VI

U.

INTERPRETATIO LATINA DUODEVIGINTI TRAGOEDIARUM EURIPIDIS.

LV.

INTERPRETATIO HECUBAE EURIPIDIS.

LVI. INTERPRETATIO ORESTIS EURIPIDIS.

LVII. INTERPRETATIO PHOENISSARUM EURIPIDIS.

LVIII. INTERPRETATIO MEDEAE EURIPIDIS.

LIX. INTERPRETATIO HIPPOLYTI CORONATI EURIPIDIS.

LX. INTERPRETATIO ALCESTIDIS EURIPIDIS.

LXI. INTERPRETATIO ANDROMACHES EURIPIDIS.

LXII. INTERPRETATIO SUPPLICUM EURIPIDIS.

LXIII. INTERPRETATIO EURIPIDIS IPHIGENIAE IN AULIDE.
LXIV. INTERPRETATIO EURIPIDIS IPHIGENIAE IN TAURIS.
LXV. INTERPRETATIO RHESI EURIPIDIS.

LXVI. INTERPRETATIO TROADUM EURIPIDIS.

LXVII. INTERPRETATIO BACCHARUM EURIPIDIS.

LXVIII.

INTERPRETATIO CYCLOPIS EURIPIDIS.

LXIX. INTERPRETATIO HERACLIDARUM EURIPIDIS.

LXX. INTERPRETATIO HELENAE EURIPIDIS.

LXXI. INTERPRETATIO IONIS EURIPIDIS.

LXXII. INTERPRETATIO EURIPIDIS HERCULIS FURENTIS.

V.

ARGUMENTUM ET SCHOLIA IN ARISTOPHANIS COMOEDIAM.

LXXIII. ARGUMENTUM ET SCHOLIA IN ARISTOPHANIS NUBES.

W.

INTERPRETATIO LATINA DUORUM LOCORUM MENANDBI.

LXXIV. INTERPRETATIO DUORUM LOCORUM MENANDRI.

X.

INTERPRETATIO LATINA IDYLLI THEOCRITI.

LXXV. INTERPRETATIO IDYLLII XIX. THEOCRITI.

LIBR I

PHILIPPI MELANTHONIS

IN QUIBUS AUCTORES CLASSICOS AUT ENARRAVIT AUT

INTERPRETATUS EST.

(CONTINUATIO.)

XLVII. PHIL. MEL. INTERPRETATIO OPERIS QUADRIPARTITI CLAUDII PTOLEMAEI DE PRAEDICTIONIBUS

ASTRONOMICIS.

Claudius Ptolemaeus, Aegyptius, Pelusiensis, qui sub M. Aurelio Antonino floruit et observationes astrono

micas instituit Alexandriae, unde et Alexandrinus a quibusdam appellatur, multos scripsit libros geographici, mathematici aliasque argumenti*), ex quibus h. 1. duos tantummodo recensemus, quorum alterum Melanthon ipse edidit et interpretatus est, alterum ab alio editum et enarratum additis ipsius carminibus auxit.

Meɣáin ovvtağıs tηs dotgovouías **), Magna constructio sive, ut Arabes vocant, Almagestum, continet demonstrationes de motibus siderum et universae sphaerae coelestis ratione, post observationes Aristylli, Timocharidis, Metonis, Euctemonis ac praecipue Hipparchi ***). Hoc opus graece cum Theonis, Alexandrini, qui sub Theodosio seniore imperatore vixit, commentariis prodiit Basileae 1538. sic inscriptum:

ΘΕΩΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ

ΚΛ. ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ ΒΙΒΛ. ΙΓ
ΕΙΣ ΤΑ ΑΥΤΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛ. ΤΑ
Claudii Ptolemaei Magnae Constructionis, Id est Perfectae coelestium motuum pertractationis
lib. XIII. Theonis Alexandrini in eosdem Commentariorum lib. XI.
Basileae apud
Ioannem Walderum, An. M. D. XXXVIII. — (In fine:) Ετυπώθη ἐν Βασιλείᾳ, ἀναλώμασι καὶ
ἐπιμελείᾳ Ἰωάννου Βαλδέρου, ἔτει τῷ ἀπὸ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
χιλιοστῷ πεντακοσιοστῷ τριακοστῷ ὀγδόῳ, Μαιμακτηριῶνος πρώτῃ. Fol. 7 foll. non num.: Simonis Grye
naei praefatio ad Henricum VIII. Anglorum regem; 327 pagg. Ptolemaei opus; 1 pag. vac. Sequitur
Theonis opus cum hoc proprio Indice:

ΘΕΩΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΜΕΓΑΛΗΝ ΣΥΝΤΑΞΙΝ
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝ ΒΙΒΛ. ΙΑ.

