνο. ἱστορεῖ γοῦν ὁ ποιητὴς καὶ τοῖς Τρωσιν ἀφιγμένους συμμάχους, πόθεν δ ̓, οὐ λέγει· δοκοῦσι 15 δ ̓ ἐκ Παφλαγονίας· ἐκεῖ γὰρ ὀνομάζουσι Καυκωνιάτας τινὰς Μαριανδυνοῖς ὁμόρους, οἳ καὶ αὐτοὶ Παφλαγόνες εἰσί. μνησθησόμεθα δ ̓ αὐτῶν ἐπὶ πλέον, ὅταν εἰς ἐκεῖνον περιστῇ τὸν τόπον ἡ γραφή. νυνὶ δὲ περὶ τῶν ἐν τῇ Τριφυλίᾳ Καυκώνων ἔτι καὶ ταῦτα προσιστορητέον. οἱ μὲν γὰρ καὶ ὅλην τὴν 20

tuentur.

5.

1. oi κυανοχαίτῃ om. Β (sed sec. m. in marg. add.) . δ ̓ ᾖ] δ ̓ οὖν Blk οὖν ald. 6. Post διήγησιν et μᾶλλον lacunae signa posuit Cas. τότε δ ̓ ἀπέχεσθαι Cor. parum apte: satius duxi δ ̓ asteriscis includere. 7. τεγεάται codd. et Εust. ad Il. Β, 607 p. 301, p. 41 R. Verumtamen Pleth. habet λεπρεάται, quod Xyl. itidem suspicatus est, Tzsch. recepit. Κυπαρισσιεῖς, εἰ σεῖς sec. m. sup. add., A κυπαρισσεῖς Βl Eust. 1. 1.: eandem gentilicii formam Steph. Βyz. s. v. unam habet, et infra p. 348 omnes codd. praebent. Sed alteram nummi 8. καὶ πόλισμα om. Β (sed sec. m. in marg. add.) l. Μακιστὸν 4. Ceterum Tzsch. mavult τὸ Μάκιστον, ὃ —, quo genere idem nomen effertur p. 346. 349. Plinius quoque IV, 10 habet Macistum: neque necessarium foret attrectare relativum, notissimo usu ad Πλατανιστοῦντα relatum, quae structura facilius corruptioni ansam praebere potuit. Verumtamen masculinum habet etiam Steph. s. v. 9. δ' om. Acgh. 12. των om. Bk (sed in hoc post add.) 1 Cor. 16. Καύκωνας Pleth. Cauconii Guar. Infra XII, 542, ubi de illo Paphlagoniae populo agit, Καυκωνίτας appellat. 19. τῇ om Bl. 20. ἔτι] ἐστι Ι. προιστορητέον, et o sup. o sec. m. add. A. γὰρ om. Β

νῦν Ἠλείαν, ἀπὸ τῆς Μεσσηνίας μέχρι Δύμης, Καυκωνίαν λεχθῆναί φασιν· Ἀντίμαχος γοῦν καὶ Ἐπειοὺς καὶ Καύκωνας ἅπαντας προσαγορεύει. τινὲς δὲ ὅλην μὲν μὴ κατασχεῖν αὐ τούς, δίχα δὲ μεμερισμένους οἰκεῖν, τοὺς μὲν πρὸς τῇ Μεσση 5 νίᾳ κατὰ τὴν Τριφυλίαν, τοὺς δὲ πρὸς τῇ Δύμη κατὰ τὴν Βουπρασίδα καὶ τὴν Κοίλην Ἦλιν· Ἀριστοτέλης δ ̓ ἐνταῦθα μάλιστα οἶδεν ἱδρυμένους αὐτούς. καὶ δὴ τοῖς ὑφ ̓ Ὁμήρου λεγομένοις ὁμολογεῖ μᾶλλον ἡ ὑστάτη ἀπόφασις, τό τε ζητούμε τον πρότερον λαμβάνει λύσιν. ὁ μὲν γὰρ Νέστωρ ὑπόκειται 10 τὸν Τριφυλιακὸν οἰκῶν Πύλον, τά τε πρὸς νότον καὶ τὰ ἑω θινά (ταῦτα δ ̓ ἐστὶ τὰ συγκυροῦντα πρὸς τὴν Μεσσηνίαν καὶ τὴν Λακωνικήν) * &* ὑπ ̓ ἐκείνῳ ἐστίν, ἔχουσι δ ̓ οἱ Καύκωνες, ὥστε τοῖς ἀπὸ τοῦ Πύλου βαδίζουσιν εἰς Λακεδαίμονα ἀνάγκη διὰ Καυκώνων εἶναι τὴν ὁδόν. τὸ δὲ ἱερὸν τοῦ Σαμίου Πο 15 σειδῶνος καὶ ὁ κατ ̓ αὐτὸ ὅρμος, εἰς ὃν κατήχθη Τηλέμαχος, πρὸς δύσιν καὶ πρὸς ἄρκτον ἀπονεύει. εἰ μὲν τοίνυν οἱ Καύ κωνες ἐνταῦθα μόνον οἰκοῦσιν, οὐ σώζεται τῷ ποιητῇ ὁ λόγος. * κελεύει γὰρ ἡ μὲν Ἀθηνᾶ κατὰ τὸν Σωτάδη τῷ Νέ

