ὁ δὲ Τευθέας εἰς τὸν Ἀχελῷον ἐμβάλλει τὸν κατὰ Δύμην δέ οντα, ὁμώνυμον τῷ κατὰ Ἀκαρνανίαν, καλούμενον καὶ Πεῖρον. τοῦ δ ̓ Ἡσιόδου εἰπόντος, ᾤκεε δ ̓ Ωλενίην πέτρην ποταμοῖο παρ ̓ ὄχθας Εὐρεῖος Πείροιο, μεταγράφουσί τινες Πώροιο, οὐκ εὖ. *περὶ δὲ τῶν Καυκώνων ζητοῦσι, φησίν, ὅτι τῆς Ἀθηνᾶς τῆς τῷ Μέντορι ώμοιωμένης ἐν τῇ Ὀδυσσείᾳ εἰπούσης πρὸς τὸν Νέστορα, ἀτὰρ ἦῶθεν μετὰ Καύκωνας μεγαθύμους 10 εἶμ ̓, ἔνθα χρεῖός μοι ὀφείλεται· οὔ τι νέον γε οὐδ ̓ ὀλίγον. σὺ δὲ τοῦτον, ἐπεὶ τεὸν ἵκετο δῶμα, πέμψον σὺν δίφρῳ τε καὶ υἱέι· δὸς δὲ οἱ ἵππους, δοκεῖ σημαίνεσθαι χώρα τις ἐν τῇ τῶν Ἐπειῶν, ἣν οἱ Καύ κωνες εἶχον, ἕτεροι ὄντες τῶν ἐν τῇ Τριφυλίᾳ, ἐπεκτείνοντες καὶ μέχρι τῆς Δυμαίας τυχόν. * οὔτε γὰρ τὴν Δύμην, ὁπόθεν 15 Καυκωνίδα εἰρῆσθαι συμβέβηκε, παραλιπεῖν ἄξιον, οὔτε τὸν ποταμόν, ὁπόθεν Καύκων εἴρηται, διὰ τὸ τοὺς Καύκωνας πα 1. τευθίας Α. 2. τὴν ante Ακαρνανίαν add. edd. καλού μενον om. Blu ald. καίπειρον 4 καὶ ἤπειρον Bklu. 3. του εὖ om. Β (sed in marg. sec. m. add.) lu (sed in marg. pr. m. addita sunt). 5. εὐρος bno edd. 6. πόροιο no edd. 7. φησίν] τι σίν Bklu ald., quod cum ferri nequeat, Cor. φησίν restituit, Apollodorum aut Demetrium Scepsium (v. § 6) intelligi ratus, simul tamen fortasse paair scribendum esse suspicans: Grosk. denique utraque ratione recte improbata τινὲς proponit non magis feliciter. Haud dubie φησὶν unice verum est et Strabo ipse intelligendus: omnia enim haec inde a περὶ τυχόν Strabonis non sunt, sed in eius verba ex margine irrepserunt, ubi ad explicanda ea, quae mox sequuntur, διὰ τὸ τοὺς Καύ κωνας παρέχειν ζήτησιν κτλ., antiquitus addita fuerant. Probatur hoc et verbo illo adiecto nullaque alia ratione expediendo, et sententiarum connexu verbis istis turbato atque interrupto: cf. ad p. 345 extr. Bklu ald. 8. ἐν τῇ Ὀδυσσείᾳ om. Bk (sed sec. m. add.) lu edd. μέντῃ ὀφέλλε τὸν om. Blood sec. m. add.) u edd. 9. νῦν ante ἀνὰρ add. edd. inde a Xyl. αὖταρ Biklu ald. 10. εἶμι Bu ald. legitur in edd. Od. Γ, 366. οὔ τι 12. υτι Α ι ε. 14. τριφύλῳ Ι. ται Cor., uti nunc om. Bklu edd. ἵππους 15. τῆς om. Bklu edd. γὰρ] δὲ Bklu edd. Respiciunt autem haec ea, quae ini- descriptione tanquam in parenthesi 5 5 10 