Theonis Alexandrini in Claudii Ptolemaei Magnam Constructionem Commentariorum lib. XI.
Basileae apud Ioannem Walderum. (3 foll. non num., quorum ult. pag. vac.: Ioachimi Camerarii,
horum commentariorum editoris, epistola nuncupatoria ad Amplissimum Senatorum Ordinem Reipublicae
Norimbergensis; 425 pagg. Theonis commentarii, in quorum fine Clausula typogr. supra memorata legi-
tur; ult. pag. vac.) †).

Huius operis Ptolemaei librum primum graece cum versione sua et commentariis Erasmus Reinhold, Salfeldensis, separatim edidit sie inscriptum:

Ptolemaei Mathematicae constructionis Liber primus graece et latine editus. Additae explicationes aliquot locorum ab Erasmo Rheinholt Salueldensi. (Haec sequitur Lufftii typogr. insigne, ad

*) Huius auctoris operum catalogus integer invenitur in Fabricii bibliotheca graeca. Ed. 3. cur.' Harles. Vol. V. p. 272 sqq., Schweigeri Handb. d. class. Bibliogr. T. I. p. 278 sqq., Hoffmanni Lex. bibliogr. T. III. p. 487 sqq.

**) Suidas s. v. Πτολεμαῖος hunc librum appellat: Μέγας Αστρονόμος, ἤτοι Σύνταξις.

***) Vide Fabricium 1. 1. p. 280.

+) Latine hoc Ptolemaei opus reddidit Georgius Trapezuntius, sed parum accurate. Haec versio prodiit Venetiis 1515. et 1528. Fol. et cum aliis Ptolemaei, Basileae 1541. Fol., et castigata ab Erasmo Oswaldo Schreckenfuchsio cum aliis Ptolemaei operibus Basileae 1551. Fol., Tubingae 1551. Fol., Parisiis 1556. 8. Editt. Venet. 1515., 1528. et Basil. 1551. Hoffmannus in Lex. bibliogr. Vol. III. p. 491. 502 sq. accuratius descripsit; Editt. Venet. 1515., Basil. 1541., Tubing. 1551., Paris. 1556. Fabricius I. I. p. 282 sq. affert; editionem Venet. 1525. ibidem memoratam errorem typothetae esse Hoffmannus 1. 1. p. 502. affirmat.

MELANTH. OPER. VOL. XVIII.

1

striptis utrinque Liners L L) Wittebergae Ex Officina Iohannis Lufft. Anno 1549. 8. 161⁄2 place. Im graecis 4-P sen. 8 fill mea mim., 123 fell. num., 1 fol. non num. (fol. A 13 Philippi Meliathras nevem daticia graeta; fil 4 2−8 Erasmi Rheinholt Saluendensis epistola nuncupatoria ad Christophorum Carrievinum à 1549. in Paschate scripta; fol. 1a—42a Klavðíov Пroλeμaíov μadnμatıris andžus Adin ngumu can 9 scheli, graecis margin., fol. 42 Elenchus graecus eorum, quae in bie Liro L Ptolemaei continentur: fel. 43a Sqdiuara seu corrigenda novem; fol. 43 vac.; fol. 44a continet haze propnim interpretationis indicem: Primus Liber Magnae Constructionis Ptolemaei; | fel. 44 Tetristichia graecum Ptolemaei nomine inscriptum; fol. 45-123 Interpretatio libri I. Ptolem., interpositis et ipsius interpretis sch-liis et multis ex Theonis commentario versis, praeterea multis annotationibus brevibus in margine adscriptis; fol. 123 in buius interpretationis calce pauca adiecit „Ad Lectorem studiosum", promittens, se in proxima editione hanc institutam explicationem suam rudiorem perpoliturum et adiuncturum reliqua ex Theone, quae ad Ptolemaei sententiam penitus intelligendam aliquid momenti aferant; fol. 123 Melanthonis octo disticha latina; ult. fol. non num. facie 1. cont. 21 Errata; facie 2. vac.). Hic liber in Biblioth. acad. Halensi asservatur.