(sed sec. m. add.) l. 1. τῆς om. Bkl_ald. 2. γοῦν] οὖν Bkt ald.

καὶ ante Επειούς om. ald.

add. Acghnok (ex corr.) ald.

10. πύλωνα 1.
13. του om. Bkl edd.

12. τε post ἐκείνῳ λακεδαίμο

νίαν Bkl Pleth. ald. 14. διὰ τὴν Καυκώνων εἶναι ὁδὸν ald.
σειδίνου Ι. 16. ἀπονεύει] ὑπονεύει
supra add.) ι αὐτοῖς νεύει Pleth.

- πο

αὐτῷ νεύει Β (sed απο sec. m. 18. τὸν Σωτάδην Bki ald., sed

Quam tamen Quomodo au

in marg. Β sec. m. add. οδύσσειαν, quod legitur etiam in marg. η; τὴν ὀδύσσειαν ο, idque expressit Guarinus et recepit Cor. coniecturam parum probabilem esse sponte sua apparet. tem Sotadis ista mentio explicanda sit, nemo unquam, ut opinor, divinaverit: neque nimis anxie quaerendum puto, cum totus hic locus usque ad verba μέχρι Πύλου τοῦ Μεσσηνιακού non a Strabone profectus esse videatur. Quod ut credam, primum nimia quaedam et anilis prorsus facit loquacitas a Strabone aliena, deinde inepta repetitio verborum ɛl μὲν τοίνυν ἐνταῦθα μόνον οἰκοῖεν οἱ Καύκωνες, denique et maxime quidem ultima verba inde a παραπλησίως, quae non a Strabone, sed ab homine quodam de alieno opere loquente scripta esse liquidissime patet: nusquam enim Strabo, ut alia taceam, opus suum τὴν χωρογρα φίαν vocavit. Ab eodem adiecta haec esse videntur, qui supra p. de Cauconibus quaedam addiderat.

342

στορι, τὸν μὲν Τηλέμαχον εἰς τὴν Λακεδαίμονα πέμψαι σὺν Α. 532 δίφρῳ τε καὶ υἱει εἰς τὰ πρὸς ἕω μέρη· αὐτὴ δ ̓ ἐπὶ ναῦν βαδιεῖσθαι νυκτερεύσουσά φησιν ἐπὶ τὴν δύσιν καὶ εἰς τοὐπίσω· ἀτὰρ ἦῶθεν μετὰ Καύκωνας μεγαθύμους