ρέχειν ζήτησιν, οἵ τινές ποτέ εἰσιν, ὅπου φησὶν ἡ Ἀθηνᾶ βαδίζειν κατὰ τὴν τοῦ χρέους κομιδήν. εἰ γὰρ δὴ δεχοίμεθα τοὺς ἐν τῇ Τριφυλίᾳ λέγεσθαι τοὺς περὶ Λέπρεον, οὐκ οἶδ ̓ ὅπως πιθανὸς ἔσται ὁ λόγος· διὸ καὶ γράφουσί τινες ἔνθα χρεῖός μοι ὀφείλεται Ἤλιδι δίῃ, οὐκ ὀλίγον. σαφεστέραν δ ̓ ἕξει τὴν ἐπίσκεψιν τοῦτο, ἐπειδὰν τὴν ἑξῆς χώ ραν περιοδεύσωμεν τήν τε Πισᾶτιν καὶ τὴν Τριφυλίαν μέχρι τῆς τῶν Μεσσηνίων μεθορίας. 12. Μετὰ δὲ τὸν Χελωνάταν ὁ τῶν Πισατῶν ἐστιν αἰγια· Α. 527 λὸς πολύς· εἶτ ̓ ἄκρα Φειά· ἦν δὲ καὶ πολίχνη· Φειᾶς πὰρ τείχεσσιν, Ἰαρδάνου ἀμφὶ ῥέεθρα· ἔστι γὰρ καὶ ποτάμιον πλησίον. ἔνιοι δ ̓ ἀρχὴν τῆς Πισάτιδος C. 343 τὴν Φειάν φασι· πρόκειται δὲ καὶ ταύτης νησίον καὶ λιμήν, 15 ἔνθεν εἰς Ὀλυμπίαν τῷ ἐγγυτάτῳ ἐκ θαλάττης ἐστὶ στάδιοι ἑκατὸν εἴκοσιν. εἶτ ̓ ἄλλη ἄκρα εὐθὺς ἐπὶ πολὺ προὔχουσα ἐπὶ 2. δή] μὴ Bklu ald. 3. λέπριον codd. 5. ὀφέλλεται Cor., sicut paulo ante. 7. Post ὀλίγον in Β leguntur haec: δῆλον δὲ μᾶλ λον τοῦτ ̓ ἔσται, ἐπειδὰν τὴν πισᾶτιν καὶ τὴν ἑξῆς κειμένην τριφυλίαν διεξίωμεν. In margine autem sec. m. scripta sunt, quae supra posuimus, ex Acghinou petita. In brevius etiam contracta sunt Strabonis verba in lm, qui praebent haec: ἀναβάλλεται δὲ τὴν περὶ τούτου σκέψιν εἰς τὰ ἑξῆς. Ex utraque denique codicis B scriptura commixta exhibent tg edd. : δῆλον δὲ μᾶλλον τοῦτ ̓ ἔσται, ἐπειδὰν τὴν πισᾶτιν καὶ τὴν ἑξῆς τριφυ λίαν διεξίωμεν μέχρι τῆς τῶν μεσσηνίων μεθορίας, sed in 9 ultima inde 2 μέχρι in marg. sec. m. addita sunt. 10. πεισατῶν Α. om. Bl edd. 11. πολὺς om. BEklu. Strabonem scripsisse φεά: cf. Steph. Βyz. s. δάνη Ι. ἐστιν φαία Aghi, unde suspiceris Ζαρ scripturam praebet praeter BEklnou etiam Eust. ad II. H, 135 p. 671, τὴν δύσιν, καθάπερ ὁ Χελωνάτας, ἀφ ̓ ἧς πάλιν ἐπὶ τὴν Κε φαλληνίαν στάδιοι ἑκατὸν εἴκοσιν. εἶθ ̓ ὁ Ἀλφειὸς ἐκδίδωσι, διέχων τοῦ Χελωνάτα σταδίους διακοσίους ὀγδοήκοντα, Αράξου δὲ πεντακοσίους τετταράκοντα πέντε. ῥεῖ δ ̓ ἐκ τῶν αὐ τῶν τόπων, ἐξ ὧν καὶ ὁ Εὐρώτας· καλεῖται δὲ Ἀσέα, κώμη 5 τῆς Μεγαλοπολίτιδος, πλησίον ἀλλήλων ἔχουσα δύο πηγάς, ἐξ ὧν ῥέουσιν οἱ λεχθέντες ποταμοί· δύντες δ ̓ ὑπὸ γῆς ἐπὶ συ χνοὺς σταδίους ἀνατέλλουσι πάλιν, εἶθ ̓ ὁ μὲν εἰς τὴν Λακωνι κήν, ὁ δ ̓ εἰς τὴν