Huius libri edendi Melanthon mentionem facit in epistolis ad Fabricium d. Febr. 1549. et d. 10. Maii, ad Stigelium d. 31. Mart. et 18. Iun. et ad Camerarium d. 15. Maii eiusdem anni *), eumque amicis mittit. Unde fortasse aliquis coniiciat, Melanthonem ipsum huius libri interpretem esse et Reinholdium sola scholia adiecisse; at eundem etiam interpretationis esse auctorem, ex hoc loco epistolae nuncupatoriae Reinholdii intelligitur:,,Itaque quod fanstum et felix sit studiis publicis, inchoavi editionem optimi operis Ptolemaei, in quo doctrina de motibus coelestibus universa ex primis fundamentis extructa est. Ac nunc edidi primum librum, ut haec initia fiant familiaria discentibus, quae aditum ad reliquos libros faciunt. Utilissimum autem esse deduci iuventutem ad hos doctrinae fontes, non dubium est. Et quia iuniores nondum adsuefacti sunt ad graecam lectionem, addidi et latinam interpretationem qualemcunque, de qua veniam ab eruditis peto, ac opto, ut aliqui publicae utilitatis causa integram aliquando et luculentam interpretationem Ptolemaei edant. Illustravi et scholiis aliquot obscura membra, ut discentes adiuvarem. Totum hunc laborem spero et Deo gratum esse, et probaturos esse omnes sapientes.” Melanthon huic libro, ut ex illa descriptione apparet, duo carmina addidit, vel potius tria, tetrastichon enim Ptolemaei nomine inscriptum, quod sine auctoris nomine interpretationi praefixum est, itidem a Melanthone esse adscriptum, mihi est verosimillimum. - Horum carminum primum a verbis Oizi üreg Sovλrs incipiens, recusum est in Melanthonis Epigrammatis a Petro Vincentio editis (Witebergae 1563. 8.) fol. S 3 et inter eiusdem epistolas in huius Corp. Reform. Vol. VII. p. 405., quorum verba autem ab illo carmine, quod in Reinholdii libro legitur, his locis discrepant: versu 1. Corp. et Vinc. recte rugi, Reinh. Tughr eod. v. Reinh, et Vinc. aidépos; Corp. alioios- v. 2. Reinh. et Corp. recte xóouov; Vinc. xóouor-v. 6. Reinh. et Vinc. recte de; Corp. de v. 9. Reinh. et Vinc. ws oxyv; Corp. ozry (om. wc) v. 16. Reinh. et Vinc. recte due; Corp. ¿doεiše v. 17. Reinh. et Vinc. de; Corp. dv. 18. Reinh, et Corp. recte uehérr; Vine, μɛhéti,

Tetrastichon graecum, cuius modo mentionem feci, hoc est:

ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ.

Οἶδ' ὅτι θνητὸς ἔφην, καὶ ἐφήμερος, ἀλλ ̓ ὅτ ̓ ἂν ἄστρων

ἰχνεύω κατὰ νοῦν ἀμφιδρόμους ἕλικας,

οὐκέτ ̓ ἐπιψαύω γαίης ποσὶν, ἀλλὰ παρ ̓ αὐτῷ

Ζηνὶ διοτρεφέος πίμπλαμαι ἀμβροσίης.

Hoc in Epigrammatum Mel. collectionibus non inveni.

Tertium carmen latinum, quod in illius libri calce exstat, a verbis „Non ferri casu pulcherrima corpora mundi" incipiens, reperitur etiam in Mel. Epigrammatis a Grathusio collectis (Witebergae 1560. 8.) fol. F 75, apud Vincentium 1. 1. fol. F 8-G 1a et in huius Corp. Reform. Vol. X. p. 578. nr. 193., his verbis inscriptum: De motu astrorum in Theoricas Planetarum. Hoc, Vincentio teste, a Melanthone iam a. 1542. compositum est. Quatuor autem libri, qui hoc carmen continent, his locis inter se differunt: v. 6. Reinh., Grath., Vinc. tempestive; Corp. tempestivov. 10. Reinh., Vinc. et Corp. iuvant; Grath, iuvat — v. 15. Reinh. exiget; Grath., Vinc. et Corp. exigit.

Alterum Ptolemaei opus hic inprimis memorandum, est Tergaßißhos ouvτažiç μadruatıxń, Quadripartitum opus sive quatuor libri de apotelesmatibus et iudiciis astrorum, ad Syrum. Hoc graece primum Ioachimus Camerarius cum versione sua duorum priorum librorum et praecipuorum e reliquis locorum una Ptolemaei Kúpny s. Centiloquio, i. e. centum aphorismos astrologicos complectente, a. 1535. edidit atque sic inscripsit:

*) Vide huius Corp. Reform. Vol. VII. p. 344. nr. 4499.; p. 403. nr. 4530.j: p. 337. nr.: 4:09., p. 417 sq. nr. 4547.'; p. 406.

nr. 4533.