πορεύεσθαι ἐπὶ τὸ χρέος πάλιν εἰς τοὔμπροσθεν. τίς οὖν ὁ 5 C. 346 τρόπος; παρῆν γὰρ τῷ Νέστορι λέγειν· ἀλλ ̓ οἵ γε Καύκωνες ὑπ' ἐμοί εἰσι καὶ πρὸ ὁδοῦ τοῖς εἰς Λακεδαίμονα βαδίζουσιν· ὥστε τί οὐ συνοδεύεις τοῖς περὶ Τηλέμαχον, ἀλλ ̓ ἀναχωρεῖς εἰς τοὐπίσω; ἅμα δ ̓ οἰκεῖον ἦν τῷ βαδίζοντι ἐπὶ χρέους κομιδήν, οὐκ ὀλίγου, ὥς φησι, πρὸς ἀνθρώπους ὑπὸ τῷ Νέστορι ὄντας, 10 αἰτήσασθαί τινα παρ ̓ αὐτοῦ βοήθειαν, εἴ τι ἀγνωμονοῖτο (ὥστ περ εἴωθε) περὶ τὸ συμβόλαιον· οὐ γέγονε δὲ τοῦτο. εἰ μὲν τοίνυν ἐνταῦθα μόνον οἰκοῖεν οἱ Καύκωνες, ταῦτ ̓ ἂν συμβαίνοι τὰ ἄτοπα· μεμερισμένων δέ τινων καὶ εἰς τοὺς πρὸς Δύμη τόπους τῆς Ἠλείας, ἐκεῖσε ἂν εἴη λέγουσα τὴν ἔφοδον ἡ Ἀθηνᾶ, 15 καὶ οὐκ ἂν ἔτι οὔθ ̓ ἡ εἰς τὴν ναῦν κατάβασις ἔχοι τι ἀπεμφαῖνον, οὔθ ̓ ὁ τῆς συνοδίας ἀποσπασμός, εἰς τἀναντία τῆς ὁδοῦ οὔσης. παραπλησίως δ ̓ ἂν καὶ τὰ περὶ τοῦ Πύλου διαπορούμενα τύχοι τῆς προσηκούσης διαίτης, ἐπελθοῦσι μικρὸν ἔτι τῆς χωρογραφίας μέχρι τοῦ Πύλου τοῦ Μεσσηνιακού.*

αν

18. Ελέγοντο δὲ Παρωρεᾶται τινὲς τῶν ἐν τῇ Τριφυλία

1. την om. Bkl Pleth. ald. λακεδαιμονίαν Β (sed iαν punctis not. et a sup. sec. m. add.) ι Pleth. πέμψαι om. 1. 2. διφόρῳ καὶ υἱουν Β, sed sec. m. τε add. et reliqua corr., τε om. I, σὺν υἱέι omn. Pleth. vi Ag. 3. νυκτερεύουσα ald. αὐτὰρ Bhl ald.

κεῖν Ι.

τὴν om. l. 4.

10. πως

5. πορεύσεσθαι Cor. εἰς τοὔπισθεν no atque hoc quidem sententia postulat. 7. παρ ̓ ἐμοί no. 9. οἰκεῖον] οι κομιδὴν, sup. μιδὴ sec. m., 4. κομιδῇ Bkl ald. post φησι add. Aghno. Syllabae πρὸς άνθρω et mox παρ ̓ αὐτοῦ cum membrana deletae, sed sec. m. restitutae sunt in A. 15. ἔφοδον, et a sup. e pr. m. add, Β, ἄφοδον Ι. 19. ἐπελθούσης no ald. 21. ἐλέγοντο — ὄρη ὄρη om. lm, eorumque loco praebent τῶν ἐν τῇ Τριφυλία ὄρη λέγει: Pletho quoque habet tantummodo ὄρη ἐστὶ περὶ etc. In B contra sic leguntur: καὶ παρονάται δέ τινες ἐλέγοντο εἶναι ἐν τῇ ὀρεινῇ τῆς Τριφυλίας, quibus inepte κατέχοντες ὄρη add. ald. – παρωνά ται Acgh παρονάται Bkno, Tzsch. corr. ex Cas. coni., coll. Herod. IV, 148; [καὶ] post δὲ add Cor.

20

10

15

κατέχοντες ὄρη περὶ τὸ Λέπρεον καὶ τὸ Μάκιστον καθήκοντα ἐπὶ θάλατταν πλησίον τοῦ Σαμιακοῦ Ποσειδίου.