Πισᾶτιν κατάγεται. ὁ μὲν οὖν Εὐρώτας, κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς Βλεμινάτιδος ἀναδείξας τὸ ῥεῖθρον, παρ' 10 αὐτὴν τὴν Σπάρτην ῥυεὶς καὶ διεξιων αὐλῶνά τινα μακρὸν κατα τὸ Ἕλος, οὗ μέμνηται καὶ ὁ ποιητής, ἐκδίδωσι μεταξὺ Α. 528 Γυνίου, τοῦ τῆς Σπάρτης ἐπινείου, καὶ Ἀκραίων. ὁ δ ̓ Ἀλ φειός, παραλαβὼν τόν τε Κελάδοντα καὶ τὸν Ἐρύμανθον καὶ Αράξου 2. 25. Xenoph. Hist. Gr. VI, 2, 19, nomen tamen ὁ Ἰχθὺς additum fuisse ἄλλους ἀσημοτέρους, διὰ τῆς Φρίξης καὶ τῆς Πισάτιδος καὶ Τριφυλίας ἐνεχθείς, παρ ̓ αὐτὴν τὴν Ὀλυμπίαν ἐπὶ θάλατταν τὴν Σικελικὴν ἐκπίπτει μεταξὺ Φειᾶς τε καὶ Ἐπιταλίου. πρὸς δὲ τῇ ἐκβολῇ τὸ τῆς Ἀλφειονίας Αρτέμιδος ἢ Αλφειούσης ἄλ5 σος ἐστὶ (λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως), ἀπέχον τῆς Ὀλυμπίας εἰς ὀγδοήκοντα σταδίους. ταύτῃ δὲ τῇ θεῷ καὶ ἐν Ὀλυμπία κατ' ἔτος συντελεῖται πανήγυρις, καθάπερ καὶ τῇ Ἐλαφίᾳ καὶ τῇ Δαφνίᾳ. μεστὴ δ ̓ ἐστὶν ἡ γῆ πᾶσα Αρτεμισίων τε καὶ Αφροδισίων καὶ Νυμφαίων ἐν ἄλσεσιν † ἀνθέων ὡς τὸ πολὺ διὰ 10 τὴν εὐυδρίαν, συχνὰ δὲ καὶ Ἑρμεῖα ἐν ταῖς ὁδοῖς, Ποσείδια δ ̓ ἐπὶ ταῖς ἀκταῖς. ἐν δὲ τῷ τῆς Ἀλφειονίας ἱερῷ γραφαι Κλεάνθους τε καὶ Ἀρήγοντος, ἀνδρῶν· Κορινθίων, τοῦ μὲν Τροίας ἅλωσις καὶ Ἀθηνᾶς γοναί, τοῦ δ ̓ Ἄρτεμις ἀναφερο μένη ἐπὶ γρυπός, σφόδρα εὐδόκιμοι. 15 13. Εἶτα τὸ διεῖργον ὄρος τῆς Τριφυλίας τὴν Μακιστίαν ἀπὸ τῆς Πισάτιδος· εἶτ ̓ ἄλλος ποταμὸς Χαλκὶς καὶ κρήνη Κρουνοὶ καὶ κατοικία Χαλκίς, καὶ τὸ Σαμικόν μετὰ ταῦτα, ὅπου τὸ μάλιστα τιμώμενον τοῦ Σαμίου Ποσειδώνος ἱερόν· Α. 529 ἔστι δ ̓ ἄλσος ἀγριελαιῶν πλέων· ἐπεμελοῦντο δ ̓ αὐτοῦ Μακί20 στιοι· οὗτοι δὲ καὶ τὴν ἐκεχειρίαν ἐπήγγελλον, ἣν καλοῦσι Σάμιον· συντελοῦσι δ ̓ εἰς τὸ ἱερὸν πάντες Τριφύλιοι. 14. Κατὰ ταῦτα δέ πως τὰ ἱερὰ ὑπέρκειται τῆς θαλάτ της ἐν τριάκοντα ἢ μικρῷ πλείοσι σταδίοις ὁ Τριφυλιακός Πύ sed ε sane arridet: sed cum Pausan. VIII, 38, 7 fluvium commemoret Κέλα- 18. ποσειδινού Ι. C. 344 λος καὶ Λεπρεατικός, ὃν καλεῖ ὁ ποιητὴς ἠμαθόεντα καὶ παραδίδωσι τοῦ Νέστορος πατρίδα, ὡς ἄν τις ἐκ τῶν ἐπῶν τῶν Ὁμή ρου τεκμαίροιτο· εἴτε τοῦ παραρρέοντος ποταμοῦ πρὸς ἄρκτον Αμάθου καλουμένου πρότερον, ὃς νῦν Μάμαος καὶ Αρκαδικὸς καλεῖται, ὥστ ̓ ἐντεῦθεν ἠμαθόεντα κεκλῆσθαι· εἴτε