hoc tempore et loco Zodiaci facta est vera synodus: quo autem sit P 521 visa, tam minus accurata quam accurata, per triangulos et parallaxes ostenditur in sequentibus.

In triangulo ZCN rectangulo in N. Gr. 90 eclipticae.

quae faciunt digiti unius partes 40

quantitas ergo eclipsis est digiti undecim cum quadraginta partibus duodecimi.

Duratio eclipsis.

Duratio huius eclipsis exacte definietur ex scrupulis mediae durationis 31 35 per horarium lunae motum in incidentia et emersione compositis, ut consequitur.

tertia parallaxis longitudinis 48 11, quae visae synodo accuratae respondet, comparanda cum parallaxi longitudinis invenţa.

SC

12

44 transla.

ang. S

55

Ut hic motus apparens 69. 2. 4142 ad unam horam 3600, ita scrupula mediae durationis 31. 35. 1895 ad tempus incidentiae 1647. 27. 27.

III. Ex hoc epilogismo clarissimum fit in eclipsi descripta reperiri characteres a Nicephoro Gregora designatos, annum a mundo condito 6775, id est Christi 1267, Maii diem 25, horam ante meridiem 3, et digitos prope 12, unde tanta obscuritas in

terra ut stellae in coelo apparerent. at deficit una illustris, nota loci solis in Zodiaco: ponit enim Nicephorus gradum 4 Geminorum, noster autem calculus 10. sed in eo Nicephorus manifeste hallucinatur, secutus non astronomicas leges, sed popularem putandi rationem et communem errorem iungentium aequinoctium vernum, seu primum gradum Arietis, cum 21 Martii; quemadmodum iam a concilio Nicaeno in usu id erat, non observato, saltem non correcto, vitio antecessionis aequinoctii versus initium Ianuarii unius diei per centum triginta circiter annos. qui error postea correctus est anno Christi 1582, sublatis 10 diebus, quibus initium Arietis Martii vigesimum primum praecesserat. et revera a concilio Nicaeno habito anno Christi 325 usque ad tempus huius eclipsis anno Christi 1267 anni fluxerunt 942, pro quibus Nicephorus sex gradus antecessionis Geminorum usurpavit, cum merito septem integros numerare potuisset. Sethus Calvi

nu

sius in Chronolog. anno Christi 1267 hanc eclipsim notavit, eodem anno et die quo Nicephorus; eumque circa 4 gradum Geminorum iure corrigit: sed contigisse ait hora 11. 9. 21 post mediam noctem, tardius multo quam velit Nicephorus qui 3 ante meridiem scribit; cum quo belle calculus noster convenit. merat autem Calvisius digitos obscurationis 11. 52, fere ut nos et Nicephorus proxime ad totalem. feriam quoque quartam rite designat. et probat cyclus solis 16, litera B Keplerus in tabulis Rudolfinis p. 98 eiusdem eclipseos mentionem facit, et ostendit recte a Calvisio Nicephorum reprehendi, et cum eo ponit grad. 10. 59 Geminorum, paulo liberalior in minutis. porro de duratione huius eclipsis neque Nicephorus neque Calvisius aut Keplerus quidquam affirmant. et vero quanta ea fuerit, ad fidem historiae aut temporis rationem nihil refert, probatis aliis certissimis notis. verum ne ea ad integrum exactumque epilogismum desideretur, magna diligentia eam consignavi. et ne quis brevitatem non integrae horae in eclipsi prope totali nimiam reprehendat, velocissimum lunae motum apparentem circa 3 parallaxem longitudinis, tam in incidentia crescendo valde in quadrante Orientali eclipticae, quam in emersione multum decrescendo in quadrante Occidentali, quaeso ut mecum attendat, et desinet mirari. P 525 haec in gratiam R. P. Possini; qui viri amici laborem gratum, si placet, habebit, et eum deo in suis orationibus et sanctissimis sacrificiis commendatum habebit.

IV. Hactenus R. P. Iacobus Grantami. cui adiungam quod consultus a me de eclipsi eadem R. P. Ioannes Baptista Ricciolus, statim humanissime respondit hisce plane verbis.

Aera Constantinopolitana supponit completos fuisse mundi quare annus 6775 aerae Constantinopolitanae est aerae Christianae 1267.

annos 5508 ante usitatam Christi aeram.