19. Ὑπὸ τούτοις ἐστὶν ἐν τῇ παραλία δύο ἄντρα, τὸ μὲν νυμφῶν Ἀνιγριάδων, τὸ δέ, ἐν ᾧ τὰ περὶ τὰς Ἀτλαντίδας 5 καὶ τὴν Δαρδάνου γένεσιν. ἐνταῦθα δὲ καὶ τὰ ἄλση, τό τε Ἰωναῖον καὶ τὸ Εὐρυκύδειον. τὸ μὲν οὖν Σαμικόν ἐστιν ἔρυμα, πρότερον δὲ καὶ πόλις Σάμος προσαγορευομένη διὰ τὸ ὕψος ἴσως, ἐπειδὴ σάμους ἐκάλουν τὰ ὕψη· τάχα δὲ τῆς Ἀρήνης ἀκρόπολις ἦν τοῦτο, ἧς ἐν τῷ Καταλόγω μέμνηται ὁ ποιητής·

οἳ δὲ Πύλον τ ̓ ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινήν. οὐδαμοῦ γὰρ σαφῶς εὑρίσκοντες ἐνταῦθα μάλιστα εἰκάζουσι Α. 533 τὴν Ἀρήνην, ὅπου καὶ ὁ παρακείμενος Ανιγρος ποταμός, και λούμενος πρότερον Μινύειος, δίδωσιν οὐ μικρὸν σημεῖον· λέγει γὰρ ὁ ποιητής·

ἔστι δέ τις ποταμὸς Μινυήιος εἰς ἅλα βάλλων

ἐγγύθεν Ἀρήνης.

πρὸς γὰρ δὴ τῷ ἄντρῳ τῶν Ἀνιγριάδων νυμφῶν ἐστι πηγή, ὑφ ̓ ἧς ἕλειον καὶ τιφῶδες τὸ ὑποπῖπτον γίνεται χωρίον· ὑποδέχεται δὲ τὸ πλεῖστον τοῦ ὕδατος ὁ Ἄνιγρος, βαθὺς καὶ ὕπτιος 20 ὤν, ὥστε λιμνάζειν· θινώδης δ ̓ ὧν ὁ τόπος ἐξ εἴκοσι στα δίων βαρεῖαν ὀσμὴν παρέχει, καὶ τοὺς ἰχθὺς ἀβρώτους ποιεῖ.

ων

1. λέπριον Aegh. τὸ post και om. Βὶ τὸ Μάκιστον om. Pleth. 2. πλησίον] μέχρι Β (sed μέχρι sec. m. sup. add.) 2 Pleth. κου Β (α sec. m. sup. add.) 1 Cor.

σαμι

ποσειδείου Β. 3. ὑφ ̓ οἷς Β

(sed ὑπὸ τούτοις sec. m. in marg. add.) / Pl. 5. μυθεύονται post

γένεσιν add. Pleth

ἐνταῦθα

12.

εὐρυκύδιον om. Β (sed sec. m. in marg. add.) 2 Pleth. άλπη bkno Alpes Guar. 6. Διωναῖον scribendum censuit Xyl. facillima quidem mutatione: Tzsch. vero propter Eyrycydes mentionem proposuit Ενδυμίωναῖον, quod rec. Cor.: sed videtur hoc nomen referendum ad Νύμφας Ἰωνιάδας, de quibus v. p. 356. Athen XV, 681. 683. εὐρυκίδιον bno εὐρυκύδιον 4 Cor.: correxi ex Cas. sent. 8. καὶ ante τῆς add. no edd. 10. τ' om. Ι. νέμονται Ι. ὁ ante καλούμενος add. c. 13. ἐκδίδωσιν Bl edd., incidentes orationem post ipsum hoc verbum. 18. τειφώδης Α ( ιν sup. τει sec. m. add.) cg τυφώδης Bl ald.: verum restituit Cor. ex sent. Cas. 20. qvώδης Cor. ex Tyrwh. coni. parum felici: cf. Schneideri lexic. s. v. θίν. 21. βαθεῖαν ὀχθὴν codd.: Cor. corr. ex Cas. coni. coll. Paus. V, 5, 5. ιχθύας Bl edd. Hoc fere loco in marg. A pr. m. addita sunt