τούτου· μὲν 5 Παμισοῦ καλουμένου ὁμωνύμως τοῖς ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ δυσί, τῆς δὲ πόλεως ἄδηλον ἐχούσης τὴν ἐτυμολογίαν τοῦ ἐπιθέτου· καὶ γὰρ τὸ ἀμαθώδη τὸν ποταμὸν ἢ τὴν χώραν εἶναι ψεῦδός φασι. †καὶ τὸ τῆς Σκιλλουντίας δὲ Ἀθηνᾶς ἱερὸν τὸ περὶ Σκιλλοῦντα τῶν ἐπιφανῶν ἐστιν, Ὀλυμπίας πλησίον κατὰ τὸν Φέλλωνα. 10 πρὸς ἕω δ ̓ ἐστὶν ὄρος τοῦ Πύλου πλησίον ἐπώνυμον Μίνθης, ἣν μυθεύουσι παλλακὴν τοῦ Ἅιδου γενομένην ἀπατηθεῖσαν ὑπὸ τῆς Κόρης εἰς τὴν κηπαίαν μίνθην μεταβαλεῖν, ἥν τινες ἡδύοσμον καλοῦσι. καὶ δὴ καὶ τέμενός ἐστιν Ἅιδου πρὸς τῷ ὄρει, τιμώμενον καὶ ὑπὸ Μακιστίων, καὶ Δήμητρος ἄλσος ὑπερκεί- 15 μενον τοῦ Πυλιακοῦ πεδίου. τὸ δὲ πεδίον εὔγεών ἐστι τοῦτο, τῇ θαλάττῃ δὲ συνάψαν, παρατείνει παρ ̓ ἅπαν τὸ μεταξὺ τοῦ τε Σαμικοῦ καὶ ποταμοῦ Νέδας διάστημα. θινώδης δὲ καὶ 4. os - τε 1. καὶ] ἢ s. ὁ καὶ coni. Cor. λεπριατικὸς Acgh λεπραματικὸς κ ald. 2. τῶν] τοῦ Ι(?) ald. Ceterum iure offenditur Grosk. addito nomine Homeri post mentionem poëtae modo factam, ac putat Strabonem scripsisse αὐτοῦ, ab interpolatore postea mutatum: mihi verba ὡς κμαίροιτο valde suspecta sunt. καλεῖται om. Β (sed sec. m. in marg. add.) I. Ἀρκαδιακὸς edd. 9. καὶ Φέλλωνα om. Β (sed sec. m. in marg. add.) 7. Ceterum vid. quae notavimus de his verbis ad Ρ. 343 σκιλλουτίας Abcgikno, sed in hoc σκιλλουντίας sec. m. supra 12. πατηθεῖσαν Cor. ex coni. Sevinii (v. Apollodor. ed. Clavier. II p. 65 coll. Oppiani Halieut. III, 492 Δημή της ἀμάθυνεν ἐπεμβαίνουσα πεδίλοις). ἦν τινες ἡδύοσμον καλοῦσι Cor. ast, inclusit. 14. Syllabae ὄρει τιμ et mox ὑπερκει una cum membrana deletae, sed sec. m. restitutae sunt in A. extr. add., σκυλλυντίας h(?). 13. κήρης Ι. 15. καὶ om. Bl edd. 16. εὔγεον Bl ald. 17. τῇ — διάστημα om. (sed sec. m. in marg. add.) / Pleth. παραπαν, accentibus una cum margine superiore recisis, A: praeterea schedula post agglutinata syllabacoa et in proximis στημα obtectae et sec. m. non restitutae sunt (quapropter om. c, spatio tamen utroque loco vacuo relicto); sed in marg. tertia m. (v. Praef. Vol. I p. Lx1) add. παρά τε et διάστημα: inde παρά τε exhibent bno ald. παρὰ πᾶν g et ex corr. k. 18. ποταμοῦ] ποταμικοῦ hi. |